ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΣΠΑΝΟΥΔΑΚΗΣ - ΑΛΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

Σταμάτης Σπανουδάκης , https://www.stamatisspanoudakis.com/

ΠΟΝΤΙΚΟΝΗΣΙ: ΤΟ ΠΕΤΡΙΝΟ ΚΑΡΑΒΙ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ

Και αγαπημένο νησί της πριγκίπισσας Σίσι

Ποντικονήσι. Μία μικρή βραχονησίδα της Κέρκυρας, που το περίεργο σχήμα του έδωσε για κάποιους ίσως και το όνομά του. Ο θρύλος που το συνοδεύει αναφέρει πως ο θυμωμένος Ποσειδώνας αντικρίζοντας το καράβι που χάρισαν οι Φαίακες στον Οδυσσέα για να γυρίσει στην Ιθάκη, το ακούμπησε με την τρίαινά του και με τις θεϊκές δυνάμεις του το μετέτρεψε σε βράχο.

Η αλήθεια για το όνομα του μικρού νησιού χάνεται στα βάθη των αιώνων, με κάποιους νησιώτες να υποστηρίζουν πως μπορεί να «βαφτίστηκε» έτσι και από τους ελάχιστους καλογέρους από τον Πόντο, που ζούσαν κάποτε εκεί.

Όπως και να έχει το Ποντικονήσι θεωρείται το σήμα κατατεθέν της Κέρκυρας. Βρίσκεται στην είσοδο του αρχαίου Υλλαϊκού λιμανιού, στη σημερινή λιμνοθάλασσα Χαλικιοπούλου, και απέχει από την ξηρά, της Κέρκυρας, λιγότερο από μισό μίλι.

Μοναδικός μόνιμος κάτοικος στο Ποντικονήσι, ο «Κάιζερ», ένα πανέμορφο παγόνι που μπορεί και απολαμβάνει την απαράμιλλη ομορφιά του όλο το χρόνο.

Τον Κάιζερ τον έφερε στο νησί, το 2008, ο Γιώργος Βουζανίδης, ένας από τους βαρκάρηδες που μεταφέρουν καθημερινά τους τουρίστες. «Το Ποντικονήσι ήταν το αγαπημένο νησί της θλιμμένης πριγκηπέσας Σίσι, που ερχόταν εδώ κάθε Κυριακή για να προσευχηθεί. Τα σκαλοπάτια μάλιστα για να φτάσει στο παρεκκλήσι, που είναι χτισμένο σε βράχο, τα κάνανε οι δικοί της εργάτες» αναφέρει στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο ο κ. Μποζανίδης, που ξεδιπλώνει σιγά-σιγά τη σύγχρονη ιστορία του νησιού.

«Με τη σημερινή του μορφή το Ποντικονήσι είναι από το 1960, καθώς κάποτε περιμετρικά υπήρχαν πολύ μικρά σπιτάκια, κονάκια, των μοναχών που ζούσαν εκεί μέχρι το 1915-16 και όταν τα εγκατέλειψαν, γκρεμίστηκαν. Παλιές φωτογραφίες του νησιού το επιβεβαιώνουν» όπως λέει ο κ. Μποζανίδης στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Το νησί είναι κατάφυτο από ψηλά κυπαρίσσια. Το βυζαντινό παρεκκλήσι του Παντοκράτορα, που είναι αφιερωμένο στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος, κτίστηκε το 1535. Ακόμη και σήμερα στο παρεκκλήσι φυλάσσονται αναμνηστικές πλάκες από τις συχνές επισκέψεις της αυτοκράτειρας Ελισάβετ της Αυστρίας και του αρχιδούκα Ροδόλφου.

Το νησί έχει δεχτεί χιλιάδες, διάσημους και μη, επισκέπτες. Κανείς δεν θυμάται από τους βαρκάρηδες πότε ξεκίνησε ακριβώς ο τουρισμός προς το Ποντικονήσι. Αυτό που επιβεβαιώνουν είναι ότι κάποτε η μεταφορά των επισκεπτών του νησιού γινόταν με τις βαρκούλες με πανιά ή ακόμη και με κουπιά. Το επάγγελμα του βαρκάρη που θα πάρει το καΐκι του για να περάσει τους τουρίστες απέναντι, με μόλις δυόμιση ευρώ πήγαινε-έλα, φέρεται να κρατά από γενιά σε γενιά και να κληρονομείται από πατέρα σε γιο.

Σήμερα η πρόσβαση στο λιλιπούτειο νησί είναι πολύ πιο εύκολη και πιο προσιτή, καθώς τα μικρά καΐκια πηγαινοέρχονται συνέχεια από το πρωί μέχρι τη δύση του ηλίου, από την πεζογέφυρα της Βλαχέρνας. Τους θερινούς μήνες περισσότεροι από 100-150 τουρίστες το επισκέπτονται καθημερινά. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι Έλληνες.

Το Ποντικονήσι αποτέλεσε εκατοντάδες φορές πηγή έμπνευσης για μεγάλους ζωγράφους, ενώ έχει χιλιοτραγουδιστεί από Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες. Παρόλα αυτά, φέρεται να κρατά πολλά κρυμμένα μυστικά, προσευχές και υποσχέσεις αγάπης που δόθηκαν στο μικρό ξύλινο καφέ, που αγναντεύει το απέραντο γαλάζιο του Ιονίου και όρκους πίστης που δίνονται μπροστά στο βυζαντινό παρεκκλήσι, όπου σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο νέα ζευγάρια ενώνονται με τα δεσμά του γάμου.

Παράπονο των βαρκάρηδων είναι ότι οι τουριστικοί πράκτορες της Κέρκυρας δεν το συμπεριλαμβάνουν στις προτάσεις τους, γεγονός που επισημαίνει μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και ο πρόεδρος των Τουριστικών Πρακτόρων Κέρκυρας Βασίλης Καλούδης, αναφερόμενος στις μεγάλες προσπάθειες που γίνονται από την πλευρά του ώστε αυτή η κατάσταση να αλλάξει.

Όπως και να έχει, το Ποντικονήσι, είτε το επισκεφθεί κάποιος είτε όχι, μπορεί να το απολαύσει από την παραλιακή της Μέσης Κέρκυρας, είτε από το Κανόνι, αλλά και από τα παράθυρα των αεροσκαφών που προσεγγίζουν την Κέρκυρα, παίρνοντας έτσι μια πρώτη γεύση από το πανέμορφο νησί των Φαιάκων.

 Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ (Α. Ταπάσκου).

https://www.archaiologia.gr/

----------------------------------

ΚΕΡΚΥΡΑ: «ΑΠΗΔΑΛΟΣ ΝΑΥΣ», ΤΟ ΠΛΟΙΟ ΧΩΡΙΣ ΠΗΔΑΛΙΟ, ΠΟΥ ΚΙΝΟΥΝΤΑΝ ΜΕ ΤΟ ΝΟΥ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟ

ΜΑΥΡΟΣ ΚΑΒΑΛΑΡΗΣ ♥ ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΣΠΑΝΟΥΔΑΚΗΣ

Νικόλαος Πλαστήρας  4 Νοεμβρίου 1883 - 26 Ιουλίου 1953

KARDITSAS BLOG

-------------------------------------

Ο Δημήτρης Λαμπράκης «δώρισε» κάποια στιγμή στον Πλαστήρα ένα ωραίο χρυσό στυλό κι αφού ο στρατηγός κάλεσε τον φίλο του Ανδρέα του λέει:
- Εγώ δεν βάζω χρυσές υπογραφές. Μου φτάνει το στυλουδάκι μου. Να το στείλεις πίσω.
- Μα θα προσβληθεί.
- Δεν πειράζει. Ας μου κόψει το νερό από το κτήμα. Δεν θέλω δώρα Ανδρέα. Γιατί τα δώρα φέρνουν και αντίδωρα!

Όταν πέθανε ο Πλαστήρας, δεν άφησε πίσω του σπίτι, ακίνητα ή καταθέσεις σε τράπεζες. Η κληρονομιά που άφησε στην ορφανή προσφυγοπούλα ψυχοκόρη του, ήταν 216 δρχ., ένα δεκαδόλλαρο και μια λακωνική προφορική διαθήκη: «Όλα για την Ελλάδα!». Βρέθηκε επίσης στα ατομικά του είδη ένα χρεωστικό του Στρατού (ΣΥΠ 108) για ένα κρεβάτι που είχε χάσει κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων στη Μικρά Ασία και 8 δρχ. με σημείωση να δοθούν στο Δημόσιο για την αξία του κρεβατιού, ώστε να μην χρωστά στην Πατρίδα».

Όταν πέθανε ο Πλαστήρας στις 26/7/1953 τον έντυσαν το νεκρικό κοστούμι, που το αγόρασε ο φίλος του Διονύσιος Καρρέρ - γιατί ο ίδιος τον μισθό του τον πρόσφερε διακριτικά σε άπορους και ορφανά παιδιά - ο δε γιατρός, που ήταν παρών και υπέγραψε το σχετικό πιστοποιητικό θανάτου, μέτρησε στο ταλαιπωρημένο κορμί του: 27 σπαθιές και 9 σημάδια από βλήματα.

Περισσότερα στον παρακάτω σύνδεσμο:

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΛΑΣΤΗΡΑΣ! «Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΕΙΝΑΕΙ ΚΙ ΕΜΕΝΑ ΘΑ ΜΟΥ ΒΑΛΕΤΕ ...ΤΗΛΕΦΩΝΟ;» (!)

ΚΕΡΚΥΡΑ: «ΑΠΗΔΑΛΟΣ ΝΑΥΣ», ΤΟ ΠΛΟΙΟ ΧΩΡΙΣ ΠΗΔΑΛΙΟ, ΠΟΥ ΚΙΝΟΥΝΤΑΝ ΜΕ ΤΟ ΝΟΥ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟ

Η «Απήδαλος ναυς», δηλαδή το πλοίο χωρίς πηδάλιο, είναι το αρχαίο έμβλημα της πόλης της Κέρκυρας που συμβολίζει της ναυτοσύνη των Φαιάκων. Βρίσκεται τοποθετημένη μπροστά στο νέο λιμάνι του νησιού και σαγηνεύει όλους τους επισκέπτες του, μεταφέροντάς τους σε μια άλλη εποχή.

Σύμφωνα με τον Όμηρο ήταν ένα από τα πλοία που έδωσε ο βασιλιάς των Φαιάκων Αλκίνοος στον Οδυσσέα για να επιστρέψει στην Ιθάκη.

Η «Απήδαλος ναυς», ήταν ένα πλοίο «νόο», δηλαδή κινούνταν με το νου, χωρίς να χρειάζεται καπετάνιο.

Στη Θ’ Ραψωδία της Οδύσσειας, στιχοι 555 –563, ο Όμηρος αναφέρει:

“ εἰπὲ δέ μοι γαῖάν τε: τεὴν δῆμόν τε πόλιν τε, ὄφρα σε τῇ

πέμπωσι τιτυσκόμεναι φρεσὶ νῆες: οὐ γὰρ Φαιήκεσσι

κυβερνητῆρες ἔασιν,

οὐδέ τι πηδάλι᾿ ἔστι, τά τ᾿ ἄλλαι νῆες ἔχουσιν: ἀλλ᾿

αὐταὶ ἴσασι νοήματα καὶ φρένας ἀνδρῶν, καὶ πάντων

ἴσασι πόλιας καὶ πίονας ἀγροὺς ἀνθρώπων, καὶ λαῖτμα

τάχισθ᾿ ἁλὸς ἐκπερόωσιν ἠέρι καὶ νεφέλῃ κεκαλυμμέναι:

οὐδέ ποτέ σφιν οὔτε τι πημανθῆναι ἔπι δέος οὔτ᾿

ἀπολέσθαι.”

Δηλαδή «.. Κι ακόμη, φανέρωσε τη χώρα σου, λαό και πόλη, για να σε ταξιδέψουν προς τα εκεί τα πλοία, με τους δικούς τους λογισμούς. Γιατί σ᾽ εμάς τους Φαίακες οι καπετάνιοι περισσεύουν, δεν μας χρειάζονται καν τα πηδάλια, όπως συμβαίνει με των άλλων τα καράβια. Μόνα τους τα πλεούμενά μας ξέρουν τι λογαριάζουν και τι σκέφτονται οι άνθρωποι που ταξιδεύουν· γνωρίζουν πόλεις και χωράφια καρπερά· κι έτσι, ταχύτατα περνούν το άγριο κύμα της θαλάσσης μες στην ομίχλη, σκεπασμένα με νεφέλη. Κι ούτε ποτέ κινδύνεψαν να πάθουν κάποια βλάβη ή να βουλιάξουν».

Έτσι λοιπόν, σύμφωνα με τον Όμηρο, όταν οι Φαίακες ήθελαν να ταξιδέψουν, εξέφραζαν την επιθυμία του προορισμού τους στην «Απήδαλο ναυ» και αυτή δάμαζε τη θάλασσα και τους πήγαινε στο λιμάνι της χώρας που ήθελαν.

Σύμφωνα με τη μυθιστορία αυτά τα «νόα» καράβια των Φαιάκων, ήταν αβύθιστα, μπορούσαν να ταξιδεύουν κάτω από οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες, πήγαιναν σε διάφορους μακρινούς προορισμούς, κινούνταν με κουπιά, αλλά με πολύ μεγάλη ταχύτητα, το χρώμα τους ήταν μαύρο και ήταν αρκετά μεγάλα σε μέγεθος, καθώς πολλές φορές το πλήρωμά τους έφτανε τους πενήντα ναυτικούς.

Όμως η «Απήδαλος ναυς», φέρεται ότι ακόμη και σήμερα μπορεί να σαγηνεύσει κάθε επισκέπτη του νησιού, καθώς η ιστορία της ταξιδεύει, με μαγικό χαλαζία ή όχι, χιλιάδες χρόνια τώρα, αναλλοίωτη στο χρόνο.

Η «Απήδαλος ναυς» είναι το έμβλημα της Κέρκυρας, ενώ μία μικρογραφία του υπερμεγέθους καραβιού, σε μεταλλική κατασκευή, δημιουργία της Ελβετίδας Κλειούς Brenner και του Κώστα Πανάρετου, βρίσκεται από το 2003 στο λιμάνι του νησιού και υποδέχεται όλους όσους έρχονται στο νησί των Φαιάκων. Πάνω στην πέτρινη βάση του γλυπτού υπάρχει εντοιχισμένη πλάκα στην οποία είναι χαραγμένοι οι στίχοι 555 – 563 της Θ’ Ραψωδίας της Οδύσσειας, για να θυμίζει σε όλους τη ναυτική ιστορία των Φαιάκων, αλλά και τα διανοητικά επιτεύγματα του νησιού.

Άννυ Ταπάσκου

Ολόκληρο το άρθρο: https://epirusgate.gr/

---------------------------

ΤΑ ΠΛΟΙΑ ΤΩΝ ΦΑΙΑΚΩΝ

ΤΑ ΝΟΟΚΙΝΗΤΑ ΑΝΤΙΒΑΡΥΤΙΚΑ ΠΛΟΙΑ ΤΩΝ ΦΑΙΑΚΩΝ

ΟΙ ΦΑΙΑΚΕΣ ΤΟ ΠΛΩΤΟ «ΝΗΣΙ» ΚΑΙ Η «ΑΠΗΔΑΛΟΣ ΝΑΥΣ»

ΤΑ EΡΓΑ ΤΟΥ ΑΙΣΧYΛΟΥ ΒΡIΘΟΥΝ ΑΠO ΑΝΑΦΟΡEΣ ΣΕ “ΙΠΤAΜΕΝΑ ΣΚAΦΗ”

ΤΟ ΤΕΤΡΑΣΚΕΛΟ ΠΤΗΝΟ 

ΟΙ ΓΙΓΑΝΤΕΣ ΚΑΙ Ο ΕΥΡΥΜΕΔΟΝΤΑΣ, Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΩΝ ΓΙΓΑΝΤΩΝ

ΤΟΛΗΣ..........

ΟΙ ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ ΤΗΣ ΕΛ.ΔΥ.Κ.

Να πως περιγράφει ο Στρατιώτης της 103 σειράς του Λόχου Διοικήσεως της ΕΛ.ΔΥ.Κ., την επίθεση των Τούρκων, Αστέριος Κυριακόπουλος, από την Λάρισα.-

«Ξαφνικά μέσα σε αυτήν την κόλαση συνέβη αυτό που δεν θα ξεχάσω ποτέ στην ζωή μου. Διακόσιοι και πλέον Τούρκοι από λίγο πιο αριστερά μας όπως βλέπαμε το μακελειό μπροστά μας άρχισαν να τρέχουν εναντίον μας σαν τρελοί! Δεν τους είχαμε δει αυτούς τους Τούρκους και αιφνιδιαστήκαμε τελείως…. Βλέπαμε τους Τούρκους να έρχονται κατά πάνω μας και ο Βαρελτζής και ο Σιμίτας που ήταν λεβεντόπαιδα δεν ξέρω για ποιόν λόγο σηκώθηκαν όρθιοι στο όρυγμα και άρχισαν να ρίχνουν στους Τούρκους σαν τρελοί!

Είπα στον Μάριο Βολακάκη «πάει θα μας πιάσουν σαν τα ποντίκια μέσα στα ορύγματα».

Γυρνάω δεξιά μου και βλέπω τον Βαρελτζή και τον Σιμίτα να τους πολεμάνε όρθιοι γυμνοί από την μέση και πάνω. Εν τω μεταξύ το τοπίο ήταν σκοτεινό γύρω – γύρω από τις εκρήξεις γι΄ αυτό και δεν πήραμε χαμπάρι ότι μας είχαν πλησιάσει τόσο πολύ οι Τούρκοι. Και ενώ όλοι οι άλλοι που ήμασταν μέσα στα ορύγματα αιφνιδιαστήκαμε αυτοί οι δύο συνέχιζαν το βιολί τους όρθιοι να ρίχνουν στο κοπάδι των Τούρκων και να ξαναγεμίζουν σαν να μην συνέβαινε τίποτα. Αψηφούσαν τελείως τον θάνατο….

Η οπισθοχώρηση των Τούρκων εξελίχθηκε σε άτακτη φυγή. Μια βολή άρματος έκοψε στην μέση τον Σιμίτα που πολεμούσε όρθιος με τον Βαρελτζή που την γλίτωσε. Αυτοί οι δύο άνδρες γύρισαν πίσω και τους διακόσιους Τούρκους που έκαναν έφοδο».

Αυτοί ήταν οι Έλληνες κι αυτούς οι Τούρκοι δεν τους νίκησαν ποτέ!

Τόση ήταν η μανία των Τούρκων που αποκεφάλισαν σχεδόν όλα τα σκηνώματα των Ελλήνων στρατιωτών μέσα στο μαρτυρικό στρατόπεδο. Τα φωτογράφησε κρυφά ένας δημοσιογράφος του BBC. Ο οποίος ανέφερε στο ρεπορτάζ του. «Τέτοια άνιση μάχη δεν έχει συμβεί στα παγκόσμια χρονικά. Τέσσερις μέρες κράτησε…δεν θα με πιστεύει κανένας».

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΗΡΩΕΣ

Οι αμέτρητοι Ήρωες της Ιερής Ελλάδος, πότισαν αυτό το χώμα με το αίμα τους!

Τιμή και μνήμη στους ήρωες προγόνους.

Τιμή και στους τελευταίους Έλληνες πολεμιστές που κυκλοφορούν ανάμεσα μας, και τιμή και μνήμη στους πεσόντες στα πεδία των μαχών και στους αγνοούμενους, που... δεν έχουν επίσημη αργία για να τους θυμόμαστε…

Πηγή: Ζην Ζαν

-----------------------------------

ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ '74

Η ΕΠΙΚΗ ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΕΛΔΥΚ

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΧΡΥΣΑΦΗΣ, ΕΛΔΥΚ, 16-8-74 , Η ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΜΑΧΩΝ.

ΚΥΠΡΟΣ, 14 - 16 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1974 - Η ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΜΑΧΩΝ, ΟΙ ΝΕΕΣ ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ

ΛΕΥΚΩΣΙΑ, Σ’ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΑΝ ΓΕΡΑ ΤΗΣ ΕΛΔΥΚ ΤΑ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΦΡΟΥΡΑ.

ΚΥΠΡΟΣ- Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟΥ ΤΗΣ ΕΛΔΥΚ 14 ΕΩΣ16 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1974

ΟΙ ΜΠΑΡΟΥΤΟΚΑΠΝΙΣΜΕΝΟΙ ΕΛΔΥΚΑΡΙΟΙ ΠΟΥ ΕΣΤΗΣΑΝ ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ ΤΟ 74, ΟΤΑΝ ΓΥΡΙΣΑΝ ΤΟΥΣ ΥΠΟΔΕΧΘΗΚΑΝ ΟΙ…ΤΕΛΩΝΕΙΑΚΟΙ...

Τα Ιερά χώματα της ΕΛΔΥΚ - Το στρατόπεδο 45 χρόνια μετά τη μάχη! - Η συγκινητική μαρτυρία, ντοκουμέντο του τελευταίου Στρατοπεδάρχη της ΕΛΔΥΚ, του αείμνηστου Αντισυνταγματάρχη και μετέπειτα Ταξιάρχου ε.α. Παναγιώτη Στραυρουλόπουλου. 

ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ 2021: ΛΙΤΟΧΩΡΟ, ΑΛΣΟΣ ΠΡΟΜΗΘΕΩΣ - ΔΡΩΜΕΝΑ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ

Οπτικοακουστικά από: Olympus Media Productions & Thesslife

-----------------------------------

«ΠΡΟΜΗΘΕΙΚΟΝ ΠΥΡ ΑΕΙΖΩΟΝ και ΑΕΙ ΥΠΑΡΧΟΝ» «ΟΛΥΜΠΟΣ – ΟΙ ΘΕΟΙ ΔΕΝ ΕΦΥΓΑΝ ΠΟΤΕ» (Παλαιότερη ταινία - ντοκιμαντέρ).

ΠΛΑΤΩΝ - ΠΟΛΙΤΕΙΑ: “...όπου τύχει να χωριστεί στα δυο η πόλη, αν αρχίσουν να καταστρέφουν ο ένας του άλλου τα κτήματα και βάζουν φωτιά στα σπίτια, τί αποτρόπαιο πράγμα είναι και πόσο αφιλοπάτριδες οι δυο μερίδες· γιατί αλλιώς ποτέ δε θα τολμούσαν να ρημάζουν έτσι τη μητέρα που τους γέννησε και τους ανάστησε·”

ΠΛΑΤΩΝ - Πολιτεία (470c - 471e)

[470c] Κοίτα τώρα αν ταιριάζει κι αυτό που θα πω· γιατί λέω πως όλοι που ανήκουν στο ελληνικό έθνος είναι μεταξύ τους οικείοι και συγγενείς, ενώ με τους βαρβάρους άσχετοι και ξένοι.

Πολύ ωραία.

Όταν λοιπόν ερθούν σε σύγκρουση Έλληνες με τους βαρβάρους και βάρβαροι με τους Έλληνες, θα λέμε πως θα πολεμούν και πως είναι φυσικοί πολέμιοι μεταξύ τους κι αυτή τη σύγκρουση θα την ονομάζομε πόλεμο· όταν όμως Έλληνες με Έλληνες κάνουν κάτι τέτοιο, θα λέμε πως ενώ είναι από γενετής των φίλοι, μια κάποια τέτοια αρρώστια έπεσε στην Ελλάδα και στασιάζουν, [470d] κι αυτή την αρρώστια πρέπει να τη λέμε στάση.

Κι εγώ είμαι σύμφωνος με την ιδέα σου.

Κοίτα λοιπόν να δεις πως αυτή η στάση, όπως τώρα την παραδεχόμαστε, όπου τύχει να ξεσπάσει και χωριστεί σε δυο η πόλη, αν αρχίσουν να καταστρέφουν ο ένας του άλλου τα κτήματα και βάζουν φωτιά στα σπίτια, τί αποτρόπαιο πράγμα που φαίνεται να είναι και πόσο αφιλοπάτριδες οι δυο μερίδες· γιατί αλλιώς ποτέ δε θα τολμούσαν να ρημάζουν έτσι τη μητέρα που τους γέννησε και τους ανάστησε· ενώ θα ήταν αρκετό να παίρνουν [470e] οι νικητές τις σοδειές των νικημένων και να ᾽χουν στο νου τους πώς θα συμφιλιωθούν μια φορά και δε θα βαστά αιωνίως ο πόλεμος μεταξύ τους.

Αυτή βέβαια η διάθεση είναι πολύ πιο ανθρωπινότερη από την άλλη.

Ε λοιπόν, αυτή η πόλη που θεμελιώνεις εσύ δε θα είναι Ελληνική;

Έτσι πρέπει.

Δε θα είναι λοιπόν κι οι πολίτες της καλοί και ήμεροι;

Και πολύ μάλιστα.

Μα δε θα είναι λοιπόν ακόμα και φιλέλληνες και δε θα θεωρούν κοινή πατρίδα τους την Ελλάδα, και κοινά τα ιερά με τους άλλους;

Χωρίς καμιά αμφιβολία.

[471a] Ώστε τη διαφορά τους με άλλους Έλληνες, σαν που θα τους θεωρούν από την ίδια οικογένεια, δε θα την χαρακτηρίζουν στάση, και όχι ποτέ πόλεμο;

Ποτέ βέβαια.

Και δε θα φέρνουνται μεταξύ τους σαν άνθρωποι που θα συμφιλιωθούν μια μέρα;

Βεβαιότατα.

Με όλη τους λοιπόν την καλή διάθεση θα ζητήσουν να τους σωφρονίσουν, και όχι να τους εξανδραποδίσουν και να τους εξοντώσουν για τιμωρία τους, αφού θα είναι σωφρονιστές και όχι πολέμιοι.

Έτσι βέβαια.

Ούτε λοιπόν την Ελλάδα σαν Έλληνες που είναι θα ρημάζουν, ούτε στα σπίτια θα βάζουν φωτιά, ούτε θα θεωρούν εχθρούς των όλους τους κατοίκους μιας πολιτείας, άντρες, γυναίκες και παιδιά, αλλά μερικούς μόνο κάθε φορά, τους αίτιους της διαφοράς· [471b] και για όλ᾽ αυτά δε θα θελήσουν ούτε τη γη τους να δεντροκοπούν, αφού οι περισσότεροι είναι φίλοι τους, ούτε σπίτια να γκρεμίζουν συθέμελα, αλλά θα τραβήξουν τη διαφορά τους ως το σημείο που οι αίτιοι να αναγκαστούν από τους αναίτιους, που άδικα θα υποφέρουν, να πάθουν ό,τι τους χρειάζεται.

Εγώ είμαι σύμφωνος πως έτσι πρέπει οι δικοί μας οι πολίτες να φέρνουνται στους αντιπάλους των· και στους βαρβάρους μόνο, όπως τώρα οι Έλληνες μεταξύ τους.
Να βάλομε λοιπόν νόμο για τους φύλακές μας να μη [471c] ρημάζουν τη γη μήτε φωτιά να βάζουν στα σπίτια;
Να βάλομε βέβαια κι έτσι θα ᾽ναι κι αυτό καλά όπως και τα προηγούμενα.

ΠΛΑΤΩΝ - Πολιτεία (470c - 471e)

Απόδοσις: Ι. Γρυπάρης

https://www.greek-language.gr/

---------------------

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ = ΦΙΛΟΠΑΤΡΙΑ, ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ.

ΙΤΡΙΟΝ - ΤΟ ΠΑΣΤΕΛΙ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑΣ

ΙΤΡΙΟΝ: Το ίτριον ήταν μια λεπτή πίτα παρασκευασμένη από σουσάμι και μέλι (παστέλι). Αποτελείτο από ένα είδος φύλλου ζύμης ή λεπτού μπισκότου, που ονομαζόταν λάγανον. Ένα άλλο είδος, το ρύημα, έμοιαζε περισσότερο με λεπτή βάση κρέπας. Τα ίτρια στρώνονταν το ένα πάνω στο άλλο και γεμίζονταν ενδιάμεσα με μέλι ή με διάφορα άλλα υλικά και έτσι προέκυπταν διάφορα γλυκίσματα. Το γλύκισμα λίβον παρασκευαζόταν από ίτρια, γάλα και μέλι.

.......................

ΙΤΡΙΟΝ πεμμάτιον λεπτὸν διὰ σησάμου καὶ μέλιτος γινόμενον. μνημονεύει αὐτοῦ 

Ἀνακρέων οὕτως ῾fr. 17 B':

ἠρίστησα μὲν ἰτρίου λεπτοῦ <μικρὸν> ἀποκλάς, οἴνου δ᾽ ἐξέπιον κάδον.

Ἀριστοφάνης Ἀχαρνεῦσιν ῾1092':

πλακοῦντες, σησαμοῦντες, ἴτρια.

Σοφοκλῆς Ἔριδι ῾fr. 189 N':

ἐγὼ δὲ πεινῶσ᾽ αὖ πρὸς ἴτρια βλέπω.

ΑΜΟΡΑΙ. τὰ μελιτώματα Φιλητᾶς ἐν Ἀτάκτοις ῾fr. 34 B'ἀμόρας φησὶν καλεῖσθαι. μελιτώματα δ᾽ ἐστὶν πεπεμμένα.

πλακοῦς, ἔντιλτος, ἴτριον, ῥόα,

ᾠόν, ἐρέβινθος, σησάμη, κοπτή, βότρυς,

ἰσχάς, ἄπιος, πέρσεια, μῆλ᾽, ἀμύγδαλα

ταῦτα μὲν ὁ Κλέαρχος. ὁ δὲ φλυακογράφος Σώπατρος ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ Πύλαι δράματί φησιν

Ἀθήναιος - Δειπνοσοφισταί (ιδ)

http://www.perseus.tufts.edu/ , http://www.enciclopediadacica.ro , https://docplayer.gr/

Εικόνα: https://www.sintayes.gr

Η ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΗ ΜΠΑΛΑ «ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ» ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗ ΣΑΜΟΘΡΑΚΗ!

Σε ανασκαφές που έκαναν παλαιότερα στη νήσο Σαμοθράκη μια Αμερικανική αρχαιολογική αποστολή  με επικεφαλής την Ελίζαμπεθ Ντούζμπερι αλλά και τον Έλληνα αρχαιολόγο Ανδρέα Βαβρίτσα, (1914-2014) σ’ έναν τάφο του -3ου αιώνα, βρέθηκε μεταξύ άλλων κι ένα πήλινο συμπαγές ομοίωμα σφαίρας (μπάλας), που μοιάζει με τις μπάλες που χρησιμοποιούνται στο σύγχρονο ποδόσφαιρο.

Διάφοροι αρχαίοι συγγραφείς αναφέρουν ότι υπήρχαν δερμάτινες μπάλες για το φούσκωμά των οποίων με αέρα χρησιμοποιούταν η ουροδόχος κύστη κάποιου μεγάλου ζώου, συνήθως χοίρου.

Ανάγλυφο του -4ου αιώνα που βρίσκεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο των Αθηνών εικονίζει έναν έφηβο να παίζει τη μπάλα με το πόδι, μπορεί να μας βεβαιώσει ότι οι πρόγονοί μας έπαιζαν κάποιο ποδοσφαιριστικό παιχνίδι.

Η σφαίρα (μπάλα) φτιαγμένη από δέρμα ή κομμάτια ύφασμα, ραμμένα και παραγεμισμένα με αλογότριχες, άχυρο ή μαλλί, παιζόταν από μικρούς και μεγάλους.

Παιχνίδια με τέτοια μπάλα περιγράφονται και από τον Όμηρο. Αναφέρεται και στην Οδύσσεια του Ομήρου, όταν περιγράφεται η συνάντηση του Οδυσσέα και της Ναυσικάς, κόρης του Αλκίνοου, βασιλιά των Φαιάκων.

Παιχνίδι με κοινά στοιχεία με το σημερινό ποδόσφαιρο ήταν το «Επίσκυρον» που παιζόταν στην Αρχαία Ελλάδα.

Δεν είναι τυχαίο διότι το τόπι είχε και άλλες λειτουργίες ως παίγνιον οπότε είναι φυσικό να έπαιζαν και είδος ποδοσφαίρου.  

Στα πιο δημοφιλή παιχνίδια με μπάλα περιλαμβάνονταν η απόρραξις και η ανακρουσία, όπου χτυπούσαν την μπάλα συνεχόμενα με δύναμη στο έδαφος ή στον τοίχο ώσπου να χάσουν.

https://sportsaddict.gr/

Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ - ΙΟΥΛΙΟΣ 2021

Πλανήτες, Αστερισμοί, Αφιέρωμα στον Αστερισμό του Τοξότη.

Instituteof Astrophysics FORTH

ΝΑ ΠΡΑΤΤΕΙΣ Ο,ΤΙ ΓΕΝΝΑ ΕΡΩΤΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΟΥ

Μια ετυμολογική ανάλυση της λέξεως "Ελευθερία" λέει ότι προέρχεται από το:

"ελεύθειν όπου ερά τίς"

δηλαδή:

να πηγαίνεις εκεί όπου αγαπάς

(ελεύθω= έρχομαι, πορεύομαι / ερώ= αγαπώ -> έρως)

"Ελευθερία" λοιπόν δεν είναι, σύμφωνα με την ετυμολογία της λέξεως, το να μην είσαι σκλάβος ή δούλος, αλλά το να πράττεις σύμφωνα με ό,τι γεννά έρωτα στην ψυχή σου!

Δεν αρκεί επομένως να μην είσαι υπόδουλος για να είσαι ελεύθερος. Πρέπει να βαδίζεις σύμφωνα με ό,τι σου προκαλεί έρωτα, δηλαδή σε ενθουσιάζει, ταράζει την ψυχή σου, σε οδηγεί στην δημιουργία και την υπέρβαση, σε συγκλονίζει!

Με το να ζούμε μία ζωή ρουτίνας, συμβιβασμών και ημιμέτρων, δεν είμαστε ελεύθεροι.

Πόσο πιο χαρούμενοι, πόσο πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι θα ήμασταν αν καταφέρναμε να ακολουθήσουμε τον παραπάνω ορισμό της ελευθερίας;

ΒINTEO: Χρονικά βρισκόμαστε πριν την επανάσταση του 1821, τη στιγμή που έπρεπε να ληφθεί η απόφαση. Η απόφαση όμως πριν λάβει συλλογικό χαρακτήρα, πρέπει να εδραιωθεί στη ψυχή του καθενός ατομικά. Και αυτό είναι το αντικείμενο της ταινίας. Ένας μαχητής του '21 βρίσκεται σε έναν αγώνα εσωτερικής επαλήθευσης, έναν αγώνα με σύμμαχο την ψυχή του που τον οδηγεί και του υποδεικνύει το δρόμο μέχρι να συναντήσει την Ελευθερία την οποία θα πρέπει να τη διεκδικήσει με το υπέρτατο τίμημα!

Πηγή: Ξάνθη Φιλοσοφείν – Οπτικοακουστικό: Giorgos Gotsis

ΧΟΜΠΥ ΚΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ

Τα χόμπι ως δραστηριότητες φυσικές ή πνευματικές ψυχαγωγούν, ανακουφίζουν από την ένταση, χαλαρώνουν και προλαμβάνουν τις αρνητικές συνέπειες του στρες. Όλες αυτές οι ασχολίες που μας ευχαριστούν αποδεικνύονται ένα σημαντικό κεφάλαιο για τη ζωή μας, το οποίο μπορεί να λειτουργήσει θεραπευτικά και να αποσυμπιέσει σώμα και πνεύμα.

Επιπλέον, έρευνες έχουν αποδείξει ότι όταν κάποιος αφιερώσει χρόνο σ’ αυτό που αγαπά βελτιώνεται η διάθεση του, η μνήμη του και ενδυναμώνεται το ανοσοποιητικό του σύστημα. Κάθε εποχή λοιπόν του χρόνου είναι κατάλληλη για ένα καινούργιο ξεκίνημα ενός χόμπι, αρκεί να έχουμε λίγο ελεύθερο χρόνο.

Δεν έχει σημασία τι χόμπι θα επιλέξετε, εφόσον σας αποσπά από την καθημερινότητα και είναι διασκεδαστικό. Το όφελος του έγκειται, στο ότι κάνετε κάτι έτσι απλά, επειδή σας αρέσει και όχι επειδή εξυπηρετεί κάποιο σκοπό ή επειδή θα έχετε κάποιο οικονομικό όφελος.

 

Τι μπορείτε λοιπόν να κάνετε;

Κάθε άνθρωπος ανάλογα με την προσωπικότητα του, τις δυνατότητες του και τις προτιμήσεις του επιλέγει χόμπι που του ταιριάζει, για παράδειγμα εάν είστε καλοφαγάς, μπείτε στη διαδικασία να μαγειρέψετε γλυκά, αλμυρά, ότι σας φτιάχνει το κέφι.

Πειραματιστείτε με τις γεύσεις, δεν υπάρχει καλύτερο αγχολυτικό από το να γεμίζεις ντομάτες ή να πλάθεις κουλουράκια με ζύμη που έκανε ο ίδιος. Εάν είστε τύπος πνευματώδης, συνδυάστε το πνεύμα με την άσκηση του σώματος, κάνοντας γιόγκα, καράτε, χορό.

Θα σας εκπλήξει η ευεξία και η ισορροπία που θα νιώσετε στην ψυχή σας. Ενώ αντίθετα εάν είστε αθλητικός τύπος, ασχοληθείτε με καθαρά πνευματώδη χόμπι, όπως το σκάκι ή το Sudoku, που προσφέρουν νοητική ανέλιξη.

Εάν πάλι σας αρέσει να δημιουργείτε με τα χέρια σας για να νιώθετε άμεσα την ικανοποίηση της δημιουργίας, ασχοληθείτε με τη φωτογραφία, πάρτε μπογιές και ζωγραφίστε (δεν χρειάζεται να έχετε ιδιαίτερο ταλέντο), φτιάξτε πάζλ, διάφορες κατασκευές με τα παιδιά σας ή τους φίλους σας, μάθετε πλέξιμο. Γενικότερα η χειροτεχνία βοηθάει στην διαχείριση του άγχους.

 

Όποια επιλογή και να κάνετε, όποιος τύπος προσωπικότητας και να είσαστε, είτε ομαδικό, είτε μοναχικό χόμπι αποφασίσετε, η ουσία είναι ότι έχετε καλύψει μια πολύ σημαντική ανάγκη για τη ζωή σας, αυτή της αυτοεκτίμησης και της αυτοεπιβεβαίωσης, γιατί απλά το κάνετε για τον εαυτό σας και μόνο!

Συμβουλεύει η κα Μαρία Γκίνη, Κοινωνική Λειτουργός

https://osteocare.gr/

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΙΣΘΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΡΟΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΖΩΗ;

Οι περισσότεροι από εμάς, εάν όχι όλοι μας, έχουμε πιστέψει στο παρελθόν ότι γνωρίζουμε κάτι, χωρίς αυτό να βασίζεται στη λογική αλλά σε μια ιδιαίτερη αίσθηση ότι αυτό που πιστεύουμε ισχύει πραγματικά. Όταν η αίσθηση ότι γνωρίζουμε κάτι χαρακτηρίζεται περισσότερο ενστικτώδης και δεν βασίζεται σε λογική επεξεργασία, τότε μπορούμε να χαρακτηρίσουμε την αίσθηση αυτή ως «διαίσθηση».

Στην πραγματικότητα, η διαίσθηση είναι μια συνηθισμένη διεργασία του ανθρώπινου εγκεφάλου, της οποίας όμως η επιρροή μπορεί να διατηρηθεί υπό έλεγχο από την αναλυτική σκέψη, η οποία συνήθως ακολουθεί δεύτερη. Για παράδειγμα, όταν περπατάμε στον δρόμο αργά το βράδυ και ακούσουμε έναν απότομο θόρυβο, η διαίσθησή μας ίσως είναι ότι κάποιος μας ακολουθεί, αλλά έπειτα από περαιτέρω εξέταση της κατάστασης κατανοούμε ότι ο θόρυβος αυτός προκλήθηκε από κάτι που δεν αποτελεί κίνδυνο, όπως π.χ. μια γάτα που ψάχνει για φαγητό σε έναν σκουπιδοτενεκέ.

Περίπλοκες καταστάσεις, οι οποίες απαιτούν μεγαλύτερη συγκέντρωση στην αναλυτική σκέψη για να επιλυθούν, μπορούν να μας οδηγήσουν στο να «κάνουμε ένα βήμα πίσω» και να εξετάσουμε την αρχική διαίσθηση που βιώσαμε, και δυνητικά να απορρίψουμε τη διαίσθησή μας, εφόσον η αναλυτική μας σκέψη έρχεται σε αντίθεση με αυτή.

Παρόλα αυτά, η διαίσθηση μπορεί και να οδηγήσει σε κάποιο επιθυμητό αποτέλεσμα, οπότε η προσοχή σε αυτή δεν αποθαρρύνεται εξολοκλήρου, ακόμα και σε καταστάσεις οι οποίες φέρουν ρίσκο. Για παράδειγμα, έχουν αναφερθεί περιστατικά από τον χώρο της υγείας κατά τα οποία ιατροί ή νοσηλεύτριες κατάφεραν να αποφύγουν την μοιραία έκβαση ενός ιατρικού προβλήματος χάρη στη διαίσθησή τους – ενώ η κατάσταση ενός ασθενή έμοιαζε να βαίνει καλώς, η διαίσθηση των ειδικών οδήγησε σε πιο εντατική παρακολούθηση της κατάστασης, η οποία αποδείχθηκε σωτήρια.

Μια πιθανή εξήγηση για το παραπάνω είδος διαίσθησης είναι ότι αυτή προέρχεται από διάφορα ερεθίσματα που σχετίζονται με μια κατάσταση, χωρίς όμως εμείς να αντιλαμβανόμαστε συνειδητά τις ενδείξεις αυτές. Παρόλα αυτά, ο ανθρώπινος εγκέφαλος αντιλαμβάνεται τα σημάδια αυτά και τα επεξεργάζεται, οδηγώντας μας κάποιες φορές στο να σκεφτούμε ότι γνωρίζουμε κάτι, χωρίς τελικά να αντιλαμβανόμαστε τον λόγο. Το ίδιο μπορεί και να ισχύει για το «προαίσθημα», το οποίο ορίζουμε σαν την αίσθηση ότι κάτι συγκεκριμένο πρόκειται να συμβεί στο μέλλον, την οποία νιώθουμε χωρίς αυτή να στηρίζεται στη συνειδητή λογική επεξεργασία πληροφοριών. Αντιθέτως, ένα προαίσθημα μπορεί να οφείλεται στο ασυνείδητο συμπέρασμα του εγκεφάλου μας, ο οποίος έχει επεξεργαστεί διάφορες πληροφορίες και έχει συμπληρώσει το «παζλ» πρόωρα για εμάς.

Με βάση τις παραπάνω πληροφορίες, πότε μπορούμε να εμπιστευτούμε την διαίσθησή μας ή ένα προαίσθημα; Η απάντηση είναι ότι δεν μπορούμε να είμαστε απολύτως σίγουροι για το εάν η διαίσθηση ή το προαίσθημά μας είναι σωστά. Παρόλα αυτά, μπορούμε να ακολουθήσουμε την παρακάτω διαδικασία, η οποία ίσως μας βοηθήσει να αποφασίσουμε ευκολότερα για το πως αρμόζει να πράξουμε:

• Αρχικά, βιώνουμε μια διαίσθηση ή ένα προαίσθημα για κάποια κατάσταση.

• Επεξεργαζόμαστε την αίσθηση αυτή και την κατανοούμε.

• Αναλογιζόμαστε αν η αίσθηση αυτή δεν βασίζεται στην πραγματικότητα ή αν βασίζεται σε πραγματικές πληροφορίες για την συγκεκριμένη κατάσταση, τις οποίες στη συνέχεια προσπαθούμε να εντοπίσουμε και να αναλογιστούμε.

• Τέλος, συμπεραίνουμε ποια είναι η σημαντικότητα της διαίσθησης ή του προαισθήματος που βιώσαμε και αποφασίζουμε πόσο αυτό θα επηρεάσει τις αποφάσεις μας.

Γράφει ο κος Παπαϊωάννου Δημήτριος,BSc Psychological Science

https://osteocare.gr/

Ο ΟΜΗΡΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ: Η ΑΠΟΚΡΥΦΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΒΟΥΚΕΦΑΛΑ

 Με την Συγγραφέα Δήμητρα Λιάτσα

 ΑΓΩΓΗ

ΜΕΓΑΛΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΔΙΟΡΓΑΝΩΝΕΙ Η ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΜΝΗΜΗΣ ΙΣΑΑΚ – ΣΟΛΩΜΟΥ

Η αποστολή θα ξεκινήσει την Πέμπτη 1 Ιουλίου από τη Θεσσαλονίκη και θα διασχίσει τόσο τη Βόρεια Ελλάδα, τη Θράκη, τη Μακεδονία, όσο και την Ήπειρο, τη Στερεά Ελλάδα, την Πελοπόννησο, την Αττική και την Κρήτη πριν καταλήξει στην Κύπρο, στις 11 Ιουλίου.

Το οδοιπορικό της «Πρωτοβουλίας Μνήμης Ισαάκ – Σολωμού» έχει και τον χαρακτήρα διαφώτισης για το πρόβλημα της Κύπρου, καθώς θα διανεμηθεί ενημερωτικό τρίπτυχο σε κάθε γωνιά της Ελλάδας.

Οι μοτοσικλετιστές θα επισκεφτούν συμβολικά σημεία της Ελλάδας, όπως τα ελληνοτουρκικά σύνορα, το Οχυρό Ρούπελ, το Μεσολόγγι, το Ναύπλιο, την Κρήτη, τα Καλάβρυτα, με σκοπό να επανατοποθετηθεί η ιστορική συνείδηση και η ανάγκη ενότητας του Ελληνισμού.

Σε συνεννόηση με τις τοπικές αρχές, θα τονιστεί σε ανώτατο βαθμό το νόημα της ιστορικής συνέχειας, με ονοματοδοτήσεις οδών «Ισαάκ – Σολωμού» στην Αλεξανδρούπολη, στο Ναύπλιο και αλλού.

Με την επιστροφή στην Κύπρο, η «Πρωτοβουλία Μνήμης Ισαάκ – Σολωμού», θα διοργανώσει μεγάλη εκδήλωση μνήμης και τιμής στην Πλατεία Ελευθερίας στις 17 Ιουλίου, με μουσικά σύνολα και τραγουδιστές από την Ελλάδα και την Κύπρο.

Πρωτοβουλία Μνήμης Ισαάκ – Σολωμού 1-11 Ιουλίου 2021.

Η μνήμη τρέχει ξανά: Από τη Θράκη στην Κερύνεια, από την Μακεδονία στην Αχαιών Ακτή.

Περισσότερα: Μεγάλο οδοιπορικό διοργανώνει η Πρωτοβουλία Μνήμης Ισαάκ – Σολωμού

&

Από Θεσσαλονίκη αρχίζει το οδοιπορικό μνήμης Ισαάκ-Σολωμού

ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ 2021 8, 9, 10 και 11 ΙΟΥΛΙΟΥ - ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ ΠΥΡΦΟΡΟΣ

ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ 2021 - 26ο έτος συνεχούς ανάδειξης της Ελληνικής Κοσμοθεάσεως.

Σας καλούμε στα 26α ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ, την μεγαλύτερη Ελληνική γιορτή, που θα πραγματοποιηθεί στις 8/9/10 και 11 Ιουλίου στο Άλσος Προμηθέα (θέση Αη Γιάννη ) στον Ολυμπο.

Οι γιορτές των Προμηθείων επιχειρούν την ανασύνδεση με τον Αρχαίο, παγκοσμίως σεβαστό και πάντοτε επίκαιρο πολιτισμό μας τον οποίο προβάλλουν και αναδεικνύουν στις εκδηλώσεις. 

Όχι σαν άγονη λατρεία ενός πεπερασμένου παρελθόντος αλλά ως έκφραση του ζωντανού και ρέοντος λόγου εκείνων στους οποίους αναγνωρίζει η σώφρων ανθρωπότητα ότι τους οφείλει τα πάντα. 

Ως έναυσμα επίκαιρου και γόνιμου προβληματισμού για διεξόδους στα αδιέξοδα του σήμερα, με άξονα σκέψης και πλαίσιο αναφορών την κοσμοαντίληψη εκείνων.

Η είσοδος στις γιορτές των Προμηθείων είναι ελεύθερη, γιατί απευθύνονται σε όλους όσους τιμούν την Ελληνική Παιδεία και τον Ελληνικό Πολιτισμό. Ευπρόσδεκτοι στις γιορτές των Προμηθείων είναι όλοι όσοι νιώθουν πως η διαύγεια σκέψης και οι αξίες των προγόνων μας, μπορούν ν’ αποβούν βατήρας πνευματικής παλιγγενεσίας, ελπίδας και αντίστασης απέναντι στην υποδούλωση που, μηχανισμοί αλλότριοι και ισοπεδωτικοί, επιδιώκουν να επιβάλλουν για άλλη μια φορά στον Ελληνισμό.

Οράτε το μέλλον, ευγένειαν ασκείτε, επαινείτε αρετήν

Έρρωσθε κι ευδαιμονείτε!!!

Περισσότερα: https://oraiokastromekatiallo.blogspot.com/

Ο ΔΙΘYΡΑΜΒΟΣ ΤΟΥ ΡOΔΟΥ

Ο Διθύραμβος του Ρόδου είναι η πρώτη τραγωδία του Άγγελου Σικελιανού. Γράφτηκε και εκδόθηκε το 1932. Η πρώτη της παράσταση δόθηκε στον λόφο του Φιλοπάππου στην Αθήνα το 1933 και ήταν η μοναδική που παίχτηκε όσο ο Σικελιανός βρισκόταν εν ζωή. Το έργο αυτό δημιουργήθηκε μέσα από τις αντιλήψεις του Σικελιανού για τους Δελφούς, τη Δελφική Ιδέα, καθώς και τις δύο, ήδη διεξαχθείσες, Δελφικές Εορτές. Μάλιστα, η παράσταση του έργου στην Αθήνα θεωρήθηκε ως συνέχεια των Δελφικών Εορτών. 

Το περιεχόμενο της τραγωδίας είναι εμπνευσμένο από τον αρχαιοελληνικό μύθο του Ορφέα και το συνιστά η αναγγελία του προς τους πιστούς του ακολούθους και συμπολεμιστές ότι θα τελέσει θυσία στον θεό στην κορυφή του Παγγαίου, παρά τον κίνδυνο να θανατωθεί και να διαμελιστεί από τις Μαινάδες του Διονύσου.

Τα πρόσωπα που ομιλούν είναι ο Ορφέας, ο Α΄ Κορυφαίος και ο Β΄ Κορυφαίος (οι δύο τελευταίοι ως εκπρόσωποι του πολυάριθμου χορού πιστών-πολεμιστών που ακολουθεί τον Ορφέα).

Ειδολογικά, η τραγωδία αυτή έχει τη δομή περισσότερο πρώιμων σταδίων του είδους, εμφανίζοντας μεγαλύτερες αντιστοιχίες με τον διθύραμβο (ανταλλαγή αποκρίσεων, εν μέρει αυτοσχεδιαστικών, μεταξύ κορυφαίου ή κορυφαίων του χορού και υποκριτή αποσπασμένου από αυτόν) που μετεξελίσσεται σε τραγωδία, παρά με την καθ’ αυτό (ως είδος, πλέον, με διακριτές αρχές και δομή) τραγωδία.

Ο Σικελιανός, επηρεασμένος από την Ορφική Θεολογία και τον ιδρυτή και αρχηγέτη της Ορφέα, τον τοποθετεί ως ιεροφάντη – ιερουργό εντός του μύθου, με σαφείς αντιστοιχίες κι αναφορές στο πρόσωπο του Διονύσου. Όπως μελετητές έχουν αναφέρει, τα επιμέρους σύμβολα (πέρα από τον ίδιο τον Ορφέα-Διόνυσο) του σταχιού (που συμβολίζει τη γη), του κλήματος (που συμβολίζει τη μέθη του έρωτα) και κυρίως του ρόδου (σύμβολο της ζωής της στηριγμένης στην αγάπη) που υπάρχουν στο έργο είναι αλληγορικά με αδιάπτωτο τρόπο εντός της ενότητας της τραγωδίας (δεν χάνουν την κρυπτικότητά τους καθ’ όλη την πορεία του κειμένου) και στοχεύουν στη μετάδοση ενός οικουμενικού μηνύματος ειρήνης, αρμονίας κι ενότητας ανάμεσα σε όλους τους ανθρώπους, μήνυμα που αποτελεί «κλειδί» για την κατανόηση όλων των δημιουργικών εκδηλώσεων του Σικελιανού (λογοτεχνικό του έργο και οργάνωση Δελφικών Εορτών – αφοσίωση στη Δελφική Ιδέα).

https://el.wikipedia.org , Εικόνα: Δελφικές εορτές το 1930 https://www.newspepper.gr/

------------------------------------------

ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ - Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΟΡΦΙΚΟΣ ΔΙΘΥΡΑΜΒΟΣ ή Ο ΔΙΘΥΡΑΜΒΟΣ ΤΟΥ ΡΟΔΟΥ

Η ΔΕΛΦΙΚΗ ΙΔΕΑ ΕΙΝΑΙ Η ΙΔΕΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ - Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΟΡΦΙΚΟΣ ΔΙΘΥΡΑΜΒΟΣ ή Ο ΔΙΘΥΡΑΜΒΟΣ ΤΟΥ ΡΟΔΟΥ

Τοῦτό ἐστιν τὸ Ὀρφαϊκὸν ὁμοούσιον […]

ἐν ᾧ τῶν οὐσιῶν ποθητή τε καὶ ἐναρμόνιος

ἀποτελεῖται συμπλοκή.

[ORPHICORUM FRAGMENTA]

Τα ριζοβούνια του Παγγαίου. Βράχος που κάθεται ο ΟΡΦΕΑΣ. Δειλινό. Ολόγυρά του οι συμπολεμιστές και μαθητές του.

(αποσπάσματα)

ΠΡΩΤΟΣ ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ

«Δικό Σου το αίμα είν’, Ήλιε, και δικό Σου

είναι το Ρόδο, και δικός Σου είμ’ όλος,

και δικοί Σου είναι τούτοι, τη ζωή μου

που αν ήρταν για να πάρουνε, τους σμίγει

τις καρδιές τους σε μια η ανατολή Σου

με τη δική μου από την ώρα τούτη.

Ο τέλειος πια χρησμός είναι μπροστά Σου,

Απόλλων! των θεών η μάνα, η Νύχτα,

με το χέρι μου Σ’ το στέλνει,

κορφή του ανασασμού, το τέλειο Ρόδο.

»Μόνο τ’ άγιο Μυστήριο δώσ’ μου τώρα

να φανερώσω και σ’ ετούτους, όπως

μου το φανέρωσες βαθιά κι εμένα,

στον ύπνο και στον ξύπνο μου, στη μάχη

και στην ειρήνη, στη φιλιά ή στην έχτρα,

στη ζωή και στο θάνατο· αυτό δώσ’ μου».

ΟΡΦΕΑΣ

Και τώρα πάλι εγώ θα να τ’ ανοίξω.

Τι άλλος κανείς, το ξέρετε, δεν πρέπει

του Μυστηρίου τα λόγια να τ’ αγγίξει

στα χείλη του όσο ζω… Εγώ και πάλι,

στερνή φορά, βαθιά Σας θα ξυπνήσω,

πριν χωριστώ από Σας, την τέλεια Μνήμη.

»Μα εμείς εδώ ’μαστε στη Γη. Κι ω Μάνα,

πολλά ’ναι τα σκαλιά ώσπου ν’ ανεβούμε

στην άγια κορυφή που όλα τα σμίγει

σε μια πνοή. Κι αρχίζει από τον Άδη

το πρώτο το σκαλί· και το πιο πάνω

η άγια το χτίζει Δήμητρα. Γιατί, όπως

όλοι στον Άδη εμπρός οι ανθρώποι είν’ όμοιοι,

όμοια είν’ ίδιοι κι αγνάντια από το Στάχυ

το Μυστικό, που η Ελευσίνα υψώνει.

Και σ’ όλους πλάι η Περσεφόνη, το ίδιο

ξάγρυπνη για όλους, την ψυχή χωρίζει,

σαν το μωρό απ’ τη μήτρα, απ’ το κορμί τους.

Ποιός, απ’ τα βάθη του Άδη, με την πνοή του

χορεύει τις ψυχές, σα μύρια φύλλα

γύρα από δρυ ξερό, να σαρκωθούνε

σε νέες γενιές, και ποιός σε τούτες μπάζει

την άγια ορμή τ’ ανήφορου; Ποιός άλλος,

Πλούτωνα-Διόνυσε, από Σε, απ’ τα βάθη

τα σκοτεινά της Γης σαν ανεβάζεις,

θεία μαρτυρία της δύναμής Σου, το Άγιο

το Κλήμα που, ως βυζαίνει τα σκοτάδια

της Γης και πίνει απ’ τα ουράνια δρόσο,

συνταιριάζει στις φλέβες του το σκότος

με το φως σ’ αίμα πύρινο, δοσμένο

την άγια Μέθη να κερνά απ’ το χέρι

των θείων Μουσών, που η καθεμία τους στέκει

κάθε σκαλί, για ν’ ανεβεί μαζί Σου

στην κορυφή, κι αλλάζει τ’ όνομά της

καθώς αλλάζει το δικό Σου; Κι έτσι,

από μέθη σε μέθη, ο λογισμός μας

κι οι αισθήσεις και το θάρρος μας κι η πνοή μας,

κι από τον ένα Διόνυσο στον άλλο,

ξάφνου ανεβαίνουμε, ώσπου πια δε φτάνει

τ’ άγιο Κρασί, τι ανοίγεται στο νου μας

η ανάπνια που όλα πια τα σμίγει σ’ Ένα,

ψυχή και σώμα, αίμα και πνέμα, εχθρότη

κι αγάπη, λαούς με λαούς, τόπους με τόπους,

με τη ζωή το θάνατο, τους αιώνες

με τους αιώνες… Κι είναι τούτη η ώρα

του Ρόδου του εκατόφυλλου βαθιά μας

που, αίμα και πνέμα, και ψυχή και σάρκα,

και λυτρωμός απέραντος, μας μπάζει

στον κύκλο όπου κι η πίστη περισσεύει,

γιατί είναι πίστη η ίδια ζωή, στη μέση

της καρδιάς μας για πάντα αναστημένη!»

Μα τώρα δώσ’ τον αγώνα για το Ρόδο, Ορφέα,

στους λαούς, για να κινήσουνε όλοι αντάμα

προς την κορφή που όλα τα σμίγει σ’ Ένα,

ψυχή και σώμα, αίμα και πνέμα, εχθρότη

μ’ αγάπη, τόπους μ’ άλλους τόπους, τ’ άστρα

με τ’ άστρα, ζωή με θάνατο, τους αιώνες

με τους αιώνες. Δώσ’ στους λαούς το Ρόδο,

Ορφέα!»

Έτσ’ είπε αυτός. Κι εμένανε η καρδιά μου

μὄτρεμε πια, και μὄτρεμε το χέρι,

τέτοια φωνή αναπάντεχη ν’ ακούσω.

Κι έτσι, χλωμός, το ματωμένο Ρόδο

το σήκωσα στο χέρι μου, ρωτώντας:

«Και πού, παιδιά, το Ρόδο θέτε πρώτα

να το φυτέψουμε στη Γη; Πού θέτε;»

Κι άργειε η απόκριση να ’ρθει… Μα αιφνίδια

αυτός που ’χε τα βλέφαρα κλεισμένα,

ανοίγοντάς τα, με φωνή που ερχόταν

απ’ άλλο κόσμο, κι όμως κύλησε όμοια

με μια βροντή, αποκρίθη: «Στην Ελλάδα!»

Και τα γκρεμά, οι πλαγιές, τα κορφοβούνια,

σα στήθη που ανασαίνοντας πλαταίνουν,

θαρρέψαμε αντηχήσαν: «Στην Ελλάδα!»

Και τότε πια μας τύλιξε ο Παιάνας,

μας γέμισε ο Παιάνας, μας επήρε

στα διάπλατά του τα φτερά ο Παιάνας!

«Το Ρόδο», όλοι, «το Ρόδο στην Ελλάδα!»

φωνάξαμε, κι ορμήσαμε. Κι ω, πόσοι

μας έχουν σμίξει από τότε αγώνες!

«Από τό Παγγαίο όσοι είχαμε κινήσει,
τώρα γοργά τά πλάγια ανηφορώντας
τού Παρνασσού, μιάν αυγή εμπήκαμε όλοι
στόν Άγιο τόπο, πούχε η Γή Μαντείο
πανάρχαιο, στούς Δελφούς, τού κόσμου αφάλι
καί τότ' εκεί τά σκορπισμένα μέλη
καλώντας τής Ελλάδας πρώτα, ως νάρθουν
σιγά-σιγά τά μέλη όλου τού κόσμου

τό παγκόσμιο στή γή νά δέσουν Ρόδο...»

Άγγελος Σικελιανός. 1971. Θυμέλη. Τόμ. Α΄. Επιμ.: Γ. Π. Σαββίδης. Αθήνα: Ίκαρος.

https://www.greek-language.gr

-------------------------------------------

Ο ΔΙΘYΡΑΜΒΟΣ ΤΟΥ ΡOΔΟΥ

Η ΔΕΛΦΙΚΗ ΙΔΕΑ ΕΙΝΑΙ Η ΙΔΕΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ