Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΣΑΣ ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΣΑΣ ΚΟΣΤΙΣΕ ΜΕΡΙΚΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ;

Έχεις παρατηρήσει μια αλλαγή στις σχέσεις σου με άλλους ανθρώπους τελευταία;

Είναι μερικές φορές δύσκολο ή άβολο να μιλάς σε άλλους ανθρώπους για πνευματικά θέματα;

Νιώθεις μερικές φορές μόνος στις πεποιθήσεις σου;

Έχεις χάσει την επαφή με μακροχρόνιους φίλους τον τελευταίο καιρό;

Δεν είσαι μόνος! 

Πολλές φορές, βλέπω κάποιος ανθρώπους που μιλούν, αλλά φοβούνται να ανοιχτούν, επειδή γελοιοποιούνται για τις απόψεις τους από την ομαδική σκέψη.  Έχω χάσει μερικούς φίλους εξαιτίας αυτού, αλλά έχω κάνει πολλούς νέους.

Μόλις απελευθερωθεί το εγώ, δεν ανησυχείτε πλέον για τη συμμόρφωση και την πίεση των ομοτίμων. Η ομαδική σκέψη είναι ένα ψυχολογικό φαινόμενο που δομεί διάφορα συστήματα πεποιθήσεων μιας ομάδας ανθρώπων και αποθαρρύνει την ατομική δημιουργικότητα και την ανεξάρτητη σκέψη.

Ακόμη και μέσα σε μια ομάδα ατόμων που είναι πνευματικά ξύπνιοι, θα βρείτε ομαδική σκέψη. 

Αν κοιτάξετε την καταγεγραμμένη ιστορία της ανθρωπότητας, θα διαπιστώσετε ότι αυτή η ιστορία δεν είναι τίποτα άλλο από την ερμηνεία κάποιου, για ένα ορόσημο ή μια εξελικτική διαδικασία, που υποστηρίζεται από μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων, επιστημονικά δεδομένα, βίντεο ή πίστη.

Η πραγματική αλήθεια μπορεί να κρυφτεί ή να διαστρεβλωθεί για πολλούς λόγους, αλλά κυρίως για τον έλεγχο και την εξουσία.   

Για την προέλευση της ανθρωπότητας θα βρείτε έναν πλούτο μύθων δημιουργίας από όλους τους πολιτισμούς με ποικίλες ημερομηνίες ύπαρξής μας.

Μπορείτε να μιλήσετε στους φίλους σας για  το σύμπαν; Ξέρουν τι είναι  η αστρική πύλη ή το τσάκρα; Είστε πρόθυμοι να μιλήσετε για  ανάληψη ή πνευματική φώτιση; 

Όταν μιλάτε στους ανθρώπους για  τον μύθο της δημιουργίας, τείνουν να μένουν μέσα στο “κουτί” (δογματική σκέψη) με ένα σύστημα πεποιθήσεων που υποστηρίζει την ιστορία της θρησκευτικής δημιουργίας, η οποία χρονολογεί την ανθρωπότητα στο -4000.

Εάν εγείρετε ερωτήσεις σχετικά με την πραγματική μας προέλευση, έχετε την τάση να διαχωρίζετε τους ανθρώπους και τις σχέσεις σε αυτούς που σκέφτονται έξω από το “κουτί” έναντι αυτών που σκέφτονται μέσα στο “κουτί”.  Όταν αυτά τα ζητήματα προκύπτουν στις σχέσεις, συχνά δημιουργούν διχόνοια. 

Είναι δύσκολο για κάποιον να παραδεχτεί ότι έχει εξαπατηθεί για τόσο καιρό και ακόμη πιο δύσκολο να παραδεχτεί ότι ενδεχομένως να έκανε λάθος στις πεποιθήσεις του. 

Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του πώς τα εκπαιδευτικά μας συστήματα μας κρατούν κλειδωμένους μέσα στο “κουτί”, χωρίς να αμφισβητούμε οτιδήποτε έχουμε διδαχθεί.

Εκείνοι που μένουν μέσα στο “κουτί” φοβούνται τι θα σκεφτούν οι άλλοι αν τολμήσουν να βγουν έξω από το “κουτί”, επομένως παραμένουν εφησυχασμένοι και υποτελείς καθώς συμμορφώνονται με αυτό που υπαγορεύει η κοινωνία αντί να εμπιστεύονται τη δική τους διάκριση και κρίση.

Οι άνθρωποι θα μπορούσαν να ζήσουν ολόκληρη τη ζωή τους προσποιούμενοι ότι είναι αυτό που περιμένει η κοινωνία και δεν το ξέρουν καν! Από την άποψη του εγώ, οι σκέψεις μας βασικά καλλιεργούνται από όσα έχουμε μάθει από την οικογένεια, τους φίλους, τα εκπαιδευτικά συστήματα και τις θρησκευτικές μας πεποιθήσεις, αλλά... Τι πραγματικά έχουμε διδαχθεί;

Μερικές φορές προβάλλουμε τον εαυτό μας ως κάποιον που ελπίζουμε ότι οι άλλοι θα δουν μέσα μας. Στην ψυχολογία, αυτό είναι γνωστό ως ο σκιώδης εαυτός, όπου προβάλλουμε μια ταυτότητα που συμμορφώνεται με το πώς μπορεί να μας αντιλαμβάνονται οι άλλοι άνθρωποι έναντι του να είμαστε πιστοί σε αυτό που πραγματικά είμαστε.

Μερικοί άνθρωποι μπορεί να ανακαλύψουν ότι ποτέ δεν ήξεραν ποιοι ήταν επειδή έζησαν τη ζωή τους μέσα από τις προσδοκίες για το πώς τους αντιλαμβάνονταν οι άλλοι.  Όσοι έχουν ξεκινήσει τα πνευματικά τους ταξίδια μπορεί επίσης να αντιμετωπίσουν αυτά τα προβλήματα, τα οποία αρχικά δημιουργούν γνωστική ασυμφωνία. 

Η γνωστική ασυμφωνία εμφανίζεται όταν νιώθετε ένα αίσθημα δυσφορίας που προκαλείται από το να κρατάτε αντικρουόμενες ιδέες ταυτόχρονα.

Αυτή είναι η μεταβατική περίοδος που χρειάστηκε να περάσουν πολλοί από εμάς, η οποία άλλαξε τις πεποιθήσεις μας, ωστόσο, δεν είμαστε σίγουροι ότι θα μοιραστούμε αυτές τις ιδέες με τους φίλους και την οικογένειά μας, λόγω φόβου ή απόρριψης. 

Καθώς τα πνευματικά μας ταξίδια συνεχίζονται, γινόμαστε πιο άνετοι με τις δικές μας πεποιθήσεις και λιγότερο ανησυχούμε για το πώς βλέπουν οι φίλοι και η οικογένειά μας την αφύπνιση. Αυτό είναι όταν το εγώ διαχωρίζεται από τον εαυτό και ο φόβος διαλύεται με την αγάπη. Σε αυτό το σημείο, αρχίζουμε να μιλάμε με γνωστούς, καθώς και φίλους και συγγενείς, για πνευματικά και μεταφυσικά θέματα, δίνοντας λιγότερη σημασία στο τι μπορεί να πιστεύουν για εμάς ή στο πώς μπορεί να μας αντιλαμβάνονται οι άλλοι. Με την πάροδο του χρόνου, η πνευματικότητα θα είναι το κυρίαρχο πλαίσιο του μυαλού και οι πιθανότητες είναι ότι αυτοί που έχουν απομακρυνθεί από εμάς θα είναι οι πρώτοι στη σειρά που θα ζητήσουν βοήθεια για να προσαρμοστούν στην νέα κατάσταση. 

Να θυμάστε αυτό: Δεν είστε μόνοι!

Όσοι σ’ αγαπούν αληθινά θα μείνουν δίπλα σου ό,τι κι αν γίνει.

Αυτοί οι άνθρωποι που δεν είναι πλέον μέρος της ζωής μας έχουν ήδη παίξει τον ρόλο τους βοηθώντας μας να ανακαλύψουμε ποιοι πραγματικά είμαστε. Μερικές φορές, χρειάζεται πολικότητα για να μπορέσουμε να διαφοροποιήσουμε ποιοι είμαστε και πού πάμε.

Αυτή την αντίθεση που μας επιτρέπει να δούμε τις διαφορές. 

Αν και μπορεί να είναι οδυνηρό να χάσετε κάποιους αγαπημένους φίλους, σκεφτείτε τι έχουν φέρει στη ζωή σας και γιατί. 

Το πιθανότερο είναι ότι θα τερματίσετε μερικές παλιές σχέσεις με άτομα που κάποτε ήταν πολύ κοντά σας, μόνο για να δημιουργήσετε νέες σχέσεις με ομοϊδεάτες.

Συγχωρήστε τον εαυτό σας, καθώς και τους φίλους σας, εάν αισθάνεστε άσχημα για αυτό.
Οι άνθρωποι έρχονται στη ζωή σας για κάποιο λόγο, για μια εποχή ή για μια ζωή. Όταν μάθετε τον λόγο, θα ξέρετε τι να κάνετε για κάθε άτομο. Όταν κάποιος βρίσκεται στη ζωή σας για κάποιο λόγο, είναι συνήθως για να εκπληρώσει μια ανάγκη που εσείς οι ίδιοι έχετε εκφράσει. Έχουν έρθει για να σας βοηθήσουν να ξεπεράσετε μια δυσκολία, να σας προσφέρουν καθοδήγηση και υποστήριξη, να σας βοηθήσουν σωματικά, συναισθηματικά ή πνευματικά. Μπορεί να φαίνονται σαν θεόσταλτο, και είναι. Είναι εκεί για τον λόγο που τους χρειάζεστε.

Στη συνέχεια, χωρίς καμία κακία εκ μέρους σας ή σε μια ακατάλληλη στιγμή, αυτό το άτομο θα πει ή θα κάνει κάτι για να τελειώσει η σχέση. Μερικές φορές απομακρύνονται. Μερικές φορές δρουν και σε αναγκάζουν να πάρεις θέση. Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι η ανάγκη μας εκπληρώθηκε, η επιθυμία μας εκπληρώθηκε, το έργο έγινε.  Η προσευχή που στείλατε έχει απαντηθεί και τώρα είναι ώρα να προχωρήσουμε. 

Μερικοί άνθρωποι έρχονται στη ζωή σας για μια σεζόν, καθώς είναι η σειρά τους να μοιραστούν, να αναπτυχθούν ή να μάθουν. Σου φέρνουν μια εμπειρία γαλήνης ή σε κάνουν να γελάς. Θα μπορούσαν να σας διδάξουν κάτι που δεν έχετε κάνει ποτέ. Συνήθως σου φέρνουν απίστευτη χαρά. Δημιούργησέ το.  Είναι αληθινό.  Αλλά μόνο για μια σεζόν...  

Οι δια βίου σχέσεις σας διδάσκουν μαθήματα ζωής,

πράγματα στα οποία πρέπει να χτίσεις για να

έχουν γερές συναισθηματικές βάσεις.

Το καθήκον σας είναι να αποδεχτείτε το μάθημα, να αγαπήσετε το άτομο,

και εφαρμόστε στην πράξη όσα έχετε μάθει να χρησιμοποιείτε

σε όλες τις άλλες σχέσεις και τομείς της ζωής σας.

Λέγεται ότι η αγάπη είναι τυφλή

αλλά η φιλία είναι διορατική. 

(Άγνωστος συγγραφέας)

https://www.bibliotecapleyades.net/

ΓΝΩΣΤΙΚΗ ΑΣΥΜΦΩΝΙΑ

ΠΩΣ ΠΕΙΘΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΜΕ ΨΕΜΑΤΑ

Ο όρος «γνωστική ασυμφωνία» χρησιμοποιείται για να περιγράψει την αίσθηση δυσφορίας που νιώθουμε όταν οι πεποιθήσεις μας δεν συμφωνούν με τις συμπεριφορές μας και/ή τις νέες πληροφορίες που μας παρουσιάζονται.

Οι άνθρωποι τείνουν να αναζητούν τη συνοχή στις στάσεις και στην αντίληψή τους, οπότε όταν αυτό που πιστεύουμε, αμφισβητείται ή όταν αυτό που κάνουμε δεν συμφωνεί με αυτό που σκεφτόμαστε, κάτι χρειάζεται να αλλάξει, ώστε να εξαλείψουμε ή να μειώσουμε την ασυμφωνία που δημιουργείται μέσα μας.

Τι είναι η γνωστική ασυμφωνία;

Ο ψυχολόγος Leon Festinger ισχυρίστηκε ότι οι άνθρωποι έχουν μια εσωτερική ανάγκη να διασφαλίζουμε ότι οι πεποιθήσεις τους, ταιριάζουν απόλυτα με τη συμπεριφορά μας. Οι αντιφατικές ή συγκρουόμενες πεποιθήσεις οδηγούν σε δυσαρμονία, κάτι που οι άνθρωποι προσπαθούν να αποφύγουν.

Η σημασία των γνώσεων, πεποιθήσεις που θεωρούμε πολύ σημαντικές και πολύτιμες, μπορούν να δημιουργήσουν μεγαλύτερη ασυμφωνία όταν αμφισβητούνται.

Όσο μεγαλύτερη είναι η δύναμη της ασυμφωνίας, τόσο μεγαλύτερη πίεση νιώθουμε.

Σε πολλές περιπτώσεις, δεν μας συμφέρει καθόλου να ακολουθήσουμε την νέα γνώση που έρχεται σε αντίθεση με τις ήδη ισχυρές μας πεποιθήσεις.

Σε αυτή την περίπτωση, διαστρεβλώνουμε τη διαδικασία προς όφελός μας:

– Εστιάζουμε σε πεποιθήσεις που στηρίζουν τις δικές μας και έτσι ενδυναμώνουμε αυτές που έχουμε, ώστε να μειώσουμε τη δυσφορία της ασυμφωνίας.

– Μειώνουμε τη σημασία της πεποίθησης που έρχεται σε σύγκρουση με τη δική μας.

– Αλλάζουμε το περιεχόμενο (διαστρεβλώνουμε) της πεποίθησης που προκαλεί ασυμφωνία ώστε να πετύχουμε εσωτερική συμφωνία.

Περισσότερα: https://enallaktikidrasi.com/

Αιγαίο:Το Αρχιπέλαγος της Ιστορίας, της Γεωοικονομίας και η διαχρονικότητα Ελληνικής Γλώσσας & Γραφής

Στις "Αντιθέσεις" , ο "Αιγαιακός Πολιτισμός και η Γραφή στα μέσα της 3ης Χιλιετίας". 

Πως θεμελιώνουν το Αιγαίο ως Αρχιπέλαγος κι όχι ως μια ημίκλειστη θάλασσα, με ιστορική ενότητα και συνέχεια μέχρι σήμερα, κονιορτοποιώντας αφηγήματα της τελευταίας δεκαετίας, για "Γαλάζιες Πατρίδες" και "μοιρασίες" στο Αιγαίο …

- Το φαινόμενο του Αιγαιακού Πολιτισμού, με προσδιορισμό : τόπο-χάρτη-έκταση/ χρονική περίοδο/τεχνοτροπία / επέκταση ταξίδια, οικονομία τροφή εμπόριο.

- Προϋποθέσεις δημιουργίας πρωτογραφής και συμβόλων. Η Γραφή του 2400 π.Χ η εμφάνιση των Συμβόλων στο Ριβάρι της Μήλου

- Τι αποκαλύπτει η Σπηλιά του Κύκλωπα στα Γιούρα των Βόρειων Σποράδων

- Τι μας λέει η επιγραφή του Δισπήλιου στη Καστοριά

- Τα ευρήματα γραφής- τι είναι με τι ομοιάζουν - τι άλλα σύμβολα εμφανίζονται στον ευρύτερο γεωγραφικό χώρο της Βαλκανικής

- Η δημιουργία της Μινωικής γραφής - εμφάνιση και ερμηνεία επιγραφών, σε διάφορα μέρη του κόσμου

- Η διαχρονικότητα της Ελληνικής Γλώσσας από τη μινωική εποχή ως τη σύγχρονη Ελλάδα, ο αντίκτυπος και οι παγκόσμιες διαστάσεις της από τα μαθηματικά μέχρι τις εγκεφαλικές συνάψεις στην εποχή μονοπωλιακής κυριαρχίας της Αγγλοσαξωνικής Διαλέκτου

Στο στούντιο της εκπομπής ο δρ. Μηνάς Τσικριτσής, Ερευνητής Αιγαιακών Γραφών Στην εκπομπή παρεμβαίνει ο Αδαμάντιος Σάμψων, Αρχαιολόγος Σπηλαιολόγος και καθηγητής στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου.

και ο Δρ. Μάνος Παπαδάκης, Καθηγητής Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο του Χιούστον στο Τέξας, Αντιπρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου Πολιτισμού των Νοτιοδυτικών ΗΠΑ.

📺 Αντιθέσεις στην ΚΡΗΤΗ TV με τον Γιώργο Σαχίνη 

----------------------------

Δείτε επίσης:

Τον πρώτο αναλογικό υπολογιστή στην ιστορία της ανθρωπότητας είχαν ανακαλύψει οι Μινωίτες, όπως υποστηρίζει ο κρητικός ερευνητής αιγαιακών γραφών, Δρ Μηνάς Τσικριτσής.

ΜΙΝΩΪΚΟΣ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΑΝΑΛΟΓΙΚΟΣ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗΣ

------------------------

Ο ερευνητής δρ Μηνάς Τσικριτσής ανέσυρε από τα αρχεία του Μουσείου Ηρακλείου ένα εύρημα που αλλάζει τη γνώση μας για τον μινωικό πολιτισμό: το πρώτο ηλιακό ρολόι και αναλογικό υπολογιστή γεωγραφικού πλάτους και εκλείψεων, που προηγείται του μηχανισμού των Αντικυθήρων κατά 1.400 χρόνια. 

ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΟ «ΓΚΑΤΖΕΤ» ΤΟΥ ΜΙΝΩΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΕΝΤΟΠΙΣΕ ΕΛΛΗΝΑΣ ΕΡΕΥΝΗΤΗΣ ΣΕ ΞΕΧΑΣΜΕΝΑ ΠΛΑΚΙΔΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ. ΟΙ ΜΙΝΩΙΤΕΣ ΕΙΧΑΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ!

ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

ΣΥΜΜΟΡΦΩΤΙΚΗ ΟΜΑΔΙΚΗ ΣΚΕΨΗ

Το ψυχολογικό φαινόμενο της αγελαίας ή ομαδικής σκέψης (groupthink) λαμβάνει χώρα όταν τα μέλη μιας ομάδας παρουσιάζουν τόσο έντονη επιθυμία συναίνεσης ώστε εγκαταλείπουν την κοινή λογική που υπαγορεύει τη ρεαλιστική εκτίμηση εναλλακτικών τρόπων δράσης, την κριτική θεώρηση μίας άποψης και τη διατύπωση λιγότερο αρεστών πεποιθήσεων. https://www.psychology.gr/

Η συμμορφωτική ομαδική σκέψη αποτελεί ένα ψυχολογικό φαινόμενο που εμφανίζεται στα πλαίσια μιας ομάδας, όταν αυτή επιθυμεί να εδραιώσει την αρμονία και τη συμμόρφωση και εμποδίζει την ορθή λειτουργία της, με αποτέλεσμα αυτή να λαμβάνει εσφαλμένες αποφάσεις.

Ο όρος groupthink (συμμορφωτική ομαδική σκέψη) δημιουργήθηκε από τον Janis για να περιγράψει τη διαδικασία ομαδικής λήψης αποφάσεων που παρήγαγε τις κακές αποφάσεις.

Το groupthink ορίστηκε ως ένας τρόπος σκέψης, όπου η επιθυμία να επιτευχθεί ομόφωνη απόφαση παραμερίζει το κίνητρο υιοθέτησης κατάλληλων διαδικασιών λήψης ορθολογικών αποφάσεων. Το φαινόμενο παρουσιάζεται όταν η διεργασία αποφάσεων μιας ομάδας επιζητεί την απόλυτη ομοφωνία, ενώ θεωρεί ότι υπονομεύεται η αντίληψή της για τη πραγματικότητα. 

Οι αιτίες του φαινομένου όπως και τα συμπτώματα είναι ποικίλα.

Συντελεστικοί παράγοντες:

Η κύρια αιτία του groupthink είναι η υπερβολική συνεκτικότητα της ομάδας (υψηλή συνοχή).
Η απομόνωση της ομάδας από εξωτερικές πληροφορίες και επιρροή, απομόνωση δηλαδή από άλλες πηγές πληροφοριών.
Η ιδεολογική ομοιογένεια των μελών.
Η ηγεσία της ομάδας (αρχηγός) είναι κατευθυντική, δε λειτουργεί αντικειμενικά και ενθαρρύνει ενδεδειγμένες αποφάσεις.
Η ύπαρξη υψηλού άγχους λόγω της πολυπλοκότητας του έργου και λόγω εξωτερικών απειλών.
Η έλλειψη μεθοδικών διαδικασιών για τον έλεγχο των αποφάσεων.
Οι χαμηλές προσδοκίες για την εύρεση καλύτερης λύσης από την προτεινόμενη.

Συμπτώματα

Βασικό σύμπτωμα της συμμορφωτικής ομαδικής σκέψης είναι η ψευδαίσθηση ατρωτότητας της ομάδας και η τυφλή της πεποίθηση ότι η ομάδα πρέπει να έχει δίκιο.  Ακόμη, χαρακτηριστικό σύμπτωμα είναι η τάση της ομάδας να αγνοεί ή να αμφισβητεί την πληροφόρηση που είναι αντίθετη στη θέση της. Επιπρόσθετα, η άμεση άσκηση πίεσης στους διαφωνούντες για να ενταχθούν στην ομάδα και η στερεοτυπική αντιμετώπιση των μελών της εξω-ομάδας αποτελούν συνήθη συμπτώματα της συμμορφωτικής ομαδικής σκέψης. Επίσης, συχνά το groupthink προκαλεί στην ομάδα μια ανάγκη για αυτολογοκρισία και ακλόνητη πίστη στην ηθική της ομάδας. Τα μέλη διακατέχονται από μια ψευδαίσθηση ανωνυμίας και αυτοαποκαλούνται φύλακες του πνεύματος της ομάδας.

Εν κατακλείδι, η συμμορφωτική ομαδική σκέψη έχει ως συνέπεια ατελείς διαδικασίες λήψης αποφάσεων, με μικρή πιθανότητα επιτυχίας ή λήψης ευνοϊκών αποτελεσμάτων.  

https://www.maxmag.gr/

-------------------------------------------

Ομαδική σκέψη – δεξιότητα ή αδυναμία; - Το Πείραμα Συμμόρφωσης (βίντεο)

Ομαδική σκέψη – δεξιότητα ή αδυναμία; - Το Πείραμα Συμμόρφωσης (βίντεο)

Η πίεση της ομαδικής σκέψης είναι τόσο βαθιά ριζωμένη ως στοιχείο επιβίωσης, ωστόσο είναι πραγματικά χρήσιμη για τον ίδιο μας τον εαυτό;

Σε όλους μας έχει τύχει πολλές φορές να αποφύγουμε να εκφραστούμε ελεύθερα σε μία συζήτηση, να πούμε τη γνώμη μας για μια εργασία στη σχολή, σε μία κουβέντα με φίλους, σε μια σύσκεψη στη δουλειά, ή σε μία οποιαδήποτε ιδέα που πέφτει στο τραπέζι και χρειάζεται μία απόφαση, ή έστω μια κατάληξη.

Σαν να σε βλέπω. Δε λες τίποτα και κουνάς το κεφάλι σου δείχνοντας ότι δέχεσαι τις προτάσεις… Είναι φανερό πως δε θέλεις να θεωρηθείς το αιώνιο πνεύμα αντιλογίας για ακόμη μία φορά, ιδίως όταν δεν είσαι απόλυτα σίγουρος για τη διαφορετική σου γνώμη και σκέφτεσαι ότι, και οι άλλοι, ε, δεν είναι ηλίθιοι και ίσως έχουν δίκιο.

Οπότε σιωπάς – μέγα λάθος.

Βλέπεις, αν κάνουν όλοι το ίδιο, ξεκινάει η λεγόμενη πίεση της ομαδικής σκέψης: μια ομάδα έξυπνων ανθρώπων παίρνουν ηλίθιες αποφάσεις επειδή ο καθένας προσαρμόζει τη γνώμη του σε μία υποτιθέμενη ομοφωνία.

Πολλές φορές έχει τύχει στη μέση ενός τραγουδιού σε μια συναυλία, εκεί που η εκτέλεση της μπάντας γίνεται λίγο πιο ένθερμη, κάποιος μέσα στο πλήθος αρχίζει να χειροκροτεί και ένα δευτερόλεπτο αργότερα, όλη η αίθουσα κάνει το ίδιο. Το ίδιο και εσύ.

Λοιπόν, η συγκεκριμένη, παράλογα (;) αλλόκοτη συμπεριφορά σου, οφείλεται στην λεγόμενη «κοινωνική απόδειξη», ή αλλιώς το «πνεύμα του κοπαδιού» και για τους πιο σοφιστικέ ο γνωστός «κομφορμισμός». Αυτή η κοινωνική απόδειξη που οδηγεί αναπόφευκτα στην ομαδική σκέψη, σε θέλει να συμπεριφέρεσαι όπως πρέπει, μόνο αν συμπεριφέρεσαι όπως οι άλλοι. Με άλλα λόγια, όσα περισσότερα άτομα επιδοκιμάζουν μία ιδέα ή απόφαση, τόσο καλύτερες είναι – πράγμα, φυσικά, παράλογο. Έτσι λαμβάνονται αποφάσεις που, σε φυσιολογικές συνθήκες, κάθε μεμονωμένο μέλος της ομάδας θα είχε απορρίψει.
Μία άλλη ψευδαίσθηση είναι αυτή της ομοφωνίας. Αν η γνώμη των άλλων είναι αντίθετη στη δική μου, σημαίνει ότι εγώ έχω άδικο. Και κακά τα ψέμματα, πολλές φορές δεν θέλουμε να είμαστε ο ανάποδος που χαλάει τη συλλογική αρμονία. Μας αρέσει πολύ να ανήκουμε σε μία ομάδα απ’ ότι φαίνεται. Συνεπώς, αν διατυπώσουμε επιφυλάξεις, ίσως σκεφτόμαστε υποσυνείδητα πως η ομάδα μας αποβάλλει.

Συμπέρασμα: Κάθε φορά που θα βρίσκεσαι σε μία ομάδα όπου βασιλεύει η πλήρης ομοφωνία, πες οπωσδήποτε τη γνώμη σου ακόμα κι αν δεν ακούσουν με ευχαρίστηση τα όσα έχεις να πεις. Αναθεώρησε τις αυτονόητες υποθέσεις. Αν είναι ανάγκη, διακινδύνευσε να βρεθείς και εκτός ομάδας. Κι αν διευθύνεις μία ομάδα, όρισε κάποιον που να κάνει τον δικηγόρο του διαβόλου. Σίγουρα δε θα είναι ο πιο αρεστός, ίσως φανεί όμως ο πιο χρήσιμος.

Ένα πολύ διάσημο πείραμα, αυτό του Σόλομον Ας (βλ. βίντεο), το 1950, αποδεικνύει με έναν πολύ απλό τρόπο, πώς η κοινωνική πίεση μπορεί να διαστρεβλώσει τη σωστή κρίση.

Πηγή: https://frapress.gr/2015/03/omadiki-skepsi-dexiotita-adinamia/

Βίντεο: Michael Earthman

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ;

Υπάρχει νέα σύγχρονη αντίληψη για το τι είναι η "Υπέρτατη πολυτέλεια"...

Οι συντονισμένοι επαναπροσδιορίζουν, όχι μόνο τη λέξη, αλλά και τις στάσεις σε σχέση με αυτήν.

Η αλλαγή συμπεριφοράς σε αυτή τη νέα χιλιετία δείχνει μια νέα συνειδητοποίηση στον κόσμο. Και κάθε μεγάλη μεταμόρφωση ξεκινά όταν συμβαίνει μια αλλαγή στις αξίες, και αυτό είναι που βιώνουμε.

Σιγά σιγά, ακόμη και οι νεόπλουτοι, θαμπωμένοι από την κοινωνική τους ανάβαση, θα συνειδητοποιήσουν ότι η πολυτέλεια είναι κάτι άλλο…

Η νέα πολυτέλεια είναι να έχεις, υγεία, ελευθερία, χρόνο, χώρο σε αυτόν τον ακατάστατο πλανήτη, βιολογικούς κήπους, μέλισσες, ελεύθερα ζώα, καθαρό νερό, καθαρά ποτάμια και θάλασσες, γηγενείς θάμνους και διατηρημένα δάση, φυσική βιομάζα.

Και ποιος μπορεί να αντέξει αυτή την πολυτέλεια;
Και ποιος μπορεί να φροντίσει τη σωματική, ψυχική, συναισθηματική, ψυχολογική και πνευματική υγεία;

Ποιος μπορεί να έχει την ελευθερία να είναι αυτό που είναι, χωρίς να ανησυχεί για τη γνώμη κανενός;

Ποιος μπορεί να έχει χρόνο να κάνει αυτό που του αρέσει και να απολαμβάνει αυτό που κάνει;

Να έχεις χρόνο να σκεφτείς, να αφοσιωθείς στην παρατήρηση της ομορφιάς των πραγμάτων, να δημιουργήσεις ομορφιά στα πράγματα, να ανακαλύψεις τον κόσμο.

Nα χορέψετε μόνοι, να παρατηρήσετε ήρεμα ένα ηλιοβασίλεμα.

Φροντίστε τα εγκαταλελειμμένα ζώα και φροντίστε τα δικά σας.

Φροντίσετε τον κήπο και φυτέψετε πολλά δέντρα. 

Να πιείτε έναν καφέ στο τέλος του απογεύματος και να διαβάσετε ένα καλό βιβλίο.

Ώρα να γνωρίσουμε, να ανακαλύψουμε και να αγαπήσουμε τους ανθρώπους.

Να ξυπνάτε με καλή διάθεση και να πιστεύετε ότι είναι δυνατόν να γίνετε μάρτυρες μικρών και μεγάλων θαυμάτων.

Ποια είναι η νέα πολυτέλεια;
Η νέα πολυτέλεια είναι να έχεις ψυχική ηρεμία, καθαρή συνείδηση, να διαλογίζεσαι και να νιώθεις εκείνη την ευτυχία που γεννιέται μέσα σου, ανεξάρτητα από το τι συμβαίνει έξω.

Η νέα πολυτέλεια είναι να γνωρίζουμε ότι για να είμαστε ευτυχισμένοι, πρέπει να αφήνουμε όλους να είναι χαρούμενοι.

Μην κουβαλάτε το βάρος των κακών συναισθημάτων και των αρνητικών σκέψεων, αλλά αφήστε τα να περάσουν όπως τα μαύρα σύννεφα περνούν από τον ουρανό.

Η νέα πολυτέλεια είναι να ξέρεις να είσαι ευγενικός με ανθρώπους που δεν γνωρίζεις, με υπαλλήλους, αξιωματούχους, υφισταμένους.

Σεβαστείτε τους άλλους. Σεβαστείτε τον άνθρωπο.

Η νέα πολυτέλεια προσπαθεί να κατανοήσει αυτούς που σκέφτονται διαφορετικά, αυτούς που μας φαίνονται παράξενοι και γνωρίζοντας ότι η βία δεν έχει θέση σε αυτόν τον χώρο.

Η νέα πολυτέλεια είναι να παραδεχόμαστε την αδυναμία μας, να συγχωρούμε τα λάθη μας και να αποδεχόμαστε ευγενικά τα ελαττώματά μας.

Γνωρίζοντας ότι η γοητεία μας είναι αυτός ο συνδυασμός των πάντων.

Πολλές φορές μπερδεμένοι και άτακτοι, αλλά πάντα προσπαθώντας να ακολουθήσουμε τον σωστό δρόμο, τον δρόμο του καλού...

Όλοι έχουμε ελαττώματα, όλοι κάνουμε βλακείες και λέμε πράγματα που δεν θέλαμε να πούμε... Πρέπει να ξέρουμε πώς να ζητάμε συγχώρεση, η οποία είναι πάντα λυτρωτική.

Ένα από τα επιτεύγματα αυτής της νέας πολυτέλειας είναι να νιώθεις πληρότητα. Η νέα πολυτέλεια είναι να πειραματίζεσαι, να βιώνεις, να μαθαίνεις. 

Η νέα πολυτέλεια είναι η γνώση.

Ένα εναγκαλιστικό όραμα του νέου κόσμου στον οποίο ζούμε, στο φευγαλέο πέρασμά μας από αυτόν τον όμορφο μπλε πλανήτη.

Άρα, η αναζήτηση είναι να είσαι ευτυχισμένος.

Η νέα πολυτέλεια δεν είναι να έχεις, είναι να είσαι...!!!

από τον ιστότοπο Vida Positiva

μέσω https://www.bibliotecapleyades.net/

H Στρατηγική Σκέψη των Ελλήνων

Με την Συγγραφέα Δήμητρα Λιάτσα

Η Δήμητρα Λιάτσα γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη. Έκανε φιλολογικές σπουδές. Ξένες γλώσσες: Αγγλικά, Γαλλικά και Ιταλικά. Εργάστηκε επί σειρά ετών στην επιμέλεια βιβλίων. Μετέφρασε άνω των 30 τίτλων κυρίως από την Αγγλική γλώσσα. Έγραψε άρθρα σε περιοδικά και εφημερίδες, με αντικείμενο την Ελληνική Γραμματεία. Έδωσε σειρά ομιλιών προσκεκλημένη από το Ινστιτούτο Αριστοτέλης, με θέμα την Ελληνική Γραμματεία, την Ιστορία και την παιδεία. Από το 2009 ασχολείται με την συστηματική μελέτη του Ομήρου και από το 2014 με την ανάγνωση, τον σχολιασμό και την ανάρτηση στο διαδίκτυο ολόκληρης της Οδύσσειας. Από το 2017 έχει ξεκινήσει και την ανάγνωση, τον σχολιασμό και την ανάρτηση στο διαδίκτυο ολόκληρης της Ιλιάδος.

Η Δήμητρα Λιάτσα είναι συγγραφεύς των βιβλίων: «Τα ψέματα που λένε για την Ελλάδα» (2004) και «Η Ελληνική καταγωγή του Χριστιανικού μύθου» (2013), τα οποία κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Δήλιος.

Ο Αλκαίος είναι συγγραφεύς δύο βιβλίων. Του βιβλίου "Ο Δρόμος του ηγέτη" (Εξαντληθέν) και του βιβλίου "Το μυστικό πεπρωμένο της Ελλάδος". Εκδόσεις Δήλιος.

Λόγοι και Ομιλίες της Δήμητρας Λιάτσα: ΕΔΩ

Ομήρου Ιλιάς: ΕΔΩ

Ομήρου Οδύσσεια: ΕΔΩ

Από «Φρυκτωρίες» και «Βισάλτη»: ΕΔΩ

Ομηρικός Κύκλος

Ο Πυραίχμης και η σφεντόνα του

Πυραίχμης. Ένα ακόμη υπέροχο Αρχαιοελληνικό όνομα. Σημαίνει «αυτός που έχει μια αιχμή φτιαγμένη από φωτιά» και δε μπορούσε να είναι πιο κατάλληλο για τον κάτοχό του. Μεταφορικά πάντα.

Σύμφωνα με τον Αρχαίο περιηγητή και γεωγράφο Παυσανία, ο Πυραίχμης ήταν στρατιώτης που υπηρετούσε κάτω από τις διαταγές του Αιτωλού βασιλιά  Όξυλου. Όταν οι Αιτωλείς αποφάσισαν να εποικήσουν την Ηλεία, έπεσαν πάνω στις αντιρρήσεις των κατοίκων της περιοχής οι οποίοι δε θέλαν ξενομερίτες στα χωράφια τους. Κι επειδή πριν από 3000 και βάλε χρόνια όπου εκτυλίσσεται η ιστορία ο πόλεμος ήταν το κύριο μέσο επίλυσης τέτοιων διαφορών, οι δύο στρατοί τέθηκαν αντιμέτωποι.

Χωρίς όμως ένας από τους δύο να έχει σαφές αριθμητικό πλεονέκτημα και δεδομένου ότι μια πλήρης σύγκρουση θα οδηγούσε σε μια ανώφελη ισοπαλία, αποφάσισαν να λύσουν το θέμα χρησιμοποιώντας έναν πανάρχαιο (ακόμη και για την εποχή τους) τρόπο. Την μονομαχία.

Η κάθε πλευρά διάλεξε τον υπέρμαχό της, οι Ηλείοι το Δέγμενο και οι Αιτωλείς τον Πυραίχμη.

Οι κανόνες απλοί, όποιος έχανε, έχανε μαζί του και η ομάδα του. Αυτή η πρακτική δεν είναι μονάχα μυθολογική. Ιστορικά εφαρμόστηκε αρκετές φορές.

Ο Δέγμενος περιγράφεται ως θηριώδης και οπλισμένος με τόξο ενώ ο Πυραίχμης μικρόσωμος με πανοπλία και σφεντόνα.

Σε αντίθεση με τις ταινίες, η μονομαχία τελείωσε μέσα σε δευτερόλεπτα. Τόσα όσα χρειάστηκε ο Πυραίχμης να εξεσφενδονίσει μια πέτρα η οποία βρήκε τον Δέγμενο στο κεφάλι και τον σκότωσε.

Έτσι οι Ηλείοι σεβόμενοι τους όρους της συμφωνίας, επέτρεψαν στους Αιτωλούς να εγκατασταθούν στην περιοχή τους.

Η ομοιότητα με την ιστορία του Δαυίδ και του Γολιάθ είναι παραπάνω από εμφανής....

http://www.nova-era.gr/

-----------------------------------------

 «ΟΙ ΣΥΣΤΗΜΕΝΕΣ» ΠΕΤΡΕΣ-ΒΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΦΕΝΤΟΝΙΣΤΩΝ

Αξιός

Για τον Αξιό γνωρίζουμε από τον Όμηρο ότι ήταν πλατύς, ότι είχε «ωραιότατο νερό» (Β 848-850) και ότι έκανε «βαθιά στροβιλίσματα» (Φ 143), ότι από «τη μακρινή Αμυδώνα, από τα μέρη του Αξιού» προέρχονταν οι Παίονες «με τα αγκυλωτά τόξα» (Β 848-850) «που φορούσαν περικεφαλαίες με αλογοουρά» (Π 287-288) και ότι τους συνόδευε ο Πυραίχμης, τον οποίο χτύπησε με δόρυ ο Πάτροκλος. 

Εκτός από τον Πυραίχμη αναφέρεται και ο Αστεροπαίος, γιος του Πηλεγόνη που κι αυτός με τη σειρά του ήταν γιος του Αξιού. Στους μύθους δηλαδή που παραδίδει ο Όμηρος περιλαμβάνεται και ο έρωτας του ποταμού με τη μεγαλύτερη κόρη του Ακεσσαμενού, την Περίβοια (Φ 143). Ο ίδιος ο Αστεροπαίος δηλώνει στον Αχιλλέα:

«Η γενιά μου κατάγεται από τον πλατύροο Αξιό,

εκείνον τον Αξιό που το ωραιότατο νερό του τρέχει πάνω στη γη.

Αυτός γέννησε τον Πηλεγόνη, ικανό στο δόρυ.

Κι αυτός λένε ότι γέννησε εμένα» (Φ 154-160).

Αξιός και Μεγάλοι Θεοί της Σαμοθράκης είναι πιθανό ότι συνδέονται μεταξύ τους ως προς την ουσία τους ως υδάτινες θεότητες που χαρίζουν γονιμότητα αλλά και ετυμολογικά. Τα μυστικά ονόματα των τριών από τους τέσσερις, όπως παραδίδονται από τον γεωγράφο του 3ου αι. π.Χ., Μνασέα, Αξίερος, Αξιόκερσα, Αξιόκερσος -ο τέταρτος είναι ο Καδμίλος- προδίδουν ρίζες εντοπιότητας.

Η ετυμολογία των ονομάτων των τριών πρώτων θεοτήτων με πρώτο συνθετικό τη συλλαβή αξ-, είναι δηλωτική του άξιου, του προσήκοντος (Αξ-ίερος, Αξ-ιόκερσος, Αξ-ιόκερσα). Ωστόσο, η συλλαβή αξ-,αχ-, ακ- ενυπάρχει σε λέξεις που έχουν τη σημασία του ιερού και του νερού. Ο Ησύχιος, βέβαια, παραδίδει ότι η λέξη αξός σημαίνει παρὰ Μακεδόσιν την ύλη, το δάσος, και, πράγματι, οι όχθες του Αξιού είναι δασώδεις, κάτι που επίσης φανερώνει ρίζες εντοπιότητας.

Μορφέςκαι Θέματα της Αρχαίας ΕλληνικήςΜυθολογίας

https://www.greek-language.gr/

ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΖΩΗΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΘΗΝΑΪΚΕΣ ΤΡΑΓΩΔΙΕΣ (#3)

Συνέχεια από το Δεύτερο Μέρος

Όπως θρηνεί ο Οιδίποδας: «Μόνο οι θεοί δεν γερνούν ποτέ... Όλα τα άλλα στον κόσμο ο παντοδύναμος χρόνος εξαφανίζει».

Δεν θρηνούμε μόνο για την απώλεια αυτών που αγαπάμε, αλλά θρηνούμε και πιο αφηρημένες απώλειες: Ο χρόνος που πέρασε και η νιότη μας που πέρασε μαζί του, οι αποτυχημένες δυνατότητές μας, η θέση μας στον κόσμο μας και η παρέα, ο σεβασμός και η αγάπη των άλλων.

Με νοσταλγία, θρηνούμε αυτό που δεν είχαμε ποτέ. Ενώ ο πόνος της απώλειας των αγαπημένων προσώπων μπορεί να μετατραπεί σε οργή, η θλίψη είναι απόδειξη ότι η ζωή τους είχε σημασία, ότι όλη η ζωή έχει σημασία...

Μια τραγική νοοτροπία είναι τελικά, να βρούμε έναν τρόπο να απελευθερώσουμε αυτή την οργή χωρίς να δημιουργήσουμε περισσότερη θλίψη, να αντιμετωπίσουμε όλες τις απώλειές μας χωρίς να πληγώσουμε τους άλλους...

Στην οργή, ενεργούμε ελεύθερα, αλλά κάτι ενεργεί και μέσα από εμάς, ένα είδος κατάρας, η σε μεγάλο βαθμό ασυνείδητη επίδραση του παρελθόντος στο παρόν.

Στον Οιδίποδα στον Κολωνό, ο Οιδίποδας καταριέται τον γιο του Πολυνείκη να πεθάνει στα χέρια του αδελφού του στη μάχη, κατηγορώντας τον ότι δεν εμπόδισε την εξορία του.

Η Αντιγόνη ρωτά τον Πολυνείκη γιατί επιδιώκει να εκθρονίσει τον αδελφό του.

Αυτός απαντά: «Η εξορία είναι ταπεινωτική, και είμαι ο μεγαλύτερος και με κοροϊδεύουν τόσο βάναυσα».

Η Αντιγόνη απαντά: «Δεν βλέπεις; Εκτελείς τις προφητείες του πατέρα μέχρι το τέλος!».

Η Αντιγόνη προσπαθεί να σπάσει τον κύκλο της βίας.

Τελικά αποτυγχάνει...

Στην Αντιγόνη του Σοφοκλή, ο Κρέοντας την καταδικάζει σε θάνατο επειδή έθαψε τον αδελφό που αρνήθηκε να ακούσει. Ωστόσο, όταν αυτοκτονεί, παραμένει ασυμβίβαστη, μια μοναχική αχτίδα ηρωικού φωτός στο σκοτεινό σύμπαν του Οιδίποδα.

Η τραγωδία σου δείχνει ότι, μπορείτε να δημιουργήσετε νόημα αντιμετωπίζοντας την ανθρώπινη ζωή με αξιοπρέπεια, ακόμη και όταν είναι ελαττωματική και ακόμη και όταν την πλησιάζει η καταστροφή.

Η αξιοπρέπεια μεγεθύνεται όταν δεν επιδιώκεις να κατηγορήσεις τους άλλους για ό,τι χάνεις και στέκεσαι όρθιος για να αντιμετωπίσεις την επερχόμενη καταιγίδα, έχοντας επίγνωση ότι η επισφάλεια και η ευθραυστότητα της ζωής της δίνουν τη μεγαλειώδη, πολύτιμη επείγουσα ανάγκη της.

Συνεχίστε έτσι κι αλλιώς.
Οι τραγωδίες περιγράφουν έναν κόσμο σε συνεχή σύγκρουση που ορίζεται από, ιδιοτροπία, ασάφεια, αβεβαιότητα και αγνωσία, ...όπου οι άνθρωποι συχνά παρασύρονται από δυνάμεις με τις οποίες αλληλεπιδρούν αλλά δεν κατανοούν πλήρως.

Αυτός είναι και ο κόσμος μας...!

Στο The Greek Way (1930), η κλασικίστρια Edith Hamilton ισχυρίστηκε ότι οι στίχοι των τραγωδιών περιέχουν την ομορφιά αφόρητων αληθειών, αλήθειες που είναι υπερβολικές για να τις αντέξουμε.

Ωστόσο, το να σκεφτόμαστε τραγικά σημαίνει ότι αναγνωρίζουμε την ανάγκη να προσπαθήσουμε να σπάσουμε αυτούς τους κύκλους θλίψης και οργής, αυτούς που βιώνουμε στην προσωπική μας ζωή και που διαδραματίζονται σήμερα σε μεγαλύτερη κλίμακα 

Είναι να προσπαθείς να κάνεις το αφόρητο ανεκτό.

Μερικές φορές θα έχουμε επιτυχία, έστω και προσωρινά...

Χάρη σε έναν άνθρωπο σημαίνει να αγκαλιάζεις τις ποιητικές αλήθειες που αποκαλύπτονται στις τραγωδίες και, όπως η Αντιγόνη , να συνεχίζεις ούτως ή άλλως, όσο πετυχημένος κι αν είσαι...

Επιστροφή στο Πρώτο Μέρος

από τον Andy Owen
12 Δεκεμβρίου 2023
από τον ιστότοπο PsycheΕπίσης από ΕΔΩ ...

https://www.bibliotecapleyades.net/

ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΖΩΗΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΘΗΝΑΪΚΕΣ ΤΡΑΓΩΔΙΕΣ (#2)

Αρχαίο Θέατρο Διονύσου https://historicaltrails.wordpress.com

Συνέχεια από το Πρώτο Μέρος: Στο Επτά επί Θήβας του Αισχύλου, οι αδερφοί Ετεοκλής και Πολυνείκης έχουν σκοτωθεί μεταξύ τους σε μάχη.

Στη συνέχεια, ο θείος τους, ο Κρέοντας, ο νέος βασιλιάς της Θήβας, δηλώνει ότι ο Ετεοκλής θα τιμηθεί, αλλά ο Πολυνείκης θα μείνει στο πεδίο της μάχης και θα στερηθεί τις τελετές ταφής ως τιμωρία επειδή ήταν προδότης (για επίθεση στον αδελφό του).

Ο Κρέοντας πιστεύει ότι αυτή η τιμωρία είναι απαραίτητη για τη σταθερότητα του κράτους και την αποφυγή μελλοντικής αιματοχυσίας. 

Σε μια πράξη ανυπακοής, η Αντιγόνη δηλώνει ότι θα θάψει τον αδελφό της από πίστη στο καταδικασμένο αίμα της.

Αφού τον έθαψε, ρωτά: “Τι θα μου συμβεί; Τι πρέπει να κάνω;”

Η χορωδία χωρίζεται σε δύο ομάδες. Δεν υπάρχει συμβιβασμός...

Στη ζωή μας, τα διλήμματα που αντιμετωπίζουμε, μικρά και μεγάλα, είναι συχνά εξίσου διφορούμενα. Όλοι οι άνθρωποι αναζητούν απαντήσεις, αλλά σε πολλές από τις ερωτήσεις, δεν υπάρχουν σαφείς απαντήσεις.

Ενώ αναζητάτε ανύπαρκτες οριστικές απαντήσεις, μεγάλες και μικρές, θα μπορούσατε να χάσετε το θαύμα στο αβέβαιο παρόν. Είναι η αίσθηση της ζωής που χάνεις όταν εστιάζεις σε κάποιον πρωταρχικό σκοπό ή δεσμεύεσαι να βρεις απαντήσεις σε ιδεολογίες και θρησκείες.

Παρά τις πεποιθήσεις τους στους θεούς και στη μετά θάνατον ζωή, οι Αρχαίοι Έλληνες επικεντρώνονταν στο τι κάνει κανείς σε αυτόν τον κόσμο, στο εδώ και τώρα.

Η τραγική σκέψη μπορεί να σας βοηθήσει να σταματήσετε να αγωνίζεστε για το απίθανο. Μπορεί επίσης να σας βοηθήσει να βρείτε λύση με άλλους.

Εάν βλέπετε τις συγκρούσεις ως ασπρόμαυρες, με τη μια πλευρά να έχει αναμφισβήτητα δίκιο και μια άλλη άδικη, αφήνει λίγο χώρο για συνύπαρξη και συμπερίληψη.

Μπορεί να σε τυφλώσει στα βάσανα των άλλων και να σε οδηγήσει να δικαιολογήσεις το αδικαιολόγητο.

Οι τραγικές ιστορίες προηγούμενων συγκρούσεων μπορούν να υποδεικνύουν έναν τρόπο για να ζήσετε μαζί στο παρόν. Η θλίψη και η οργή είναι αναπόφευκτο μέρος της ζωής.

Πολλά από τα μέλη του κοινού και τους ηθοποιούς στις πρωτότυπες παραστάσεις των αθηναϊκών τραγωδιών θα ήταν στρατιώτες-πολίτες που πολέμησαν στον Πελοποννησιακό Πόλεμο, και αυτό σίγουρα θα τους βοηθούσε να εκτιμήσουν τα μαθήματα της τραγωδίας.

Ο Αισχύλος είχε πολεμήσει τους Πέρσες στον Μαραθώνα και μπορεί να είχε πολεμήσει στη Σαλαμίνα μόλις οκτώ χρόνια πριν παιχτεί το έργο του Οι Πέρσες.

Πολλές από τις τραγωδίες ασχολούνται με τον απόηχο του θρυλικού Τρωικού Πολέμου και τα γεγονότα που καλύπτει η Ιλιάδα, οι δύο πρώτες γραμμές της οποίας έγραφαν: «Θεά της οργής, τραγούδησε την οργή του γιου του Πηλέα Αχιλλέα, δολοφονική, καταδικασμένη, που κόστισε στους Αχαιούς αμέτρητες απώλειες».

Το άνοιγμα της Ιλιάδας περιγράφει την οργή του Αχιλλέα για την απώλεια του προσώπου και στη συνέχεια την απώλεια του πιο κοντινού του συντρόφου.
Ο τυφλός Τειρεσίας δίνει στον Οιδίποδα τις απαντήσεις που αναζητά, αλλά ο Οιδίποδας δεν τον ακούει και αντίθετα θυμώνει.

Ο Τειρεσίας ισχυρίζεται: «Κατηγορείς την ψυχραιμία μου, αλλά δεν βλέπεις αυτόν που ζει μέσα σου».

Ο Τύραννος στον αρχικό τίτλο του Σοφοκλή, Οιδίπους Τύραννος , μπορεί να ερμηνευθεί ως «τύραννος». Οι τύραννοι δεν ακούν τι τους λένε, ούτε βλέπουν τι έχουν μπροστά τους...

Ο Οιδίποδας είναι τυφλός από μανία πριν αργότερα τυφλωθεί κυριολεκτικά όταν δει τι έχει κάνει.

Στον Οιδίποδα στον Κολωνό του Σοφοκλή, ο Οιδίποδας κατηγορεί τους θεούς για τις κακοτυχίες του. «μαίνονται, ίσως, ενάντια στη φυλή μας από περασμένες εποχές».

Πολλοί από εμάς είμαστε το ίδιο ένοχοι.

Κοιτάμε, αλλά βλέπουμε αυτό που θέλουμε και ακούμε μόνο αυτό που θέλουμε.

Όποιος μας λέει αυτό που δεν θέλουμε να ακούσουμε μπορεί να βιώσει την οργή μας.

Θλιβόμαστε για αυτούς που χάσαμε και για τους οποίους νοιαζόμασταν. Με τα χρόνια θα χάσουμε περισσότερα... 

Η Συνέχεια στο Τρίτο Μέρος

από τον Andy Owen
12 Δεκεμβρίου 2023
από τον ιστότοπο Psyche

Επίσης από ΕΔΩ ...

https://www.bibliotecapleyades.net/

ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΖΩΗΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΘΗΝΑΪΚΕΣ ΤΡΑΓΩΔΙΕΣ (#1)

Ancient_Theatre_of_Epidaurus- Michalis_Kloukinas Πηγή εικόνας: https://www.tanea.gr/

Τρεις από τους τέσσερις μεγάλους τραγικούς είναι Έλληνες: Αισχύλος, Σοφοκλής, Ευριπίδης (Ο Σαίξπηρ είναι ο τέταρτος).

Γραμμένες τον -5ο αιώνα, οι τραγωδίες τους επικεντρώνονται στα μεγάλα σπίτια και στις δυναστικές διαμάχες και φιλοδοξίες τους.

Οι χαρακτήρες αντιμετωπίζουν εξωτερικές πιέσεις από την οικογένεια ή την κοινωνία τους που αγωνίζονται να επιλύσουν ή επιφέρουν τη δική τους πτώση λόγω προσωπικών ελαττωμάτων.

Δυόμισι χιλιετίες αργότερα, οι τραγωδίες περιέχουν μαθήματα που εξακολουθούν να ισχύουν για την προσωπική μας ζωή.

Τελικά, το βασικό ερώτημα που θέτει η τραγωδία είναι: “Τι πρέπει να κάνω;”

Ακόμη και όσοι από εμάς δεν είναι τόσο υψηλού επιπέδου όσο οι τραγικοί χαρακτήρες, θα αντιμετωπίσουμε συχνά παρόμοιες πιέσεις ή μπορούμε να αναγνωρίσουμε τα ελαττώματά τους στον εαυτό μας και να δούμε πώς μας οδηγούν επίσης στο λάθος.

Οι άνθρωποι είναι εγγενώς ελαττωματικοί, κανείς από εμάς δεν είναι τέλειος.
Η τραγωδία περιέχει την έννοια που ο Αριστοτέλης ονόμασε αμαρτία [Προέρχεται από την ελληνική λέξη, ἁμαρτάνειν, που σημαίνει «χάνω τον στόχο» ή «λάθος» (αστοχία). Συσχετίζεται συχνότερα με την Ελληνική τραγωδία.].

Στον Οιδίποδα του Σοφοκλή, ίσως τη μεγαλύτερη από όλες τις τραγωδίες, ο Οιδίποδας πέφτει, από βασιλιά, σε εξορία, όχι λόγω της αμαρτωλότητάς του, αλλά λόγω ενός σφάλματος χαρακτήρα που δεν είναι δικό του λάθος.

Κάνει μια σειρά από επιλογές που επηρεάζονται από τα ελαττώματά του.

Ο Οιδίποδας συναντά έναν ηλικιωμένο άνδρα που αρνείται να υποχωρήσει σε ένα σταυροδρόμι. Ο Οιδίποδας χάνει την ψυχραιμία του και επιλέγει να τον χτυπήσει, σκοτώνοντας τον άντρα χωρίς να ξέρει ποιος πραγματικά είναι.

Η Αμαρτία μπορεί να θεωρηθεί ως μια βασική ανθρώπινη ευπάθεια που μας εμπλέκει σε ενέργειες που μας οδηγούν σε βάσανα. Η ανθρώπινη εμπειρία είναι μια περίπλοκη αλληλεπίδραση μεταξύ της μοίρας και της ελευθερίας. Η τραγωδία μας διδάσκει ότι υπάρχουν πολλά έξω από τον έλεγχό μας.

Οι θνητές πράξεις υπόκεινται σε δυνάμεις που μας υπερβαίνουν...

Οι χαρακτήρες στις τραγωδίες είναι πιόνια στους μικροκαβγάδες των θεών.

Προσπαθούν να αψηφήσουν τις προφητείες, αλλά γεγονότα εκτός του ελέγχου τους, ή οι ακούσιες συνέπειες των πράξεών τους, βλέπουν την αναπόφευκτη εκπλήρωση αυτού που προβλέπεται.

Ομοίως, ζούμε σήμερα σε μια υποτιθέμενη δημοκρατική αξιοκρατία, ωστόσο οι ενέργειές μας υπόκεινται στους αόρατους θεούς των δυνάμεων της αγοράς και των αλγορίθμων... Μπορούμε να βρεθούμε πιόνια στους μικροκαυγάδες κάποιων πάνω από εμάς.

Αλλά ταυτόχρονα, μέσα στα όρια της μοίρας, είμαστε ελεύθεροι να κάνουμε επιλογές: έτσι παίζει η μοίρα μας.

Η μοίρα του Οιδίποδα δεν καθορίζεται εξ ολοκλήρου από τις επιλογές που κάνει, αλλά από την αλληλεπίδραση δυνάμεων εκτός του ελέγχου του που αλληλεπιδρούν με τις επιλογές του.

Μπορείτε να το δείτε κοιτάζοντας προς τα πίσω από τη στιγμή που δολοφόνησε αυτόν τον άγνωστο στο σταυροδρόμι.

Πριν γεννηθεί ο Οιδίποδας, καταρρίπτεται ο Λάιος, ο πατέρας του, επειδή παραβίασε τους ιερούς νόμους της φιλοξενίας.

Όταν γεννιέται ο Οιδίποδας, ο Λάιος συμβουλεύεται έναν χρησμό που αποκαλύπτει ότι ο Λάιος, «είναι καταδικασμένος να χαθεί από το χέρι του ίδιου του γιου του».

Ο Λάιος διατάζει τη δολοφονία του Οιδίποδα, αλλά αντ' αυτού ο Οιδίποδας αφήνεται στην κορυφή ενός βουνού, όπου τον σώζει ένας βοσκός.

Χρόνια αργότερα, όταν ένας χρησμός μόλις είπε στον Οιδίποδα ότι θα σκότωνε τον πατέρα του και θα έκανε σεξ με τη μητέρα του, ξεσπά στο σταυροδρόμι και σκοτώνει έναν άγνωστο μη συνειδητοποιώντας ότι είναι ο πατέρας του.

Οι ακούσιες συνέπειες των ατομικών επιλογών εκπληρώνουν προφητευμένα γεγονότα...

Παρά την κατάρα και τις προφητείες, η οργή του Οιδίποδα τον κυριεύει.

Η μοίρα απαιτεί τη μερικώς συνειδητή συνενοχή του Οιδίποδα για να επιφέρει την αλήθεια της.

Ομοίως, η ελευθερία μας διακυβεύεται από το βάρος του παρελθόντος, το οποίο πολλοί από εμάς προσπαθούμε να αρνηθούμε στη συνεχή δίψα μας για το επόμενο πράγμα...

Όπως έγραψε η συγγραφέας και κριτικός Rita Felski : «Το βάρος αυτού που έχει προηγηθεί μειώνεται αναπόφευκτα σε αυτό που πρόκειται να έρθει».

Όλοι διαμορφωνόμαστε από το δικό μας παρελθόν, την παιδική μας ηλικία, τις εμπειρίες των γονιών μας και τις συλλογικές ομαδικές εμπειρίες.

Η τραγωδία μας διδάσκει ότι αν δεν το συνειδητοποιήσουμε αυτό και προσπαθήσουμε να αποκηρύξουμε το παρελθόν, τότε στην καλύτερη περίπτωση, θα είμαστε προορισμένοι να επαναλάβουμε ό,τι έχει προηγηθεί, και στη χειρότερη, να καταστραφούμε από αυτό.
Σε πολλά ηθικά διλήμματα, δεν υπάρχουν σαφείς απαντήσεις.

Τραγωδία δεν είναι ο θρίαμβος του κακού επί του καλού, αλλά η ταλαιπωρία που προκαλείται από τον θρίαμβο ενός καλού έναντι του άλλου.

Η τραγωδία αφορά ηθικά υπερασπίσιμους αλλά ασύμβατους στόχους.

Η Συνέχεια στο Δεύτερο Μέρος

από τον AndyOwen
12 Δεκεμβρίου 2023
από τον ιστότοπο Psyche

Επίσης από ΕΔΩ ...

https://www.bibliotecapleyades.net/