Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΓΕΝΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Η Ελληνική Μυθολογία είναι ένα από τα πιο αξιόλογα και αντιπροσωπευτικά δείγματα του λαμπρού πολιτισμού που δημιούργησαν οι Αρχαίοι Έλληνες. Περιέχει την δική τους εξήγηση και διήγηση για την δημιουργία του Κόσμου και του ανθρώπινου γένους, καθώς και την παραπέρα εξέλιξη και πορεία των Ελλήνων μέσα στους αιώνες που κύλησαν.

Αρχίζει με τον τρόπο που ξεπήδησαν η Γη και ο Ουρανός μέσα από το Χάος, ακολουθεί η γέννηση των πρώτων Θεών που θα πλάσουν τους πρώτους θνητούς. Οι Θεοί έπλασαν την γενιά των ανθρώπων με τους οποίους έκαναν κοινούς απογόνους και έτσι ανέτειλε η εποχή των Ημιθέων και Ηρώων, που μέχρι σήμερα θέλγουν και γοητεύουν το ανθρώπινο μυαλό με τις περιπέτειές τους.

Ολόκληρη την παράδοση της Ελληνικής Προϊστορίας, αποτύπωσαν με την αθάνατη γραφή τους, οι μεγάλοι ποιητές της Ελληνικής Αρχαιότητας και την έκαναν κτήμα της σκεπτόμενης και καλλιεργημένης ανθρωπότητας. Από τότε η Ελληνική Μυθολογία κατέχει κορυφαία θέση ανάμεσα στα διαχρονικά αριστουργήματα που γέννησε το παγκόσμιο πνεύμα, διότι ο αναγνώστης της, κάθε φορά δέχεται πνευματικά ερεθίσματα για παραπέρα σκέψεις, στοχασμούς και αναζητήσεις των κρυμμένων συμβολισμών και της αλήθειας που περιέχεται σε αυτήν.

Σύμφωνα με αυτήν, ο Θεός Ήφαιστος με εντολή του Παντοκράτορα Δία, πήρε χώμα και νερό (όλα οι αντιγραφείς τα βρήκαν έτοιμα, δεν χρειάστηκε να σκεφτούν) και έπλασε μια πανέμορφη θνητή γυναίκα, την Πανδώρα. Αφού όλοι οι Θεοί του Ολύμπου την προίκησαν με δώρα, την έστειλε στον Επιμηθέα, τον μικρό αδελφό του Προμηθέα. Αυτός την έκανε γυναίκα του και απέκτησε τον Δευκαλίωνα και την Πύρρα.

Ο Έλληνας είναι ο Επώνυμος και Γενάρχης του Ελληνικού έθνους, για τον οποίο πολλές και ποικίλες παραδόσεις έχουν αναφερθεί. Γιός του Παντοκράτορα Δία και της Πύρρας, γι’ αυτό και οι απόγονοι αυτού, ως «Διογενεῖς», έγιναν έθνος Ευγενές. Ακολούθησαν τα αδέλφια του, χωρίς να ανακατευτεί ξανά ο Παντοκράτορας Δίας στην ζωή του ζευγαριού. Αδελφός του Αμφικτύωνα και της Πρωτογένειας, από την νύμφη Ορσηΐδα και πατέρας του Αιόλου, Δώρου και Ξούθου, του πατέρα του Αχαιού και του Ίωνα. Αν θέλετε όλα τα ονόματα των Ημιθέων και των Ανθρώπων (Γεναρχών), αυτά αναγράφονται στον Ησίοδο (Θεογονία).

Η παράδοση αυτή ήταν η περισσότερο διαδεδομένη και γιατί με την μυθολογική γενεαλογία ερμήνευε την καταφανή μεταξύ των ελληνικών φυλών συγγένεια, των οποίων οι Επώνυμοι γίνονταν γιοί (Αίολος, Δώρος) και εγγονοί (Αχαιός, Ίωνας) του Έλληνα και γιατί με την συγγένεια Έλληνα και Αμφικτύωνα, συμβολικών αντιπροσώπων του έθνους και της Aμφικτιονικής συναδέλφωσης των διαφόρων λαών του, υποδηλώνονταν ότι όπως ακριβώς πιστεύεται σήμερα, Έλληνες ονομάστηκαν οι αμφικτιονικοί λαοί του Έθνους, σε αντίθεση με τους μη αμφικτιονικούς λαούς του.

Από τους συγγραφείς, πρώτος ο ιστορικός Θουκυδίδης έγραψε, πως με το όνομα Έλληνες από τον καιρό του Ομήρου, μνημονεύονταν μία από τις τρεις φυλές του βασιλείου του Αχιλλέα που κατοικούσε στην πόλη Ελλάδα. Ο Έλληνας έχτισε μια πόλη 14-15 χλμ. ανατολικά του Δομοκού και έδωσε το όνομά του: Ελλάς.

Κοντά στα ερείπια της Ελλάδας, σήμερα βρίσκεται το χωριό Μελιταία. Τα αρχαία τείχη που περιέβαλλαν τα ανάκτορα του βασιλιά δέσποζαν της κοιλάδας του Ενιπέα.

Εκεί βρίσκεται και ο τάφος του Έλληνα, γιατί ο Στράβων γράφει «ότι στην αγορά της πόλης Μελιταίας δείχνονταν επί των ημερών του ο τάφος του Έλληνα» και «ότι οι Μελιταίοι τοποθετούσαν την Αρχαία Ελλάδα σε δέκα στάδια (1850μ.) μακριά από την πόλη τους και πέρα από τον Ενιπέα».

Η εξάπλωση του ονόματος Έλληνες προήλθε από την επικράτηση των κατοίκων της Φθιώτιδας, επί των άλλων συγγενικών λαών, οι οποίοι ζητούσαν την βοήθειά τους (Θουκ. Α’ γ΄). Δηλαδή κατά την αντίληψη του μεγάλου ιστορικού, Έλληνες ονομάστηκαν πρώτα οι σύμμαχοι των Ελλήνων της Φθιώτιδας, η οποία δεν απέχει και πολύ από την αντίληψη των νεώτερων, ότι Έλληνες ονομάστηκαν, πρώτα οι αμφικτιονικοί λαοί της Αρχαίας Ελλάδας. Του Έλληνα αυτού, του γιού του Παντοκράτορα Δία και ισχυρότατου, κατά τον Θουκυδίδη, βασιλέα της Φθιώτιδας, ο οποίος είχε δώσει το όνομά του σε μία από τις φυλές της χώρας και η οποία θα άκμαζε προ του Τρωϊκού πολέμου, αφού προϋπήρχε αυτού φυλή Ελλήνων στην Φθιώτιδα. Εκτός του παραπάνω Έλληνα, μνημονευόταν από τους Αρχαίους και άλλος Έλληνας, ο οποίος λεγόταν ότι ήταν τρισέγγονος αυτού και γιός του Φθίου, γιού του Αχαιού και εγγονού του Ξούθου, γιού του πρώτου Έλληνα.

Στα Ομηρικά έπη, λοιπόν, ο όρος «Ἑλλὰς» σήμαινε την χώρα που ανήκε στο κράτος του Πηλέα και κατοικουμένη από τους Μυρμηδόνες, πατρίδα του Αμύντορα, πατέρα του Φοίνικα (Ι΄ 447 – 448, 47. Συναντάται στον Όμηρο επίσης και ως πόλη (στον κατάλογο των νέων, Β 683 – 684), ενώ οι κάτοικοι της Ηπειρωτικής Ελλάδας και των νησιών καλούνται «Δαναοὶ» («φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες») και «Ἀργεῖοι» και «Ἀχαιοί». Από την στενή αυτή περιοχή, επεκτάθηκε στην διάρκεια των χρόνων, επί των κατοίκων ολόκληρης της Θεσσαλίας και της Μακεδονίας κατ’ αρχάς και μετά σε όλη την νότια, κείμενη χώρα, Στερεάς και Πελοποννήσου, και ανατολικά και δυτικά μέχρι την Κρήτη, τα Ιόνια νησιά και τα νησιά του Αιγαίου Πελάγους και διατηρήθηκε έτσι μέχρι τους πρώτους Ιουδαιο-xριστιανικούς αιώνες.

Ταξιάρχης Γ. Καράλης

Μελετητής Ιστορικών και Θρησκευτικών Θεμάτων

Ροή φωτός και αφύπνιση - Πνευματική εξέλιξη και συνειδητότητα

ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Με την εμφάνιση του Ιουδαιο-χριστιανισμού και ιδίως από την στιγμή που ο…. άγιος (αμάν..)…. Αθανάσιος έγραψε το σύγγραμμα «κατά Ειδώλων», το όνομα των Ελλήνων καταχλευάζονταν από τον άμβωνα και στα εκκλησιαστικά συγγράμματα, έχοντας γίνει συνώνυμο του ειδωλολάτρη αιρετικού, και προστιθέμενο κάθε φορά προς δυσφήμιση και προς άλλα εθνικά ονόματα.

Κανείς από τους εκχριστιανισθέντες Έλληνες δεν τολμούσε να φέρει το καταδικασμένο όνομα, από φόβο μην επισύρει επάνω του αναθέματα της εκκλησίας. Συνέβη τότε να επανέλθουν σε κοινή χρήση παλιά και ξεχασμένα εθνικά ονόματα των Ελλήνων. Από τότε ονομάστηκαν Ελλαδικοί (με επίθετο που βρίσκει κανείς και στον Ξενοφώντα), οι κάτοικοι της κυρίως Ελλάδας. Μεγάλη, τότε, διάδοση εξέλαβε το παλαιότατο όνομα των Ελλήνων, Γραικός, πλεονεκτώντας των άλλων και με αυτό ονόμαζαν τους Έλληνες και οι Δυτικοί.

Η οργάνωση του Βυζαντινού κράτους ως Ρωμαϊκού, η διατήρηση σε αυτό των διοικητικών μορφών του Ρωμαϊκού κράτους και η προσηγορία των Ρωμαίων, την οποία έφεραν οι υπήκοοι, συντέλεσαν στην διάδοση του ονόματος Ρωμαίοι (Ρωμιοί) στους Έλληνες, το οποίο ποτέ δεν επικράτησε ολοσχερώς.

Από τις λίγες σωζόμενες μαρτυρίες συμπεραίνουμε, πως οι Έλληνες το γένος, υπήκοοι του Βυζαντινού κράτους, διατηρούσαν παράλληλα και το παλιό τους εθνικό όνομα. Μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως από τους Λατίνους, το όνομα των Ρωμιών, μισητό γενόμενο, άρχισε να παραγκωνίζεται και να αναφέρεται συχνότερο και με πολύ αγάπη εκείνο των Ελλήνων, το οποίο αρχίζει να ανακτά την παλιά του αίγλη, έναντι κάθε βαρβαρικού.

Όταν το έθνος υποδουλώθηκε στους Τούρκους, η Εκκλησία έκρινε ως πιο συμφέρον (σ.σ.: για εκείνη) το όνομα των Ρωμαίων. Ο κατακτητής αναγνώρισε τον Πατριάρχη ως πατριάρχη των Ρωμαίων (Ρούμ πατριγκί) και στην δικαιοδοσία του υπήγαγε όλους τους Ρωμαίους (Ρουμ μιλέτι), όλους δηλαδή τους ορθοδόξους Ιουδαιο-χριστιανούς, οι οποίοι νωρίτερα υπάγονταν στον αυτοκράτορα του Βυζαντίου (αυτοκράτορα των Ρωμαίων), στον οποίο συμπεριλαμβάνονταν και μη Έλληνες.

Στα δημοτικά άσματα από τον ΙΣΤ΄ αιώνα και μετά, χρησιμοποιείται κατά προτίμηση ως εθνικό το όνομα Έλλην, το οποίο υιοθετήθηκε και από τους αγωνιστές της εθνικής ανεξαρτησίας από τα πρώτα της βήματα και επιβλήθηκε τέλος και επίσημα από την απελευθέρωση. (Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, τόμος ΙΑ΄, σ. 7).

Κατά την επανάσταση του 1821 το έθνος αγωνίζεται για την ελευθερία των Ελλήνων και της Ελλάδος. Η συνέλευση της Επιδαύρου που συνέταξε το «Προσωρινὸν πολίτευμα τῆς Ἑλλάδος» εξέδωσε την 1η Ιανουαρίου 1822 διακήρυγμα, με το οποίο το «τὸ ἑλληνικόν ἔθνος, τὸ ὑπὸ τὴν φρικώδη ὀθωμανικὴν δυναστείαν… κηρύττει σήμερον διὰ τῶν νομίμων παραστατῶν του, εἰς ἐθνικὴν συντεταγμένων συνέλευσιν… τὴν πολιτικὴν αὐτοῦ ὕπαρξιν καὶ ἀνεξαρτησίαν». Έτσι το έθνος, με την έναρξη του μακριού απελευθερωτικού αγώνα, επέβαλε επίσημα εις το νέο κράτος το ελληνικό όνομα «Ἑλληνικὴ Ἐπικράτεια, Ἑλληνικὴ Πολιτεία, Βασίλειον τῆς Ἑλλάδος, Ἑλληνικὴ Δημοκρατία».

Ταξιάρχης Γ. Καράλης

Μελετητής Ιστορικών και Θρησκευτικών Θεμάτων

Ροή φωτός και αφύπνιση - Πνευματική εξέλιξη και συνειδητότητα

ΜΙΝΩΙΚΗ ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΑ - ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ

ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ. Ακρωτήρι. Όμορφη Μινωική τοιχογραφία του -1600.

Magna Grecia - Μεγάλη Ελλάδα

ΑΥΣΤΡΙΑΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ: «AΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΤΟ ΑΦΑΙΡΕΣΕΙ»

«Ερωτική εξομολόγηση προς μία χώρα» είναι ο τίτλος στο πρωτοσέλιδο άρθρο της μεγάλης κυκλοφορίας αυστριακής εφημερίδας «Κουρίρ», στο οποίο η συντάκτρια της, Μπίργκιτ Μπράουνρατ, «ξετυλίγει» όλη την αγάπη της για την Ελλάδα, από την τρυφερή ηλικία των 12 χρόνων μέχρι σήμερα, και διαπιστώνει με λύπη ότι «οι άνθρωποι της γίνονται ολοένα και φτωχότεροι, αλλά μόνον οικονομικά», γιατί, όπως διατρανώνει, κλείνοντας το άρθρο της, «αυτό που είναι η Ελλάδα και οι Έλληνες στην καρδιά, κανένας δεν μπορεί να τους το αφαιρέσει».

«Στα δώδεκά μου είχε έλθει επιτέλους η ώρα που επιτρεπόταν πλέον να ταξιδέψω για πρώτη φορά μόνη μου στο αεροπλάνο, αλλά από την αγωνία με έπιασαν πόνοι στο στομάχι, όμως η χώρα όπου με κατέβασε απαλά το αεροπλάνο μού θεράπευσε αστραπιαία τους πόνους.

Η Αθήνα και οι άνθρωποί της, αυτό ήταν το σκηνικό των ομορφότερων ονείρων μου», γράφει εισαγωγικά, μεταξύ άλλων, η Μπίργκιτ Μπράουνρατ για να σημειώσει στη συνέχεια ότι αργότερα πάντα έτριβε τα μάτια της για να συνειδητοποιήσει ότι είχε βρεθεί πραγματικά εκεί, στο ζωντανό βιβλίο της ιστορίας,

που βρίσκεται πάντα στα πόδια της σε κάθε γωνιά, που της δείχνει την ιστορία τής Ανθρωπότητας, από τις Μυκήνες, την Επίδαυρο μέχρι τον Ισθμό της Κορίνθου, σαν να ήταν μια «μηχανή του χρόνου».

Που την «προσγειώνει και την απογειώνει σε ονειρεμένα νησιά όπως η Ύδρα και ο Πόρος», συμπληρώνει η συντάκτρια, για να αναρωτηθεί κατόπιν «για το πόσο πλούσιος είναι άραγε κάθε άνθρωπος, που μπορεί να ζει σε αυτή τη χώρα, πόσο απίστευτα πλούσιος», όπως η ίδια νόμιζε παλιά, αλλά που σήμερα συνειδητοποιεί ότι οι περισσότεροι άνθρωποι είναι φτωχοί, και γίνονται φτωχότεροι, όπως αναφέρει το amfipolinews.blogspot.gr.

«Γίνονται όμως, μόνον οικονομικά φτωχότεροι», τονίζει η Μπίργλιτ Μπράουνρατ, «γιατί αυτό που είναι η Ελλάδα και οι Έλληνες στην καρδιά κανένας δεν μπορεί να τους το αφαιρέσει».

kontranews

http://thesecretrealtruth.blogspot.com/

ΜΑΛΛΟΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΛΑΘΟΣ Ο ΧΡΥΣΟΣ ΔΙΣΚΟΣ ΠΟΥ ΣΤΕΙΛΑΜΕ ΣΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΒΡΟΥΝ ΟΙ ΕΞΩΓΗΙΝΟΙ

Ξεκίνησε το ταξίδι του στα αστέρια με σκοπό να βρεθεί από εξωγήινους και να αποτελέσει ένα όσο πιο πλήρες γίνεται  πορτρέτο της ανθρωπότητας. Ο χρυσός δίσκος της NASA εκτοξεύτηκε στο διάστημα το 1977 και είναι γεμάτος πληροφορίες για την κουλτούρα και τη ζωή του κυρίαρχου είδους στον πλανήτη.

Ωστόσο κάποιοι ερευνητές έρχονται τώρα να αμφισβητήσουν το πόσο σωστά σχεδιάστηκε το πρότζεκτ αυτό και ισχυρίζονται ότι το μήνυμα που στέλνει είναι πολύ διαφορετικό από αυτό που εμείς θα θέλαμε.  

Αντί για τα ειρηνικά, νοήμονα όντα, που η αμερικανική διαστημική υπηρεσία ήλπιζε να απεικονίσει, οι άνθρωποι μπορεί να εμφανιστούν ως ένα είδος που αγαπά να τσακώνεται, μιλάει ακατανόητα και βλέπει την ομορφιά σε περίεργα αντικείμενα.  

Ο περίφημος Golden Record, τα αντίγραφα του οποίου είναι στα Voyager 1 και 2 της NASA αναμένεται να αναλυθεί από ερευνητές στη συνάντηση της Εθνικής Διαστημικής Εταιρείας στο Λος Άντζελες το Σάββατο.  

Η Rebecca Orchard και η Sheri Wells-Jensen από το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Bowling Green στο Οχάιο λένε ότι οι 117 φωτογραφίες, οι ήχοι φαλαινών, οι χαιρετισμοί σε 54 γλώσσες, το 20ο λεπτό «ηχητικό δοκίμιο» της ζωής στη Γη και το 90λεπτό αρχείο της μουσικής που περιλαμβάνονται στο δίσκο είναι σαφώς ένα ανθρωποκεντρικό σύνολο.   «Είναι ένα όμορφο τεχνούργημα και αντιπροσωπεύει τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι θέλουν να βλέπουν τον εαυτό τους, αλλά αυτό μόνο αν πρόκειται να ληφθεί και να ερμηνευτεί από κάτι που έχει τις αισθητικές ικανότητες του μέσου ανθρώπου», δήλωσε η Orchard. 

Ωστόσο σημειώνουν πως αν κάποια από τις ανθρώπινες αισθήσεις απουσιάζει, ή προστεθεί μια εντελώς διαφορετική αίσθηση, τότε όλα γίνονται συγκεχυμένα.  

Οι Orchard και ο Wells-Jensen εξέτασαν το υλικό στο αρχείο και τι μπορεί να συμπεράνει από αυτό ένας εξωγήινος πολιτισμός με διαφορετική γκάμα αισθήσεων.   Το φράγμα των χαιρετισμών συσσωρεύεται με τρόπο που θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως λογομαχία, δήλωσε η Orchard κάνοντας λόγο για γλώσσα που δεν έχει «γραμματική συμμόρφωση». 

Αυτό βέβαια ισχύει αν οι εξωγήινοι μπορούν να ακούσουν. Ο επιχρυσωμένος χρυσός δίσκος 12 ιντσών έχει αρχεία με ήχο από τη μία πλευρά και εικόνες από την άλλη και αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε περαιτέρω παρανοήσεις, πιστεύουν οι ερευνητές. Αν ένας εξωγήινος πολιτισμός προσπάθησε να ταιριάξει τους ήχους στα αντικείμενα, η ζωή στη Γη μπορεί να φανεί πολύ περίεργη. Ίσως το πιο αινιγματικό από όλα θα είναι η μουσική που περιλαμβάνει από Μπαχ και Στραβίνσκι μέχρι βουλγαρική παραδοσιακή μουσική. «Προφανώς δεν μπορούμε να πούμε πώς αυτές οι διαφορές και οι μεταβάσεις θα ερμηνευτούν, αλλά αυτό που μάλλον είναι σίγουρο είναι ότι δημιουργούν σίγουρα ένα γρίφο για έναν ακροατή ο οποίος θα αγνοούσε εντελώς τι θορύβους παράγουν και δημιουργούν οι άνθρωποι», λένε οι ερευνητές.   

Αυτό που θέλει να δείξει η νέα μελέτη είναι πως στην πραγματικότητα η ανθρωπότητα αδυνατεί να ελέγξει την εικόνα που θα δώσει. Παράλληλα η Οrchad σημειώνει πως ίσως τελικά οι εξωγήινοι δείξουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τον δορυφόρο που μεταφέρει τον δίσκο. 

Τα καλά νέα; Οποιαδήποτε σύγχυση μπορεί να προκαλέσει ο δίσκος, αυτή είναι απίθανο να συμβεί σύντομα. Ενώ το Voyager 1 απέχει 12 δις χιλιόμετρα και το πιο μακρινό ανθρώπινο αντικείμενο από τη Γη, χρειάζεται 40.000 χρόνια πριν πλησιάσει ένα άλλο σύστημα αστέρων.  

Mε πληροφορίες από Guardian

Πηγή: www.lifo.gr

ΤΟ ΠΑΛΑΤΙ ΤΗΣ ΚΝΩΣΟΥ ΣΕ ΜΙΑ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ ΤΡΙΣΔΙΑΣΤΑΤΗ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ

Αγαπώ την Ελλάδα

ΤΑ ΟΜΗΡΙΚΑ ΕΠΗ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

της Θεανώς Καρούτα, δημοσιογράφου,  Greek Mythicists, 10/12/2013

Πλήθος μελετητών -ανάμεσα τους και ο καθηγητής στην Θεολογική σχολή Claremont στην Καλιφόρνια, Dennis MacDonald- έχουν υποστηρίξει πως το κατά Μάρκον ευαγγέλιο, που κατά την επικρατούσα θεωρία γράφτηκε πρώτο, δεν είναι παρά ένα λογοτεχνικό κείμενο, το περιεχόμενο του οποίου είναι κατά πολύ επηρεασμένο, έως και βασισμένο, στην ομηρική Οδύσσεια! Κι αυτό γιατί οι συγγραφείς του χρησιμοποίησαν την αρχαία τεχνική της μίμησης.

Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΗΣ ΜΙΜΗΣΕΩΣ

Ο Dennis MacDonald παρουσιάζει στο βιβλίο του «Το κατά Μάρκον ευαγγέλιον και τα Ομηρικά έπη» όλους τους κοινούς τόπους που έχει εντοπίσει ανάμεσα στο πρώτο ευαγγέλιο του Μάρκου και το Ομηρικό έπος της Οδύσσειας. Με λίγα λόγια υποστηρίζει ότι ο Μάρκος (ή τέλος πάντων το πρόσωπο που βρίσκεται πίσω από τη συγγραφή του Κατά Μάρκον ευαγγελίου) προσπάθησε να κατασκευάσει ένα ιουδαϊκό Έπος, που είχε τη βάση του στην Οδύσσεια, παρουσιάζοντας όμως τους ήρωες της δικής του ιστορίας περισσότερο ισχυρούς από αυτούς του Ομήρου!

Ο MacDonald επισημαίνει μια σειρά από ομοιότητες που παρουσιάζουν τα δύο έργα, όπως για παράδειγμα το ότι και οι δύο ήρωες (ο Ιησούς και ο Οδυσσέας) βασανίστηκαν: ο μεν Οδυσσέας από πλάσματα μυθικά όπως η Χάρυβδη, αλλά και η Καλυψώ και η Κίρκη, ο δε Ιησούς από δαίμονες, δαιμονισμένους αλλά και τους εξουσιαστές της εποχής του. Και οι δύο ταξίδευαν με συντρόφους ανίκανους να αντέξουν τα δεινά που περνούσαν, ενώ καταλήγουν να επιστρέφουν στο σπίτι τους για να το βρουν γεμάτο αντιπάλους έτοιμους να τους σκοτώσουν. Γίνονται και οι δύο υποκείμενα φροντίδας μυροφόρων γυναικών, ενώ αμφότεροι γεύονται το δείπνο μαζί με τους συντρόφους τους πριν την κάθοδο στον Αδη. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός πως σε ότι αφορά τον θάνατο του Ιησού, ο Μάρκος αφήνει την Οδύσσεια και βασίζεται στην Ιλιάδα και τον μαρτυρικό θάνατο του Εκτορα.

ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ, ΒΙΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ

Πιο αναλυτικά, η ομοιότητα που παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον είναι η υπεροχή των δύο κεντρικών προσώπων, Οδυσσέα και Ιησού, η οποία αναδεικνύεται χωρίς ιδιαίτερο κόπο, μέσα από τις ίδιες τις περιστάσεις που κάνουν τους συντρόφους και των δύο να φαίνονται κατώτεροι. Το ευαγγέλιο του Μάρκου, είναι αυτό που περισσότερο από τα άλλα παρουσιάζει τους 12 μαθητές ως κατ’ ουσίαν άπιστους -αφού όταν είδαν τον δάσκαλό τους να περπατάει πάνω στο νερό τον αμφισβήτησαν-, βαθιά φοβητσιάρηδες και δειλούς -όντας ψαράδες φοβούνταν τις τρικυμίες και δεν ήξεραν πώς να αντιδράσουν- αλλά και με περιορισμένη αντίληψη, αφού όταν, σύμφωνα με τον ευαγγελιστή, ο Ιησούς επιχείρησε να τους εξηγήσει το μυστήριο της βασιλείας του Θεού, χρειάστηκε να τους το επαναλάβει πολλές φορές.

Αυτή η επιτηδευμένη ίσως ολιγωρία των μαθητών, φαίνεται επίσης από το γεγονός ότι συχνά διαπληκτίζονταν για το ποιος είναι ο καλύτερος και ο πιο αγαπητός του δασκάλου τους, αμελώντας την ουσία της πίστης τους.

Οι σύντροφοι του Οδυσσέα από την άλλη πλευρά, είχαν περίπου τα ίδια χαρακτηριστικά. Αποδείχθηκαν ανόητοι, δειλοί, αγόμενοι από πάθη και αδυναμίες, στα οποία μόνο ο Οδυσσέας είχε το σθένος να αντισταθεί. Ο Όμηρος τους παρουσιάζει ως σκληροτράχηλους, αλλά και φυγόπονους, εξαιτίας των πολλών δεινών που είχαν περάσει στην εκστρατεία τους. Οι παράλληλες αυτές πορείες των μαθητών του Ιησού και των συντρόφων του Οδυσσέα γίνονται εμφανείς σε όλη την έκταση των κειμένων.

Μελετώντας προσεκτικά την εργασία του MacDonald, προκύπτουν ερωτηματικά τα οποία αναζητούν σαφείς απαντήσεις. Για παράδειγμα, πώς ένας απλοϊκός και αγράμματος ψαράς καταφέρνει να κατανοήσει την ομηρική γλώσσα, πετυχαίνοντας μάλιστα να εργαστεί πατώντας πάνω της; Η ερώτηση αυτή εγείρει νέες απορίες αναφορικά με τους πραγματικούς δημιουργούς των Ευαγγελίων και εν γένει των ιερών πρωτοχριστιανικών κειμένων. Όμως αυτό είναι ένα ζήτημα το οποίο αδυνατούμε να αναπτύξουμε εδώ λόγω του περιορισμένου χώρου.

ΟΙ ΠΗΓΕΣ ΤΟΥ ΜΑΡΚΟΥ ΚΑΙ Η ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ

Ο MacDonald (αλλά και οι σύμφωνοι με αυτόν θρησκειολόγοι και ιστορικοί) έχοντας σχολαστικά προβεί σε συγκριτική μελέτη του κατά Μάρκον ευαγγελίου με πλήθος έργων από την ελληνική και λατινική γραμματεία των πρώτων μετά χριστιανικής χρονολόγησης αιώνων, καταλήγει σε ορισμένες ιδιαίτερα διαφωτιστικές παρατηρήσεις, σύμφωνα με τις οποίες ο Μάρκος έχει κάνει μια καταφανή προσπάθεια να διαμορφώσει το ιστορικό πρόσωπο του Ιησού, μέσα από μια σειρά χαρακτηριστικών αλλά και βιωμάτων, που κατάφεραν να τοποθετήσουν τον ομηρικό Οδυσσέα στο πάνθεον των σπουδαίων ανδρών της ιστορίας. Η οπτική που εισάγει ο MacDonald δεν σταματά στο πρώτο συνοπτικό ευαγγέλιο, καθώς όπως ο ίδιος επισημαίνει, οι αρχικές του παρατηρήσεις περί μιμήσεως βασίστηκαν στις πράξεις των Αποστόλων, κάθε μια από τις οποίες αντιστοιχούσε σε κάποια σκηνή από την Ελληνική Μυθολογία!

Σε ότι αφορά τον Μάρκο, η έρευνα του καθηγητή τον οδήγησε στο συμπέρασμα πως ο ευαγγελιστής βασίστηκε όχι μόνο σε ένα, αλλά σε περισσότερα φιλολογικά είδη και πάνω σε μια μεγάλη ποικιλία κειμένων, όπως ιουδαϊκά μαρτυρολόγια, κείμενα του Πλάτωνα, Έλληνες τραγωδούς, μυθιστορηματικά κείμενα των πρώτων αιώνων αλλά και βιογραφίες. Τείνει δε, να καταλήξει στο ότι ο Μάρκος ξεκίνησε την εργασία του με σκοπό να συγγράψει την βιογραφία του Ιησού, ιδέα όμως την οποία εγκατέλειψε γρήγορα, όταν αντιλήφθηκε την αναξιοπιστία και την ολιγωρία των πηγών που είχε στην διάθεση του.

Ο λόγος που προχώρησε σε αυτή την «ανανεωτική μεταμόρφωση» ήταν σαφώς η αδιαμφισβήτητη κυριαρχία του Ομήρου στην Αρχαία παιδεία. Οι νέοι μάθαιναν αλφάβητο μέσα από τα έπη του μεγάλου ραψωδού και μόνο όταν αποκτούσαν καλή γνώση των δύο επών τους επιτρεπόταν να προχωρήσουν σε άλλα βιβλία. Όπως χαρακτηριστικά έχει γράψει ο Πλάτωνας, «…ήταν ο ποιητής που μόρφωσε την Ελλάδα», ενώ δεν θα ήταν υπερβολικό να πούμε πως τα έπη αντιμετωπίζονταν στον Αρχαίο κόσμο ως η θρησκευτική, πολιτιστική και ιστορική εγκυκλοπαίδεια της εποχής.

ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΟΜΗΡΙΚΕΣ ΜΙΜΗΣΕΙΣ

Ο Μάρκος, άλλωστε, δεν ήταν ο μόνος που αποφάσισε να μιμηθεί με το έργο του τον Όμηρο. Όπως έχει γράψει ο συγγραφέας και μουσικός Αριστείδης ο Κοϊντιλιανός «…μεγαλύτερος στόχος του δημιουργού είναι η μίμηση καθώς εξίσου σημαντικό με το να έχει κανείς την πρωτότυπη έμπνευση είναι να αναπαράγει οτιδήποτε έχει εφαρμοστεί με επιτυχία στο παρελθόν». Στην λογική αυτή λοιπόν, τα έπη ακολούθησαν έργα όπως τα «Αργοναυτικά» του Απολλώνιου του Ρόδιου, η «Αινειάδα» του Βιργίλιου, τα «Διονυσιακά» του Νόννου του Πανοπολίτη, αλλά και μερικά ιουδαϊκά ποιήματα όπως το «Περί Ιουδαίων» του Θεόδοτου.

Σε γενικές γραμμές πάντως, η Οδύσσεια κρατάει τα σκήπτρα, ως το πιο δημοφιλές έργο του Αρχαίου κόσμου, αφού δημιουργήθηκαν με βάση αυτήν, λογοτεχνικά μορφώματα διαφορετικού είδους (από ποίημα σε πεζό), ύφους (από σοβαρό σε σατιρικό ή αστείο) αλλά και χωροχρονικών συνθηκών. Τέλος έγινε σημείο αναφοράς και μέσο εξύμνησης και εγκαθίδρυσης αξιών, κάτι που διατήρησαν τα εμπνευσμένα από αυτήν έργα, καθώς κατάφερναν να καθιερώνουν αξίες με την ίδια επιτυχία που το έκανε και το πρωτότυπο έργο, ακόμα και αν εκ πρώτης όψεως δεν εμφάνιζαν έναν «ομηρικό» χαρακτήρα.

Σύμφωνα με τον MacDonald, οι εμφανείς όσο και συγκαλυμμένες μιμήσεις του Μάρκου είναι αποκαλυπτικές της ανωτερότητας του Ομήρου. Για τον Αμερικανό καθηγητή, ο πρώτος ευαγγελιστής, μετέτρεψε το έπος σε πεζό λόγο, επικαιροποίησε το ομηρικό λεξιλόγιο και επανατοποθέτησε τα επεισόδια στον τόπο και τον χρόνο, σε μια όχι άκοπη διαδικασία, αφού δεν αρκέστηκε στο να ντύσει τον δικό του ήρωα με τα χαρακτηριστικά των επιφανών ανδρών του Ομήρου, αλλά έκανε μια προσπάθεια –και σε κάποιο βαθμό πέτυχε- να παρουσιάσει τον Ιησού ως πιο σπλαχνικό, πιο ευγενή και πιο σκληραγωγημένο από τον Οδυσσέα, καταναλώνοντας παράλληλα πολύ ενέργεια ώστε να συγκαλύψει το λογοτεχνικό του «δάνειο».

Υπάρχει κάποια βάση άραγε σε όλα αυτά; Η έρευνα στα ερευνητικά πεδία της Αρχαίας λογοτεχνίας, της συγκριτικής Μυθολογίας, αλλά και του Μυθικισμού, συνεχίζεται με αμείωτη ένταση, ρίχνοντας περισσότερο φως στο ομιχλώδες αίνιγμα της γέννησης της νέας θρησκείας 2.000 περίπου χρόνια πριν από σήμερα.

Ο «ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ» ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ

Ο Dennis Ronald MacDonald είναι καθηγητής της Καινής Διαθήκης στη Θεολογική Σχολή Claremont στην Καλιφόρνια και έχει γίνει γνωστός για τις ανατρεπτικές του θεωρίες. Εκτός από την ένταξη και χρήση του ρητορικού εργαλείου του ρομαντισμού -την μίμηση- στο σύμφωνα με την επικρατούσα θεωρία πρώτο ευαγγέλιο, αυτό του Μάρκου, αλλά και τις πράξεις των Αποστόλων, και τον εντοπισμό των κοινών τόπων τους με τα Ομηρικά έπη, ο MacDonald ασχολείται και με άλλα ζητήματα που άπτονται της ουσίας και της βάσης του χριστιανισμού.

Ένα ακόμα εξαιρετικό πόνημά του, είναι η μελέτη των συνοπτικών ευαγγελίων, αναδεικνύοντας το πρόβλημα που υπήρχε με τα κοινά τους σημεία αλλά και τις πηγές τους. Σύμφωνα τόσο με τον MacDonald, αλλά και άλλους μελετητές, το ευαγγέλιο του Μάρκου παρουσιάζει αρκετές ομοιότητες με τα επόμενα δύο συνοπτικά, του Ματθαίου και του Λουκά, παρ’ όλα αυτά στα τελευταία εντοπίζονται σημαντικά πρωτότυπα χωρία τόσο σε σχέση με το ευαγγέλιο του Μάρκου, όσο και μεταξύ τους. Πρόκειται για ένα 25% της ύλης τους που παρουσιάζει σημαντικές διαφορές στην πλοκή, γεγονός που ενισχύει την πεποίθηση για την ύπαρξη μιας πρωταρχικής, άγνωστης σήμερα πηγής (οι ειδικοί την ονομάζουν Q), από την οποία εμπνεύστηκαν την ιστορία τους οι συγγραφείς των Ευαγγελίων. Ο MacDonald έχει μεταξύ αυτών γράψει πολλά ακόμα βιβλία, άρθρα και συγκριτικές λογοτεχνικές εργασίες, ενώ είναι και συνδιευθυντής στο Ινστιτούτο «Antiquity and Christianity» του Claremont.

http://sfrang.blogspot.gr

ΜΕΡΙΚΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΑΚΟΜΗ, ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΑ ΔΑΝΕΙΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗ ΜΑΡΚΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΜΗΡΟ (αν και πρόκειται για αμέτρητες περιπτώσεις), ΘΑ ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ: ΤΑ ΟΜΗΡΙΚΑ ΕΠΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΜΑΡΚΟΥ

ΠΕΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΧΩΡΟ ΡΑΜΝΟΥΣ ΣΤΟΝ ΜΑΡΑΘΩΝΑ – ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΟΞΑΖΑΝ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΔΙΚΗ (βίντεο)

Ραμνός, δηλαδή θάμνος στα Αρχαία Ελληνικά. Από αυτή τη λέξη πήρε και το όνομα της η περιοχή του Ραμνούντα. Ο Ραμνούς ήταν ο πιο απομακρυσμένος από τους αρχαίους δήμους της Αττικής ο οποίος λόγω της θέσης του προς το Νότιο Ευβοϊκό κόλπο, παρείχε ένα ασφαλές αγκυροβόλιο για τα αρχαία πλοία κοντά στα σημερινά χωριά Σέσι και Αγία Μαρίνα.

Στην κοιλάδα του Λιμικού στο βορειοανατολικό άκρο της Αττικής δίπλα από τον Ευβοϊκό κόλπο σώζονται τα ερείπια του αρχαίου δήμου του Ραμνούντος που ανήκε στην Αιαντίδα φυλή ενώ αποτελούνταν από πολλούς συνοικισμούς. Στην περιοχή αυτή βρίσκεται το περίφημο ιερό της Νεμέσεως που αποτελεί το σημαντικότερο ιερό της θεότητος της Θείας Δίκης, στον ελλαδικό χώρο.

Ως θεότητα η Νέμεσις απέδιδε στον καθένα την ευτυχία ή δυστυχία που αντιστοιχούσε στην αξία του. Τιμωρούσε τους υπερόπτες και προσπαθούσε να φέρει την ισορροπία ανάμεσα στην τύχη των ανθρώπων.

Σύμφωνα με την αρχαιολόγο Μαρία Οικονομάκου, η θεά μοιάζει πολύ με την Άρτεμη και ίσως να αντιπροσώπευε μια τοπική της μορφή. Για να την κάνει δική του ο Δίας μεταμορφώθηκε σε κύκνο ενώ εκείνη είχε πάρει τη μορφή χήνας. Μετά την ένωση τους η Νέμεσις γέννησε ένα αυγό το οποίο δόθηκε στη Λήδα η οποία εκκολάπτει μέσα από αυτό την Ωραία Ελένη και τους Διόσκουρους. Το ιερό προς τιμή της Νεμέσεως πρέπει να ιδρύθηκε στις αρχές του -6ου αι.. Η ακμή του τοποθετείται στον -4ο και -5ο αι..
Η ετυμολογία, η ρίζα του ονόματός της «νέμω», δήλωνε αρχικά τη δίκαιη διανομή, τη μοιρασιά που γίνεται βάσει νόμιμης εξουσίας. Σύμφωνα με τη Θεογονία του Ησιόδου και τον Παυσανία, ήταν η νύχτα, που δίχως σύντροφο αρσενικό γέννησε τη Νέμεση για να κρατά σε ισορροπία τις ανθρώπινες υποθέσεις. Ονομαζόταν Ραμνουσία, λόγω του αγάλματος και του ναού στον Ραμνούντα.

Η Νέμεσις ως θεότητα προσωποποιούσε, μαζί με άλλες – όπως η Θέμιδα και η Ειμαρμένη, την έννοια της δικαιοσύνης και αποκαθιστούσε την τάξη – της φύσης, της ανθρώπινης κοινωνίας, του κόσμου, όταν αυτή διασαλευόταν. Τότε τιμωρούσε την υπεροψία και την αλαζονεία των ανθρώπων (την ύβρη). Εάν κάποιος αδικεί τους άλλους συνεχώς, κάποια στιγμή η ίδια η ζωή του θέτει οδυνηρό φρένο στη στρεβλή πορεία του και τότε μιλάμε για «θεία δίκη».

Ο αρχαϊκός ναός της Νεμέσεως καταστράφηκε από τους Πέρσες κατά την εισβολή του 480/479 π.Χ. όπως και τόσα άλλα κτίσματα της Αττικής.
Το άγαλμα της θεάς το είχε σμιλεύσει ο Φειδίας από μάρμαρο της Πάρου, που είχαν φέρει οι Πέρσες στο Μαραθώνα και το προόριζαν για να στήσουν τρόπαιο για τη νίκη που θα πραγματοποιούσαν ενάντια στους Αθηναίους.
Βέβαια οι Πέρσες δεν κατέλαβαν ποτέ την Αθήνα και αυτή η ύβρη τους τιμωρήθηκε. Το ιερό της Νέμεσης του Ραμνούντα είχε υποκινήσει τον αθηναϊκό στρατό να πολεμήσει στον Μαραθώνα.

Πηγές: http://www.irafina.gr

Βίντεο: UP DRONES

Ο ΠΛΑΤΩΝΙΚΟΣ ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ «ΑΛΛΟΥ ΜΙΣΟΥ» ΔΙΑ ΣΤΟΜΑΤΟΣ ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗ

Ο ΕΥΡΗΜΑΤΙΚΟΣ ΜΥΘΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΠΛΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΟΝΤΑ

(τους Στρογγυλούς Ανθρώπους)

Καταρχήν υπήρχε το ανδρόγυνο, το οποίο συνδύαζε το αρσενικό και το θηλυκό μαζί. Το σώμα αυτό ήταν στρογγυλό, έχοντας ολόγυρα πλάτη και πλευρά. Είχε τέσσερα χέρια, τέσσερα πόδια ίσα με τα χέρια και δύο πρόσωπα που ήταν στραμμένα σε αντίθετες κατευθύνσεις. Το σώμα προχωρούσε όρθιο είτε προς τη μία κατεύθυνση είτε προς την άλλη. Όποτε επιθυμούσε να τρέξει με ταχύτητα όπως οι ακροβάτες τεντώνουν προς τα πάνω τα πόδια και κάνουν τούμπες, εναλλάσσοντας χέρια- πόδια, έτσι και αυτό στηριζόταν σε χέρια- πόδια, που τότε ήταν οκτώ στο σύνολο και μετακινιόταν σαν στεφάνι κυκλικά με ταχύτητα. Ήταν πλάσματα που δε γνώριζαν το σαρκικό έρωτα γιατί αναπαράγονταν με γονιμοποίηση του εδάφους. Ως προς την αντοχή και τη σωματική δύναμη ήταν ισχυρά και κυρίαρχα γι’ αυτό απέκτησαν μεγάλη έπαρση. Μάλιστα συναγωνίζονταν και με τους θεούς επιχειρώντας να κατασκευάσουν ανάβαση προς τον ουρανό με σκοπό να τους επιτεθούν.

Ο Δίας λοιπόν μαζί με τους υπόλοιπους θεούς προβληματίζονταν γιατί από τη μία πλευρά δεν ήθελαν να τα κατακεραυνώσουν αφανίζοντας το είδος τους, όπως είχε γίνει με τους γίγαντες, και από την άλλη δεν ήθελαν να τα αφήσουν να συμπεριφέρονται με αναίδεια. Τελικά μετά κόπων και βασάνων ο Δίας μηχανεύτηκε τον τρόπο να τους αποδυναμώσει. Έκοψε τον καθένα στα δύο πιστεύοντας ότι μ’ αυτόν τον τρόπο θα γίνουν ασθενέστεροι, πιο χρήσιμοι αλλά και αριθμητικά περισσότεροι. Έτσι λοιπόν διχοτόμησε την ανθρώπινη φύση δημιουργώντας τα δύο μισά.

Από τότε ο καθένας τους αναζητάει μόνος του, το άλλο του μισό για να ξαναβρεί τη χαμένη ολοκλήρωσή του.

ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΣΥΜΠΟΣΙΟΝ ΠΕΡΙ ΕΡΩΤΟΣ

Εξαιρετικό το ενδιαφέρον από πολλές απόψεις. Βεβαίως όλοι γνωρίζουμε ότι πρόκειται για μύθο. Όλοι όμως τον έχουμε ονειρευτεί, όλοι έχουμε ευχηθεί να τον ζήσουμε παρά τις αμφιβολίες μας για την ύπαρξή του. Ποιος από εμάς δε θα επιθυμούσε να ισχύει ως πραγματικότητα!…. να νοιώθουμε ότι έχουμε βρει το απόλυτο μισό μας για να μας συμπληρώνει, για να μας διώχνει από τη μοναξιά, για να μοιραζόμαστε το χρόνο μας, την καθημερινότητα μας από τα πιο σημαντικά έως τα πιο ασήμαντα που προκύπτουν στη ζωή μας.

Κατά τη γνώμη μου αυτή είναι η αλήθεια που αναζητάμε. Τη συνάντηση με την άλλη μισή ψυχή μας, την αγάπη δηλαδή που δεν έχει όρους και όρια! Το ένα μισό να τρέχει με πόθο για να ξαναενωθεί με το άλλο μισό του. Να βάζει τα χέρια ο ένας γύρω από τον άλλο και να σφιχταγκαλιάζονται γιατί επιθυμούν να ξαναενωθούν για να ξαναβρούν την ολοκλήρωσή τους. Ο καθένας από εμάς να αναζητά το ταίρι του, να σμίξει το ζευγάρι που ονομάζουμε «ταιριαστό» , «πλασμένο ο ένας για τον άλλον»! Άρα εκείνο που κατά βάθος επιθυμούμε είναι η προσπάθεια να ολοκληρωθούμε, η προσπάθεια να βρει ο καθένας από εμάς το δικό του «έτερον ήμισυ» και να δεθεί μαζί του.

Ο Έριχ Φρομ υποστηρίζει ότι η επιθυμία για αμοιβαία συγχώνευση είναι ριζωμένη στον άνθρωπο και δίχως αυτήν την ανάγκη η ανθρωπότητα δε θα μπορούσε να επιβιώσει ούτε μία μέρα!

Σκέψου… πριν μιλήσεις!

Γιώτα Παπαδοπούλου

http://www.live-in.gr/

ΑΣΤΡΑ ΑΠΟ ΑΛΛΟΥΣ ΓΑΛΑΞΙΕΣ ΜΠΗΚΑΝ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΑΣ

Ομάδα ερευνητών του Πανεπιστημίου Leiden στην Ολλανδία μελετώντας δεδομένα της ευρωπαϊκής αποστολής χαρτογράφησης των άστρων του γαλαξία μας Gaia ανακοίνωσε ότι εντόπισε περίπου 30 άστρα που έχουν δραπετεύσει από τους γαλαξίες τους και έχουν φτάσει στον δικό μας. Τα περισσότερα από αυτά τα άστρα κινούνται στις παρυφές του γαλαξία μας, αλλά δύο έχουν εισέλθει σε αυτόν και τον διασχίζουν με ταχύτητες που υπολογίζεται ότι αγγίζουν τα 2,5 εκ. χλμ/ώρα. Οπως είναι ευνόητο η ανακάλυψη θα φωτίσει άγνωστες πτυχές της λειτουργίας και συμπεριφοράς των άστρων.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι το φαινόμενο αυτό έχει εντοπισθεί και στον δικό μας γαλαξία. Περίπου 40 άστρα που βρίσκονταν κοντά στην μαύρη τρύπα στο κέντρο του γαλαξία έχουν μετατραπεί σε δραπέτες. Τα άστρα αυτά έχουν φύγει την περιοχή στην οποία βρίσκονταν διασχίζοντας με ταχύτητα τον γαλαξία τον οποίο πιθανότατα θα εγκαταλείψουν κάποια στιγμή.

http://www.tanea.gr

Σχόλιο σελίδας

Σείριος: Μόλις διάβασα το παραπάνω δημοσίευμα στα Νέα, αυτομάτως έκανα τον συνειρμό. Μια σκέψη την οποία θέλω να μεταφέρω σε εσάς τα «…αστρόπαιδα», που ασχολείστε με τα θέματα αυτά και σας ενδιαφέρει.
Με την διαπίστωση των ερευνητών του Πανεπιστημίου Leiden της Ολλανδίας που αναφέρεται στο παραπάνω δημοσίευμα, φαίνεται να επιβεβαιώνονται τα όσα αναφέρονται στα δύο τελευταία βιβλία του Γερ. Καλογεράκη, «Το Κάλεσμα των Άστρων» και «Ο θεϊκός άνθρωπος», εκδ. Δίον.

Περιληπτικά από τα οπισθόφυλλα των βιβλίων: «Μετά την 21.12.2012, η Γη, το Ηλιακό σύστημα και ο σπειροειδής Γαλαξίας πραγματοποίησαν, κβαντικό άλμα, δημιουργώντας έναν μεγάλο αριθμό κοσμικών μεταβολών.
Αλλάξαμε θέση στον ουρανό 1.300.000 έτη φωτός μακριά, δηλαδή σε απόσταση 12.299.040.000.000.000.000 χιλιομέτρων, διαφοροποιώντας άμεσα και δραστικά την εικόνα που είχαμε μέχρι σήμερα, για το Σύμπαν.
Οι αστρονόμοι απόρησαν γιατί καμιά άλλη φορά δεν είδαν ένα τόσο εκτεταμένο φωτοστέφανο, όσο της Ανδρομέδας και αιφνιδιάστηκαν τελείως όταν διαπίστωσαν ότι ήταν σε επαφή με τον δικό μας γαλαξία.
Πως έγινε αυτή η ανεξήγητη προσέγγιση, αν όχι λόγω του γιγαντιαίου κβαντικού άλματος των 1.300.000 ετών φωτός του δικού μας γαλαξία;»

Αυτά και άλλα πολλά θαυμαστά (αλλά και για τις οργανικές διαφοροποιήσεις στο ανθρώπινο σώμα και σε όλα τα έμβια όντα), λόγω του κβαντικού άλματος του γαλαξία, στα βιβλία που προανέφερα, τα οποία δίνουν απαντήσεις σε φαινόμενα όπως αυτό του παραπάνω δημοσιεύματος.

Μαζί με το άλμα του Ηλιακού μας συστήματος, έχει φτάσει και η αφύπνιση έτη φωτός μακριά, εκεί όπου οι κάθε είδους δογματικές αντιλήψεις του παρελθόντος, δεν μπορούν να την αγγίξουν.
Ο άνθρωπος ανάλογα με την πνευματική, την ποιοτική και την μυητική του διαβάθμιση, είναι ελεύθερος ή να ακολουθήσει τις συμπαντικές εξελίξεις, ή να παραμείνει προσκολλημένος στα δογματικά στερεότυπα του παρελθόντος και στην ύλη.…
Οι γνωρίζοντες, κατανοούν και ο νοών νοείτω.

Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΑΡΧΙΣΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ 51.100 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ!!!

Από την έκδοση του βιβλίου του
"Βίοι - Γνώμες Αρχαίων Φιλοσόφων",
Λονδίνο, 1688.

Του Γιώργου Λεκάκη

Κατά τον Έλληνα ιστορικό Διογένη Λαέρτιο (από την αρχαία ελληνική πόλη Λαέρτη της Κιλικίας) η Φιλοσοφία άρχισε από τους Έλληνες, 48.863 χρόνια προ του Μ. Αλεξάνδρου – δηλ. περίπου 51.100 χρόνια πριν από σήμερα!
Το γεγονός το ΕΠΑΛΗΘΕΥΕΙ με τον αριθμό εκλείψεων Ήλιου και Σελήνης κατά τρόπον αναμφισβήτητο.

Ιδού το κείμενό του:

Βιβλίον Α'

1.Τὸ τῆς φιλοσοφίας ἔργον ἔνιοί φασιν ἀπὸ βαρβάρων ἄρξαι.
Γεγενῆσθαι γὰρ παρὰ μὲν Πέρσαις Μάγους, παρὰ δὲ Βαβυλωνίοις ἢ Ἀσσυρίοις Χαλδαίους, καὶ γυμνοσοφιστὰς παρ' Ἰνδοῖς, παρά τε Κελτοῖς καὶ Γαλάταις τοὺς καλουμένους Δρυΐδας καὶ Σεμνοθέους, καθά φησιν Ἀριστοτέλης ἐν τῷ Μαγικῷ (βλ. Rose, 35) καὶ Σωτίων ἐν τῷ εἰκοστῷ τρίτῳ τῆς Διαδοχῆς. Φοίνικά τε γενέσθαι Ὦχον, καὶ Θρᾷκα Ζάμολξιν, καὶ Λίβυν Ἄτλαντα.
Αἰγύπτιοι μὲν γὰρ Νείλου γενέσθαι παῖδα Ἥφαιστον, ὃν ἄρξαι φιλοσοφίας, ἧς τοὺς προεστῶτας ἱερέας εἶναι καὶ προφήτας. Απὸ δὲ τούτου εἰς Ἀλέξανδρον τὸν Μακεδόνα ἐτῶν εἶναι μυριάδας τέσσαρας καὶ ὀκτακισχίλια ὀκτακόσια ἑξήκοντα τρία· ἐν οἷς ἡλίου μὲν ἐκλείψεις γενέσθαι τριακοσίας ἑβδομήκοντα τρεῖς, σελήνης δὲ ὀκτακοσίας τριάκοντα δύο.

Απόδοσις:

1.Το έργο της φιλοσοφίας κάποιοι λένε ότι άρχισε από τους βαρβάρους.
Οι Πέρσες λένε ότι έγινε από τους Μάγους, οι Βαβυλώνιοι ή Ασσύριοι από τους Χαλδαίους, οι Ινδοί από τους γυμνοσοφιστές, οι Κέλτες και οι Γαλάτες από τους καλουμένους Δρυΐδες και Σεμνοθέους (όπως τους λέει ο Αριστοτέλης στα «Μαγικά» (βλ. Rose, 35) και ο Σωτίων στο 23ο βιβλίο της «Διαδοχής»). Οι Φοίνικες από τον Ώχο, οι Θράκες από τον Ζάμολξι, και Λίβυοι από τον Άτλαντα.
Αλλά οι Αιγύπτιοι λένε ότι γεννήθηκε από τον Νείλο, τον υιό του Ηφαίστου, από αυτόν άρχισε η φιλοσοφία, ο οποίος είναι ένας των προεστώτων ιερέων και προφητών. Απ’ αυτόν, έως τον Αλέξανδρο τον Μακεδόνα πέρασαν 48.863 χρόνια· στα οποία έγιναν 373 εκλείψεις ηλίου, και 832 εκλείψεις σελήνης».

Και σε φωτογραφία, για τους δυσπίστους:

ΔΕΙΤΕ και ΑΚΟΥΣΤΕ τον Γ. Λεκάκη να το λέει, προλογίζοντας το βιβλίο του καθηγητού δρ. Ιωάννη Χολέβα «ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ, Ο ΜΕΓΙΣΤΟΣ ΤΩΝ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ 2.400 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ», σε εκδήλωση που έγινε στο βιβλιοπωλείο «ΙΑΝΟΣ» Αθηνών, στις 6 Απριλίου 2016, ΕΔΩ.

ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

---------------------------

Ο Αιγύπτιος ιερεύς Μανέθων κατέγραψε τις γενεές των θεών και ημιθέων, που έδρασαν στην Αίγυπτο, οι οποίοι ήσαν βασιλείς της προκατακλυσμιαίας εποχής, από το -50.000. Οι αριθμοί τρομάζουν αλλά...

Ποια χρονολογία υπήρξαν ως βασιλείς της Αιγύπτου οι Έλληνες θεοί; Τα συμπεράσματα δικά σας!

Δείτε: ΟΙ ΓΕΝΕΕΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ ΚΑΙ ΗΜΙΘΕΩΝ, ΠΟΥ ΕΔΡΑΣΑΝ ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ - ΟΙ ΑΙΓΥΠΤΙΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΘΕΟΙ ΤΟΥΣ

Ο ΕΡΩΤΑΣ, Η ΨΥΧΗ ΚΑΙ Η ΑΦΡΟΔΙΤΗ

Στα Ορφικά Μυστήρια ο Υπερουράνιος Έρωτας γεννιέται μέσα από το Κοσμικό Αυγό, επιδρά επάνω στην άμορφη συμπαντική κατάσταση, συμβάλλοντας έτσι στην δημιουργία των αιθέριων μορφών. Εγκαθίσταται στο κέντρο της μορφής δημιουργώντας τον πυρήνα της, ωθώντας την σε μία περιστροφική κίνηση η οποία διαθέτει έναν παλμό που συν-πορεύεται με τον παλμό του Κοσμικού Σύμπαντος.

Είναι αυτός ο Έρωτας που εμφυσά την Ψυχή στην μορφή. Είναι το αρχέτυπο Ζην, ο Ζευς. Είναι το πρωταρχικό στοιχείο της δημιουργίας που είναι και θηλυκό και αρσενικό. Είναι η Ψυχή ενοποιημένη.

Καθώς η αιθέρια κυκλική Ψυχή, ξεκινά το ταξίδι της στον χώρο, κάποια κοσμική στιγμή συναντά μία υπέρλαμπρη – φωτεινή κατάσταση που την ελκύει. Είναι ο αρχέτυπος Ήλιος, μία φωτεινή – αιθέρια κρύα κατάσταση, υπέρλαμπρη.
Η Ψυχή καμωμένη από τα αρχέτυπα στοιχεία του Φωτός και της Αγάπης του Υπερουράνιου Έρωτα, έλκεται από κάθε τι το φωτεινό. Έλκεται από τον αρχέτυπο Πνευματικό Ήλιο και σμίγει μαζί του. Εκεί συναντά την Ουράνια Αφροδίτη και αρχίζει να περιστρέφεται γύρω από αυτήν. Η Ουράνια Αφροδίτη σμίγει με τον Ουράνιο ισορροπιστή Άρη και γεννιέται ο Ουράνιος Έρως.

Ο Ουράνιος Έρωτας σμίγει με την περιστρεφόμενη Ψυχή και αναπαράγει σε αυτήν τον Κοσμικό Νου. Η Ψυχή μεταμορφώνεται σε Ψυχή – Κόσμος. Αποκτά κοσμική συνειδητότητα.

Η Ψυχή που μέχρι τώρα ήταν Ένα, και θηλυκό και αρσενικό, όταν μεταμορφώνεται σε Ψυχή – Κόσμος διχοτομεί το αρσενικό και το θηλυκό. Αποκτά διπλή φύση που όμως το ουράνιο αρχέτυπο του Άρη ισορροπεί και ενοποιεί τις δύο φύσεις.
Η Ψυχή – Κόσμος αναπόφευκτα συνεχίζει το ταξίδι της προς χαμηλότερες διαστάσεις της ύλης, διότι η διχοτόμηση του Ένα σε Δύο δεν επιτρέπει την πρόσβαση σε ανώτερες διαστάσεις όπου το Παν είναι Εν.
Τότε συναντά μία άλλη φωτεινή κατάσταση. Είναι ο θερμός Χθόνιος (υλικός) Ήλιος, μία προβολή του αρχέτυπου Ήλιου.
Εκεί η Ψυχή – Κόσμος συναντά την Πάνδημη – Χθόνια Αφροδίτη που σμίγε με τον Χθόνιο Ήφαιστο και γεννιέται ο Πάνδημος Έρωτας . 

Η Ψυχή – Κόσμος αναγνωρίζει στον Πάνδημο Έρωτα στοιχεία του αρχέτυπου της δημιουργίας της και σμίγει μαζί του. Ο Πάνδημος Έρωτας παρασύρει την Ψυχή – Κόσμο στην εμπειρία της ύλης και την μεταμορφώνει σε Ψυχή – Περσεφόνη, κόρη της Μητέρας Γης Δήμητρας, προσδίδοντας την ιδιότητα του «Νου της ενσαρκωμένης οντότητας».

Η Ψυχή – Περσεφόνη για να μπορέσει να βιώσει την εμπειρία της ύλης χρειάζεται ένα συμπαγές όχημα. Ένα φυσικό – υλικό σώμα. Ελπίζει ότι έτσι θα ανακαλύψει την Χρυσή Γέφυρα που θα την οδηγήσει στην επανένωση της με το αρχέτυπο της ως Ψυχή-Κόσμος και μετέπειτα ως Ψυχή. Εμπλέκεται στις ενσαρκώσεις ανεβοκατεβαίνοντας στα υλικά-αιθερικά πεδία αναζητώντας την Μνημοσύνη.

Ο Υπερουράνιος Έρωτας είναι το πρωταρχικό στοιχείο της δημιουργίας των κόσμων και των μορφών. Ο Ουράνιος Έρωτας  γιος της Αφροδίτης και του Άρη, γεννιέται από το Κάλλος της θεϊκής Δημιουργίας, ενώ ο Πάνδημος Έρωτας, όρος που αναφέρεται στον Παυσανία, γεννιέται από την Χθόνια Αφροδίτη και τον Χθόνιο Ήφαιστο για να σηματοδοτήσει το Κάλλος της υλικής Φύσης.

Ο Ουράνιος Έρωτας εκπροσωπεί το Κάλλος της Ψυχής που βρίσκεται υπεράνω των θεσμών και των νόμων καθώς συμπεριλαμβάνει την αρχέγονη ουσία της Δημιουργίας που είναι η αιώνια ομορφιά αναλλοίωτη μέσα στον άχρονο χρόνο, που ούτε αυξάνεται ούτε μειώνεται, διότι ισορροπεί.

Ο Πάνδημος Έρωτας είναι εκείνος που εμπλέκει την ψυχή στην ομορφιά της ύλης και στην υλική δημιουργία. Εδώ σημαντικό ρόλο παίζει το συμπαγές όχημα της ψυχής, το υλικό σώμα με την κάθε ιδιαίτερη του μορφή. Παρουσιάζεται το φαινόμενο της αύξησης και της μείωσης, διότι η ισορροπία στο υλικό πεδίο είναι εύθραυστη καθώς ο χρόνος γίνεται γραμμικός.

Εκείνο που αναζητά η Ψυχή είναι η επανένωση με τα αρχέτυπα της. Το στοιχείο του αρχέτυπου Ουράνιου Έρωτα που προσδιορίζει την μεταμόρφωση της Ψυχής-Περσεφόνης σε Ψυχή-Κόσμος είναι η κινητήρια δύναμη που θα την οδηγήσει εκτός των πεδίων της ύλης.
Για να πραγματοποιηθεί όμως αυτό η ενσαρκωμένη οντότητα οφείλει να επανενωθεί με τα 12 αρχέτυπα της Ψυχής της που συμβολίζονται μέσα από τους 12 θεϊκούς ρόλους, στο Ελληνικό Πάνθεο και εκδηλώνονται στον υλικό κόσμο των ανθρώπων, μόνο και μόνο για να αφυπνίσουν την νοητική χθόνια συνειδητότητα σε κοσμική συνειδητότητα.
Όταν ο άνθρωπος ενωθεί με τα 12 θεϊκά αρχέτυπα του τότε επιδρά ο Ζεύς εμφυσώντας το δημιουργικό στοιχεί του Υπερουράνιου Έρωτα διαμέσου της πεμπτουσίας του Αιθέρα, μεταμορφώνοντας και ενοποιώντας το Δύο σε Ένα.

Πηγή: http://astarhellas.com.gr     

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΣΤΗΝ ΣΛΟΒΑΚΙΑ - ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΝΟΠΛΙΑ ΣΕ ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΟ ΧΩΡΟ ΚΕΛΤΩΝ!

Αρχαία ελληνική πανοπλία εντοπίστηκε στη Σλοβακία.

Αρχαιολόγοι στη Σλοβακία ανακάλυψαν μπρούντζινα κομμάτια μιας αρχαίας ελληνικής πανοπλίας σε χώρο που χρησιμοποιούνταν για κελτικές τελετουργίες με θυσίες, στο χωριό Σλατίνα νατ Μπεμπράβου.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της σλοβακικής ιστοσελίδας The Slovak Spectator, πρόκειται για διακοσμημένα- σκαλισμένα με ανάγλυφα κομμάτια που βρίσκονταν στους ώμους, και θεωρείται πως ανήκαν σε επιφανή Έλληνα πολεμιστή.

«Είναι το αρχαιότερο αυθεντικό δείγμα ελληνικής τέχνης που έχει βρεθεί στην περιοχή της Σλοβακίας» δήλωσε η Κάρολ Πιέτα, αναπληρώτρια διευθύντρια του Σλοβακικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου στη Νίτρα, στο πρακτορείο SITA.

Θεωρείται πως το εύρημα προερχόταν από την ελληνική αποικία του Τάραντα στη Νότια Ιταλία (Μεγάλη Ελλάδα) και φτιάχτηκε τον -4ο αιώνα.

«Υπάρχει μια αρκετά ισχυρή θεωρία/ υπόθεση πως Κέλτες πολεμιστές, οι οποίοι μετακινούνταν στην περιοχή του Δούναβη, έφεραν αυτά τα μπρούντζινα ανάγλυφα εδώ. Θεωρητικά, είναι δυνατόν να εκλάπη από το Μαντείο των Δελφών, που λεηλάτησαν οι Κέλτες το πρώτο μισό του -3ου αιώνα» είπε η Πιέτα στο SITA.

Αρχαιολόγοι πραγματοποίησαν εκεί έρευνες το 2016 και το 2017 και ακολούθησε ανάλυση των ευρημάτων. Η καθηγήτρια Ρεγκίνε Τόμας του Πανεπιστημίου της Κολωνίας ανέλυσε τα τμήματα της πανοπλίας, και κατάφερε να πραγματοποιήσει ψηφιακή ανακατασκευή του αναγλύφου, που εμφανίζεται να απεικονίζει σκηνές της Αμαζονομαχίας- της σύγκρουσης ανάμεσα στους αρχαίους Έλληνες και τις Αμαζόνες, η οποία αναφέρεται σε ελληνικούς θρύλους.

Πηγή: spectator.sme.sk , http://www.documentonews.gr

https://olympia.gr

Η ΜΕΛΙΣΣΑ ΣΤΟΝ ΚΡΗΤΟΜΥΚΗΝΑΪΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ

ΝΑΥΣΙΝΟΟΣ

----------------------------
Περισσότερα για τις «Μέλισσες»:

Ελάτε να ακολουθήσουμε την «Μεγάλη Μητέρα» τη θεά Ρέα για να μυηθούμε στα
Μυστήρια των «Μελισσών» και των «Άρκτων».
Ελάτε να παρακολουθήσουμε τις ιερουργίες των «Μυστηρίων του Φωτός» του υπέρτατου Ιεροφάντη Φοίβου Απόλλωνα.
Ελάτε να συνομιλήσουμε με τους πανάρχαιους «Μύστες Φωτός», να επισκεφτούμε τα Ηλύσια Πεδία, και τα Νησιά των Μακάρων, να θαυμάσουμε τον παντοδύναμο κεραυνό του Δία, να βρούμε τις πηγές του «Ενεργού ύδατος των αθανάτων» (Αθάνατο Νερό), να μάθουμε τι ήταν τα «Κρυστάλλινα όπλα», οι πανάρχαιοι «Κύλινδροι της Σοφίας» και οι «Υποθαλάσσιοι Κρύσταλλοι των Αρχείων», που περιέχουν ολόκληρο το παρελθόν του σύμπαντος και της γης.
Το ταξίδι στη νέα πραγματικότητα είναι πολύ συναρπαστικό.

Από το οπισθόφυλλο του καταπληκτικού βιβλίου του στρατηγού και συγγραφέως, κ. Γερ. Καλογεράκη, ΤΟ ΑΘΑΝΑΤΟ ΝΕΡΟ, εκδ. Δίον.

"ΠΛΗΜΜΥΡΙΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΑ….."

ΔΙΗΓΗΜΑ Ε.Φ. του Στέλιου Αρώνη (απόσπασμα)

Ο ΔΕΣΠΟΤΗΣ

Παρακολούθησε όλη τη λειτουργία με κατάνυξη και στο τέλος έριξε όλο το βάρος της προσοχής του στον επίσκοπο που εμφανίστηκε με εντυπωσιακό τρόπο μπροστά τους. Ο ανώτατος ιερωμένος, ανέβηκε στον άμβωνα του ναού, ντυμένος με τα χρυσοποίκιλτα άμφιά του και ο Ντένιος αναρωτήθηκε σε τι αποσκοπούσε η εξεζητημένη εμφάνιση ενός ταπεινού εκπροσώπου του Θεού.

«Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί», άρχισε το κήρυγμά του ο δεσπότης, «σήμερα είναι μια πολύ μεγάλη μέρα. Η παραβολή του άφρονος πλουσίου πρέπει να μας διδάξει πολλά. Ας μην ξεχνάμε τις δύσκολες καταστάσεις που περάσαμε και τις δυσκολίες που έχουμε ακόμα να αντιμετωπίσουμε. Ο Θεός μας συμβουλεύει να είμαστε ευσεβείς, ταπεινοί, ολιγαρκείς, ελεήμονες και να μην επιθυμούμε τα μεγαλεία και τα πλούτη. Μη θησαυρίζετε θησαυρούς επί της Γης, μας λέει χαρακτηριστικά, δια στόματος του Χριστού. Ας είμαστε…», ο Ντένιος έπαψε να δίνει προσοχή στα λεγόμενα του δεσπότη. Έπιασε με την άκρη του ματιού του την Εύη, που στεκόταν στην απέναντι πλευρά της εκκλησίας και ένιωσε την καρδιά του να χτυπάει σαν τρελή.

Δεν το περίμενε ότι θα τη συναντούσε. Δεν ήξερε ότι εκκλησιαζόταν εκεί. Είχε την εντύπωση ότι πήγαινε στην άλλη εκκλησία, απέναντι στο λόφο. Τώρα που την είδε να εμφανίζεται εκθαμβωτική απέναντί του, ξέχασε όλα τα άλλα και επικέντρωσε την προσοχή του επάνω της. Την πολιορκούσε εδώ και καιρό. Του άρεσε υπερβολικά και πίστευε ότι τον γούσταρε κι εκείνη. Αντικρίζοντάς την εκεί, σκεφτόταν να βρει τρόπο με τον οποίον θα έπρεπε να ενεργήσει όταν θα τελείωνε η εκκλησία και θα έβγαιναν έξω, για να καταφέρει να την πλησιάσει. Πιθανότατα είχε έρθει με τους γονείς της, κάποια ευκαιρία όμως θα του δινόταν για να μιλήσει λίγο μαζί της.

Δεν έπαψε λεπτό να την κοιτάζει και κάποια στιγμή τα βλέμματά τους διασταυρώθηκαν. Η κοπέλα, κοκκίνισε ελαφρά, χαμογέλασε αδιόρατα και χαμήλωσε το κεφάλι της. Ο Ντένιος αναθάρρησε. Θεώρησε θετική την αντίδρασή της. Θα την ξεμονάχιαζε και θα της τα έριχνε στα ίσα. Ήταν απόλυτα βέβαιος ότι θα γινόταν το κορίτσι του.

Μόλις ο δεσπότης τελείωσε το κήρυγμα και ο παπάς άρχισε να ψέλνει, «δι’ ευχών των αγίων πατέρων…», έτρεξε γρήγορα στην πόρτα. Βγήκε πρώτος από την εκκλησία και στάθηκε απέναντι από την έξοδο, περιμένοντας την εμφάνιση της Εύης. Καθώς παρακολουθούσε τον κόσμο, πρόσεξε το σκάφος που βρισκόταν σταθμευμένο στο πλάι του ναού και πλησίασε κοντά του. Ήταν ένα καταπράσινο, γυαλιστερό αερόπλοιο, που όμοιό του δεν είχε ξαναδεί. Το χάζευε με θαυμασμό, έχοντας όμως και το νου του να μη χάσει από τα μάτια του την Εύη. Κι ενώ αναρωτιόταν ποιος ήταν ο τυχερός που, σ’ εκείνους τους χαλεπούς καιρούς, κατείχε ένα τόσο πολυτελές μεταφορικό μέσον, είδε τον δεσπότη να βγαίνει από την πλαϊνή έξοδο του ναού και να κατευθύνεται προς το σκάφος. Ο πιλότος του, που μέχρι εκείνη τη στιγμή καθόταν ατάραχος στη θέση του, μόλις είδε τον ιερωμένο, πετάχτηκε γρήγορα έξω κι έτρεξε να του ανοίξει την πόρτα.

Ο Ντένιος έμεινε ακίνητος, να κοιτάζει αποσβολωμένος τη σκηνή. Δεν χρειάστηκε να δει περισσότερα για να νιώσει να γκρεμίζονται όλα μέσα του. Με μιάς, γέμισε η ψυχή του με αμφιβολίες. Χτένισε με το βλέμμα του τους ανθρώπους που έβγαιναν μέσα από την εκκλησία και ένιωσε το στόμα του να ξεραίνεται. Όλοι τους ήταν απλοί, φτωχοί και εξαθλιωμένοι άνθρωποι και αμφέβαλλε αν βρισκόταν κάποιος ανάμεσά τους, έστω ένας, που να ζούσε έτσι όπως ζούσε ο δεσπότης. Από τη μια στιγμή στην άλλη, αμφισβήτησε τα πάντα γύρω του. Ο κόσμος σίγουρα δεν ήταν όπως ήθελαν να τους τον παρουσιάζουν. Μη θησαυρίζετε θησαυρούς επί της Γης, τους είχε πει ο δεσπότης, ο ίδιος όμως ζούσε μέσα στη χλιδή.

Την ώρα που είδε την Εύη να εμφανίζεται στο πλατύσκαλο, ήταν πλημμυρισμένος από ερωτηματικά…..

Ολόκληρο εδώ: http://stylscifi.blogspot.gr/2010/09/blog-post_26.html

Ο ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ ΜΑΣ ΜΙΛΑΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΘΗ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ ΚΑΙ ΜΑΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΕΙ

Πέτρες βυθισμένες στην αγκαλιά της γης και ερημιά. Άγρια χόρτα αγκαλιάζουν ότι απέμεινε από το Ιερό... Γκρίζο και πράσινο. Κανένα χρώμα.Τίποτα μάλλον δεν επιτρέπεται να θυμίζει τα χρόνια των Παλαιών. Παρά μόνο τα ερείπια στέκονται για να υπενθυμίζουν, σε όσους τολμήσουν να αναζητήσουν τα ειωθότα των προγόνων τους.Το τι πρόκειται να συμβεί στην δική τους γενιά.Τελικά ο κόσμος μου τελείωσε. Χάθηκε από τη μνήμη του κόσμου, θυσία στο όνομα της αγάπης. Στο θεό της...
Σε αυτές τις κολόνες μπορώ ακόμα να ακούσω τους ύμνους. Θα έλεγα, ότι μπορώ να ακούσω την μουσική του Χρυσολύρη. Όπως τότε που το θαμπό μου βλέμμα από την λάμψη της φλόγας του τριπόδου γύριζε προς τον Ήλιο, αναζητώντας την πηγή των πάντων. Τα βουνά δεν μου μιλάνε πια και τα δέντρα φαίνεται να τίναξαν από μέσα τους τις νύμφες. Θέλω να φωνάξω... μα τι να πω; Δεν υπάρχουν αυτιά για το δίκαιο πλέον.
Μέσα σε αυτή την γωνιά των Φαιδριάδων ακούστηκε η φωνή των Θεών δια στόματος θνητών. Σε αυτά τα οικοδομήματα λατρεύτηκαν ο Κόσμος και ο Άνθρωπος. Εδώ προσέτρεξαν και οι ευσεβείς και οι κακεντρεχείς. Σε τούτα τα χώματα έστεκε το Βάθρο ενός ολόκληρου κόσμου. Από εδώ ξεκινούσαν οι αλλαγές...

Και τώρα το Βάθρο έγινε Βάραθρο και κατάπιε μια ολόκληρη εποχή. Ο πέλεκυς και το φαρμάκι του ανόσιου αποστόλου του σκοταδιού κατέστρεψαν ο μεν πέλεκυς το ίδιο το Ιερό, το δε φαρμάκι το μυαλό και τις ψυχές των Ελλήνων. Για να σε μείνουν εσένα, ευσεβή μου φίλε, ο πόνος και μια πικρία και εσένα, σκοτεινέ δυνάστη, το μίσος και η αποστροφή.

Σε σένα λοιπόν, ευσεβή μου φίλε, έχω να πω τα εξής: Σου δίδαξαν ότι το μαντείο ερήμωσε από τους σεισμούς και τα νέα ήθη. 
Μα Δεν Ερήμωσε, αλλά Κ Α Τ Α Σ Τ Ρ Α Φ Η Κ Ε . Μεθοδικά και με τέχνη.
Σου είπαν ότι εδώ λατρευόταν η δεισιδαιμονία.Έχω να σου πω ότι εδώ τιμήθηκαν η φύση και ο άνθρωπος και το κάθε τι υπαρκτό.Ότι σχετίζεται με τον άνθρωπο αλλά και με ότι ο άνθρωπος μπορεί να σχετιστεί. 
Σου είπαν ότι εδώ βασίλεψε η διαφθορά των ιερέων. Εγώ θα σου πω ότι στα λένε αυτά κάποιοι που ξέρουν πολύ καλά από δαύτη.

Στο Μαντείο δεν ακούστηκαν τα μελλούμενα. Ακούστηκε η φωνή της Λογικής. Αυτή που όποιος την κατέχει, άνθρωπος η Θεός, μπορεί και να συμβουλέψει. Στα λεγόμενα αυτά του σκοταδιού να αντιτάξεις τη λογική σου.Να κατέλθεις στο βάθος της Συνείδησής σου, σε εκείνη την πηγή του Θεού μέσα σου και να γνωρίσεις την αλήθεια της ίδιας σου της φύσης. Να ακούσεις την μάνα σου, την Γη! Ακόμα και αν την Πυθία την σίγησε ο στρατός της "αγάπης", ο Απόλλων στέκει εκεί συνεχώς από πάνω σου. Και η φωνή του ακούγεται όταν παίζεις τις φωτεινές χορδές του. Τις ακτίνες του..... Και φύγε από το σκοτάδι. Εδώ, στα χαλάσματα του ναού του Φωτός, τους Θεούς μπορείς να ακούσεις!...

(Tάσος Χαλιός)

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ