ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ, ΔΥΝΑΜΗ, ΦΩΣ ΚΑΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ!!!

Πολλές ευχές για τις φίλες και τους φίλους του ιστολογίου, και για όλον τον κόσμο!!!

Με Φως Ελληνικό!!!

“Ρίξτε δύναμη, φωτιά στην ψυχή μου, ρίξτε φως Ελληνικό,

να `χει μέλλον η Αρχαία φωνή μου σ’ έναν κόσμο σαν κι αυτό”.

ΑΛΤΑΝΗ: ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΙ Η ΓΝΩΣΗ, ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΡΥΣΗ ΑΛΥΣΟ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ!

"Πρέπει να επιστρέψει και να συνεχιστεί η γνώση, μέσα από την χρυσή άλυσο του Ομήρου. Υπάρχουν πολύ σημαντικά θέματα που βρισκόταν στο σκοτάδι. Αλλά τώρα μια ρίζα έχει αρχίσει να βλασταίνει και θα βλαστήσει όταν τα σημερινά παιδιά και τα εγγόνια θα αρχίσουν να αντιλαμβάνονται αυτά που όλοι τους αποκρύπτουν σήμερα, εκ συστήματος.

Η παρούσα χρονική στιγμή είναι ίσως η δυσκολότερη στιγμή της Ελληνικής Ιστορίας. Ο Έλλην Λόγος, όπως διαρθρώθηκε από τους Έλληνες, από τον Όμηρο και μετά, έχει τον λόγο του να περάσει στην διαχρονικότητα της γνώσεως. 
Εάν δεν επανέλθει η γνώση αυτή, δεν έχουμε λόγο υπάρξεως σε αυτόν τον πλανήτη. Καθαρά και ξάστερα".

ΑΛΤΑΝΗ

ΑΛΤΑΝΗ - Οδυσσεύς - Σωκράτης, Ελλήνων αρχέτυπα 

Ο ΧΑΛΚΙΝΟΣ 3ος ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΑ ΣΤΟΥΣ ΔΕΛΦΟΥΣ ΚΑΙ Η ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ

Ο περιηγητής Παυσανίας, σε ένα από τα πιο ενδιαφέροντα χωρία του έργου του Ελλάδος περιήγησις (10.5.5 κ.εξ.), καταγράφει τις κυριότερες παραδόσεις που σχετίζονταν με την πρώιμη ιστορία του δελφικού μαντείου. Ο Παυσανίας μάς πληροφορεί ότι σύμφωνα με τους κατοίκους των Δελφών στην πιο αρχαία του φάση το μαντείο ανήκε στην Γη, ενώ ως μάντισσα για λογαριασμό της θεάς ενεργούσε η Δαφνίδα, μία από τις νύμφες που κατοικούσαν στο βουνό του Παρνασσού. 

Κατά την άποψη όμως του Μουσαίου, ο οποίος συνέγραψε ένα έπος με τον τίτλο Ευμολπία, το μαντείο το μοιράζονταν στην αρχή η Γη και ο Ποσειδώνας. Η πρώτη έδινε μαντείες αυτοπροσώπως, ενώ ο Ποσειδώνας είχε ως εκπρόσωπο στα μαντέματά του κάποιον Πύρκωνα. 

Αργότερα το μαντείο πέρασε στην εξουσία της Θέμιδος, η οποία με τη σειρά της το παρέδωσε στον Απόλλωνα. Ο Ποσειδώνας από την άλλη πήρε ως αντάλλαγμα την Καλαύρεια, ένα νησάκι έξω από τις ακτές της Τροιζήνας, όπου στην αρχαιότητα υπήρχε δωρικός ναός του Ποσειδώνα. 

Στη συνέχεια ο Παυσανίας μάς πληροφορεί ότι άκουσε πως κάποιοι άνδρες, οι οποίοι έβοσκαν τα πρόβατά τους, έφτασαν στο μαντείο και έγιναν ένθεοι από τον ατμό και άρχισαν να μαντεύουν για λογαριασμό του Απόλλωνα. 

Η πιο ένδοξη από τις μάντισσες του Απόλλωνα ήταν κατά γενική ομολογία η Φημονόη, η οποία σύμφωνα με την παράδοση ήταν η πρώτη που έδωσε χρησμούς σε εξάμετρο στίχο.

Η Βοιώ, μία ντόπια γυναίκα, συνέθεσε έναν ύμνο στους Δελφούς, όπου έλεγε ότι το μαντείο του θεού κατασκευάστηκε από κάποιους Υπερβορείους, ανάμεσα στους οποίους ξεχώριζαν ο Παγασός, ο Αγυιεύς και προπάντων ο Ωλήν. Σύμφωνα μ’ αυτή την παράδοση ο Ωλήν ήταν ο πρώτος που έδωσε χρησμούς για λογαριασμό του Απόλλωνα και χρησιμοποίησε τον εξάμετρο στίχο. 

Ο πρώτος ναός του Απόλλωνα λέγεται ότι ήταν κατασκευασμένος από απλά κλαδιά δάφνης, τα οποία είχαν μεταφερθεί από την κοιλάδα των Τεμπών, και είχε τη μορφή καλύβας. 

Ο δεύτερος ναός σύμφωνα με τα λόγια των κατοίκων των Δελφών φτιάχτηκε από μέλισσες και συγκεκριμένα από το κερί των μελισσών και από τα φτερά τους.  Αυτός ο δεύτερος ναός στάλθηκε στους Υπερβορείους από τον ίδιο τον Απόλλωνα. 

Ο τρίτος ναός ήταν χάλκινος, κάτι που ο Παυσανίας δεν το θεωρεί απίθανο. Φέρνει μάλιστα ως παραδείγματα, για να ενισχύσει τη θέση του, τον χάλκινο θάλαμο που ο Ακρίσιος είχε κατασκευάσει για την θυγατέρα του, το ιερό της Αθηνάς Χαλκιοίκου στη Σπάρτη, καθώς και την χάλκινη οροφή της ρωμαϊκής αγοράς. Από την άλλη ο Παυσανίας δεν πιστεύει ότι τον ναό τον είχε κατασκευάσει ο Ήφαιστος ή ότι διέθετε χρυσές Σειρήνες, οι οποίες τραγουδούσαν. Επίσης ο Παυσανίας αναφέρει ότι υπήρχαν δύο διαφορετικές παραδόσεις για την καταστροφή αυτού του ναού. Σύμφωνα με την πρώτη γκρεμίστηκε μέσα σε ένα χάσμα, ενώ σύμφωνα με την άλλη έλιωσε από φωτιά. Σ’ αυτό το σημείο ο Παυσανίας φαίνεται ότι έχει στο μυαλό του ένα σχετικό ποίημα του Πινδάρου, από το οποίο παραθέτει έναν στίχο. Ευτυχώς για μας ένα παπυρικό εύρημα μας χάρισε περισσότερους στίχους από αυτό το χαμένο ποίημα του μεγάλου λυρικού και οι σωζόμενοι στίχοι επιβεβαιώνουν όσα λέει για την παράδοση ο Παυσανίας. Θα δούμε την απόδοση αυτού του ποιήματος λίγο παρακάτω. 

Ο τέταρτος ναός κατασκευάστηκε από τον Τροφώνιο και τον Αγαμήδη και ήταν φτιαγμένος από πέτρα (7ος αιώνας π.Χ.), αλλά κάηκε το 548 π.Χ. Αντικαταστάθηκε γύρω στο 525 από τον λεγόμενο ναό των Αλκμεωνιδών, ο οποίος καταστράφηκε το 373 από σεισμό. 

Ο ναός που υπήρχε την εποχή του Παυσανία κατασκευάστηκε από την δελφική αμφικτυονία και αρχιτέκτονάς του ήταν σύμφωνα με τον Παυσανία κάποιος Σπίνθαρος από την Κόρινθο (γύρω στο 330 π.Χ.). 

Ας δούμε τώρα τους στίχους του ποιήματος του Πινδάρου για τον δεύτερο και προπάντων τον τρίτο ναό:

Εκείνον τον ναό ορμητικός  (ο Απόλλωνας) τον έσμιξε
με τους ανέμους της χώρας των Υπερβορείων.
Μα ο επόμενος, ω Μούσες, που με την πάντεχνη
του Ηφαίστου δεξιοτεχνία και της Αθηνάς ήταν φτιαγμένος,
πόση αρμονία φανέρωνε!
Χάλκινοι ήταν οι τοίχοι του και χάλκινοι από κάτω
στέκονταν οι κίονες.
Και πάνω απ' το αέτωμα χρυσές
Σειρήνες τραγουδούσανε.
Ωστόσο ετούτο το ναό, (με τη βροντή)
και με τον κεραυνό την γη ανοίγοντας,
ο Δίας ολότελα τον έθαψε.

https://heterophoton.blogspot.com/2016/10/3.html

-----------------------------------

Ο ΥΠΕΡΒΟΡΕΙΟΣ ΆΒΑΡΙΣ

Η ΧΩΡΑ ΚΑΙ Η ΑΘΑΝΑΤΗ ΦΥΛΗ ΤΩΝ ΥΠΕΡΒΟΡΕΙΩΝ - Ο ΥΠΕΡΒΟΡΕΙΟΣ ΑΒΑΡΙΣ ΚΑΙ ΤΟ «ΙΠΤΑΜΕΝΟ ΑΚΟΝΤΙΟ» ΠΟΥ ΤΟΝ ΜΕΤΕΦΕΡΕ

ΟΜΟΙΟΙΣ ΧΡΩ

Ομοίοις χρω
απόδοση: Να συναναστρεφόμαστε με τους ομοίους μας
θεματολογία: Δελφικά Παραγγέλματα

Σωσιάδης, -6ος αι.
Αρχαίος συλλέκτης γνωμικών

Ο Σωσιάδης αναφέρεται στο ανθολόγιο του Ιωάννη Στοβαίου σαν εκείνος που αντέγραψε και διέσωσε τα Δελφικά παραγγέλματα, στο έργο του «Οι των Επτά Σοφών Υποθήκαι». Δεν είναι γνωστό τίποτε άλλο γι’ αυτόν. Το πιο πιθανό είναι ότι έζησε τον -6ο ή, το αργότερο, τον -5ο αιώνα.
Τα λίγα ρητά που αποδίδονται σε αυτόν πρέπει να ήταν κάποια "ορφανά" από τα Δελφικά παραγγέλματα.
Είναι ενδιαφέρον ότι μέχρι προ τινος οι μελετητές δεν ήταν καθόλου βέβαιοι ότι ο Σωσιάδης ήταν υπαρκτό πρόσωπο και ότι το έργο του ήταν αυθεντικό (πιθανολογούσαν ότι ήταν μεταγενέστερη επινόηση). Κάποια πρόσφατα ευρήματα όμως σε αρχαιοελληνικές πόλεις στην Τουρκία (Κύζικο) και κυρίως στο Αφγανιστάν (!) πιστοποιούν ότι η παράθεση των Δελφικών Παραγγελμάτων κατά Σωσιάδη ήταν διαδεδομένη ήδη από την Aρχαιότητα.

Ομοίοις χρω: Να συναναστρέφεσαι τους ομοίους σου.

Αιτιώ παρόντα: Να κατακρίνεις κάποιον [μόνον] όταν είναι παρών.

Έριν μίσει: Να μισούμε  την έριδα (φιλονικία)

Ικέτας αίδου: Να σέβεσαι τους ικέτες

gnomikologikon.gr/ , leksiko-ellinikon.gr/

(ΚΑΙ) ΤΟ ΥΔΡΟΠΡΙΟΝΟ ΕΦΕΥΡΕΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΡΧΑΙΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ!

 Του Γιώργου Λεκάκη

Ένα ανάγλυφο στην σαρκοφάγο κάποιου Αμμιανού, τοπικού μυλωνά, απεικονίζει την αρχαιότερη έως τώρα γνωστή μηχανή, που ενσωμάτωσε στρόφαλο και διωστήρα (μπιέλα)! Στο αέτωμά της εικονίζεται ένας υδροκινούμενος τροχός, που τροφοδοτείται από ένα βαένι μύλου, να τροφοδοτεί, μέσω ενός μηχανισμού γραναζιών, δύο πριόνια, που κόβουν ορθογώνια τεμάχια!

Η επιγραφή που συνοδεύει την σαρκοφάγο είναι στα Ελληνικά!

Από τον Ιούνιο του 2014 η σαρκοφάγος «φυλάσσεται» στο Μουσείο Ιεραπόλεως Φρυγίας, αλλά δεν… εκτίθεται!

Κανείς δεν πρέπει να μάθει ότι οι Αρχαίοι Έλληνες εφηύραν (και) το υδροπρίονο!

Η σαρκοφάγος ευρέθη στην βόρειο νεκρόπολη της αρχαίας Ελληνικής Ιεράπολης. Ο μύλος του 3ου αιώνα είναι η αρχαιότερη έως τώρα γνωστή μηχανή, που ενσωμάτωσε μηχανισμό στροφάλου και μπιέλας.

Το πριονιστήριο Ιεράπολης ήταν ένα υδροκίνητο πέτρινο πριονιστήριο στην Φρυγία Ανατολίας. Χρονολογείται στο δεύτερο μισό του 3ου αιώνα μ.Χ., Θεωρείται η αρχαιότερη έως τώρα γνωστή μηχανή, που συνδύασε μια μανιβέλα με μια μπιέλα για να σχηματίσει έναν μηχανισμό ολίσθησης στροφάλου!

Ο Έλλην μυλωνάς Αμμιανός[1] ίσως να μην ήταν ένας απλός μυλωνάς, αλλά και ένας εφευρέτης, ένας πρωτοπόρος, ένας κατασκευαστής και σίγουρα μοναδικός στην περιοχή του, έτσι που όταν πέθανε, οι φίλοι και συγγενείς του θα θέλησαν να το καταγράψουν αυτό, για να μην ξεχαστεί…

Οι «δεξιότητες των τροχών» ήταν γνωστοί στους Αρχαίους Έλληνες…

Μετά από τον μηχανισμό της Ιεραπόλεως, μηχανισμό με στρόφαλο και μπιέλα, χωρίς γρανάζια, ευρίσκουμε σε υδροκίνητα πέτρινα πριονιστήρια του… 6ου αιώνα μ.Χ. (στην Γεράσα της Ιορδανίας και στην Έφεσο της Ανατολίας)! [2] Λογοτεχνικές αναφορές σε υδροκίνητα μαρμάρινα πριόνια υπάρχουν για το Trier της Γερμανίας, στο ποίημα του «Mosella» τέλος 4ου αιώνα μ.Χ.) του Αυσωνίου / Ausonius. Περίπου την ίδια εποχή, υποδεικνύεται και από τον χριστιανό άγιο Γρηγόριο Νύσσης (από την Καππαδοκία), μια διαφοροποιημένη χρήση της υδροηλεκτρικής ενέργειας, σε πολλά μέρη της τότε Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Έτσι όλα τα βασικά εξαρτήματα της - πολύ μεταγενέστερης - ατμομηχανής συναρμολογήθηκαν 15 αιώνες μετά την ελληνική εφεύρεση! (Η ατμομηχανή εφευρέθηκε το 1712! Η δε «αιολίδα» του Ήρωνος (για την παραγωγή ατμού), ήταν γνωστή από τα ελληνικά-αλεξανδρινά χρόνια… Επίσης ο κύλινδρος και το έμβολο (σε μεταλλικές αντλίες), οι βαλβίδες αντεπιστροφής (σε αντλίες νερού), τα γρανάζια (σε νερόμυλους και ωρολόγια) όλα ήταν γνωστά στην αρχαιότητα…

ΣΗΜΕΡΑ στην Ελλάδα παλαιά υδροπρίονα / νεροπρίονα, θα ιδείτε:

            - στον Πλάτανο, του Πάρνωνος, στην Βόρεια Κυνουρία Αρκαδίας, όπου υπάρχουν άφθονα νερά, τα οποία παλαιότερα λειτουργούσαν πολλούς νερόμυλους και νεροπρίονα. [3]

            - στα Άρματα Ιωαννίνων.[4]

            - στην Βαρβάρα Χαλκιδικής, στο δάσος της οποίας υπάρχουν δυο καταρράκτες στην θέση Κηπουρίστρα - Νεροπρίονο. Διότι τα νερά και στα βουνά της Βαρβάρας είναι άφθονα.[5]

Τέλος, το 2003, το Λαογραφικό και Εθνολογικό Μουσείο Μακεδονίας Θράκης (ΛΕΜΜ-Θ)[6], με την ολοκλήρωση των εργασιών, που αφορούσαν στην αποκατάσταση – ανάπλαση του διατηρητέου κτηρίου του (1995 – 2000), εγκαινίασε την μόνιμη έκθεση με τίτλο «Στους Μύλους της Μακεδονίας και της Θράκης – Νερόμυλοι, νεροπρίονα, νεροτριβές, μαντάνια στην παραδοσιακή κοινωνία», και θέμα την υδροκίνηση στον βορειοελλαδικό χώρο κατά την προβιομηχανική εποχή.

ΠΗΓΗ: Γ. Λεκάκης «Σύγχρονης Ελλάδος Περιήγησις». Γ. Λεκάκης «Η άγωνστη Μικρά Ασία». ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 1.9.2021

http://www.arxeion-politismou.gr/2022/12/ydropriono.html

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

- Ritti T., Grewe Kl., Kessener P., «A Relief of a Water-powered Stone Saw Mill on a Sarcophagus at Hierapolis and its Implications», στο Journal of Roman Archaeology, Vol. 20, 2007, σελ. 138–163, 148, εικ. 10, 139–141, 161.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

[1] Ο Αμμιανός αυτός, στα ρωμαϊκά χρόνια επήρε και ρωμαϊκά ονόματα: Μάρκος Αυρήλιος, ως επιβάλλετο από την πολιτεία.

[2] Πριονιστήριο ίσως υπήρχε στην Augusta Raurica της Ελβετίας, όπου έχει ανασκαφεί ένας μεταλλικός στροφαλοφόρος άξονας του 2ου αιώνα μ.Χ.

[3] Σε λειτουργία είναι ακόμα η νεροτριβή, όπου πλένονται χαλιά, κουβέρτες, πανιά και ελαιοδίχτυα. Το πλύσιμό τους γίνεται με τον παλαιό παραδοσιακό τρόπο, μόνο με την δύναμη του νερού, που στροβιλίζει, όπως τα παλαιά χρόνια, φυσικά χωρίς την χρήση απορρυπαντικών. Τα βγάζουν από το στροβίλισμα με μια σιδερένια μαγκούρα, μεγέθους 3 μ.!

[4] Δίπλα του, και νεροτριβή και παλαιός πέτρινος νερόμυλος.

[5] Το μαρτυρούν τα τοπικά τοπωνύμια Πέντε Βρύσες, Κρασονέρι, Κρυονέρι, Μαυρόλακκας, κλπ.

[6] Το μουσείο που ιδρύθηκε το 1970 στην Θεσσαλονίκη ουσιαστικά διαδέχθηκε το Λαογραφικό Μουσείο Βορείου Ελλάδος, που είχε ιδρυθεί από τη Μακεδονική Φιλεκπαιδευτική Αδελφότητα – βλ. Ζ. Σκαμπάλης «40 χρόνια Λαογραφικό Μουσείο», Θεσσαλονικέων Πόλις, τ. 21/44, Ιούνιος 2013, σελ. 36-45.

Απόλλων - Οι 5 αναβαθμοί της συνειδησιακής αφυπνήσεως - Αθηνά Πόταρη

Ομιλία, στον Πολιτιστικό Σύλλογο "Παλαίχθων", της δρ. Αθηνάς Πόταρη, με θέμα:

 "Απόλλων - Οι 5 αναβαθμοί της συνειδησιακής αφυπνήσεως". 

Παλαίχθων Σύλλογος

ΤΟ ΑΠΟΡΡΗΤΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΩΝ ΜΕΣΣΗΝΙΩΝ

Το απόρρητο αντικείμενο που αν χανόταν, επρόκειτο να καταποντιστεί για όλους τους αιώνες η Μεσσηνία. Αν όμως φυλασσόταν, έλεγαν οι χρησμοί, οι Μεσσήνιοι θα μπορούσαν κάποτε να ξαναβρούν την σωτηρία της χώρας τους.

Παυσανίας 4, 20, 4. Ο Αριστομένης (κατά τον Β’ Μεσσηνιακό Πόλεμο -685 με -668), όταν κατάλαβε πως ήρθε η ώρα να πέσει το φρούριο της Είρας (της Μεσσηνίας) στα χέρια των Λακεδαιμονίων, όπως είχε προπεί η Πυθία, νιάστηκε για ό,τι επέτρεπαν τότε τα πράγματα. 

Υπήρχε στους Μεσσήνιους ένα απόρρητο αντικείμενο που αν χανόταν, επρόκειτο να καταποντιστεί για όλους τους αιώνες η Μεσσηνία. Αν όμως φυλασσόταν, έλεγαν οι χρησμοί του γιου του Πανδίονα, Λύκου, πως οι Μεσσήνιοι θα μπορούσαν κάποτε να ξαναβρούν τη σωτηρία της χώρας τους. Το αντικείμενο αυτό, μόλις νύχτωσε, το πήρε μαζί του ο Αριστομένης ο οποίος ήξερε τους χρησμούς. Όταν έφθασε στο πιο έρημο μέρος της Ιθώμης το παράχωσε στο βουνό της Ιθώμης, και ζήτησε από το Δία, ο οποίος προστάτευε την Ιθώμη και από τους θεούς οι οποίοι έσωζαν ως τότε τους Μεσσήνιους να είναι φρουροί της παρακαταθήκης αυτής, ώστε να μην εξαρτηθεί μόνο από τους Σπαρτιάτες η ελπίδα της επιστροφής των Μεσσηνίων.

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΜΕΣΣΗΝΗΣ 300 ΧΡΟΝΙΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ

Ο Παυσανίας 4, 26, 6, λέει πως ο Επαμεινώνδας  (Θηβαίος στρατηγός -418 με – 362) ήθελε να ξαναχτίσει μια πόλη αξιόμαχη εναντίον των Λακεδαιμονίων, αλλά οι Μεσσήνιοι δεν ήθελαν να κατοικήσουν την Οιχαλία και την Ανδανία  γιατί παλιά τους είχαν βρει συμφορές.

Ενώ κοιμόταν (ο Επαμεινώνδας), λένε πως είδε την νύχτα έναν ηλικιωμένο άνδρα που έμοιαζε πολύ με ιεροφάντη ο οποίος του είπε: "Από μένα θα έχεις το δώρο να νικάς όποιον πολεμάς με όπλα, και όταν φύγεις από τη ζωή, εγώ, ω Θηβαίε, θα κάνω να μην μείνεις άγνωστος και άδοξος. Δώσε όμως και συ ξανά στους Μεσσήνιους την πατρική τους γη και τις πόλεις, επειδή και η κατ’ αυτών οργή των Διοσκούρων έχει ήδη σταματήσει".

Στον Επιτέλη, τον γιο του Αισχίνη, που οι Αργείοι τον είχαν εκλέξει στρατηγό, εμφανίστηκε πάλι (ο ίδιος άνδρας) σε όνειρο και του είπε  πως "σε όποιο μέρος της Ιθώμης βρει φυτρωμένα σμίλακα και μυρτιά [μυρσίνη] να σκάψει ανάμεσά τους και να ΣΩΣΕΙ  ΤΗ  ΓΡΙΑ, η οποία βασανίζεται κλεισμένη στον χάλκινο θάλαμο και είναι ήδη λιπόθυμη".

Ο Επιτέλης, άμα ξημέρωσε, πήγε στο μέρος αυτό και σκάβοντας  βρήκε χάλκινη υδρία. Την πήγε αμέσως στον Επαμεινώνδα, του φανέρωσε το όνειρο και του είπε να αφαιρέσει το πώμα μόνος του και να κοιτάξει τι έχει μέσα. Εκείνος έκανε θυσία, ευχήθηκε σε εκείνον που φανέρωσε με όνειρο την υδρία και κατόπιν την άνοιξε. Βρήκε μέσα λεπτότατο έλασμα κασσιτέρου, τυλιγμένο σε ρολό, όπως είναι οι ρολοί των βιβλίων. Πάνω σε αυτό ήταν γραμμένο το τελετουργικό των Μεγάλων θεών, κληροδοτημένο από τον Αριστομένη (300 χρόνια πριν).

Αυτός (ο Επιτέλης) είχε συνεργασθεί στο κτίσιμο της Μεσσήνης με τον Επαμεινώνδα. Βοηθούμενος ο Επιτέλης, ο γιος του Αισχίνη, από όνειρο βρήκε τη χάλκινη υδρία που είχε κρύψει στις υπώρειες της Ιθώμης ο Αριστομένης (τρείς αιώνες πριν) και την έφερε στον Επαμεινώνδα, ο οποίος βρήκε μέσα την παρακαταθήκη του Αριστομένη, δηλαδή έλασμα κασιτέρου λεπτότατο, όπου ήταν γραμμένο το ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΟ των Μυστηρίων της ΑΝΔΑΝΙΑΣ. [8 σταδια αριστερά βρίσκονται τα ερείπια της ΑΝΔΑΝΙΑΣ].

Τα Μυστήρια του Καρνάσου ο Παυσανιας τα θεωρούσε τα ιερότερα μετά τα Ελευσίνια. Εκεί φυλασσόταν η χάλκινη υδρία που είχε βρει ο Αργείος στρατηγός Επιτέλης.

Το πρόσωπο που παρουσιάστηκε στον  Επιτέλη και στον Επαμεινώνδα, τον ύπνο τους, λένε πως ήταν ο ΚΑΥΚΩΝ, ο οποίος είχε πάει από την Αθήνα στην Ανδανία, κοντά στην Μεσσήνη, την κόρη του Τρίοπα.

http://www.mikrosapoplous.gr/ , Παυσανίου Ἑλλάδος Περιήγησις – Μεσσηνιακά , Point Of View GR

Ο ΠΡΟΟΜΗΡΙΚΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΘΑΜΥΡΙΣ

Παυσανίας 4, 33, 3-4

Στο δρόμο προς την Μεγαλόπολη [από την κορυφή της Ιθώμης] συναντά σε απόσταση 30 σταδίων από την πύλη το ρέμα της Βαλύρας. Το όνομα λένε πως δόθηκε στον ποταμό επειδή ο Θάμυρις πέταξε [έβαλε] αυτού τη λύρα, όταν τυφλώθηκε. Ο Θάμυρις ήταν γιος του Φιλάμμωνα και της νύμφης Αργιόπης. Η Αργιόπη ζούσε αρχικά περί τον Παρνασσό, όταν όμως έμεινε έγκυος, λένε πως μετοίκησε στους Οδρύσες, γιατί ο Φιλάμμωνας δεν ήθελε να την φέρει στο σπιτι του. Γι’ αυτό τον Θάμυρι τον λένε Οδρύση και Θράκα.

Ο μουσικός των προϊστορικών χρόνων Φιλάμμων, γιος του Απόλλωνα, θεωρούνταν από μερικούς και ιδρυτής μυστικών λατρειών όπως της Λέρνας [Παυσ. 2, 37, 2].

[Ο προομηρικός ποιητής και μουσικός Θάμυρις φημίζονταν για την ομορφιά του, για το τραγούδι και για το παίξιμο της λύρας. Περήφανος για τις ικανότητές του τόλμησε να αμφισβητήσει την υπεροχή των Μουσών, αλλά στον αγώνα που επακολούθησε νικήθηκε. Οι Μούσες εκδικούμενες τον τύφλωσαν, καθώς πήγαινε από την Οιχαλία στο Δώριον, κι εκείνος φτάνοντας στο ποτάμι πέταξε την λύρα ως άχρηστη και το ποτάμι πήρε το όνομα Βαλύρα. Ο μύθος του Θάμυρι είναι ενας από τους πολλούς που συναντώνται παράλληλα στην Θεσσαλία και στην Μεσσηνία. Τον μύθο τον αναφέρει και ο Ησίοδος [Fragm. Hesiodea των Merkelbach και West, 65], και παρουσιάζει τον Θράκα Θάμυρι να συναντιέται με τις Πιερίδες Μούσες στο φημισμένο Δώτιον πεδίον (στη νότια έξοδο των Τεμπών) και εκει να ανταγωνίζεται μ’ αυτές και να τυφλώνεται].

Ο Παυσανίας 4, 33, 3-4, αναφέρει τον μύθο του Θάμυρη και ταυτίζει την ΟΙΧΑΛΙΑ [απ’ όπου ερχόταν ο Θάμυρις] με την αρχαία ΑΝΔΑΝΙΑ όπου τελούνταν τα μυστήρια του Λύκου και του Καύκωνα. Η περιοχή βρισκεται απέναντι από την  σημερινή πεδιάδα του ΜΕΛΙΓΑΛΑ, [αρχαίος Στενύκληρος και Κάπρου σήμα]. Στην Οιχαλία τοποθετεί ο Παυσανίας το Καρνάσιον Άλσος, που ήταν γεμάτο από κυπαρίσσια. Αγάλματα θεών  υπήρχαν του Απόλλωνα Καρνείου, [της Αγνής] και του Ερμή με κριάρι. Το ονομα ΑΓΝΗ ήταν το προσωνύμιο της Κόρης της Δήμητρας.

Κατά την παράδοση, ο Θάμυρις, γιος του μουσικού Φιλάμμωνα και της νύμφης Αργιόπης, έγραψε και μελοποίησε μία «Θεογονία», μία «Κοσμογονία» και μία «Τιτανομαχία». Πίστευαν επίσης ότι αυτός ήταν ο εφευρέτης του «δώριου τρόπου».
Από τον πατέρα του ο Θάμυρις ήταν εγγονός του θεού Απόλλωνα. Σύμφωνα με άλλες εκδοχές, ο Θάμυρις ήταν γιος του Αεθλίου και εγγονός του Ενδυμίωνα, ενώ μητέρα του ήταν η ίδια η Μούσα Ερατώ ή η Μελπομένη.

Ο Θάμυρις ήταν ωραιότατος και διακρινόταν τόσο στο τραγούδι όσο και στο παίξιμο της λύρας, όργανο το οποίο έμαθε από τον Λίνο. Μια άλλη παράδοση λέει ότι ο Θάμυρις δίδαξε τον Όμηρο μουσική.

Ο Θάμυρις καυχήθηκε κάποτε για την τέχνη του και θέλησε να συναγωνισθεί με τις Μούσες. Καθώς ήταν φυσικό, όχι μόνο ηττήθηκε, αλλά και τιμωρήθηκε, επειδή οι Μούσες του αφαίρεσαν τη μουσική τέχνη, αλλά και το φως του, στο Δώριον, κοντά στην Αρχαία Ιθώμη.
Μετά την τύφλωσή του, ο Θάμυρις πέταξε τη λύρα του στον ποταμό Βαλύρα (από το «βάλλω» και το «λύρα») στην Πελοπόννησο. Ο Παυσανίας όμως αναφέρει πως έχασε το φως του πιθανώς από κάποια ασθένεια και σταμάτησε να απαγγέλλει ποιήματα.

Ο Πλάτωνας τον αναφέρει σε πολλά έργα του, στους “νόμους” γράφει κανείς να μην τραγουδήσει άσημο τραγούδι εάν δεν το επιτρέψουν οι νομοφύλακες ακόμα και αν είναι καλύτερο από τους ύμνους του Θάμυρι.

http://www.mikrosapoplous.gr/ , https://el.wikipedia.org/

Χαλκιδική: Σπουδαία ανακάλυψη των αρχαιολόγων στη Φούρκα - Τι σημαίνει για το βασίλειο της αρχαίας Μένδης.

Η περιβόητη ομάδα Παρμενίσκου φαίνεται πως είχε τα δικά της εργαστήρια.

Σπουδαία αρχαιολογικά ευρήματα έφεραν στο φως οι αρχαιολόγοι κατά τη διάρκεια των ανασκαφών στην παραλία της Φούρκας στη Χαλκιδική, καθώς βρέθηκαν τα εργαστήρια της περιβόητης ομάδας Παρμενίσκου.

«Είναι ιδιαίτερα ευχάριστη και σπουδαία είδηση, η πεποίθηση των αρχαιολόγων, ότι εντόπισαν στη Φούρκα εργαστήρια της περίφημης "ομάδας Παρμενίσκου", διευρύνοντας τα ιστορικά γεωγραφικά όρια της παρακείμενης αρχαίας Μένδης.

Τα ευρήματα (κυρίως αμφορείς και γραπτή Χαλκιδικιώτικη κεραμική) των εργαστηρίων χρονολογούνται από το 2ο τέταρτο του 5ου αιώνα ως τις αρχές του 4ου αιώνα π.Χ.

Βρέθηκε και κτίσμα (πιθανολογείται κατάστημα) που χρονολογείται από την μακεδονική περίοδο, γεγονός που δείχνει τη συνέχεια του Βασιλείου της Αρχαίας Μένδης στους αιώνες. Ο αρχαϊκός κούρος που βρέθηκε επίσης στην περιοχή θεωρείται μοναδικός στη Μακεδονία», αναφέρεται στην ανακοίνωση της δημάρχου Κασσάνδρας, Αναστασίας Χαλκιά.

Επίσης, «ο κλίβανος που βρέθηκε είναι όμοιος με τους κλιβάνους που βρέθηκαν στην αρχαία Μένδη, όπως επίσης οι αμφορείς και τα υποστατά της ομάδας Παρμενίσκου.

Σημαντική επίσης είναι η ανακάλυψη της Εφορίας Εναλίων Αρχαιοτήτων ενός πλοίου της επαναστατικής περιόδου, σε πάρα πολύ καλή κατάσταση (διασώζονται ακόμη και τα κατάρτια του), έμφορτο πολεμικού υλικού, στη θαλάσσια περιοχή της παραλίας Φούρκας.

Θα συμβάλλουμε τα μέγιστα στην ανάδειξη του αρχαιολογικού αυτού χώρου που προσθέτει σημαντικά κομμάτια στην ιστορία του τόπου», σημειώνεται στην ανακοίνωση της δημάρχου.

https://www.makthes.gr/

Δ. ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ: ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΛΕΜΕ ΟΤΙ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΤΗΝ ΕΦΕΡΑΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

«Δύο είναι οι αιτίες για τις οποίες ο Σωκράτης ανέβηκε και μαρμάρωσε στο περίοπτο βάθρο του, μας λέει το σπουδαίο εγγόνι του στα γράμματα, που γεννήθηκε δεκαπέντε χρόνους μετά το θάνατο του Σωκράτη, ο Αριστοτέλης. Η μία ότι εδίδαξε το “ὁρίζεσθαι καθόλου”, και η άλλη ότι επινόησε τους “ἐπακτικούς λόγους”.

Το πρώτο εξηγεί ότι ο Σωκράτης πέτυχε πρώτος να ορίσει τις έννοιες. Και ξέρεις τι άθλος είναι αυτός; Είναι πράμα τόσο σημαντικό, όσο και η θέσπιση των Ολυμπιακών αγώνων από τον Ηρακλή και το Λυκούργο. Να ορίσεις μία έννοια είναι δυσχερέστατο έργο. Αν δεν ήταν έτσι, δε θα συνέβαινε το παράλογο που βλέπουμε σήμερα γύρω μας. Ερωτάς στην Ελλάδα τους ανθρώπους τι είναι δημοκρατία, και λαβαίνεις εννέα εκατομμύρια ορισμούς. Παρευρεθήκατε ποτέ σας στη στέψη της κασίδας και της παλάβρας; Του abrakatabra που λένε οι γερμανοί φυσικοί για τους γερμανούς θεολόγους;

Και το ίδιο συμβαίνει, αν ρωτήσεις τι είναι ελευθερία, αρετή, δικαιοσύνη, φιλότιμο και ό,τι άλλο.

Όμως ο ορισμός της κάθε έννοιας είναι ένας, εδίδαξε ο Σωκράτης. Για να ορίσεις μια έννοια, μας είπε, θα την περιγράψεις με τόσες και τέτοιες λέξεις, ώστε να μην ημπορείς να προσθέσεις ούτε μία λέξη, να μην ημπορείς να αφαιρέσεις ούτε μία, και να μην ημπορείς να αλλάξεις ούτε μία. Έτσι. Κι αν καταφέρεις στο τέλος να την ορίσεις την έννοια.

Αλλά αυτό, τίμιε αναγνώστη, είναι ανακάλυψη και εφεύρεση σαν εκείνες του Νεύτωνα, του Κολόμβου, του Δαρβίνου, του Αϊνστάιν, του Φρόυντ. Και ο Σωκράτης είναι το πρώτο φωτομετρικό για όλους αυτούς τους μεγαλόνοες άντρες.Το δεύτερο που πέτυχε, λέει ο Αριστοτέλης πάντα, είναι οι “ἐπακτικοι λόγοι”. Εισηγήθηκε δηλαδή στην έρευνα την επαγωγική μέθοδο.

Το δεύτερο τούτο είναι ακόμη σπουδαιότερο από το πρώτο. Γιατί στην ουσία σημαίνει ότι ο Σωκράτης εισήγαγε στην πνευματική ιστορία του ανθρώπου την επιστήμη, κατά την έννοια ότι εισηγήθηκε τη μέθοδο της επιστήμης.

Αυτός είναι ο λόγος που κοντά στα άλλα λέμε ότι την επιστήμη στην ιστορία του ανθρώπου την έφεραν οι Έλληνες. Και κατά τούτο ξεχωρίζει ο ελληνικός απ’ όλους τους άλλους πολιτισμούς.

Καθώς είμαστε ημιμαθείς, και προχειρολόγοι, και πνευματικά νεόπλουτοι, ισχυριζόμαστε πολλές φορές ότι επιστήμη έκαμαν και άλλοι αρχαίοι λαοί. Οι αιγύπτιοι, για παράδειγμα, οι αζτέκοι, οι ασσύριοι, οι κινέζοι, οι χαλδαίοι, οι εβραίοι, οι πέρσες, και λέγε.

Λάθος. Επιστήμη έκαμαν μόνον οι Έλληνες. Επιστήμη, με την έννοια ότι ανακαλύπτεις και οικοδομείς ένα σύστημα εφαρμοσμένων πληροφοριών που η οργανική τους δόμηση έχει τον ειρμό, την ακρίβεια και την αναγκαιότητα της οργανικής τάξης που υπάρχει μέσα στη φύση. Αιτία που κάνει τη φύση και τους νόμους της σύσταση αναλλοίωτη, και αιώνια, και ανώλεθρη.

Σε σύγκριση με τους Έλληνες η επιστήμη που έκαμαν οι άλλοι είναι μία επίδοση προεμπειρική. Αστρολογία λόγου χάρη αντί για αστρονομία. Κομπογιαννιτισμός αντί για ιατρική. Ιερατείο και παπαδαριό αντί για φιλοσοφία. Αγροφυλακή αντί για γεωμετρία. Μαγεία και κατηχητικό αντί για ηθική. Κρυφτούλι και αμπάριζα αντί για αθλητισμός. Μουρλοβασιλιάδες από ξύλο ξερό αντί για πολιτική. Και παράβαλε αντίστοιχα.

Σήμερα την έρευνα σε όλους τους χώρους του επιστητού την υπηρετούν ενιακόσιες τόσες επιστήμες, που διδάσκουνται στα πανεπιστήμια της υφηλίου.

Αρχή και πηγή και μητρίδα (όπως λέμε πατρίδα) όλου αυτού του βουερού πνευματικού οργασμού που έφερε τον άνθρωπο «μετάρσιος να πλήξει τα άστρα», κατά το στίχο του Οράτιου, είναι η Ελλάδα. Και γενάρχης ή πρωτομάστορας αυτής της πειθαρχίας είναι ο Σωκράτης.

Βέβαια, εδώ δεν ημπορεί να παραβλέψει κανείς το βαρύηχο προανάκρουσμα της προέλασης των Προσωκρατικών. Ούτε την καταληκτήρια ιαχή των μεγάλων φιλοσοφημάτων του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, και του Επίκουρου.

Ιδού γιατί ο Σωκράτης, ο γιος του Σωφρονίσκου και της Φαιναρέτης ο αθηναίος, είναι μεγάλος. Γιατί είναι η μαμμή που έφερε στο φως της ιστορίας την επιστήμη.»

Δημήτρης Λιαντίνης – Γκέμμα

ΠΛΩΤΙΝΟΣ: ΦΩΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΓΙΝΕ

Ο θειότατος Πλάτων λέγει ότι:

«Να θυμάσαι όμως ότι κανείς από εμάς δεν γεννήθηκε μόνο για τον εαυτό του, αλλά ότι ένα μέρος της υπάρξεώς μας ανήκει στην πατρίδα, άλλο στους γεννήσαντες και ένα άλλο στους φίλους. Πολλές φορές μάλιστα αφιερωνόμαστε στις ανάγκες που μας δημιουργούν οι καιροί. Όταν λοιπόν η ίδια η πατρίδα ζητάει τη βοήθειά μας στις κοινές υποθέσεις δεν είναι ορθό να την αγνοήσουμε, γιατί συνάμα αφήνουμε τη χώρα στα χέρια φαύλων που δεν προσέρχονται στα δημόσια πράγματα με σκοπό το βέλτιστο».

Και αυτό διότι κατά πως λέει ο θείος Πρόκλος:

«...όταν υπάρχει ένας πονηρός, η πόλη πολλές φορές εξομοιώνεται με αυτόν τον ένα και κολλάει την πονηριά σαν νόσημα και μολύνεται ολόκληρη από αυτήν. Μπορεί όμως να σημαίνει και κάτι άλλο, ότι δηλαδή, όταν υπάρχει ένας πονηρός, τιμωρείται ολόκληρη η πόλη επειδή δεν τιμώρησε την πονηριά του ενός, μολονότι μπορούσε να την τιμωρήσει. Έτσι όταν ο Αγαμέμνων συμπεριφέρθηκε με αυθάδεια στον ιερέα, ο λοιμός απλώθηκε σε όλους τους Έλληνες, επειδή παρέλειψαν να υπερασπιστούν τον ιερέα. Και όταν ασέβησε ο Αίαντας στο ιερό της Αθηνάς, όλοι έγιναν συνένοχοι, επειδή δεν αγανάχτησαν με την ασέβεια. Γιατί δεν πρέπει να αφήνουμε τους ασεβείς ούτε να συγκατανεύουμε στους αδίκους παραλείποντας να σταματήσουμε την δύναμη των κακών, ενώ μπορούμε να τη σταματήσουμε».

Και κατά πως λέγει ο Πρόκλος στο «Περί των δέκα προς την πρόνοια απορημάτων, κεφ. 58-61»:

«Οι πολιτείες, οι οικογένειες και οι γενιές αποτελούν ενιαίες οντότητες με ξεχωριστή δική τους ζωή. Κάθε πολιτεία και κάθε οικογένεια φυλάσσεται ολόκληρη από ένα πολιούχο και οικογενειακό θεό αντίστοιχα, υπάρχει δε μια κοινή περίοδος της πολιτείας, της οικογένειας και της γενιάς αντίστοιχα, η οποία συνδέει με τους ίδιους δεσμούς τη ζωή και τα ήθη της μιας και της άλλης. Έτσι, η ζωή μιας πολιτείας, μιας οικογένειας ή μιας γενιάς λειτουργεί ως ενιαίο σύνολο, εξ ου και για αμαρτήματα των προγόνων συμβαίνει να τιμωρούνται οι απόγονοι και να εκτίουν οι απόγονοι την ποινή που οφείλει να εκτίσει ολόκληρη η οικογένεια ή η πόλη ή η γενιά. Ο λόγος που συμβαίνει είναι ότι επειδή οι ψυχές υφίστανται μετενσωματώσεις η ψυχή του απογόνου μπορεί να είναι η ψυχή του προγόνου η οποία πληρώνει για τα αμαρτήματα που διέπραξε σε προηγούμενη  ζωή».

Κεφάλας Δ. Ευστάθιος (Αμφικτύων)

φιλοσοφοῦμεν γνησίως τε καὶ ἱκανῶς

Τόλμα να αναστήσεις την Ελλάδα

Με την Συγγραφέα Δήμητρα Λιάτσα

Η Δήμητρα Λιάτσα γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη. Έκανε φιλολογικές σπουδές. Ξένες γλώσσες: Αγγλικά, Γαλλικά και Ιταλικά. Εργάστηκε επί σειρά ετών στην επιμέλεια βιβλίων. Μετέφρασε άνω των 30 τίτλων κυρίως από την Αγγλική γλώσσα. Έγραψε άρθρα σε περιοδικά και εφημερίδες, με αντικείμενο την Ελληνική Γραμματεία. Έδωσε σειρά ομιλιών προσκεκλημένη από το Ινστιτούτο Αριστοτέλης, με θέμα την Ελληνική Γραμματεία, την Ιστορία και την παιδεία. Από το 2009 ασχολείται με την συστηματική μελέτη του Ομήρου και από το 2014 με την ανάγνωση, τον σχολιασμό και την ανάρτηση στο διαδίκτυο ολόκληρης της Οδύσσειας. Από το 2017 έχει ξεκινήσει και την ανάγνωση, τον σχολιασμό και την ανάρτηση στο διαδίκτυο ολόκληρης της Ιλιάδος.

Η Δήμητρα Λιάτσα είναι συγγραφεύς των βιβλίων: «Τα ψέματα που λένε για την Ελλάδα» (2004) και «Η Ελληνική καταγωγή του Χριστιανικού μύθου» (2013), τα οποία κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Δήλιος.

Ο Αλκαίος είναι συγγραφεύς δύο βιβλίων. Του βιβλίου "Ο Δρόμος του ηγέτη" (Εξαντληθέν) και του βιβλίου "Το μυστικό πεπρωμένο της Ελλάδος". Εκδόσεις Δήλιος. 

Λόγοι και Ομιλίες της Δήμητρας Λιάτσα: ΕΔΩ

Ομήρου Ιλιάς: ΕΔΩ

Ομήρου Οδύσσεια: ΕΔΩ

Από «Φρυκτωρίες» και «Βισάλτη»: ΕΔΩ

Ομηρικός Κύκλος

ΟΥΔΕΝ ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΟ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΟ ΤΗΣ ΠΗΓΗΣ

Όσο κοιτάζεις τα άστρα, πας καλά. Δεν έχεις χάσει το όραμα, και δεν σε αποσπούν από αυτό οι δυσκολίες στις οποίες σκοντάφτουν τα πόδια σου.

Όσο πιο πολύ σκέφτεσαι το όνειρο, πας πολύ καλά. Ενεργοποιείς συνεχώς όλους τους μηχανισμούς της ζωής για να το ζήσεις, και έτσι δεν θα ζήσεις το όνειρο κάποιου άλλου.

Όσο δεν ακούς την οχλαγωγία των γύρω, πας υπέροχα. Αυτό σημαίνει ότι ακούς τη φωνή της σιωπή σου, και εκεί βρίσκεται όλη η καθοδήγηση του σύμπαντος.

Όσο νοιώθεις με την καρδιά σου, πας θεσπέσια. Αυτή είναι ο χάρτης και η πυξίδα του ταξιδιού σου, αυτή σου δείχνει το σωστό με την ευτυχία της και το λάθος με το μαρασμό της.

Όσο γελάς, πας ονειρεμένα. Κρατάς την υγεία σου, προσαρμόζεις αυτό που θέλουν να σου δείχνουν σε αυτό που θέλεις να βλέπεις και μικραίνεις συνεχώς σε ένα κόσμο που μεγαλώνει.

Όσο αγαπάς, είσαι τα πάντα. Είσαι η πηγή και είσαι το ρέμα. Να σε ντύσουν θέλουν με το φόβο τους. Ξεγύμνωνέ τους με την αγάπη σου. Ουδέν ισχυρότερο και αρχαιότερο της πηγής. 

Giovanni Marradi Music Videos

ΧΕΙΜΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ: ΑΠΟ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΤΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ΞΕΚΙΝΑ ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΜΑ Ο ΧΕΙΜΩΝΑΣ

Το βράδυ της Τετάρτης 21 Δεκεμβρίου, στις 23:48 ώρα Ελλάδας, ο Ήλιος θα βρεθεί στο χειμερινό ηλιοστάσιο, έτσι θα ξεκινήσει και τυπικά ο φετινός χειμώνας στην Ελλάδα και γενικότερα στο βόρειο ημισφαίριο.

Όταν ο Ήλιος περάσει το χειμερινό ηλιοστάσιο, αρχίζει και πάλι να ανεβαίνει όλο και πιο ψηλά στον ουρανό, με αποτέλεσμα η ημέρα να κερδίζει ξανά το χαμένο «έδαφος».

Το χειμερινό ηλιοστάσιο δεν «πέφτει» πάντα την ίδια ημερομηνία, αλλά κυμαίνεται μεταξύ της 20ής και της 23ης Δεκεμβρίου, με πιο πιθανές ημερομηνίες την 21η και την 22α.

Πηγή:ΑΠΕ , kathimerini.gr/

----------------------------

ΙΣΗΜΕΡΙΕΣ και ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΑ

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΟΝ ΜΑΣ ΔΩΔΕΚΑΗΜΕΡΟΝ

Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΝΙΚΗΤΟΥ ΗΛΙΟΥ

ΧΕΙΜΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ - ΚΑΛΩΣ ΝΑ ΟΡΙΣΕΙΣ ΑΡΤΕΜΙΔΑ ΚΟΡΗ

Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ – Ο ΑΝΙΚΗΤΟΣ ΗΛΙΟΣ – Η ΕΙΡΕΣΙΩΝΗ

ΧΕΙΜΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ: ΣΗΜΕΡΑ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΝΥΧΤΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

21η ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ - Η ΧΕΙΜΕΡΙΝΗ ΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ (ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΓΝΩΣΤΙΚΗΣ ΝΟΗΣΗΣ)

ΙΣΗΜΕΡΙΕΣ και ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΑ

Χειμερινό Ηλιοστάσιο | 21 Δεκεμβρίου | Έναρξη του Χειμώνα η μικρότερη ημέρα του χρόνου.

Οι υποψήφιοι Ιεροφάντες άκουγαν: «Κατά τα ηλιοστάσια και τις ισημερίες, αποστέλλεται η θεία πνοή στη Γαία. Στην Εαρινή ισημερία ανοίγουν οι πύλες του πυρός και κατέρχονται οι πυρφόρες οντότητες. Στην Φθινοπωρινή ισημερία ανοίγουν οι πύλες της ουράνιας μακαριότητας για την κάθοδο των ανωτέρων θεϊκών οντοτήτων. Στο Θερινό ηλιοστάσιο ανοίγει η πύλη του ηλίου και εμφανίζονται οι ηλιακοί θεοί. Αυτοί αίρουν όλους τους περιορισμούς επαναγέννησης της ζωής και του πνεύματος και επιτρέπουν στις ψυχές που θέλουν να ενσαρκωθούν να κατέβουν στη Γαία χωρίς κινδύνους. Στο Χειμερινό ηλιοστάσιο ανοίγουν οι πύλες φωτός και ενσαρκώνονται στη Γαία οι γιοι Φωτός, που είναι και γιοι Θεού, και οι ψυχές των θνητών ανεβαίνουν στους ουρανούς.»
«Ιδανικότερες ημέρες για τις μυητικές διαδικασίες είναι τα ηλιοστάσια και οι ισημερίες. Τις ημέρες αυτές ανοίγει το φωτεινό περίβλημα της Γαίας, οι φωτεινοί δακτύλιοι των πλανητών, των άστρων, των γαλαξιών και μαζί με αυ­τούς ανοίγουν και όλοι οι ουράνιοι δίαυλοι. Σε ολόκληρο το σύμπαν τις ημέρες αυτές κυριαρχεί η θεία ευαρέσκεια του δημιουργού και σε γήινη έκφραση είναι ένα ουράνιο πανηγύρι.»
Οι ημερομηνίες αυτές ήταν (και είναι) ιερές και γινόταν οι μυή­σεις και οι μεγάλες γιορτές. 

Το φαινόμενο του μυστηριώδους Ήλιου του Μεσονυχτίου παρουσιαζόταν στα Μεγάλα Μυστήρια και οπωσδή­ποτε στις δυο Ισημερίες και τα δυο Ηλιοστάσια (21/3, 21/6, 21/9, 21/12) κάθε χρόνου. Διαβάστε: Ο ΗΛΙΟΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΟΥ.

Το Αναλίσκον Αεΐζωον Πυρ του Σειρίου (Διαβάστε:ΑΝΑΛΙΣΚΟΝ ΠΥΡ ΣΕΙΡΙΟΥ) είναι το ιόχρουν πανίσχυρο πυρ της τετάρτης διάστασης, από ουσία του Όλου Φωτός. Εκπέμπεται από τον αστερισμό του Σειρίου και καλύπτει ακαριαία τον προσφερόμενο χώρο. Ενισχυόμενο από τη φλόγα του Απολλώνιου πυρός, μετουσιώνεται σε πάλλευκο αόρατο φως υψηλής συχνότητας και ενέργειας, μη αντιληπτό από την ανθρώπινη όραση και προσεγγίζει σε ένταση την ακτίνα του Όλου Φωτός. Η ενέργεια του πυρός αυτού ενισχύει τον αόρατο αιθερικό ήλιο του δικού σας ήλιου, για να διατηρεί την ενέργεια του σταθερή.
Τα φαινόμενα αυτά εκδηλώνονται δύο φορές το εικοσιτετράωρο. Διαρκούν περίπου μία με δύο ώρες μέσα στους διαύλους, παίρνουν δε τις μέγιστες τιμές τέσσαρες φορές τον χρόνο, στις ισημερίες και τα ηλιοστάσια.

Πηγές: Η Άγνωστη Αρχαιολογία Των Ελλήνων και Η Υπέρτατη Μύηση, του Γερ. Καλογεράκη, εκδ. Δίον

--------------------------------------

Δεν είναι παράξενο, που οι μεγάλοι μύστες της ανθρωπότητας φέρονται να έχουν γεννηθεί το Χειμερινό Ηλιοστάσιο

ΠΡΟΚΛΟΣ - ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑΣ

«Οι άνθρωποι της εποχής μας κατεξοχήν συνηθίζουν να επικρίνουν τους Παλαιούς Μύθους ότι ευθύνονται, υποτίθεται, για τη μεγάλη, αφ’ ενός, θρασύτητα στις περί Θεών δοξασίες και, αφ’ ετέρου, για τις πολλές, άτοπες και πλημμελείς φανταστικές εικόνες, και ότι δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να οδηγούν τους πολλούς ανθρώπους στη τωρινή φοβερή και ανώμαλη καταπάτηση των ιερών θεσμών. 

Από πλευρά μας δεν θα χρειαστούμε πολλά λόγια για να απαντήσουμε σε αυτούς που ενοχοποιούν την παραδοχή των Μύθων για την αδιαφορία προς το Θείο∙ πρώτον, ότι εκείνοι που παραμέλησαν τη θεραπεία (=λατρεία) των κρειττόνων (=ανωτέρων) από εμάς λόγω των φαινομενικών πλασμάτων των Μύθων, αγνοώντας και το σκοπό της μυθοποιίας και τη δύναμή της, συνέβη να σωριαστούν στην αλόγιστη και  Γιγαντική [1] ανοσιότητα. 

Διότι, αν οι μύθοι προέταξαν το φανερό τους περιεχόμενο στο σύνολό του αντί για την αλήθεια που είναι εγκαθιδρυμένη στην απόρρητη περιοχή και χρησιμοποιούν για τα αφανή και άγνωστα στους πολλούς διανοήματα [και το κατεξοχήν ιδιαίτερο αγαθό τους είναι το ότι δεν αποκαλύπτουν κανένα στοιχείο της Αλήθειας στου βέβηλους, αλλά φανερώνουν μόνο κάποια ίχνη της όλης Μυσταγωγίας τους σε εκείνους που από της φύση τους έχουν την ικανότητα να περιδιαβούν την απροσπέλαστη για πολλούς θεωρία (=θέαση)], και αν οι άλλοι, αντί να αναζητούν την Αλήθεια που βρίσκεται κρυμμένη μέσα στους Μύθους, ασχολούνται μόνο με την εξωτερική προσχηματική μορφή των μυθικών πλασμάτων και, αντί για την κάθαρση του νου, ακολουθούν τις φανταστικές και μορφοποιητικές εικόνες, τότε ποιό τέχνασμα μπορεί να βρεθεί ώστε να κατηγορηθούν οι Μύθοι για κάποια δική τους παρανομία και όχι εκείνοι που κάνουν κακή χρήση των Μύθων για τη δική τους αδιαφορία; 

Έπειτα, μπορούμε να απαντήσουμε ότι βλέπουμε πως οι πολλοί βλάπτονται και από όλα τα άλλα, όσα φαίνονται εξαιρετικά σεμνά και τίμια, εγκαθιδρυμένα στους Θεούς και δημιουργημένα από Εκείνους, χωρίς όμως για το λόγο αυτό να μεμφόμαστε τη γένεση εκείνων αλλά τη ανόητη έξη της ψυχής που έχουν τούτοι. Πράγματι, ποιός δεν θα συμφωνούσε ότι τα Μυστήρια και οι Τελετές ανυψώνουν τις ψυχές από την ένυλη και θνητή ζωή και τις συνάπτουν με τους Θεούς, ότι αφανίζουν όλη την ταραχή της αλογίας με τις νοερές ελλάμψεις τους, και ότι με το Φως των Θεών απομακρύνουν τον αόριστο και σκοτεινό χαρακτήρα των τελούμενων;»

(Βλ., Πρόκλος «Υπόμνημα εις τας Πολιτείας Πλάτωνος» 1.74.4 – 1.75.10)

[1] Οι Γίγαντες της Ελληνικής Μυθολογίας συμβολίζουν τα άλογα και ένυλα στοιχεία στις ζωές των ψυχών και στο σύμπαν.
(Βλ., Πρόκλος «Υπόμνημα εις Πλάτωνος Παρμενίδην 643.11, 643.14, 643.22, 687.27, 698.27, 849.14 », «Υπόμνημα εις Πλάτωνος Τίμαιον 1.168.25, 3.346.30»)

https://adventitiousness60.com/

Εικόνα: Βορέας και Ωρείθυια. Πηγή: I.Θ. Κακριδής (κείμενα, επιμέλεια), Ελληνική Μυθολογία. Εκδοτική Αθηνών 1986, τ. 2, σ. 327 https://www.greek-language.gr/

-----------------------

«ΜΥΘΟΥ ΜΕΝ ΣΧΗΜΑ ΕΧΟΝ ΛΕΓΕΤΑΙ ΤΟ ΑΛΗΘΕΣ ΕΣΤΙ» 

ΠΛΑΤΩΝ: ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΜΥΘΟ ΚΡΥΒΕΤΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ

ΑΡΤΕΜΙΣ και ΑΠΟΛΛΩΝ – ΓΕΝΝΗΣΙΣ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΗΛΙΑΚΟΥ ΜΑΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ