ΝΙΚΟΣ ΛΥΓΕΡΟΣ: ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

Γιατί δεν ψάχνουμε την ουσία; Ποιος ξέρει; Οι φίλοι μας δεν ζουν πια. Οι εχθροί μας έχουν στόχο το εφήμερο της ζωής. Για ποιο λόγο; Για την ασφάλεια της κοινωνίας; Για την ασφάλεια του συστήματος ή της αδράνειας; Γιατί τα άτομα είναι τόσο πολλά αλλά και ταυτόχρονα τόσο λίγα;
Γιατί οι άνθρωποι είναι τόσο σπάνιοι; Υπάρχει λόγος; Ή τουλάχιστον αιτία; Γιατί έχει τόσο κόστος κάθε δημιουργία; Πώς το αντέχει η μικρή μάγισσα; Και πότε θα πεθάνει ο μοναδικός αλήτης; Γιατί η λέξη εμπάθεια έγινε αρνητική με την πάροδο του χρόνου; Επειδή η ανθρωπιά δεν είναι της μόδας; 

Έως πότε θα κυριαρχεί στον κόσμο η κοινωνία του τίποτα; Θα υπάρχουν πάντα άνθρωποι να της αντιστέκονται; Ή θα γίνουμε μία άμορφη και ανώνυμη μάζα; Τι περιμένουν τα άτομα από μία ζωή χωρίς αθώους και ηλίθιους; Δεν ξέρουν ακόμα τι σημαίνει σκλαβιά; Δεν καταλαβαίνουν το νόημα της γενοκτονίας; Πρέπει να γίνουν κι άλλες για ν’ αλλάξουν τα πράγματα; Πόσα εγκλήματα μπορεί ν’ αντέξει η ανθρωπότητα δίχως ν’ αυτοκτονήσει;

Γιατί πιστεύουμε σ’ ένα θεό που δεν ακούμε; Γιατί να μην υπάρχει ο αλτρουισμός; Γιατί τόσες χειραψίες ενώ δεν ξέρουμε ν’ ανοίγουμε την αγκαλιά μας; Γιατί να είναι τόσο μεγάλη η ζωή αν είναι να κάνουμε τόσο λίγα πράγματα; Ζούμε ή πεθαίνουμε με τις λεπτομέρειες; Γιατί τα άτομα υπάρχουν δίχως να ζουν; Ποιος είναι ο ρόλος των δασκάλων σε μία κοινωνία που δεν έχει μαθητές; Ποιος είναι ο ρόλος της ιστορίας μας αν είναι να την ξεχάσουμε; Πειράζει που θυμόμαστε τα βάσανα; Γιατί να μην έχουμε κι εμείς άσπρες μέρες; Πότε θα πάψει η κοινωνική κατοχή; Γιατί σε περίοδο ειρήνης, ο άγνωστος στρατιώτης να είναι άνθρωπος; Γιατί να καταδικάζουμε τα εγκλήματα πολέμου και όχι τα εγκλήματα ειρήνης; Γιατί να κυριαρχούν οι απόψεις ενώ δεν υπάρχουν γνώμες; Γιατί ο γαλάζιος γίγαντας να είναι μόνο και μόνο μια πληγή; Για τους νεκρούς ή για τους αγέννητους;

Γιατί οι ελεύθεροι να είναι πάντα δεύτεροι; Γιατί οι αγνοί να είναι καταδικασμένοι; Γιατί τα σπίτια να είναι τόσο μεγάλα; Για να κυριαρχεί το κενό; Γιατί τα παγκάκια να είναι μόνο για τη μοναξιά; Πρέπει ή δεν πρέπει να μιλάμε στους άλλους όταν γνωρίζουμε ότι είναι μάταιο; Γιατί δεν νιώθουμε την ανάγκη και επιβιώνουμε μέσα στη ματαιότητα; Πώς αντέχουν τα λουλούδια το βάρος του ουρανού; Όπως αντέχουμε την ελαφρότητα των ατόμων; Πόσους νεκρούς πρέπει να διαβάσουμε για να ζήσουμε; Για πόσους αγέννητους πρέπει να γράψουμε για να πεθάνουμε; Γιατί η νοημοσύνη φοβίζει ενώ είναι κοντά μας για την ανθρωπότητα; Γιατί η κοινωνία θεωρεί τις ιδιοφυίες επικίνδυνες; Ενώ ο κίνδυνος παρέχει ασφάλεια γιατί προτιμούμε την ασφάλεια που προκαλεί κινδύνους; Γιατί φοβόμαστε το τέλος όταν έχουμε αρχές και τη γέννηση όταν έχουμε αξίες; Αφού δεν αλλάζει το σύστημα γιατί να μην πεθάνει για να ζήσουμε την αλλαγή; Και γιατί η ανθρωπιά δεν είναι μία αξία για τα άτομα;

Νίκος Λυγερός

http://www.lygeros.org/articles?n=2880&l=gr

ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ, ΤΡΟΦΗ ΓΙΑ ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ

Όλοι μας έχουμε βρεθεί σε ένα χρονικό σημείο της ζωής μας, που χρειάζεται να επιλέξουμε ή να πάρουμε κάποια απόφαση για ένα θέμα που μας απασχολεί. Συνήθως ψάχνουμε την απάντηση έξω από εμάς…
Η απάντηση όμως βρίσκεται μέσα στην καρδιά μας. Εκεί υπάρχει μια εσωτερική φωνή που μας λέει τι να κάνουμε και ποιο είναι το καλύτερο για εμάς, γιατί κανείς άλλος δεν ξέρει κάτι παραπάνω από τον ίδιο μας τον εαυτό.

Το ζητούμενο όμως είναι ο λόγος που αυτή η φωνή δεν ακούγεται, ενώ υπάρχει σε όλους και δίνει τις κατάλληλες λύσεις. Σε αυτή τη φωνή δεν βρίσκεται πάντα η λογική του νου, ούτε βασίζεται σε πεποιθήσεις άλλων ή της κοινωνίας γενικότερα που κατά τη διάρκεια της ζωής, εμφυτεύει πρότυπα και καταγραφές οι οποίες όμως στηρίζονται στη χειραγώγηση της προσωπικής δύναμης του καθενός, αλλά και στη στέρηση της ελευθερίας των σκέψεων και των πράξεών του.
Βέβαια κανείς δεν μπορεί να πάρει τη δύναμή μας εάν πρώτα εμείς δεν του έχουμε επιτρέψει να το κάνει και αυτό συμβαίνει όταν δεν αναλαμβάνει ο καθένας μας την ευθύνη των επιλογών, των πράξεων και των αποτελεσμάτων που φέρνουν. Κάθε φορά που θεωρούμε πως κάποιος άλλος φταίει για την οποιαδήποτε υπάρχουσα κατάσταση που ζούμε, τότε απευθείας του δίνουμε και ένα μέρος από τη δύναμή μας. Ας το σκεφτούμε λίγο αυτό όχι επιφανειακά αλλά βαθύτερα και με περισσότερη επίγνωση των καταστάσεων που διαδραματίζονται γύρω μας!

Είμαστε πραγματικά θύματα ή κυρίαρχοι της ζωής μας;
Έχετε σκεφτεί πως πίσω από μια δυσκολία ίσως να κρύβεται ένα δώρο και μια επιπλέων ευκαιρία εξέλιξης;
Κανείς δεν ήρθε στη γη για να βιώσει μόνο πόνο, φόβο, ανασφάλεια και θυμό στην καθημερινότητά του. Ήρθε για να ζήσει τη ζωή του σαν ένα ταξίδι ευκαιριών και επιλογών, να βιώσει την αγάπη και από τα μαθήματά του να εξελιχθεί, να αναπτύξει, να ξεδιπλώσει έναν όμορφο εαυτό που είναι ικανός και έχει τη δύναμη να δημιουργήσει τα πάντα. Και αυτό μια επιλογή είναι όπως και το κάθε τι.
Άρα από ποιον ορίζεται τι θα ζήσει;
Σε μεγάλο βαθμό όμως παίζει ρόλο ο τρόπος που κάποιος αντιλαμβάνεται και αξιοποιεί τα μαθήματά του.

Με την αντίληψη του «εγώ» ή την αντίληψη της καρδιάς;
Και γιατί να είναι απαραίτητο να περάσει από έναν μεγάλο πόνο ψυχικό ή σωματικό ώστε να αλλάξει την οπτική της ζωής του και να εκτιμήσει όλα όσα πριν δεν αναγνώριζε;
Ενώ απλά χρειάζεται να εκτιμήσει τη ζωή του και να προσφέρει στον εαυτό του την αγάπη και τη φροντίδα που του αξίζει. Δεν είναι απαραίτητο να ζήσει ένα δράμα για να καταλήξει στο πιο αυτονόητο, το να αγαπήσει τον εαυτό του και να αξιοποιήσει με χαρά το δώρο της ζωής του, αφού μόνο αυτό κρατά στα χέρια του και επί της ουσίας τίποτε άλλο υλικό δεν φέρνει ερχόμενος στη γη αλλά και τίποτα δεν παίρνει φεύγοντας.

Άρα γιατί δεν αναζητά εξ αρχής τρόπους που ακολουθώντας την καρδιά του θα θεραπεύει την ψυχή και το σώμα του;

Κάθε επιλογή μέσα στην καθημερινότητα που δε βασίζεται στα θέλω της καρδιάς δημιουργεί μια εσωτερική θλίψη και μια ψυχική συμπίεση που οδηγεί σε μια ανισόρροπη πραγματικότητα ζωής. Τα πάντα ξεκινούν από εκεί!
Η δύναμη της σκέψης δημιουργεί το μέλλον μας, οπότε ας παρατηρήσουμε τι σκεφτόμαστε, ας ακούσουμε τι λέμε, επειδή αυτό θα συναντήσουμε. Γι’ αυτό κάθε τι που φοβάμαστε, συνεχώς το βρίσκουμε και μπροστά μας.

Πότε ύψωσες για τελευταία φορά το βλέμμα σου στον ουρανό και είπες ευχαριστώ για τη ζωή, για την ίδια σου την ύπαρξη; Για τον αέρα που αναπνέεις, για την τροφή και το νερό που σου δίνεται απλόχερα από τη μάνα γή;
Για τους ανθρώπους γύρω σου και για την αγκαλιά που σου προσφέρουν όταν τη χρειάζεσαι; Πότε κοίταξες στα μάτια ένα αγαπημένο σου πρόσωπο και του είπες: «σ’ αγαπώ»;

Παν. Τζιτζίκου
Panagiotatzitzikou

http://pointfromview.blogspot.gr

ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΛΗΘΕΙΑ

ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΤΩΡΑ ΝΑ ΤΗΝ ΨΗΛΑΦΟΥΝ.

Ο άνθρωπος βρίσκεται συνεχώς σε μια αέναη αναζήτηση για να κατανοήσει τι πραγματικά είναι, ποια είναι η σχέση του με όλα τα άλλα που απαρτίζουν τον ορατό και αόρατο κόσμο, τι απογίνεται μετά το θάνατό του και τόσα άλλα θεμελιώδη ερωτήματα.

Πρόσφατα μέσα από τις εξελίξεις της κβαντικής κυρίως φυσικής ο άνθρωπος έχει αρχίσει να κατανοεί πράγματα που για τα περισσότερα χρόνια της μακράς πορείας του φαίνονταν αδιανόητα, όπως ότι αυτός «δημιουργεί» αυτό που κατανοεί ως πραγματικότητα και ότι εντέλει αυτή είναι μία ψευδαίσθηση ουσιαστικά και συνεπώς «υφίσταται» «κάτι άλλο» που δεν υπακούει στις γνωστές χωροχρονικές συντεταγμένες… Και όμως αυτήν ακριβώς την θεώρηση για την ύπαρξη είχαν, απ” ότι έχει εκφρασθεί από πολλές πλευρές, και οι αρχαίοι Έλληνες σοφοί.

Οι αρχαίοι αυτοί διανοητές, λοιπόν, έβλεπαν το φυσικό σώμα του ανθρώπου όχι ως κάτι ξεχωριστό, όπως λανθασμένα κάνει η επιστήμη έως τώρα, αλλά πάντοτε σε σχέση με

την ψυχή που εδρεύει σε αυτό. Γι” αυτούς το σώμα είναι απλά το όργανο που αυτή χρησιμοποιεί και σώμα χωρίς ψυχή είναι κάτι αδιανόητο.

Για τους Πυθαγόρειους και Πλατωνικούς η λέξη άνθρωπος σήμαινε κάτι πολύ περισσότερο από τον ορατό άνθρωπο και, στην κυριολεξία, με τον όρο αυτόν εννοούσαν αποκλειστικά τον άνθρωπο, ως το πνεύμα και την ψυχή την ενσαρκωμένη προσωρινά στο ανθρώπινο σώμα. «άνθρωπος εστί ψυχή σώματι χρωμένη» (Πλάτων, Τιμαίος 42 D, Φαίδων 111 Α).

Η ψυχή έλκει την καταγωγή της από το νοητικό πεδίο, για να εκδηλώσει την διαπλαστική και οργανική της ικανότητα. Κατέχει διάμεση θέση μεταξύ νοητού και αισθητού και έρχεται να εμψυχώσει τα σώματα, γεννώντας το χώρο και το χρόνο. Αποτελεί τμήμα της παγκόσμιας ψυχής του κόσμου η οποία μερίζεται σε ατομικές ψυχές, με σκοπό την απόκτηση της εμπειρίας του υλικού πεδίου.

Συμβατά με την θεώρηση αυτή των αρχαίων Ελλήνων και σύμφωνα με τις νεότερες απόψεις της επιστήμης, είναι και τα όσα ο καθηγητής Robert Lanza πρεσβεύει και τα οποία εδράζονται κυρίως στην κβαντική φυσική. Η θεωρία αυτή που έχει αναπτύξει λέγεται biocentrism (βιοκεντρισμός) και αναπτύσσει τις παρακάτω βασικές δοξασίες.

Η θεωρία του biocentrism διδάσκει ότι ο θάνατος, όπως τον γνωρίζουμε, είναι μια ψευδαίσθηση που δημιουργείται από τη συνείδησή μας. «Πιστεύουμε ότι η ζωή είναι μόνο η δραστηριότητα του άνθρακα και ενός μείγματος μορίων – ζούμε και στη συνέχεια σαπίζουμε στο έδαφος», λέει ο επιστήμονας στην ιστοσελίδα του. Και συνεχίζει ο Lanza: Οι άνθρωποι πιστεύουμε στο θάνατο, επειδή «έχουμε διδαχθεί ότι θα πεθάνουμε», ή πιο συγκεκριμένα, επειδή στη συνείδησή μας το σώμα μας και η ζωή μας συνδέονται άμεσα, ​​και επειδή γνωρίζουμε ότι οι οργανισμοί πεθαίνουν.

Η θεωρία του biocentrism, ωστόσο, εξηγεί ότι ο θάνατος δεν μπορεί να είναι τερματικός σταθμός όπως πιστεύουμε ότι είναι. Biocentrism είναι η θεωρία των πάντων και προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις το «κέντρο της ζωής».

Είναι η πεποίθηση ότι η ζωή και η βιολογία είναι ύψιστης σημασίας για την πραγματικότητα και ότι η ζωή δημιουργεί το σύμπαν, και όχι το αντίστροφο. Αυτό υποδηλώνει ότι η συνείδηση ​​ενός ατόμου καθορίζει το σχήμα και το μέγεθος των αντικειμένων στο σύμπαν.

Ο Lanza χρησιμοποιεί το παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο γύρω μας. Βλέπουμε τον ουρανό μπλε, αλλά τα κύτταρα στον εγκέφαλό μας θα μπορούσαν να αλλάξουν ώστε να βλέπουμε τον ουρανό πράσινο ή κόκκινο. Πρόσθεσε επίσης ότι όλα όσα μπορούν ενδεχομένως να συμβούν, συμβαίνουν κάποια στιγμή στα πολυσύμπαντα, και αυτό σημαίνει ότι ο θάνατος δεν μπορεί να υπάρξει «πραγματικά». Αντ ‘αυτού, είπε ότι όταν πεθαίνουμε η ζωή μας γίνεται ένα «αιώνιο λουλούδι που επιστρέφει για να ανθίσει στο πολυσύμπαν». Και συνέχισε: «Η ζωή είναι μια περιπέτεια που ξεπερνά το συνήθη γραμμικό τρόπο σκέψης μας».

Ο Lanza αναφέρει το περίφημο πείραμα της διπλής σχισμής για να υποστηρίξει τους ισχυρισμούς του. Στο πείραμα, όταν οι επιστήμονες παρακολουθούν ένα σωματίδιο να περνά μέσω δύο σχισμών σε ένα φράγμα, το σωματίδιο συμπεριφέρεται σαν μια σφαίρα και περνά, ή μέσα από τη μια σχισμή, ή την άλλη. Ωστόσο, εάν ένα άτομο δεν παρακολουθεί το σωματίδιο, αυτό λειτουργεί σαν ένα κύμα, δηλαδή περνά μέσα από τις δύο σχισμές ταυτόχρονα. Αυτό αποδεικνύει ότι η ύλη και η ενέργεια μπορεί να εμφανίσουν χαρακτηριστικά και των κυμάτων και των σωματιδίων, και ότι η συμπεριφορά των αλλαγών των σωματιδίων βασίζεται στην αντίληψη και τη συνείδηση ​​ενός ατόμου.

http://ellinondiktyo.blogspot.gr/

ΠΛΑΤΩΝΟΣ: ΤΙΜΑΙΟΣ και ΚΡΙΤΙΑΣ (ΕΛΛΗΝΕΣ - ΠΕΡΙ ΑΤΛΑΝΤΙΔΟΣ ΚΑΙ ΦΥΣΕΩΣ)

ΤΙ ΛΕΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ Ο ΠΛΑΤΩΝ ΣΤΟΝ "ΤΙΜΑΙΟ" 22-25
ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΥΤΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΤΑΦΑΝΕΣ ΟΤΙ:

α) Πως κατακλυσμοί έγιναν πολλοί στην γη και όποιος λαός ισχυρίζεται πως είναι ο αρχαιότερος στην γη και γνωρίζει μόνο έναν αυτοαναιρείται, αυτοδιαψεύδεται.
β) Η Θεά Αθηνά λατρευόταν και στην Αίγυπτο κάτω όμως από διαφορετικά ονόματα.
γ) Ο πολιτισμός των Αιγυπτίων είναι κατά χίλια χρόνια νεώτερος του Ελληνικού.
δ) Η Αιγυπτιακή νομοθεσία μοιάζει με την Αθηναϊκή νομοθεσία.
ε) Η Ατλαντίς είναι εχθρική δύναμη προς τους Έλληνες.
στ) Η οργάνωση της πόλης των Αθηνών αρχίζει τουλάχιστον 9.000 έτη πριν από την εποχή του Σόλωνα.

ΠΡΟΣΩΠΑ του  ΔΙΑΛΟΓΟΥ
ΣΩΚΡΑΤΗΣ
ΤΙΜΑΙΟΣ (Φιλόσοφος και μαθηματικός από τους Λοκρούς της Ιταλίας)
ΕΡΜΟΚΡΑΤΗΣ (Πολιτικός και στρατηγός από τις Συρακούσες)
ΚΡΙΤΙΑΣ (Προπάππος του Πλάτωνα

ΚΡΙΤΙΑΣ ... Δέχομαι λοιπόν, Τίμαιε. Ζητώ όμως κι εγώ τώρα από σας εκείνο που ζήτησες στην αρχή της ομιλίας σου, δηλαδή να φανούμε ανεκτικοί επειδή θα μιλούσες για πολύ σημαντικά ζητήματα. Απαιτώ μάλιστα να δείξετε μεγαλύτερη συγκατάβαση σε όσα πρόκειται να σας πω εγώ.

Ξέρεις καλά ότι αυτό που ζητώ θεωρείται κάπως ανάγωγο και αλαζονικό, αλλά πρέπει να το πω. Ποιος βέβαια συνετός άνθρωπος Θα τολμούσε να πει πως δεν έχουν ειπωθεί με σωστό τρόπο αυτά που είπες; Θα προσπαθήσω όμως να σας αποδείξω ότι αυτά που θα σας πω πρέπει να τ' ακούσετε με περισσότερη ανεκτικότητα, επειδή είναι δυσκολότερα.

Είναι ευκολότερο, Τίμαιε, να φαίνεται κανείς ότι μιλάει ικανοποιητικά στους ανθρώπους σχετικά με τους θεούς, παρά να κάνει το ίδιο σε μας σχετικά με τους θνητούς, επειδή η έλλειψη πείρας και η ολοκληρωτική άγνοια όσων τον ακούνε για το αν είναι έτσι τα πράγματα δίνει μεγάλη ευχέρεια σ' εκείνον που πρόκειται να πει κάτι σχετικά μ' αυτά. Και ξέρετε σε ποιο συμπέρασμα φτάσαμε σχετικά με τους θεούς.
Για να εξηγήσω όμως σαφέστερα τι εννοώ, προσέξτε τι θα πω παρακάτω.

ΠΛΑΤΩΝ ΚΡΙΤΙΑΣ.pdf by ΑΡΧΑΙΟΓΝΩΜΩΝ

http://ellinondiktyo.blogspot.gr/

Το Πρωινό - Κατερίνα Λέχου - 26/4/2016

ANT1 TV

ΠΕΡΙ ΚΡΥΣΤΑΛΛΩΝ

Η ΧΑΜΕΝΗ ΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΟΣ

ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΤΟΥΣ ΠΟΛΥΤΙΜΟΥΣ ΛΙΘΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥΣ, ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΙΚΕΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ.

Οι κρύσταλλοι έχουν στη μάζα τους συμπυκνωμένη ενέργεια. Φορτίζονται και προγραμματίζονται με τη βοήθεια ηλεκτρομαγνητικών πεδίων. Επηρεάζονται και από τα αντίστοιχα πεδία που δημιουργεί ο ανθρώπινος οργανισμός. Κάτω από καθορισμένες συνθήκες μετατρέπονται σε ισχυρές πηγές ενέργειας απολύτως ελεγχόμενες για θετική ή αρνητική χρήση. Υπάρχουν κρυσταλλικά πλέγματα στα οποία συντελείται αλλαγή του σχήματος των κρυστάλλων, με αποτέλεσμα τη διαφοροποίηση των ενεργειακών δομών όπως συμβαίνει και στο Πεντελικό μάρμαρο. Όταν κρύσταλλοι βρεθούν μέσα σε ηλεκτρικό πεδίο μετατρέπονται σε πιεζοηλεκτρικούς και αλλάζουν σχήμα. Αποκτούν ασύλληπτες ιδιότητες που βοήθησαν τη σημερινή τεχνολογία στα τεράστια άλματα της, όπως στην κατασκευή των μικροτσίπς στα οποία καταχωρείται τεράστιος αριθμός πληροφοριών.

Οι ορυκτοί κρύσταλλοι, υπάρχουν και τεχνητοί, μας είναι γνωστοί με την μορφή των πολύτιμων λίθων. Μήπως όλοι οι πολύτιμοι λίθοι που χρησιμοποιήθηκαν από τους προγόνους μας είναι τράπεζες πληροφοριών που περιμένουν την αποκρυπτογράφηση τους από την σημερινή επιστήμη; Η αναζήτηση και αποκρυπτογράφηση τους θα δώσει απάντηση στα αινίγματα που μας απασχολούν. Οι Αρχαίοι Έλληνες γνώριζαν τους πολύτιμους λίθους και τις ιδιότητες τους, που ήταν θεραπευτικές αλλά και προστατευτικές του πνεύματος και του σώματος.

Όσοι θέλουν να μάθουν για τις ιδιότητες των σημερινών πολύτιμων λίθων, τους συνιστώ να διαβάσουν τι γνώριζαν οι Έλληνες πριν από 12.000 χρόνια και παλαιότερα, στο βιβλίο «ΟΡΦΙΚΑ» (Ιωαν. Πασσά), το κεφάλαιο «ΠΕΡΙ ΛΙΘΩΝ» ή «ΛΙΘΙΚΑ» στοίχους 167-768). Το βιβλίο αυτό έχει χρησιμοποιηθεί από όλους τους σύγχρονους μελετητές των πολύτιμων λίθων. Ό,τι προσφέρουν τα βότανα στη θεραπεία ασθενειών τα ίδια προσφέρουν και οι λίθοι και μάλιστα σε μεγαλύτερο βαθμό. Ποιος έχει δείξει τη χρήση των βοτάνων; Οι Αρχαίοι Έλληνες που τα χρησιμοποιούσαν όπως εμείς τα σημερινά φάρμακα.

Οι πολύτιμοι λίθοι δεν κρύβουν κανένα υπερφυσικό μυστήριο όπως δεν κρύβει και ένας ελάχιστος σπόρος φυτού, που είναι μικροϋπολογιστής και τράπεζα πληροφοριών και φανερώνει την σοφία του Δημιουργού. Πριν παραθέσω τις γνώσεις της σημερινής επιστήμης για τους πολύτιμους λίθους θα παραθέσω τις πληροφορίες των Ορφικών. (βλέπε: Ορφικά «Περί Λίθων» Η Διαθήκη Του Προμηθέα, Γερ. Καλογεράκη, σελ 126, εκδ. Δίον)

Η σημερινή επιστήμη αποδέχεται τις ιδιότητες των πολυτίμων λίθων που αναφέρονται στα Ορφικά, με την διαφορά ότι δεν κατάφερε να εισχωρήσει τόσο, όσο θα έπρεπε, στα μυστικά των κρυστάλλων.

Οι πολύτιμοι λίθοι παρουσιάζουν τα εξής ενδιαφέροντα:

-Η κρυσταλλική δομή τους βοηθά τον γιγαντιαίο πολλαπλασιασμό του φωτός, όταν δε διαρρέονται από ηλεκτρομαγνητισμό, επενεργούν σαν μεγεθυντές ενέργειας, όπως γίνεται και με τις ακτίνες λέιζερ που χρησιμοποιείται το ρουμπίνι για την ενίσχυση της φωτεινής δέσμης.

-Οι κρύσταλλοι, ιδιαίτερα του διαμαντιού, απορροφούν το φως και δεν το αφήνουν να φύγει και η ξαφνική απελευθέρωση του αποδίδει τεράστια ποσότητα ενεργείας. Η απελευθέρωση αυτή γίνεται με αναδιάταξη της κρυσταλλικής δομής που επιτυγχάνεται με λέιζερ, υψηλές πιέσεις, Οργόνη και άλλες μορφές ενέργειας.

- Όση επίδραση έχει στον ανθρώπινο οργανισμό η ακτινοβόληση πέτρας δαχτυλιδιού από διαμάντι, την ίδια μπορεί να προκαλέσει και βραχιόλι χρυσού πλάτους 10 εκατοστών.

Η ενδυμασία του Ιεροφάντη των Μυστηρίων ήταν ίδια με την σημερινή των επισκόπων οι οποίοι οικειοποιήθηκαν την στολή αυτή. Βέβαια οι πολύτιμοι λίθοι της στολής του Ιεροφάντη ήταν μεγαλύτεροι και τοποθετημένοι σε μια καθορισμένη θέση όπου δημιουργούσαν ευεργετικές ακτινοβολήσεις στο σώμα και μάλιστα όταν ενεργοποιούντο οι κρύσταλλοι του Γοργόνειου τότε οι επιδράσεις αυτές ήταν έντονες και ο Ιεροφάντης αποκτούσε μυστικές υπερφυσικές δυνατότητες.

 -Έχω προσωπική εμπειρία από δαχτυλίδι με πέτρα άγνωστη, που άλλαζε χρώματα ανάλογα με την ψυχολογική κατάσταση, χαρά ή λύπη, πυρετό και αρρώστεια, που φανερώνει απόλυτη συνεργασία του κρυστάλλου, τόσο με τον νου του ανθρώπου, όσο και με το μαγνητικό πεδίο του σώματος.

Σήμερα κατασκευάζονται πολύτιμοι λίθοι με τήξη και πήξη των ρευστών κρυστάλλων. Ο Μαρσέλ Βόγελ ερευνητής της μεγάλης εταιρίας υπολογιστών ΙΒΜ είχε παρατηρήσει όταν βρισκόταν μπροστά σε ρευστούς κρυστάλλους και τους κοίταζε επίμονα, ότι οι κρύσταλλοι έπαιρναν το σχήμα της παράστασης που σκεφτόταν εκείνη την στιγμή, ένα δένδρο, ένα πουλί, ένα ζώο.

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΚΑΛΟΓΕΡΑΚΗΣ, Η ΔΙΑΘΗΚΗ ΤΟΥ ΠΡΟΜΗΘΕΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ, σελ. 124 – 130, Εκδ. Δίον.

======================================

ΟΙ ΚΡΥΣΤΑΛΛΟΙ - ΤΙ ΕΙΝΑΙ – ΠΩΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΟΝΤΑΙ

Οι κρύσταλλοι είναι κάτι το ζωντανό που έχει το δικό του τρόπο να εξελίσσεται πνευματικά όπως οι άνθρωποι. Οι κρύσταλλοι αν δεχθούν την ενέργεια του ανθρώπου τότε βοηθούν και αυτόν που τους την δίνει στην δική του εξέλιξη. Αν δεν υπάρχει γύρω τους άνθρωπος που δουλεύει μ’ αυτά τότε κοιμούνται αλλά αν ξυπνήσουν και είναι κλεισμένοι σε μικρό χώρο υποφέρουν.

Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΕ ΤΑ ΚΡΥΣΤΑΛΛΑ

Στην αρχή μεταφέρουμε σ’ αυτά τα καλλίτερα αισθήματά μας δηλαδή την καλύτερη ενέργειά μας και ακούμε τι θέλουν να μας πούνε. Οι κρύσταλλοι πολύ εύκολα παραδίδουν την ενέργεια μεταξύ επιπέδων. Μερικοί από αυτούς μπορούν να μεταφέρουν την ψυχή του ανθρώπου σε άλλα επίπεδα (αστρικά) και μερικές φορές σε άλλες μορφές που υπάρχουν και ζουν. Μερικές φορές  μετά από ένα τέτοιο ταξίδι μέσα στον κρύσταλλο υπάρχει ένα σημείο σαν κουκκίδα που περιστρέφεται. Τα κρύσταλλα λειτουργούν παράξενα στο κενό, δηλαδή μπορούν να επικοινωνούν με άλλα κρύσταλλα που υπήρχαν στα χέρια μας πριν τα δώσουμε σε άλλα χέρια. Μερικοί κρύσταλλοι έχουν να κάνουν μια ορισμένη αποστολή και όταν την τελειώσουν φεύγουν, όπως οι άνθρωποι.

Σου εύχομαι να φθάσεις σε υψηλά επίπεδα.

ΛΥΚΟΜΙΔΗΣ Φιλοσοφία, Μυσταγωγία και επιστήμη

ΘΕΟΞΕΝΙΑ: Η ΓΙΟΡΤΗ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ Ο ΑΠΟΛΛΩΝ ΦΙΛΟΞΕΝΟΥΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΟΥΣ ΘΕΟΥΣ

Γιορτή κοινή όλων των θεών, η οποία γιορταζόταν παντού. Τα Θεοξένια τελούνταν κυρίως στους Δελφούς αλλά και σε πολλά άλλα μέρη κατά την Αρχαιότητα. Ήταν λατρειακά γεύματα που τα ετοίμαζαν οι Αρχαίοι Έλληνες για να τιμήσουν τους θεούς-προστάτες του σπιτιού. Κατά την εορτή αυτή πιστευόταν ότι ο θεός Απόλλων φιλοξενούσε όλους τους Ολυμπίους θεούς. Ο Ησύχιος τα καταγράφει ως «κοινή εορτή πάσι τοις θεοίς». 

Στα Θεοξένια καλούνταν και επιφανή πρόσωπα από άλλες πόλεις (ηγέτες, φιλόσοφοι, ρήτορες, κ.λπ.) στους οποίους κατά το συμπόσιο πρόσφεραν εκλεκτές μερίδες. Τα κυριότερα Θεοξένια γίνονταν στους Δελφούς και στην Πελλήνη.

Στη δε Πελλήνη, στην Αχαΐα, υπήρχε και ιερό (ναός) του «Θεοξενίου Απόλλωνα», καθώς και χάλκινο άγαλμά του, μπροστά από το οποίο και τελούνταν αθλητικοί αγώνες. Εκεί γίνονταν τα Θεοξένια και άλλοι τοπικοί αγώνες με τη συμμετοχή ντόπιων αθλητών και χρηματικά έπαθλα για τους νικητές.

Σύμφωνα με τον Παυσανία στους αγώνες συμμετείχαν και αθλητές από όλη την Ελλάδα αλλά και ξένοι και οι νικητές έπαιρναν ως έπαθλο έναν μάλλινο μανδύα, ή χλαίνη ή «διφθέρα» (δερμάτινο ρούχο). Ο Πίνδαρος, στις ωδές που έχει γράψει, αναφέρει πολλούς αθλητές που είχαν νικήσει στα Θεοξένια.

Τα Θεοξένια της Πελλήνης ονομάζονταν και Φιλοξένια. Στους Δελφούς γίνονταν κατά το μήνα Θεοξένιο  των Δελφών (Μάρτιος - Aπρίλιος) προς τιμή του Απόλλωνα, της Λητούς και του Διονύσου. Κατά την διάρκεια της γιορτής προσφερόταν θυσία και οι νέοι τραγουδούσαν ύμνους. Στη συνέχεια ακολουθούσε συμπόσιο. Την πρώτη θέση στο συμπόσιο την είχε ο τιμώμενος θεός. Στη γιορτή καλούσαν και επιφανή πρόσωπα από άλλες πόλεις, τα οποία συμμετείχαν στο συμπόσιο.

H συμμετοχή της Λητούς στα Θεοξένια των Δελφών μαρτυρείται από ένα έθιμο σύμφωνα με το οποίο, όποιος στις θυσίες πρόσφερε μέγιστο κρόμμυο στη Λητώ, εδικαιούτο «λαμβάνειν μοίρα εκ της τραπέζης». Στους Δελφούς στην εορτή των Θεοξενίων χρησιμοποιούνταν μεγάλος αργυρός κρατήρας που κατά την παράδοση είχε χαρίσει στον Απόλλωνα ο Κροίσος.

Tα Θεοξένια γιορτάζονταν σε πολλές πόλεις της Αρχαίας Ελλάδας Θεοξένια γίνονταν και στην Tήνο. Oι διοργανωτές της γιορτής ονομάζονταν Θεοξενιστές. Στην Tήνο αναφέρεται ότι υπήρχε «κοινό θεοξενιστών». Στην Πάρο και στον Aκράγαντα τα Θεοξένια γίνονταν προς τιμή των Διόσκουρων.

Στον Ακράγαντα τα Θεοξένια ήταν ιδιωτικά και γίνονονταν από την οικογένεια του ολυμπιονίκη Θήρωνα προς τιμή του. Στη γιορτή φιλοξενούμενοι θεωρούνταν οι Διόσκουροι. Η θυσία που προσφερόταν στους Διόσκουρους ονομαζόταν «ξενισμός».

ΜΥΘΑΓΩΓΙΑ

Η ΗΡΑ - ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ...

Το όνομα της Ήρας προέρχεται από αναγραμματισμό του ἀήρ. Συμβολίζει την νοητή ύλη ( αιθήρ -ας ) που δημιουργεί συνεχώς, που μένει πάντα νέα, γι'αυτό είναι πάντα αγνή παρθένα και δημιουργική.

Η Εστία ορκίστηκε ΑΙΩΝΙΑ ΠΑΡΘΕΝΟΣ, καθώς κάθε φορά που λουζόταν στο Λούσιο ποταμό αποκτούσε και πάλι την παρθενία της. Για τον λόγο αυτόν στην Εστία αφιέρωσαν άγαλμα παρθένου με μεγάλα στήθη (βλέπε ομοιότητα με Δήμητρα και Άρτεμις), συμβολίζοντας τον αιθέρα ως την γονιμοποιό δύναμη της Γης - ύλης.

Ο Πορφύριος ονομάζει την Εστία νοητή οντότητα, θεωρεί τη θεά νοητή έφορο της γης "....και το ηγεμονικό της θείας δυνάμεως Εστία κέκληται".

Σύμφωνα με τον Σαλλούστιο, η Ήρα, η Δήμητρα και η Άρτεμις είναι θεές υπεύθυνες για τις ψυχές, ο Απόλλων, η Αφροδίτη και ο Ερμής για την αρμονία, ενώ η Εστία, η Αθηνά και ο Άρης είναι για την φρούρηση, ενώ τον κόσμο ποίησαν ο Ζεύς, ο Ποσειδών και ο Ήφαιστος.

Πλωτίνος

ΜΥΘΑΓΩΓΙΑ

ΤΕΛΕΤΗ ΑΦΗΣ ΤΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ ΦΛΟΓΑΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑ 21/04/2016 12:51

Μετά από επίκληση της πρωθιέρειας, ο θεός Απόλλωνας έστειλε τις ακτίνες του και η Ολυμπιακή Φλόγα, άναψε.

Πρωθιέρεια, η Κατερίνα Λέχου.

enikos.gr - Videos

ΝΑ ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ ΕΛΛΑΔΑ

Λίγα πεύκα, λίγα μάρμαρα λευκά και μια θάλασσα που λάμπει από φρεσκάδα, 
Παρθενώνας και μαντεία Δελφικά, να τί θα πει Ελλάδα.

Με τον Ήφαιστο, τον Άρη, τον Έρμη, την Αρτέμιδα, την Αθηνά Παλλάδα, 
Σαμοθράκη Ελευσίνα και Δελφοί, να τί θα πει Ελλάδα.

Ποσειδώνας της θαλάσσης βασιλιάς και η Δήμητρα, η Ήρα, η Εστία,
Αφροδίτη η Θεά της ομορφιάς, μα τον πατερά Δία, να τί θα πει Ελλάδα.

Τον Απόλλωνα να παίζει μουσική, τον Διόνυσο με την περικοκλάδα 
και ρετσίνα στο ποτήρι σου χρυσή, να τί θα πει Ελλάδα.

ΠΕΙΣΙΣΤΡΑΤΟΣ

https://lykomidis.wordpress.com

Η ΨΥΧΙΚΗ ΚΑΘΑΡΣΗ

ΚΑΘΑΡΣΗ για την ψυχή του ανθρώπου είναι η αποβολή των παθών του τα οποία κυριολεκτικά ρυπαίνουν την ψυχή του. Όμως ο άνθρωπος παράλληλα με την προσπάθεια αποβολής των παθών του πρέπει να καταβάλει προσπάθεια να εξαλείψει και τις ψευδείς του δοξασίες γιατί αυτές τον οδηγούν σε λανθασμένη πορεία στην ζωή του και στην εκτροφή των παθών.

ΨΕΥΔΕΙΣ ΔΟΞΑΣΙΕΣ είναι πίστη που σχηματίζουμε στη διάνοιά μας από τις εκ πλάνης σχηματισμένες ιδέες. Αυτό σημαίνει ότι οι ψευδείς δοξασίες είναι εκείνο το νοητικό υπόβαθρο το οποίο αφενός μεν μας εξωθεί σε εκδήλωση παθών, αφετέρου δε μας παρεμποδίζει να κατανοήσουμε ότι έχουμε πάθη ώστε να τα εξαλείψουμε. Επίσης, δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας ότι τα πάθη συνήθως βασίζονται στις ψευδής δοξασίες που έχουμε και οι οποίες μας έχουν καλλιεργηθεί μέσα στο κοινωνικό περιβάλλον που ζούμε.
Ο άνθρωπος γενικά κυριαρχείται από ψευδείς δοξασίες όταν διάγει μη φυσικό βίο και βρίσκεται σε σκοτεινό περιβάλλον. Οι ψευδείς δοξασίες συνήθως προέρχονται από θρησκευτικά ή πολιτικά ή κοινωνικά πιστεύω και καλλιεργούν και εκτρέφουν πάθη και ιδιαίτερα τον εγωισμό. Οι σημαντικότερες από τις ψευδείς δοξασίες είναι αυτές που προέρχονται από τα θρησκευτικά πιστεύω με τα οποία μας γαλουχούν από την παιδική ηλικία.

Οι ψευδείς δοξασίες (φιλοσοφικές, θρησκευτικές, δογματικές, επιστημονικές κλπ) αποτελούν φραγμό στην πνευματική πρόοδο του ανθρώπου και τον οδηγούν σε εκδήλωση παθών. Ο ελεύθερος άνθρωπος που επιθυμεί να αποκαθαρθεί δεν πρέπει να εγκλωβίζεται στις διάφορες δοξασίες του αλλά πρέπει να τις εξετάζει και να είναι έτοιμος να απορρίψει  αυτές που διαπιστώνει ότι είναι πράγματι ψευδείς. Ψευδείς δοξασίες έχουμε όλοι μας και αυτές μας τις κληροδότησαν οι ανθρώπινες κοινωνίες κατά τις διαδοχικές μας ενσαρκώσεις.
Οι ψευδείς δοξασίες, όπως προαναφέρθηκε, είναι το προπύργιο των παθών γιατί μας οδηγούν σε λανθασμένες σκέψεις και αποφάσεις που είναι δυνατόν να περιλαμβάνουν πάθη. Επίσης πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι τα πάθη που βασίζονται σε ψευδείς δοξασίες δεν εξαλείφονται από μόνα τους αλλά πρέπει πρώτα να εξαλείψουμε τις ψευδείς μας δοξασίες.

Ο άνθρωπος εκείνος που ζει καθηλωμένος στα πάθη του και τις ψευδείς του δοξασίες δεν έχει την δυνατότητα να απαλλαγεί εύκολα απ' αυτά γιατί ο ίδιος τα εκτρέφει. Η αποβολή των παθών για τον κάθε άνθρωπο είναι μια οδυνηρή εμπειρία, γι' αυτό και ο θάνατος του κεντρικού ήρωα στις θρησκείες, που υπαινίσσεται τον θάνατο των παθών δηλαδή την εξάλειψη των παθών, αναφέρεται ως οδυνηρός. 

Η εξάλειψη των παθών γίνεται από την διάνοια εκείνη που της το επιτρέπει ο τρόπος ζωής και το περιβάλλον στο οποίο ευρίσκεται. Συνεπώς προϋπόθεση για την απαλλαγή μας από τα πάθη είναι ο φυσικός βίος και το κατάλληλο περιβάλλον. Τα πάθη όμως δεν εξαλείφονται εύκολα γιατί ομοιάζουν με τα κεφάλια της Λερναίας Ύδρας, που όταν ο Ήρωας Ηρακλής έκοβε ένα, στη θέση του φύτρωναν δύο νέα. Απαιτείται ηρωισμός για να κοπούν όλα τα κεφάλια της Λερναίας Ύδρας που εδρεύει μέσα μας και που δεν είναι άλλη από τον εγωισμό. 
Την μετατροπή όλων των παθών σε ιδανικά και την εξάλειψη του εγωισμού θα την πετύχουμε με την δύναμη εκείνη που δημιούργησε τον άνθρωπο. Η δύναμη αυτή είναι η παγκόσμια αγάπη που αποτελεί τη συγκολλούσα το άπειρο δύναμη και τη συγκρατούσα αυτό σε αρμονία. Η ΑΓΑΠΗ είναι ο υπέρτερος Νόμος της Φύσεως και εκδηλώνεται στην ψυχή εκείνου που έχει εκδηλώσει τον Νόμο της Δικαιοσύνης και τον Νόμο της Αρμονίας.

Από το βιβλίο  Πυθαγόρειος Εσωτερισμός, ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΤΑΚΑΣ, πτυχιούχος φυσικής και νομικής σχολής παν/μίου Αθηνών με μεταπτυχιακό στα ηλεκτρονικά.

https://lykomidis.wordpress.com/

Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΕΙΜΑΡΜΕΝΗΣ

Ο πέραν του ανθρωπίνου επιπέδου Πνευματικός Κόσμος (αυτούς τους οποίους οι Έλληνες ονομάζουν θεούς) προκειμένου να βοηθήσει τους ανθρώπους ώστε να γίνει δυνατή η απελευθέρωσή τους από τους κόσμους κατώτερης ενέργειας και η είσοδός τους σε Κόσμους θειότερης ενέργειας, καθιέρωσε τον Νόμο της Ειμαρμένης.

Διευκρινίζεται ότι η λέξη ειμαρμένη προέρχεται από το απρόσωπο ρήμα είμαρται που σημαίνει είναι πεπρωμένο. Η ειμαρμένη είναι το πεπρωμένο, το από την μοίρα διδόμενο, το αναπόφευκτο και ο Νόμος της Ειμαρμένης είναι Νόμος της Πνευματικής Δικαιοσύνης που καθιέρωσε ο πνευματικός κόσμος.

Ο Νόμος της Ειμαρμένης όχι μόνον δεν αντιστρατεύεται τον Νόμο της ελευθερίας της συνειδήσεως, αλλά, αντίθετα, βασίζεται σ’ αυτόν. Συγκεκριμένα στον άνθρωπο οι Μοίρες που καθορίζουν την ειμαρμένη, δίδουν ή στερούν δυνάμεις και καθορίζουν τις δοκιμασίες που πρέπει να περάσει. Έτσι ανά πάσα στιγμή τίθεται στον κάθε άνθρωπο το δίλημμα ποιόν δρόμο να ακολουθήσει. Αυτό το δίλημμα ετέθη και στον ήρωα Ηρακλή, ο οποίος μεταξύ του δύσκολου δρόμου της αρετής και του εύκολου  της κακίας επέλεξε τον δρόμο της αρετής.

Οι δοκιμασίες στις οποίες υποβάλλονται οι ψυχικές ατομικότητες είναι ανάλογες με τις πράξεις τις οποίες έκαναν, συνήθως σε προηγούμενη ενσάρκωση, δηλαδή πάσχουμε έναντι των πράξεών μας και αυτή την διαδικασία την ονόμασαν αντιπεπονθός. Η λέξη αντιπεπονθός προέρχεται από τις λέξεις αντί και πάσχω και έχει την έννοια του ότι υφίσταμαι τις συνέπειες των πράξεών μου. Το αντιπεπονθός αναφέρεται σε πολλά βιβλία με την σανσκριτική λέξη κάρμα δηλαδή «πράξη», που σημαίνει ότι οι πράξεις μου στην πορεία της ζωής μου δημιουργούν αποτελέσματα είτε στην συνέχεια της πορείας της ζωής μου είτε σε άλλη ενσάρκωσή μου. Επομένως το αντιπεπονθός ή το ανάλογό του κάρμα είναι ο γνωστός Νόμος του Αιτιατού ή καλύτερα ο Νόμος της σχέσεως του Αιτίου και του Αποτελέσματος. Ο άνθρωπος γεννιέται και ζει υπό τις επιδράσεις της μοίρας του, η οποία έχει καθορισθεί ως αποτέλεσμα των πράξεών του σε προηγούμενες ενσαρκώσεις του

Οι δοκιμασίες αυτές είναι ανάλογες των παραβιαζόμενων Νόμων, ώστε να γίνει κατανοητό από τις ψυχικές αυτές ατομικότητες ότι η παραβίαση των Νόμων της θείας Φύσεως επιφέρει οδύνη και πίκρες. Τις δοκιμασίες αυτές τις υφίσταται κάθε άνθρωπος, συνήθως, σε επόμενη ενσάρκωση του για να μην ενθυμείται ποιες παραβιάσεις των νόμων της θείας φύσεως διέπραξε και με ποιο τρόπο τις διέπραξε, ώστε να μην θεωρεί τις δοκιμασίες ως πράξη εκδίκησης.

Ο δοκιμαζόμενος άνθρωπος στην κάθε ενσάρκωσή του, χωρίς σύνδεση με κάποιο παρελθόν του σε προηγούμενες ενσαρκώσεις του αξιολογεί ελεύθερα την πίκρα που αισθάνεται από την σε βάρος του παραβίαση των φυσικών του δικαιωμάτων από άλλους ώστε κατ’ αυτόν τον τρόπο να κατανοήσει την ανάγκη της εναρμόνισής του με τους νόμους της θείας φύσεως. Έτσι κατά την πορεία του στην ζωή ο δοκιμαζόμενος άνθρωπος γίνεται είτε θύμα και αυτός αναλόγων πράξεων των άλλων, ώστε να κατανοήσει την οδύνη που δημιουργεί η παραβίαση των Νόμων της Φύσεως, είτε τηρητής των Νόμων της Φύσεως στις σχέσεις του με τους άλλους ώστε να αισθανθεί την χαρά από την εναρμόνιση μ’ αυτούς. Συνεπώς η καλύτερη παιδεία για τον δοκιμαζόμενο άνθρωπο είναι είτε ο «πόνος» που αισθάνεται όταν οι άλλοι μας στερούν αυτό που του ανήκει είτε η «χαρά» που αισθάνεται όταν δίδει και αποδίδει στους άλλους ότι τους ανήκει.

Γενικά στην Ειμαρμένη πρέπει να αναζητηθεί η εξήγηση των ευτυχών ή των δυστυχών γεγονότων της ζωής μας. Επίσης στην ειμαρμένη πρέπει να αποδοθεί γιατί άλλοι γεννιούνται με φυσικά ελαττώματα ενώ άλλοι προικισμένοι με σωματικά προτερήματα, ή γιατί άλλοι γεννιούνται σε πλούσιες οικογένειες και άλλοι στη φτώχια και την δυστυχία και πρέπει να αγωνισθούν σκληρά για την επιβίωσή τους.

Στο σημείο αυτό πρέπει να επισημανθεί ότι  ο πλούτος και η φτώχια, η δύναμη του λόγου και η έλλειψη του κ.τ.λ. αποτελούν δυνάμεις που οι Μοίρες δίδουν ή στερούν αντίστοιχα προκειμένου να δοκιμασθούν οι ψυχικές ατομικότητας στην καλή ή κακή χρήση τους. Ο πλούτος για παράδειγμα αποτελεί μια σκληρή δοκιμασία που εύκολα οδηγεί την ψυχή στην στασιμότητα, αν γίνει κακή χρήση του. Η φτώχεια στον αντίποδα αποτελεί διπλή δοκιμασία γιατί, αφενός μεν διδάσκεται ο άνθρωπος ως θύμα πλέον τα αποτελέσματα της κακής χρήσης της δύναμης που λέγεται χρήμα από τους άλλους και αφετέρου δοκιμάζεται η καρτερικότητα και η υπομονή του.

Η Ειμαρμένη δεν αποτελεί πράξη εκδικήσεως αλλά έχει σαν σκοπό την εκπαίδευση των ψυχικών οντοτήτων ώστε να εξελιχθούν ταχύτερα.

Η ωφέλεια που προκύπτει σε κάθε άνθρωπο με την εφαρμογή του Νόμου της Ειμαρμένης εμφανίζεται μετά την μετάστασή του. Τότε η ψυχή μεταβαίνει σε ένα ενδιάμεσο επίπεδο όπου ανακεφαλαιώνει όλα τα γεγονότα που προέκυψαν εκ της εφαρμογής του Νόμου της Ειμαρμένης κατά την ενσάρκωσή της. Με την βοήθεια ανωτέρων πνευματικών οντοτήτων εξάγει τα συμπεράσματα που θα αποτελέσουν κίνητρα, αφενός μεν για τις Μοίρες για να καθορίσουν την Ειμαρμένη της επόμενης ενσαρκώσεως, αφετέρου δε για την ίδια η οποία θα κρατήσει στην συνείδησή της την πείρα που απέκτησε ώστε να αποφεύγει στην επόμενη ενσάρκωση να διαπράξει τα ίδια σφάλματα.

Τέλος πρέπει να σημειωθεί ότι ο Νόμος της Ειμαρμένης εφαρμόζεται όχι μόνον σε ανθρώπους αλλά και σε φυλές και λαούς, καθώς και σε ολόκληρη την ανθρωπότητα.

ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΤΑΚΑΣ, πτυχιούχος φυσικής και νομικής σχολής

(Απόσπασμα)

http://autochthonesellhnes.blogspot.gr

ΠΕΡΙ ΕΙΜΑΡΜΕΝΗΣ

ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ (προϊόν της τύχης), Η ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΪΟΝ ΕΝΑΡΕΤΟΥ ΒΙΟΥ - ΚΑΡΠΟΣ ΤΗΣ ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΓΑΛΗΝΗ ΚΑΙ ΗΡΕΜΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

«Φιλοσοφία =
α) διάθεση για επιστημονική γνώση των όντως (αληθινών) όντων,
β) διάθεση θεώρησης του αληθούς,
γ) επιμέλεια της ψυχής με παρουσία ορθού λόγου».
(Όροι Σπευσίππου, “Διευθυντή της πλατωνικής Ακαδημίας”, Λεξικό εννοιών της Πλατωνικής φιλοσοφίας).

Στον τρίτο ορισμό του Σπευσίππου για το τι είναι η φιλοσοφία,  μπορούμε να διακρίνουμε την διαπλαστική και θεραπευτική δύναμη τού ορθού φιλοσοφικού λόγου. Η σπουδή του λόγου αυτού δημιουργεί τον φιλοσοφικό βίο. Πρόκειται για μία συνολική στάση ζωής, που έχει ως πρότυπο την αρετή (ενάρετος βίος). Κατά τον Πλάτωνα ενάρετος είναι εκείνος, ο οποίος ζει «κατά φύσιν». Ο φιλόσοφος εμπνέεται απ΄  τον έρωτα προς τις ιδέες – γνώση (κόσμος των ιδεών) και προσπαθεί να κάνει πράξη στην καθημερινότητά του, τα όσα μαθαίνει.

Ο Αριστοτέλης μας λέει «πάντες άνθρωποι του ειδέναι ορέγονται φύσει», δηλαδή όλοι οι άνθρωποι εκ φύσεως ορέγονται (επιθυμούν) την γνώση. Αρχή της Πλατωνικής φιλοσοφίας είναι το «απορείν» και το «θαυμάζειν». (Θεαίτητος 155d). Η περιέργεια, η απορία  και ο θαυμασμός του κλασικού ανθρώπου για την σύσταση και την λειτουργία του φυσικού κόσμου και των αρχών της ζωής αποτέλεσαν τα κίνητρα της φιλοσοφικής αναζήτησής του.

Όλες οι φιλοσοφικές σχολές θεωρούσαν ως υπέρτατο σκοπό και ύψιστο αγαθό τής ανθρώπινης ζωής την επίγεια ευδαιμονία. Σε αντίθεση με την ευτυχία (προϊόν της τύχης), η ευδαιμονία είναι προϊόν ενάρετου βίου. Καρπός της ευδαιμονίας είναι η γαλήνη και ηρεμία της ψυχής.
Εδώ θα πρέπει να διαχωρίσουμε την εκ διαμέτρου αντίθετη ιδεολογία τής παρά φύσιν α-νοήτου γαλήνης της ψυχής, που διδάσκουν οι θρησκείες (ασκητισμός), μέσω της αμάθειας και της απαξίωσης της ίδιας της ζωής, που δημιουργεί προβλήματα στην ψυχική αλλά και σωματική ανάπτυξη των πιστών.
«Η στενή σχέση αρετής και γνώσης είναι χαρακτηριστική στον Σωκράτη και στον Πλάτωνα. Ως ένα βαθμό υπάρχει σ΄ όλη την ελληνική φιλοσοφική σκέψη, σε αντίθεση με την χριστιανική. Στη χριστιανική ηθική το ουσιώδες είναι η καθαρή καρδία και αυτή μπορεί να βρεθεί τόσο στους αμαθείς, όσο και στους πεπαιδευμένους. Η χαώδης αυτή διαφορά ανάμεσα στην ελληνική και στην χριστιανική ηθική εξακολουθεί να υπάρχει μέχρι και σήμερα» (Bertrand Russel, «Σωκράτης Πλάτων και Αριστοτέλης» σελ. 32).

Kατά τον Πλάτωνα η ψυχή έχει τρεις έδρες – μέρη: Το «λογιστικόν», που είναι η έδρα της νόησης-λογικής και έχει την ιδιότητα να κυβερνά τα άλλα δύο μέρη, το «θυμοειδές» ή «θυμικόν», που κυβερνάται, αλλά και κυβερνά και είναι η έδρα της βούλησης και το «επιθυμητικόν», έδρα των επιθυμιών και των παθών, που πρέπει μόνον να κυβερνάται.
Ο Πλούταρχος στο έργο του «Πλατωνικά ζητήματα» μας λέει, ότι «η πειθαρχία και η αρχηγία ανήκουν στην φύση του θυμικού (θυμοειδούς), αφού αυτό υπακούει στην λογική (λογιστικόν), ενώ εξουσιάζει και τιμωρεί την επιθυμία (επιθυμητικόν), όταν εκείνη επαναστατεί εναντίον της λογικής». Με τα πάθη και τις επιθυμίες της ψυχής ασχολήθηκαν πλείστοι των φιλοσόφων στην κλασική Ελλάδα αλλά και σε όλο τον κόσμο και έγραψαν πολλά έργα. Ο Πλάτων, ο Επίκουρος, ο Επίκτητος, ο Αριστοτέλης, ο Πορφύριος, ο Γαληνός, αλλά και πολλοί ξένοι όπως ο Κρισναμούρτι, ο Όσσο, ο Λάο Τσέ, ο Ρουσσώ, ο Ράσσελ κ.ά.

«Ο άνθρωπος έχει υψώσει μέσα του σαν αγκυλωτούς φράχτες διάφορες εικόνες, θρησκευτικές, πολιτικές, προσωπικές. Αυτές εκδηλώνονται σαν σύμβολα, ιδέες, πίστεις. Και το βάρος αυτών των εικόνων κυριαρχεί πάνω στην ανθρώπινη σκέψη, στις σχέσεις του και στην καθημερινή του ζωή. Αυτές οι εικόνες είναι και οι αιτίες των προβλημάτων μας, επειδή χωρίζουν τους ανθρώπους μεταξύ τους». [Τζίντου Κρισναμούρτι, Ινδός συγγραφέας – φιλόσοφoς (1895-1986).]

Βασίλειος Μαυρομμάτης, Ομοιοπαθητικός

https://lykomidis.wordpress.com/

ΠΑΡΟΝΤΕΣ ΑΠΟΥΣΙΑΖΟΥΝ...

Ο ΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΝ - ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ

«ὁ ἄναξ, οὗ τὸ μαντεῖόν ἐστι τὸ ἐν Δελφοῖς, οὔτε λέγει οὔτε κρύπτει ἀλλὰ σημαίνει»
Ο άρχοντας, που δικό του είναι το μαντείο στους Δελφούς, ούτε λέει ούτε κρύβει, αλλά μονάχα σημαίνει.

Αν και ο λόγος αυτός είναι αιώνια, οι άνθρωποι είναι ανίκανοι να καταλάβουν και πριν τον ακούσουν και αφού τον ακούσουν για πρώτη φορά. Γιατί, ενώ τα πάντα συντελούνται σύμφωνα μ' αυτόν το λόγο, αυτοί μοιάζουν άπειροι όταν αποκτήσουν εμπειρία λέξεων και πράξεων σαν αυτές που εγώ διηγούμαι, όποτε διακρίνω το κάθε τι σύμφωνα με τη σύσταση του και εκθέτω το πώς έχει. Αλλά από τους άλλους ανθρώπους διαφεύγουν όσα πράττουν όταν είναι ξυπνητοί, ακριβώς όπως λησμονούν όσα πράττουν όταν κοιμούνται.

Δεν ξέρουν ούτε ν' ακούν ούτε να λένε. Όταν ακούν δεν καταλαβαίνουν και γι' αυτό μοιάζουν με κουφούς. Σ' αυτούς ταιριάζει η παροιμία: Παρόντες απουσιάζουν.
Γιατί δε σκέφτονται οι πιο πολλοί απ' τους ανθρώπους, πάνω σ' αυτό που συναντούν, ούτε κι όταν το μάθουν, το γνωρίζουν, αλλά το φαντάζονται.

Η φρόνηση είναι κοινή σ' όλους. Σ' όλους τους ανθρώπους έχει δοθεί η αυτογνωσία και η σωφροσύνη. Γι' αυτό πρέπει ν' ακολουθήσουμε τον κοινό λόγο, γιατί το κοινό είναι συμπαντικό.
Ενώ όμως ο λόγος είναι κοινός, οι πολλοί ζουν σαν να έχουν μια ιδιαίτερη φρόνηση.

Στην ψυχή ανήκει ο λόγος που αυξάνει απ' τον εαυτό του. Τα πέρατα της ψυχής δε θα βρεις προχωρώντας, όσο μακριά και αν σε φέρει ο δρόμος σου· τόσο βαθύ λόγο περιέχει.

Εκείνοι που μιλούν με νου πρέπει να στηρίζονται σ' αυτό που είναι κοινό στα πάντα, όπως ακριβώς μια πόλη πρέπει να στηρίζεται στο νόμο της, και με περισσότερη δύναμη ακόμα. Γιατί όλοι οι ανθρώπινοι νόμοι τρέφονται από τον ένα, το θεϊκό· γιατί αυτός κυριαρχεί όσο ακριβώς θέλει, επαρκεί για τα πάντα και περισσεύει.

ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ

_________________________

"Ο ΑΝΑΞ Ο ΕΝ ΔΕΛΦΟΙΣ, ΟΥΤΕ ΛΕΓΕΙ, ΟΥΤΕ ΚΡΥΠΤΕΙ, ΑΛΛΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ".

Τα δε σημαίνοντα διαφέρουν ως προς την προσέγγισή τους, ανάλογα με την πνευματική, την ποιοτική και την μυητική διαβάθμιση.

Γιατί κι ο ίδιος ο Θεός έχει ανάλογα ονόματα προς αυτούς: είναι ΛΟΞΙΑΣ για τούς μη νοούντας, ΠΥΘΙΟΣ για εκείνους που αρχίζουν να μαθαίνουν, να ερωτούν, να ενημερώνονται και ΔΗΛΙΟΣ και ΦΑΝΑΙΟΣ σε όσους φανερώνεται και διαφαίνεται κάποια Αλήθεια. Είναι ΙΣΜΗΝΙΟΣ σ' αυτούς που γνωρίζουν την αλήθεια και ΛΕΣΧΗΤΟΡΙΟΣ σ' εκείνους που μεταχειρίζονται αυτήν την Αλήθεια, φιλοσοφώντας.

ΤΟ ΔΕΛΦΙΚΟ ΕΨΙΛΟΝ

ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ

Η υπεροψία είναι το ίδιο με την ταπεινοφροσύνη: είναι πάντα ψέμα.
Georges Bataille

Λόγοι μεν ρήτορος, έργα δε αλέκτορος.
Αρχαιοελληνική παροιμία

Οι άνθρωποι κλαίνε διαβάζοντας τα φαντασιολογήματα των ποιητών, αλλά τα αληθινά βάσανα των ανθρώπων τα παρακολουθούν με αδιαφορία.
Ισοκράτης

Οι τα φαιά φορούντες και περί ηθικής λαλούντες.
Κωνσταντίνος Καβάφης

Να φοβάσαι τους προφήτες κι αυτούς που είναι έτοιμοι να πεθάνουν για την αλήθεια, επειδή κατά κανόνα κάνουν και άλλους να πεθάνουν μαζί τους, μερικές φορές πριν από αυτούς και καμιά φορά αντί για αυτούς.
Umberto Eco

http://www.gnomikologikon.gr

Θ’ ΑΝΤΑΜΩΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ…

Θ’ ανταμώσουμε ξανά
Θα μιλάμε για αυτές που ζήσαμε ιστορίες
Θα πέφτουμε δίχως να σκεφτούμε το γιατί
Θα γιατρέψουμε στον ίσκιο την κάθε μας πληγή

Θ’ ανταμώσουμε ξανά
Κι ας γυρεύει ο χρόνος μια παράφρων απειλή
Τι κι αν θαρρεί πως μόνους θα μας βρει
Θα ‘χουμε τον ήλιο και τα σύννεφα μαζί

http://www.stixoi.info/

Εδώ θα μου στείλει τ’ αγέρι, ένα γράμμα απ’ τ’ αόρατα μέρη…

ΠΟΙΟΙ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ;

Όλοι!!!

Η Φιλοσοφία δεν είναι ιδιοκτησία αυτών που μπορούν να σχηματίσουν θεωρίες περισσότερο ή λιγότερο καλά εκθετειμένες, χειριζόμενοι μία γλώσσα που δε συνηθίζει να είναι προσιτή σ' αυτούς που δεν έχουν κάνει ειδικές μελέτες.
Η Φιλοσοφία, ως τρόπος ζωής, ως αναζήτηση της γνώσης, είναι για όλους και σε όλους χρειάζεται αυτή η δυνατότητα να αναρωτηθούν ελεύθερα πάνω στις διάφορες όψεις του όντος και του κόσμου. Να αναρωτηθεί κανείς είναι ένας τρόπος ζωής. Και αν, αφού βρήκαμε κάποιες βασικές απαντήσεις βάσης που προσαρμόζονται στις ανάγκες μας, μπορούμε να τις εφαρμόσουμε καθημερινά, καλύτερα.

Αυτό είναι που μας μετατρέπει όλους σε φιλοσόφους και όχι οι πανεπιστημιακοί τίτλοι που, το πολύ, βεβαιώνουν ότι έχουμε παρακολουθήσει μαθήματα σε μία σχολή, αλλά όχι ότι έχουμε μάθει να σκεπτόμαστε και να ζούμε. Ούτε μπορούμε να ισχυριστούμε ότι η Φιλοσοφία είναι μία απασχόληση που ταιριάζει στους ενήλικες. Ως ζωτική έκφραση εκδηλώνεται στα παιδιά και στα πρώτα τους "γιατί", και στους νεαρούς, τους γεμάτους ερωτηματικά και έκπληξη μπρος στη δική τους ανάπτυξη και μπρος σε ένα περιβάλλον που τους είναι ελκυστικό και συνάμα ταραχώδες.

Ο Πλάτων έλεγε στο έργο του "Παρμενίδης":
«Είναι όμορφο και θείο η φλογερή ορμή που σε εκτοξεύει στους λόγους των πραγμάτων. Αλλά εξασκήσου και εκπαιδεύσου σ' αυτές τις ασκήσεις που φαινομενικά δε χρησιμεύουν για τίποτα, και που ο λαός ονομάζει λεπτή περιττολογία, ενώ είσαι ακόμα νέος. Αντίθετα, η αλήθεια θα σου φύγει από τα χέρια».

Δεν υπάρχει τίποτα καινούργιο κάτω από τον ήλιο. Ούτε ο χρόνος που περνάει μπορεί να παραμορφώσει αυτό το πρωταρχικό πνεύμα που μας κάνει να τείνουμε προς τη Φιλοσοφία και που, όταν εκδηλώνεται, μιλάει ξεκάθαρα για τη νιότη αυτού του πνεύματος, όσα φυσικά χρόνια και να έχει.
Για κάποιο λόγο επίσης οι κλασικοί Έλληνες είχαν ανακαλύψει ότι η "Χρυσή Αφροδίτη" - ή η αιώνια νιότη - σφύζει στις καρδιές που ποτέ δεν κλείνονται στα αινίγματα της Ζωής, αλλά βγαίνουν αποφασιστικά να τα κατακτήσουν.
http://www.nea-acropoli-athens.gr/

Η Φιλοσοφία είναι η έρευνα της Αλήθειας και φώς της Αλήθειας η απόδειξη. Και της απόδειξης αρχή ο συναπτόμενος συλλογισμός. Και κανένα πράγμα δεν υπάρχει χωρίς αιτία και κανένας συλλογισμός δίχως λογική προϋπόθεση.
http://www.tetraktys.org/

Επίκουρος: «Όσο είναι κανείς νέος ας μην αναβάλλει για το μέλλον τη φιλοσοφία, μα κι όταν γεράσει ας μην βαριέται να φιλοσοφεί. Γιατί για κανέναν δεν είναι ποτέ νωρίς και ποτέ αργά για ότι έχει να κάνει με την υγεία της ψυχής του. Κι όποιος λέει πως δεν ήρθε ακόμα η ώρα για φιλοσοφία ή ότι πέρασε πια ο καιρός, μοιάζει με άνθρωπο που λέει πως δεν είναι ώρα τώρα για την ευτυχία ή πως δεν έμεινε πια καιρός γι' αυτήν. Πρέπει, λοιπόν, να φιλοσοφεί και ο γέρος και ο νέος: ο ένας ώστε καθώς γερνά, να νιώθει νέος μες στα αγαθά που του προσφέρει η χάρη των περασμένων ενώ ο άλλος, αν και νέος, να είναι συνάμα και ώριμος», 

ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ: "ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΜΕΝΟΙΚΕΑ". ΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΜΠΛΟΥΤΙΣΜΕΝΟ ΜΕ ΚΑΤΑΠΡΑΫΝΤΙΚΗ - ΗΡΕΜΙΣΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ