ΜΥΣΤΙΚΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Η γεωμαντεία-γεωδαισία κατά την αρχαιότητα ήταν κανόνας που εφαρμόστηκε στον ευρύτερο ελλαδικό χώρο. Οι έρευνες του Θ. Μανιά (βλ. Τα Άγνωστα Μεγαλουργήματα των Αρχαίων Ελλήνων, Πύρινος Κόσμος) αποκάλυψαν πράγματι ένα καταπληκτικό γεωμετρικό-γεωδαιτικό τριγωνισμό, αλλά και ομόκεντρους κύκλους γύρω από σημαντικές πόλεις και ιερά της αρχαιότητας.
Η αρχαία γνώση της γεωδαιτικής πιθανόν να χάθηκε για αρκετούς αιώνες, αλλά η προσέγγιση του χάρτη της σημερινής Θεσσαλονίκης από γεωμαντική σκοπιά -και σε συνδυασμό με την ιστορία της- μας αφήνει έκπληκτους. Ευθείες γραμμές, ομόκεντροι κύκλοι, ισοσκελή τρίγωνα και πολύγωνα συνδέουν πράγματι πολλά αρχαία, βυζαντινά, αλλά και σύγχρονα σημαντικά κτίρια. Να είναι άραγε απλή σύμπτωση;
Ανατρέχοντας στη νεότερη ιστορία της πόλης, σκοντάφτουμε στη «σημαδιακή» πυρκαγιά του 1917. Πέντε χρόνια μετά την ενσωμάτωση της πόλης στη σύγχρονη Ελλάδα (1912) και ένα χρόνο μετά την επανάσταση στη Θεσσαλονίκη, που οδήγησε στο σχηματισμό προσωρινής κυβέρνησης από τον Ελευθέριο Βενιζέλο, ξέσπασε η πυρκαγιά που κατέστρεψε το κέντρο της πόλης.
Η μεγάλη καταστροφή έγινε αφορμή για την εκπόνηση νέου ρυμοτομικού σχεδίου. Η κυβέρνηση Βενιζέλου, λίγες μόνο μέρες μετά την καταστροφή και σύμφωνα με το Ν.823/1917 που εκπόνησε ο τότε Υπουργός συγκοινωνιών Αλέξανδρος Παπαναστασίου, ανήγγειλε πως δεν θα επιτρεπόταν η ανεξέλεγκτη ανοικοδόμηση.
Ο ίδιος ο Παπαναστασίου με απόφαση του ίδρυσε τη Διεθνή Επιτροπή Νέου Σχεδίου Θεσσαλονίκης, η οποία ανέλαβε το σχεδιασμό της ρυμοτομίας. Πρόεδρος της επιτροπής ήταν ο Γάλλος αρχιτέκτονας Ερνέστ Εμπράρ, ενώ ο Γάλλος μηχανικός Ζαν Πλεϊμπέρ και ο Άγγλος αρχιτέκτονας και σχεδιαστής υπαίθριων χώρων Τόμας Μόσον εμφανίζονται ανάμεσα στα μέλη της.

Μπορεί τυχαίο μπορεί και όχι...

Το σχέδιο που εκπονήθηκε δεν εφαρμόστηκε βέβαια απόλυτα, καθώς οι μεγαλοϊδιοκτήτες άσκησαν πιέσεις που οδήγησαν σε πολλές τροποποιήσεις. Ωστόσο, το κέντρο της Θεσσαλονίκης ακολουθεί μέχρι σήμερα εκείνον το βασικό σχεδιασμό. Ακριβώς στο κέντρο ξεχωρίζει το εξάγωνο που σχηματίζεται από τις οδούς: Τσιμισκή, Δωδεκανήσου, Καραολή Δημητρίου, Αγ. Δημητρίου, Ιασονίδου, Π.Π. Γερμανού. Οι δύο μεγάλες διαγώνιες οδοί -Δωδεκανήσου και Καραολή Δημητρίου- συναντώνται με γωνία 90° στην πλατεία Δημοκρατίας (Βαρδαρίου), ενώ ακριβώς απέναντι, στο ύψος της Καμάρας, σχηματίζουν ορθή γωνία οι διαγώνιες Ιασονίδου και Π.Π. Γερμανού. Τις παραπάνω γωνίες διχοτομεί ο κεντρικός άξονας της Εγνατίας οδού, ενώ κάθετα προς αυτήν, στο κέντρο περίπου -ελαφρώς δεξιότερα- εμφανίζεται ο άξονας της πλατείας Αριστοτέλους. Το εξάγωνο με τον οριζόντιο άξονα της Εγνατίας θυμίζει κατά περίεργο τρόπο ένα κεφαλαίο «Θ», ενώ με τον κάθετο άξονα της Αριστοτέλους ένα «Φ». Επιπλέον, στην πλατεία Δημοκρατίας, η Εγνατία -που συνεχίζει οριζόντια έως τη Μοναστηρίου- με τις συμμετρικά τοποθετημένες διαγώνιες οδούς γύρω της θυμίζει δύο συμμετρικά αρχαϊκά Ε κολλημένα στην πλάτη... Να πρόκειται για τυχαίο γεγονός;
Αξιοσημείωτο είναι επίσης, πως στην κάτω δεξιά πλευρά του κεντρικού εξαγώνου και γύρω από την πλατεία Ναυαρίνου -όπου βρίσκεται το Οκτάγωνο και τα ανάκτορα του Γαλέριου- σχηματίζεται ένα πεντάκτινο αστέρι, που συνδέει, μέσω των οδών Κούσκουρα και Π.Π. Γερμανού, τη Μητρόπολη (Γρηγόριος Παλαμάς), με την Αψίδα του Γαλέριου, κατεβαίνει από τη Γούναρη (την αρχαία πομπική οδό) μέχρι την πλατεία Φαναριωτών -όπου βρίσκεται ο Ναός της Νέας Παναγίας- ανεβαίνει την Παύλου Μελά μέχρι το Ναό της Αγίας Σοφίας (όπου φέρεται να βρισκόταν πριν τον 8ο αι. Ναός της Θεάς Αθηνάς), στρίβει δεξιά στην Αλ. Σβώλου και από το ύψος περίπου της Οδού Εθνικής Αμύνης μία νοητή ευθεία περνά πάνω από το Ναό το Αγίου Αντωνίου, επιστρέφοντας στη Μητρόπολη.
Αν μάλιστα αντικαταστήσουμε την πλατεία Φαναριωτών με το Λευκό Πύργο, όπου καταλήγει η οδός Παύλου Μελά, τότε η κάτω πλευρά του πενταγώνου, που σχηματίζεται από τη νοητή ευθεία που ενώνει τη Μητρόπολη με το Λευκό Πύργο, περνά οπή Λεωφόρο Νίκης ακριβώς πάνω από την παλιά διεύθυνση του Αμερικανικού Προξενείου... Στην ίδια περιοχή σχηματίζεται, από τις οδούς Κούσκουρα-Π.Π. Γερμανού οριζόντια και Π. Μελά κάθετα, ένας συμμετρικός σταυρός που έχει στην κορυφή του την Αγία Σοφία, στη βάση την πλατεία Φαναριωτών (και σε προέκταση το Λ. Πύργο), αριστερά τη Μητρόπολη και δεξιά την Παναγούδα. Ο κάθετος άξονας μάλιστα προεκτεινόμενος περνά από την αρχαία ρωμαϊκή αγορά και το Υπουργείο Μακεδονίας Θράκης, συνδέοντας το τελευταίο με το Λευκό Πύργο... Στο σημείο που τέμνονται ο οριζόντιος και ο κάθετος άξονας του οταυρού, Π. Μελά με Π.Π. Γερμανού, έχουν την κορυφή τους τέσσερα ισοσκελή τρίγωνα. Το 1ο με βάση του την οδό Γούναρη, το 2ο τη Μητροπόλεως, το 3ο την Αγίας Σοφίας και το 4ο την Εγνατία. Ένα άλλο ισοσκελές τρίγωνο, με κορυφή του την Αγ. Σοφία και βάση τη Γούναρη, σχηματίζουν η οδός Παύλου Μελά και η Πατριάρχου Ιωακείμ προεκτεινόμενη νοερά μέχρι τη Ροτόντα. Ενώ με την ίδια κορυφή σχηματίζεται και τρίτο ισοσκελές τρίγωνο με βάση την οδό Εθνικής Αμύνης.

Πέλμα αρχαίου κίονος εντοιχισμένο
σε εκκλησία στο κέντρο της πόλης.

Η βάση ξεκινά από το Λευκό Πύργο, περνά από το Σιντριβάνι και καταλήγει στην τομή της οδού Αρμενοπούλου επί της Εθν. Αμύνης. Την κοινή γωνία της κορυφής των δύο αυτών τριγώνων (Αγία Σοφία) τέμνει η Αλεξάνδρου Σβώλου σε δύο ίσα μέρη και συνεχίζει στην άλλη πλευρά του περιβόλου του ναού με την οδό Ερμού...
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι ομόκεντροι κύκλοι που διαγράφονται γύρω από τη Ροτόντα (το αρχαίο Πάνθεον).
1. Ο πρώτος κύκλος, με ακτίνα την απόσταση Ροτόντα-Αψίδα Γαλέριου, περνά πάνω από τους Ναούς Αγ. Παντελεήμονα και Παναγίας Δεξιάς.
2. 0 επόμενος περνά πάνω από το Τουρκικό Προξενείο, το Σιντριβάνι, τη Σέρβικη Εκκλησία, και την Παναγούδα (Αγία Παρασκευή).
3. Άλλος κύκλος περνά πάνω από την Αχειροποίητο (όπου φέρεται να βρισκόταν Ναός του Διονύσου), τη Λαοδηγήτρια, το Ναό στα κοιμητήρια της Ευαγγελίστριας, τα ανάκτορα του Γαλέριου και το Οκτάγωνο
4.Ο αμέσως επόμενος περνά από την Αγία Σοφία, τον Αγ. Νικόλαο Ορφανό και τις Κατακόμβες του Αγ. Ιωάννη.
5.Ο κύκλος με ακτίνα Ροτόντα-Αγ. Δημήτριο, περνά από το Αλατζά Ιμαρέτ, τους Ταξιάρχες, την πλατεία ΧΑΝΘ, τη ΒΔ άκρη του Αλεξάνδρειου Αθλητικού Μελάθρου, τη Στρατιωτική Λέσχη και τη Ρωμαϊκή Αγορά.
6.Αν φανταστούμε έναν κύκλο, του οποίου η γραμμή έχει το πάχος της διαμέτρου του Αλεξάνδρειου Αθλητικού Μελάθρου, τότε βρίσκουμε στην περιφέρεια του - επιπλέον στα όσα αναφέρθηκαν στο 6ο σημείο: Τον πύργο του ΟΤΕ, το Θέατρο Κήπου, το Λευκό Πύργο, την παλιά θέση του Αμερικανικού Προξενείου, τη Μητρόπολη, το πολιό Κεντρικό Ταχυδρομείο επί της Τσιμισκή, όπου σήμερα βρίσκεται το κτιριακό συγκρότημα που στεγάζει ανάμεσα σε άλλους και το Αμερικανικό Προξενείο (!), την Παναγία Ελεούσα, την Αγία Θεοδώρα, την Παναγία Χαλκέων, το Ρωμαϊκό Ωδείο, το Γενί Χαμάμ, και τη Δεξαμενή στον Άγιο Παύλο.
7. Άλλος κύκλος τέλος περνά από τον Προφήτη Ηλία, τον Όσιο Δαυίδ, τη Μονή Βλατάδων, τον Αγ. Παύλο -επί της ομώνυμης οδού- και τον Αγ. Παύλο πάνω από τη Δεξαμενή, το παλιό 424 Στρατιωτικό Νοσοκομείο και το Βασιλικό Θέατρο...

Βωμός και άλλα αρχαιοελληνικά 
σπαράγματα σε αυλή άλλης εκκλησίας 
στο κέντρο της πόλης.

Η πληθώρα των χριστιανικών ναών στο κέντρο της Θεσσαλονίκης (χτισμένοι πάνω σε αρχαιοελληνικούς ναούς) και οι συνδέσεις τους τόσο με τη Ροτόντα, όσο και μεταξύ τους αφήνει με σχετική σιγουριά να υποθέσουμε πως εδώ βρίσκεται ένα από τα σημαντικότερα ενεργειακά κέντρα της πόλης. Μάλιστα, ο ναός της Αγίας Σοφίας φαίνεται πως παίζει ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο και πολύ πιθανόν να πρόκειται για πολύ βασικό γεωδαιτικό σημείο. Η μελέτη του χάρτη φανέρωσε ακόμη περισσότερες ενδιαφέρουσες συνδέσεις, μέσω κύκλων ή ευθειών, που συνδέουν τρία ή περισσότερα σημαντικά σημεία (π.χ. η ευθεία Άγιος Δημήτριος-Λευκός Πύργος περνά ακριβώς πάνω από την Αχειροποίητο), όμως θεωρώ πως πριν καταλήξουμε σε συμπεράσματα είναι καλό να προηγηθεί συστηματικότερη και σφαιρική μελέτη του τοπικού MATRIX. Και ποιος ξέρει, ίσως τελικά η ίδια η πόλη και ο χάρτης της να μας αποκαλύψουν και άλλα καλά κρυμμένα «μυστικά»...

Β.Χ. http://ofis66.blogspot.com/

ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΤΩΝ «ΑΓΙΩΝ»: 205-70=75 !

«Και έζησεν ο Θάρρα εβδομήκοντα έτη (70) και εγέννησε τον Αβραάμ [...] και έγειναν αι ημέραι του Θάρρα διακόσια πέντε έτη (205) και απέθανεν ο Θάρρα εν Χαρράν» (Γένεσις, 11: 26,32). «…Και εκείθεν (ο Αβραάμ) μετά τον θάνατον του πατρός αυτού (του Θάρρα) μετώκισεν (στην Χαναάν)…»(Πράξεις Αποστόλων, 7: 4). «Ο δε Αβραάμ ήτο ηλικίας εβδομήκοντα πέντε ετών (75) ότε εξήλθεν από Χαρράν» (Γένεσις, 12: 4).

Η παραπάνω σύγκριση εδαφίων, δεν θα είχε τόσο μεγάλη σημασία για κάποιον που έτσι κι αλλιώς δεν θεωρεί την εβραϊκή Βίβλο θεόπνευστη. Αποκτά όμως ιδιαίτερη σημασία όταν γύρω απ’ τον βιβλικό αυτό «αναλφαβητισμό», πρόθυμα και χωρίς δεύτερη σκέψη, συντάσσονται χιλιετίες τώρα εμβριθείς και περισπούδαστοι μελετητές και ιεροί εξηγητές των «παναγίων Γραφών»!
Φυσικά… Ποιοί είναι αυτοί που θα σηκώσουν το βέβηλο βλέμμα τους στο θεϊκό κείμενο; Πώς να φέρουν αντίρρηση όταν και οι καλύτεροι «φωστήρες» των εκκλησιαστικών συγγραμμάτων, με κάθε άνεση αναπαράγουν παρόμοια χονδροειδή λάθη, έτσι επειδή το γράφει το «αλάνθαστο» εβραϊκό βιβλίο;…
Οι βιβλικοί λοιπόν συγγραφείς, οι Εβραίοι ιστορικοί καθώς και οι εκκλησιαστικοί συνοδοιπόροι τους, δεν φαίνεται να νοιάζονται και πολύ για τέτοιες ανακρίβειες.
Φυσικά μπροστά σε τέτοιες ακατανόητες ηλικίες, που από μόνες τους σκανδαλίζουν, ποιός νοιάζεται αν χάθηκαν καμία εξηνταριά χρόνια απ’ την ζωή του πρωτοπατριάρχη;…

Μιχάλης Καλόπουλος    http://www.pare-dose.net/

Ο 'Αρχων Νους~Κώστας Τουρνάς

Απ΄το LP "Αστρόνειρα" (1973) !
Όντα της Γης, ακούστε κι απόψε τη φωνή της ζωής.
Καθένα από σας έχει ελλείψεις και λάθη, είστε ημιτελείς.
Η σκέψις ελέγχεται, μονάχα για λόγος εξελικτικούς.
Το τμήμα ιάσεως χαρίζει τη λήθη στους νοσταλγούς.
Όλοι να μάθετε κι όλοι να ξέρετε ότι ο Υπερνούς
χρόνια κυβέρνησε κι είναι να κυβερνά αιώνες πολλούς.
Τα νέα τ' αυριανά θα πούμε από σήμερα, είναι αύριο γιορτή.
Είν' η επέτειος που Νους και εγκέφαλοι φτάσαν στη Γη.
Νοιώθω σαν ένα τρελό πεισματάρη μεγάλο, μα κι ο Νους μας, ο αρχηγός, με μετρά δίχως άλλο.
Πλύση θέλει ο Νους στο μυαλό μου να γίνει,
μα αυτό είναι καθαρό κι όπως είναι θα μείνει.
...σε στίχους και μουσική του Κώστα Τουρνά... elpidacki

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΤΩΝ ΑΘΑΝΑΤΩΝ

Σήμερα μάλιστα, καθώς αποξηραίνονται μέρα με την ημέρα οι εγκληματικές ιδεολογίες του φονικότατου Εικοστού αιώνα, καθώς ορθώνεται εμπρός μας η μέγιστη πρόκληση του καθαρμού του νου μας και του περιβάλλοντός μας από την κόπρο της μισαλλοδοξίας, του αντιερωτισμού, της σιμωνίας, της τεχνολαγνείας και όλων των άλλων τεράτων που γεννοβόλησε εδώ και αιώνες η μέγιστη Ύβρις της αμετροέπειας, καθώς φουντώνει η αγανάκτηση ενάντια στους εχθρούς της Ζωής - είκοσι χρόνια για να μεγαλώσεις ένα παιδί, είκοσι δευτερόλεπτα για να το σωριάσει μια σφαίρα νεκρό - καθώς οι παρελθούσες ιδεοληψίες καταρρέουν είδαμε τους "δεξιούς" να καταριούνται το ίνδαλμά τους, την Αμερική, και το επαίσχυντο σύνθημα-εξίσωση "ο χρόνος είναι χρήμα", όπως είδαμε και τους αριστερούς να σιμωνίζουν αναίσχυντα καταστρέφοντας με τα ίδια τους φιλάργυρα χέρια την "ιδανική" Σοβιετία τους η ύψιστη Θεά Ανάγκη μας ωθεί όλους και πάλι προς τα εκεί, προς την Αρχαία Κληρονομιά, προς τον Έρωτα του Πάτριου, του Ωραίου και του Σοφού, προς την Φιλοπατρία, την Φιλοκαλία, την Φιλοσοφία, προς την Αρχαία εν τέλει θρησκευτική αντίληψη του σεβασμού και της διατήρησης της Ζωής.

Iδού λοιπόν γιατί όλο και περισσότεροι Έλληνες σήμερα επιδιώκουν με κάθε τρόπο το βάπτισμά τους στα νάματα της Αρχαίας Σοφίας. Ιδού γιατί αναζητούν την συμφιλίωση με τη Φύση, με το περιβάλλον, με το σώμα μας, με όλες τις σωματικές λειτουργίες και προπάντων την ερωτική. Ιδού γιατί επιδιώκουν και επίσημα την αναβίωση της Αρχαίας Ελληνικής Θρησκείας. Διότι η επιδίωξη της επαφής με το Αρχαίο Αθάνατο Ελληνικό Πνεύμα - την πηγή κάθε πολιτισμού - υπόσχεται τον εξανθρωπισμό του βίου μας. Υπόσχεται την υπέρβαση των σημερινών δεινών που επισώρευσε η Ύβρις. Υπόσχεται τη Χαρά της Ζωής.
Την χαρά που εμπνέουν όλες εκείνες οι αναρίθμητες συνιστώσες οι οποίες φροντίζουν, διατηρούν και συνεχίζουν τη Ζωή, και τις οποίες οι πρόγονοί μας ποιητικά αποκάλεσαν - όπως ξέρουμε - Αφροδίτη, Ερμή, Αθηνά, Δήμητρα, Απόλλωνα, Άρτεμη, Ήφαιστο, Διόνυσο, Δία, Ήρα, Πλούτωνα, Πο­σειδώνα, Εστία, Πάνα, Αμφιτρίτη, Ωκεανό, Νύμφες, Σατύρους, Διόσκουρους, Ηρακλή, Θησέα, Περσέα, Βελλεροφόντη, Κρόνο, Ουρανό, Ρέα, Γαία, Ευρυνόμη και... Έρωτα.
Προπάντων Έρωτα!..
Είτε το θέλουμε είτε όχι, εφόσον θα υπάρχει η Ζωή, θα υπάρχουν και οι Έλληνες Θεοί.
Διότι οι Έλληνες Θεοί είναι ένα και το αυτό με τη Ζωή. Κι είναι θέμα δικό μας κι όχι δικό Τους, εάν θέλουμε να ευεργετηθούμε από την απόδοση τιμών προς τα πρόσωπά Τους.
Εάν φροντίζουμε, εάν ποτίζουμε, εάν σκαλίζουμε, εάν περι­βάλλουμε με αγάπη ένα δέντρο, αυτό θα μας χαρίσει άφθονους καρπούς αλλά και την απόλαυση της ωραίας του όψης.
Εάν το εγκαταλείψουμε αυτό ενδεχομένως θα ξεραθεί αλλά οι σπόροι του θα παραμείνουν αιώνιοι, αναλλοίωτοι, αθάνατοι, έτοιμοι να βλαστήσουν μόλις προκύψουν οι κατάλληλες συνθή­κες για να καλύψουν όλη τη Γη με δάση ολόκληρα υπέροχων δέντρων.
Έτσι είναι κι οι Θεοί μας.
Υπάρχουν από μόνοι τους, αιώνιοι, αθάνατοι, αέναοι. Σαν τον Σύμπαντα Κόσμο τον οποίο κατοικούμε και κατοικούν.
Εάν τους φροντίσουμε, θα μας φροντίσουν.
Εάν τους θεραπεύσουμε, θα μας θεραπεύσουν.
Εάν τους ερωτευτούμε, θα μας ερωτευτούν!..

Tου Μάριου Βερρέτα από το βιβλίο του "ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ ΕΛΛΗΝΑΣ" Πλανήτης Γη
                     ΔΙΑΒΑΣΤΕ: ΕΡΩΣ Ο ΠΛΑΤΩΝΙΚΟΣ

ΟΡΦΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΔΙΑ

Οι ιερές, μαγικές λέξεις δεν είναι παρά εκφραστικά σύμβολα των πραγμάτων του αόρατου κόσμου, αρκετά ανάλογες με τις Πλατωνικές ιδέες.
Η ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΔΗ ΤΩΝ ΟΡΦΙΚΩΝ ΥΜΝΩΝ, ΔΡΟΥΝ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΑ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΑ ΣΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ!
Η ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΤΟΥ ΥΜΝΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΕΞΗΣ:

ΔΙΑ ΠΟΛΥΤΙΜΗΤΕ, ΑΘΑΝΑΤΕ ΔΙΑ, ΑΥΤΗΝ ΤΗ ΛΥΤΡΩΤΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΣΟΥ ΑΠΕΥΘΥΝΟΥΜΕ. Ω ΒΑΣΙΛΙΑ, ΑΠ' ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΚΕΦΑΛΗ ΠΡΟΒΑΛΑΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ. Η ΘΕΑ ΜΗΤΕΡΑ, Η ΓΑΙΑ, ΤΩΝ ΒΟΥΝΩΝ ΟΙ ΥΨΙΤΕΝΕΙΣ ΡΑΧΕΣ, ΚΙ Ο ΠΟΝΤΟΣ ΚΙ ΟΛΑ ΟΣΑ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ.
ΔΙΑ ΚΡΟΝΙΕ, ΣΚΗΠΤΟΥΧΕ, ΚΑΤΕΡΧΟΜΕΝΕ ΜΕ ΑΣΤΡΑΠΕΣ ΚΑΙ ΒΡΟΝΤΕΣ, ΜΕΓΑΛΟΨΥΧΕ, ΠΑΝΤΟΓΟΝΕ ,ΑΡΧΗ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ ΤΕΛΟΣ.
ΓΑΙΟΣΕΙΣΤΗ, ΑΥΞΗΤΗ, ΚΑΘΑΡΣΙΕ, ΠΑΝΔΟΝΗΤΗ, ΑΣΤΡΑΠΟΒΡΟΝΤΗ, ΚΕΡΑΥΝΙΕ, ΤΡΟΦΟΔΟΤΗ ΔΙΑ.
ΕΙΣΑΚΟΥΣΕ ΜΕ ΠΟΙΚΙΛΟΜΟΡΦΕ ΚΑΙ ΔΩΣΕ ΥΓΕΙΑ ΑΡΙΣΤΗ, ΘΕΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΑΜΕΜΠΤΗ ΔΟΞΑ ΠΛΟΥΤΟΥ......ΑΥΤΟΓΕΝΗ ΠΑΤΕΡΑ ΤΩΝ ΜΑΚΑΡΙΩΝ ΘΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΘΝΗΤΩΝ. ΓΙΑ ΧΑΡΗ ΤΩΝ ΣΠΟΝΔΩΝ, ΔΙΝΕ ΣΩΣΤΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΤΟ ΝΟΥ, ΖΩΗ ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΚΗ, ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΤΗ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΘΕΑ ΕΙΡΗΝΗ, ΤΗΝ ΠΟΛΥΤΙΜΗ, ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΤΡΕΦΕΙ ΚΑΙ ΒΙΟ ΓΕΜΑΤΟ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΕΥΘΥΜΟΥΣ ΛΟΓΙΣΜΟΥΣ! http://www.youtube.com/user/oriaka 

ΟΠΩΣ ΠΑΛΑΙΑ ΟΙ ΑΧΑΙΟΙ ΤΟΝ ΠΑΤΡΟΚΛΟ

Όταν η διοίκηση, το φαναριωτιλίκι δηλαδή, μας λέει ο Σολωμός, για να διασπάσει τους οπλαρχηγούς του Βάλτου, έστειλε είκοσι διπλώματα στρατηγών, εκεί που ήταν μόνο ο Μαρκομπότσαρης, ο Μάρκος τους εκάλεσε, έσκισε μπροστά στα μάτια τους το δίπλωμά του, και είπε:
-Ο Σκόντρα πασάς τα δίνει τα διπλώματα. Κι όποιος είνε παλικάρι, ταχιά το παίρνει από τα χέρια του.
Είπε, και τράβηξε κατά το Κεφαλόβρυσο του Καρπενησιού. Εσκοτώθηκαν τούρκοι έως οχτακόσιοι. Από τους δικούς του δεκατρείς. Και τριάντα λαβωμένοι.
Τον έφεραν από το Καρπενήσι στο Μεσολόγγι στον ώμο.
Και τον ταφιάσανε με μοιρολόγια και κλάηματα.
Όπως παλαιά οι αχαιοί τον Πάτροκλο.
Τον κλαίει ο γερο – Νοταράς.
Γονατιστός τον έκλαιγε. 
Κι από την άλλη στο σχήμα το κηφηναριό του πατριάρχη. Οι πρίντζιπες, οι καλαμαράδες, οι σπουδαγμένοι στην Ευρώπη με τα ψαλιδοκέρια και τις βελάδες. Οι φαναριώτες που προσφωνάζουνταν Εξοχότατε και Γενναιότατε! Κι όσες φορές πέτυχαν να ηγηθούν στις μάχες, έσπειραν στους έλληνες το θρήνο και τη συφορά. Μαυροκορδάτος, Νέγρης , ο άθλιος Κωλέττης, κι όλη η συναφής κουλουμωτή μύγα.
Θα κετεβούν στη σηκωμένη χώρα σα θολωμένα ρέματα και λασπουριά. Θα κοιταχτούν πονηρά με τα δύο και τα τέσσερα στραβά τους. Θα συναγροικηθούν αστραπιαία στις γωνίες και στα σκοτεινά. Και θ' αμολήσουν στον τόπο τις όχεντρες.
Δεκαπέντε μήνους επολέμησαν οι έλληνες τον τύραννο. Κι αν ήθελαν βαστάξει μονιασμένοι ως το τέλος, θα τον εφτάνανε στην Κόκκινη Μηλιά. Αλλά τους άλλους πεντέμισυ χρόνους σφαζόντανε μεταξύ τους. Και το σπαθί να βυθίζεται στη λαβή. Αυτό ήταν το έργο των φαναριωτών, των δεσποτάδων, και της ελληνοεβραίικης ανομίας.
-Τι κοιτάς, Κολοκοτρώνη μου, με το μάτι σου στυλωμένο τόση ώρα εκεί, κατά τα βουνά;
- Α! Βλέπω πίσω από τα βουνά. Εκεί στην πόρτα τ' Αναπλιού. Και τους καλαμαράδες να πλέκουν ένα γαϊτανάκι. Μα ένα γαϊτανάκι. 
Κι άλλη φορά σε μια σύναξη γυρίζει άγρια ο Γέρος κατά το δεσπότη της Άρτας:
-Μη μου βροντάς, παπά, το πασουμάκι στο τραπέζι, γιατί βροντώ το σπαθί, και σου κόβω το κεφάλι.
Πήρε φόρα το ράσο του δεσπότη, κι ακόμη λακάει. Από το Μοριά στην Άρτα με τα πόδια. Και με τα πασουμάκια.

Από το βιβλίο του Δ. ΛΙΑΝΤΙΝΗ, «ΓΚΕΜΜΑ» Εκδόσεις: ΒΙΒΛΙΟΓΩΝΙΑ – κεφ. Ο ΕΛΛΗΝΟΕΛΛΗΝΑΣ

Διαβάστε: Ο ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΙ Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΑΓΚΑΛΙΑ

Φύλλα φθινοπωρινά…

ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ !!!

logkost1

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΙΝΤΙΓΚΟ ΚΑΙ ΤΟ 2012

Ο Σκοτ Μάντελκερ μιλά για τα παιδιά ίντιγκο -- τα παιδιά που γεννιούνται με εξωγήινες ψυχές και έρχονται από την Ανδρομέδα, τον Σείριο, τις Πλειάδες και διάφορα άλλα αστρικά συστήματα. VideoTranslations 

Υπάρχουν άραγε παιδιά που προορίζονται να σώσουν τον κόσμο; Μήπως βρίσκονται ανάμεσα μας αυτοί οι άνθρωποι που οραματίζονται ένα καλύτερο αύριο και μπορούν να συμβάλουν σε αυτό;
Οι «φωτισμένες» γενιές είναι εδώ...
Τα παιδιά indigo θεωρούνται ασυνήθιστα ευαίσθητα και χαρισματικά. Κάθε χρόνο, γίνονται όλο και περισσότερες αναφορές από γονείς και καθηγητές που επιβεβαιώνουν την ύπαρξη αυτών των παιδιών.
Η γενιά Indigo πολλαπλασιάζεται πολύ γρήγορα. Μέχρι πριν από 30 χρόνια, κανένας δεν είχε ακουστά το φαινόμενο. Σήμερα, το 70% των παιδιών που γεννιούνται διαθέτουν αύρα ανοιχτού μωβ χρώματος. Οι επιστήμονες αναμένουν την αύξηση αυτού του ποσοστού έως το 90% στο κοντινό μέλλον. Κάποιοι άλλοι επίσης τονίζουν ότι η γέννηση των παιδιών Indigo δεν είναι τυχαία, προτείνοντας ότι η νέα αυτή φυλή υπήρχε ανέκαθεν και λάμβανε μεγάλες διαστάσεις κατά τη διάρκεια των πιο καταστροφικών στιγμών στην ιστορία μας. indigo-children 

ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΤΗ ΖΩΗ... ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΑ...

ΤΟ ΡΗΜΑ «ΠΙΣΤΕΥΩ» ΑΠΟΥΣΙΑΖΕΙ ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΩΝ

Μας έχουν μάθει να λέμε και να νομίζουμε ότι "οι Αρχαίοι Έλληνες πίστευαν στους Δώδεκα Ολύμπιους και σε άλλους αναρίθμητους Θεούς και Θεές".
Αυτό είναι ψέμα. Το ρήμα "πιστεύω" απουσιάζει παντελώς από την ορολογία των Αρχαίων Ελληνικών θρησκευτικών πεποιθήσεων.
Ο όρoς "πίστη" παραπέμπει στην τυφλή αποδοχή ενός αυταρχικού και ανεξέλεγχτου δόγματος ενώ το επίθετο "πιστός" χαρακτηρίζει μόνον τον δούλο. Οι πρόγονοι μας όμως ήσαν άνθρωποι ελεύθεροι. Δεν "πίστευαν" στις Θεές και τους Θεούς. Απλά τους λά­τρευαν. Και η έννοια της λατρείας μας οδηγεί κατευθείαν σε εκείνην του Έρωτα.
Διότι μόνον ο ερωτευμένος λατρεύει. Μόνον ο ερωτευμένος έλκεται από το κάλλος του υποκειμένου των συναισθημάτων του και το λατρεύει, όπως ακριβώς έλκεται η ψυχή από την ευωδιά και την ωραιότητα του σχήματος και των χρωμάτων του άνθους.
Δεν "πίστευαν" λοιπόν οι πρόγονοί μας στις Θεές και τους Θεούς. Αντίθετα τους λάτρευαν διότι ήσαν ερωτευμένοι μαζί τους. Ήσαν ερωτευμένοι με την απαράμιλλη ομορφιά του ελληνικού τοπίου. Ερωτευμένοι με το χάραμα, ερωτευμένοι με το δειλινό, ερωτευμένοι με τον γαλάζιο ουρανό, ερωτευμένοι με τα μεγαλόπρεπα βουνά, ερωτευμένοι με την πολύτροπη θάλασσα, ερωτευμένοι με τον χρυσαφένιο ζωοδότη Ήλιο, ερωτευμένοι με τη αργυρόμορφη αινιγματική Σελήνη, ερωτευμένοι με τη γονιμοποιό βροχή, ερωτευμένοι με τη νοτισμένη γη, που την καρπίζει η βροχή στα πλαίσια της θεσπέσιας συνουσίας της καταιγίδας.
Οι πρόγονοί μας γνώριζαν ότι κινητήριος δύναμη κάθε έκφρασης της Ζωής είναι η ερωτική έλξη και για τούτο λάτρευαν τον Θεό Έρωτα. Κι επειδή το πρώτο όπλο της ερωτικής έλξης είναι το Κάλλος, οι πρόγονοί μας λάτρευαν την ομορφιά. Οι πρόγονοί μας ήξεραν ότι το μέσο για την κατανόηση του Σύμπαντος Κόσμου είναι η ευφυΐα του νου. Κι επειδή το υπέρτατο κόσμημα του νου είναι η Γνώση, οι πρόγονοί μας λάτρευαν τη σοφία.
Τρεις λέξεις αρκούν για να περικλείσουν όλο τον πλούτο των λατρευτικών συναισθημάτων και όλη την ουσία των αρχαίων θρησκευτικών πεποιθήσεων: Φιλοπατρία, Φιλοκαλία, Φιλοσοφία.
Έρως προς την Πατρίδα, έρως προς το Κάλλος, έρως προς την Σοφία. Και οι ερωτευμένοι πρόγονοί μας με την Πατρίδα, το Κάλλος και τη Σοφία έπλασαν αναρίθμητους μύθους προκειμένου να προσφέρουν στις επόμενες γενιές - και σε μας εν τέλει με τρόπο ποιητικό άρα καλαίσθητο και διαχρονικό όλο το απόσταγμα αναρίθμητων αιώνων λαϊκής γνώσης και εμπειρίας.
Ιδού η αξία των μύθων. Και οι μύθοι βέβαια μας μιλούν για τις Θεές και τους Θεούς
Τι ήσαν λοιπόν οι Έλληνες Θεοί;
Μήπως πλάσματα της φαντασίας και των "ατελών" θρησκευτικών πεποιθήσεων των προγόνων μας ή μήπως κάτι άλλο πολύ πιο σημαντικό;
Μήπως υπέρτατες οντότητες που φώτισαν με τις διδασκαλίες τους, τους απολίτιστους προγόνους των προγόνων μας;
Μήπως "σπεπτομορφές" ικανές να παρεμβαίνουν στην καθημερινότητα;
Μήπως γοητευτικοί ήρωες ψεύτικων ιστοριών;
Μήπως άψυχα ξύλινα, πέτρινα ή μεταλλικά αγάλματα ωραiων ανδρών και γυναικών;
Μήπως χαμερπής εσμός ασυγκράτητων ερωτύλων που συνουσιάζονταν αδιάκοπα και γεννούσαν ομοίους τους;
Μήπως αρχαιότατοι ευγενείς πρόγονοι των προγόνων μας που ωφέλησαν με τα έργα τους τις ανθρώπινες κοινωνίες;
Ή μήπως ποιητικές εκφράσεις των φυσικών δυνάμεων οι οποίες συνιστούν, ορίζουν και διασφαλίζουν τη λειτουργία του! Σύμπαντος Κόσμου;
Οι Έλληνες Θεοί δεν ορίζονται εύκολα.
Περικλείουν έναν τόσον απροσμέτρητο πλούτο εννοιών, γνώσεων και συναισθημάτων, ώστε τόμοι ολόκληροι εμπεριστα­τωμένων διατριβών δεν θα αρκούσαν προκειμένου να τον κατα­γράψουν.
Οι Έλληνες Θεοί είναι πολύμορφοι, πολυποίκιλοι, πολυεπίπεδοι.
Την μια στιγμή εμφανίζονται ως τρυφεροί σύντροφοι στα όνειρα των παιδιών, ικανοί να τους εμπνεύσουν, διαμέσου της γοητείας της μυθικής αφήγησης, ύψιστα ιδανικά, καθοριστικά για όλο τους τον βίο, την επομένη παρουσιάζονται ως πρόθυμοι φίλοι και αρωγοί στην κάθε καθημερινή δυσχέρεια των ενηλίκων που τους επικαλούνται, κι έπειτα εμφανίζονται σε όσους το επιθυμούν, ως σοφότατοι και πάντα φιλικοί ιεροφάντες, ικανοί να αποκαλύψουν στους μύστες πλήθος ψηγμάτων αιώνιας κο­σμικής σοφίας.
Οι Έλληνες Θεοί δεν βρίσκονται εκτός του Σύμπαντος Κό­σμου ούτε κατασκεύασαν τον Κόσμο.
Ο Κόσμος τούτος υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει από μόνος του. Οι Θεές και οι Θεοί απλά τον κατοικούν και τον φροντίζουν.
Είναι δυναμικά μέλη του Σύμπαντος Κόσμου, αναντικατάστατες συνιστώσες της λειτουργίας του.
Ή - επαναλαμβάνω - ποιητικές εκφράσεις των φυσικών δυνάμεων οι οποίες συνιστούν, ορίζουν και διασφαλίζουν τη λει­τουργία του Σύμπαντος Κόσμου!..

Tου Μάριου Βερρέτα (από το βιβλίο του "ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ ΕΛΛΗΝΑΣ")
http://planiths-gh.pblogs.gr/

«Οι θνητοί νομίζουν ότι οι θεοί γεννιούνται και ότι έχουν φορέματα και φωνή και σώμα σαν το δικό τους. Αλλά αν τα βόδια και τα άλογα ή τα λιοντάρια είχαν χέρια ή μπορούσαν να σχεδιάσουν με τα χέρια και να κάνουν έργα που κάνουν οι άνθρωποι, τα άλογα θα απεικόνιζαν τους θεούς σαν άλογα , τα βόδια σαν βόδια, και θα έκαναν το σώμα τους σαν το δικό τους. Οι Αιθίοπες λένε ότι οι θεοί τους είναι πλακουτσομήτιδες και μαύροι.
Κανένας άνθρωπος δεν ξέρει, ούτε θα μάθει ποτέ, την αλήθεια για τους θεούς και για τα όσα λέω, γιατί ακόμα κι αν κατά τύχη κάποιος είπε την πλήρη αλήθεια, δεν το ξέρει. Για όλα τα πράγματα υπάρχουν μόνο γνώμες.
Οι θεοί δεν τα φανέρωσαν όλα εξαρχής στους ανθρώπους, αλλά ψάχνοντας οι άνθρωποι βρίσκουν με τον καιρό το καλύτερο». ΞΕΝΟΦΑΝΗΣ

«Τα περί αοράτων όπως και τα περί των θνητών μόνο οι θεοί τα αντιλαμβάνονται με σαφήνεια, οι άνθρωποι μπορούν μόνο να κάνουν υποθέσεις».  ΑΛΚΜΑΙΩΝ Ο ΚΡΟΤΩΝΙΑΤΗΣ

ΑΣΤΗΡ ΕΜΟΣ

-Ἀστέρας εἰσαθρεῖς, ἀστήρ ἐμός;
-Εἴθε γενοίμην οὐρανός,
ὡς πολλοῖς ὄμμασιν εἰς σὲ βλέπω!

-Τ' αστέρια κοιτάς, αστέρι μου;
-Είθε να γινόμουν ουρανός,
για να σε βλέπω με πολλά μάτια!

Ποίηση: Πλάτων

Απόδοση: Γιώργος Λαθύρης
Μουσική: Ευανθία Ρεμπούτσικα
   Βιντεο-δημιουργία: ΗΛΙΟΔΡΟΜΙΟΝ Lynkeas 

ΒΩΜΟΣ

Το κέντρο της λατρείας των Εθνικών δεν είναι ο Ναός, ένα αρχιτεκτόνημα που δεν συμβολίζει άλλωστε την φοβερή κατοικία μιάς υπερκόσμιας οντότητας, αλλά είναι απλώς σκέπη ιερών αντικειμένων κι αγαλμάτων.
Το πραγματικό κέντρο της πατρογονικής μας λατρείας είναι ο βωμός (μία τραπεζόσχημη δηλαδή κατασκευή όπου προσφέρονται διάφορα «ιερεία» στους Θεούς) και βασικό συστατικό της αποτελεί η θυσιαστική πράξη, που αποσκοπεί στην άμεση επικοινωνία με τους Θεούς. Μετά την εμφάνιση των Ναών οι βωμοί ανεγείροντο μπροστά από την είσοδο των πρώτων, ενώ άλλοι, για την οικιακή λεγόμενη λατρεία, ανεγείροντο μέσα στο έρκος των οικιών.
Υπήρχαν επίσης και δημόσιοι μικροί βωμοί όπου καιγόταν θυμίαμα ή χύνονταν προσφορές αρωμάτων.
Οι βωμοί αποτελούσαν σημείο ασυλίας και όποιος τους άγγιζε θεωρείτο απαραβίαστος, όπως κάποιος που «εκρατούσε το χέρι των Θεών».
H εγκαινίαση ενός νέου βωμού, συνοδεύεται από τη λεγόμενη «καθιέρωσή» του, δηλαδή από την πρόσκληση του Θείου ν' αποδεχθεί το συγκεκριμένο θυσιαστήριο ως «πύλη» από τον κόσμο των θνητών στον κόσμο των Αθανάτων και αντιστρόφως.

Από ετών καθιερωμένοςΒωμός
της Ελληνικής Θρησκείας
προς τιμήν του
Ελευθερέως Διονύσου,
κάπου στην Αρχαία Ήλιδα...
Φωτ. Ιαλυσσός Ηλιοδρόμιον

Η βασική «εξωτερική» τελετή είναι έργο ενός ιερέως ή μιας ιέρειας που φοράει πολύχρωμα άμφια, κάνει κύκλους γύρω από τον βωμό κρατώντας στα χέρια μία «πανσπερμία» απαγγέλλοντας ή τραγουδώντας ύμνους κι ευχαριστίες προς την θεότητα και, που, τέλος, χύνει την προσφορά πάνω στον βωμό επικαλούμενος ή επικαλουμένη αντιστοίχως την εφεξής εκεί θεία παρουσία, συμφώνως προς τον Αρχαίο Νόμο του: «εκεί που βρίσκονται οι βωμοί, εκεί βρίσκονται και οι Θεοί»
Στους Έλληνες, αρχαιότερος βωμός θεωρείται εκείνος του Θεού «Λυκαίου» Διός στο ομώνυμο όρος της Αρκαδίας, ενώ στους Ρωμαίους ο ονομαζόμενος Ara Maxima (προς τιμήν του Ανικήτου Ηρακλέους).
Το πιό συχνό σχήμα βωμών, τουλάχιστον στον ελληνορωμαϊκό κόσμο, είναι το κυβικό ή τετράπλευρο εν γένει, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις συναντάμε και κυλινδρόσχημους βωμούς.
Στην επάνω επιφάνεια υπήρχε συχνά μία κυκλική εσοχή για την υποδοχή του δοχείου της πυράς, ενώ οι πλευρές ήσαν διακοσμημένες με ανάγλυφες παραστάσεις και επιγραφές με το όνομα του τιμωμένου Θεού ή και το όνομα των θρησκευτών που αφιέρωσαν τον βωμό.
http://hellenicnationalreligion.blogspot.com/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ: ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΕΡΑΤΕΙΑΣ

ΣΑΛΛΟΥΣΤΙΟΣ: ΠΕΡΙ ΘΕΩΝ ΚΑΙ ΚΟΣΜΟΥ

Ο Σερήνος Σαλλούστιος (ή Σαλούστιος) υπήρξε νεοπλατωνικός φιλόσοφος του 4^ου "μεταχριστιανικού" αιώνος, σύγχρονος, αλλά και προσωπικός φίλος, του φωτισμένου αυτοκράτορος Ιουλιανού, στον οποίο άλλωστε εισηγήθηκε την πολιτική ανοχής και ανεξιθρησκίας απέναντι στους χριστιανούς, παρά την θανάσιμη εχθρότητα των τελευταίων προς κάθε τι το Εθνικό.
Στο επίτομο έργο του "Περί Θεών και Κόσμου", με το οποίο ο ίδιος φιλοδοξούσε προφανώς να διαμορφώσει μία εισαγωγή στον Νεοπλατωνισμό, πραγματεύεται με πολύ απλή και κατανοητή γλώσσα τα δύσκολα φιλοσοφικά και θεολογικά ζητήματα του Ελληνικού Πολυθεϊσμού. 
Κάποια σημαντικά σημεία του "Περί Θεών και Κόσμου" αποσαφηνίζουν την ξεκάθαρα πολυθεϊστική φύση του Ελληνικού Εθνισμού, παρά τα όσα απατεωνίστικα επιχειρούν να "καθιερώσουν" στις ημέρες μας οι αλιεύοντες σε θολά ύδατα παραχαράκτες της Παραδόσεώς μας.
Αρμόδιοι να μάς πούνε το τι πίστευαν οι Έλληνες, ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΝ ΕΚΕΙΝΟΙ ΟΙ ΙΔΙΟΙ και όχι οι σύγχρονοι εσωτεριστές, θεοσοφιστές, χριστιανοί, γνωστικοί και οι λοιποί συνοδοιπόροι τους.
Εμείς, ως συνεχιστές της πατρογονικής μας πολυθεϊστικής Παραδόσεως, δίνουμε βήμα στον Σαλλούστιο για να μας μιλήσει τόσο για την Πρώτη Αιτία που ουδεμία σχέση έχει με τον αφύσικο και εξωκοσμικό "Θεό" των μονοθεϊστών, όσο και για την φύση, τις ουσίες και τις τάξεις των Θεών μας. 

Ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://clubs.pathfinder.gr/ethnikoi/994856

ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΒΗΣΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΤΑΛΟΓΟ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ;

Αρχές του 1993 έγινε μια εκδήλωση στο Παρίσι από έλληνες καλλιτέχνες για την ασβολερή Κύπρο. Εκείνο το θαλασσοφίλητο νησί.
Εκεί, ένας δημοσιογράφος ερώτησε τρεις τέσσερες έγκριτους έλληνες που ζουν μόνιμα στη Γαλλία μια ερώτηση καίρια.
Για ειπέτε μου, τους είπε, εσείς που όντας μακρυά από την Ελλάδα βλέπετε με άλλο μάτι, το αληθινό του νοσταλγού και του πάσχοντα. Με το μάτι του Οδυσσέα. Τι γνώμη έχει το παγκόσμιο κοινό για τη σύγχρονη Ελλάδα; Τι βλέπει τάχατες και τι νομίζει όπως εμείς εκεί κάτου στο Κακοσάλεσι και στην Αθήνα;
Η απόκριση που μου δώσανε και οι τέσσερες ξαναζωντάνεψε, τίμιε αναγνώστη, τις σπαθιές που δίνανε οι ντελήδες του Κιουταχή στη μάχη του Ανάλατου. Όταν πια είχε πέσει ο τρανός Καραϊσκάκης.
-Ποιά Ελλάδα, μακάριε άνθρωπε, του είπανε. Μιλάς για ίσκιους στη συννεφιά. Και για σύννεφα στην αιθρία. Για τον έξω κόσμο Ελλάδα δεν υπάρχει. Κανείς δε την ξέρει, κανείς δεν τη μελετάει, κανείς δεν τη συλλογάται. Δεν άκουσες το παλιό μοιρολόϊ;
Κλάψε με, μάνα, κλάψε με, και πεθαμένο γράψε με.
Άκουσε λοιπόν, και μάθε το. Και κει που θα γυρίσεις, να το ειπείς και να το μολογήσεις. Η Ελλάδα είναι σβησμένη από τον κατάλογο των εθνών. Αν στείλει κάποτε στους ξένους κανένα παράπονο η κανένα παρακαλετό, το συζητούν πέντε δέκα άνθρωποι της διπλωματίας σε κάποιο γραφείο, και παίρνουνε την απόφαση, όπως εμείς παραγγέλνουμε καφέ στο καφενείο και στα μπιλιάρδα.

Αυτή είναι η εικόνα που έχουν οι ξένοι για την Ελλάδα. Κι ο σουλτάνος το γομάρι δεν ξέρει τι του γίνεται. Έτσι δεν είπε ο πασάς της Σκόντρας, όταν ακούστηκε ότι οι ραγιάδες σηκωθήκανε στο Μοριά; Τώρα γυρίστηκε η τάξη. Σουλτάνος είναι ο έλληνας πολιτικός.
Θέλεις νά `χεις πιστή εικόνα του νεοέλληνα; Λάβε το ράσο του γύπα και του κόρακα. Λάβε τις ασπιδωτές κοιλιές των ιερέων, το καλυμμαύκι του Μακαρίου Β΄ της Κύπρου. Και τα γένεια τα καλογερικά, που κρύβουν το πρόσωπο, καθώς άκοσμοι αγκαθεροί φράκτες τους αγρούς. Και τις κουκουλωμένες καλόγριες, την άλλη έκδοση του φερετζέ της τούρκισσας, και έχεις το νεοέλληνα φωτογραφία στον τοίχο.
Απέναντι σε τούτη τη μελανή και γανιασμένη φοβέρα φέρε την εικόνα του Αρχαίου Έλληνα για να μετρήσεις τη διαφορά.

Φέρε τις μορφές των νέων σωμάτων, τις ευσταλείς και τις διακριτικές. Να ανεβαίνουν από την Ολυμπία και τους Δελφούς, καθώς λευκοί αργυρόηχοι κρότοι κυμβάλων. Τους ωραίους χιτώνες τους χειριδωτούς, και τα λευκά ιμάτια τα πτυχωτά και τα ποδήρη. Τα πέδιλα από δέρματα μαροκινά, αρμοσμένα στις δυνατές φτέρνες.
Φέρε την εικόνα που μας αφήσανε οι γυναίκες της Αρχαίας Ελλάδας. Οι κοντυλογραμμένες, με τις λεπτές ζώνες, τον κυανό κεφαλόδεσμο, και το ζαρκαδένιο τόνο του κορμιού. Οι Ελληνίδες του Άργους και της Ιωνίας, οι λινές και οι φαινομηρίδες. Τρέχουνε στα όρη μαζί με την Αταλάντη. Και κοιμούνται στα κοιμητήρια σαν την Κόρη του Ευθυδίκου.Όλες και όλοι στηριγμένοι χαρούμενα σε κάποια μαρμάρινη στήλη, σ' ένα λιτό κιονόκρανο, σε μια κρήνη λευκή της Αγοράς. Με περίγυρα τους ωραίους γεωμετρημένους ναούς, αναπαμένους στο φως και στην αιθρία. Άνθρωποι, και θεοί, και αγάλματα ένα…
Όλα ετούτα, για να συγκρίνεις την παλαιή και τη νέα Ελλάδα, να τα βάλεις και να τα παραβάλεις. Και στήσε το φράγκο από δίπλα, να τα κοιτάει και να τα αποτιμά. Με το δίκιο του θα `χει να σου ειπεί: άλλο πράμα η μέρα και το φως, και άλλο η νύχτα και οι μαύροι βρυκολάκοι. Δε γίνεται να βάλεις στο ίδιο βάζο υάκινθους και βάτα.
Και κάπου θα αποσώσουν επιτιμητικά την κρίση τους:
-Ακούς αναίδεια; Να μας ζητούν κι από πάνω τα ελγίνεια μάρμαρα. Ποιοί μωρέ; Οι χριστιανοχομεϊνηδες;
Αλλά είναι καιρός από τις ασκήσεις επί χάρτου να περάσουμε στα πεδία των επιχειρήσεων. Να κοιτάξουμε την πυρκαγιά που αποτεφρώνει το σπιτάκι μας.
Γιατί είμαστε σβησμένοι από τον κατάλογο των εθνών;

Από το βιβλίο του Δ. ΛΙΑΝΤΙΝΗ, «ΓΚΕΜΜΑ» Εκδόσεις: ΒΙΒΛΙΟΓΩΝΙΑ – κεφ. Ο ΕΛΛΗΝΟΕΛΛΗΝΑΣ

ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΦΩΚΑΕΙΣ, ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΗΣ ΠΡΟΒΗΓΚΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΟΡΣΙΚΗΣ

Στο λιμάνι της Μασσαλίας υπάρχει η 

περίφημη επιγραφή, αφιερωμένη 

στους Έλληνες ιδρυτές της πόλης, 

όπου αναγράφεται:

«ΕΔΩ ΠΕΡΙ ΤΟ ΕΤΟΣ 600 Π.Χ.

 ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΑΥΤΙΚΟΙ ΑΠΕΒΙΒΑΣΘΗΣΑΝ,

ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΩΚΑΙΑΝ» 

Πολύ πρώιμα, οι Ελληνικές πόλεις – κράτη ίδρυσαν πολυάριθμες αποικίες στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου στις οποίες μεταλαμπάδευσαν τις Αρετές και τα Ιδεώδη του Ελληνικού Πολιτισμού. Οι Αρχαίοι Έλληνες μετέφεραν πάντα την εστία (την ιερή φωτιά) και τα οστά των προγόνων τους όταν ίδρυαν τις αποικίες τους. Επίσης, μετέφεραν και τον πολιτισμό τους και ανέπτυσσαν τις επιστήμες, τις τέχνες και τα γράμματα.
Από αρχαιοτάτων χρόνων οι Έλληνες ταξίδευαν – όπως λεει ο Ηρόδοτος: ``κατ’ εμπορίαν καί θεωρίαν΄΄, δηλαδή για το εμπόριο των προϊόντων και την ανταλλαγή υλικών και πνευματικών αγαθών με τους ξένους λαούς.
Οι Έλληνες ήταν κυρίαρχοι των θαλασσών. Είχαν τη μεγαλύτερη δύναμη στο εμπορικό και αργότερα στο πολεμικό ναυτικό.
Οι Έλληνες έφτασαν και στα νότια παράλια της Γαλλίας όπου (οι Φωκαείς, από την Φώκαια της Μ. Ασίας η οποία ιδρύθηκε τον -8^ο αιώνα) ίδρυσαν, στις εκβολές του Ροδανού ποταμού, την Μασσαλία!!!
Από τους Έλληνες Μασσαλιώτες έμαθαν οι Γαλάτες να καλλιεργούν τις ελιές και τα αμπέλια!
Οι σύγχρονοι Γάλλοι κάτοικοι της Μασσαλίας θεωρούν εαυτούς Φωκαείς.
Η Ελληνική αποικία Μασσαλία ίδρυσε με τη σειρά της τις πόλεις: Αντίπολη (σήμερα λέγεται Αντίμπ), Νίκαια (!), Ολβία, Αρελάτο (το σημερινό Arles), Αγάθη, Ιεράπολη και Μόνοικο – το σημερινό Μονακό!!!

ΈΝΑΣ ΣΤΟΥΣ ΠΕΡΙΠΟΥ ΔΕΚΑ ΑΝΔΡΕΣ ΣΤΗ ΝΟΤΙΑ ΓΑΛΛΙΑ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΑΠΟΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΙΩΝΙΑΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΪΚΗΣ ΕΠΟΧΗΣ.
Της Στελίνας Μαργαριτίδου 
Βρισκόμαστε στο -570-560. Οι κάτοικοι της Αρχαίας Φώκαιας, στα παράλια της Μικράς Ασίας, τολμηροί θαλασσοπόροι, επιχειρούν μακρινά ταξίδια στην Κεντρική και Δυτική Μεσόγειο. 
Στο τέλος του -7ου αιώνα, χρησιμοποιώντας τις θρυλικές πεντηκοντόρους, αντί για τα στρογγυλά πλοία των Φοινίκων, ιδρύουν εμπορικούς σταθμούς και αποικίες κατά μήκος των ακτών της Δυτικής Μεσογείου με σκοπό τις εμπορικές συναλλαγές με μακρινούς προορισμούς στη Δύση. 
Γύρω στο -600 οι Έλληνες από τη Φώκαια ιδρύουν την πόλη της Μασσαλίας κοντά στην εκβολή του ποταμού Ροδανού, όπου βρίσκεται και η σημερινή πόλη της Μασσαλίας, και την Αλαλία στην ανατολική ακτή της Κορσικής, για να εξασφαλίσουν βάσεις για το εμπόριο με την Ισπανία και ακόμη μακρύτερα. 
Λόγω όμως της στρατηγικής θέσης της η Μασσαλία αναπτύχθηκε σε μία από τις μεγαλύτερες Ελληνικές αποικίες της Δυτικής Μεσογείου. Στην περιοχή αυτή, ιδιαίτερα γόνιμη για τις εμπορικές συναλλαγές, οι τολμηροί Φωκαείς συνάντησαν, προέβησαν σε εμπορικές συναλλαγές και αλληλεπίδρασαν με τους ντόπιους κελτο-λιγουριανούς πληθυσμούς. Τα αρχαιολογικά ευρήματα της περιοχής αποδεικνύουν ότι οι ντόπιοι κάτοικοι της περιοχής είχαν αναπτύξει ένα ιδιαίτερα οργανωμένο δίκτυο διανομής κρασιού από τους τοπικούς αμπελώνες, εκμεταλλευόμενοι τον Ροδανό ποταμό, ο οποίος καταλήγει στη Μεσόγειο...
Οι γενετικές μελέτες 
Αυτά τα ίχνη των κατοίκων της ιωνικής πόλης Φώκαιας καταγράφονται στις πληθυσμιακές ομάδες της περιοχής, όπως δείχνουν οι γενετικές μελέτες του ομότιμου καθηγητή Γενετικής Ανθρώπου (τομέας Γενετικής Ανάπτυξης και Μοριακής Βιολογίας) στο ΑΠΘ Κ. Τριανταφυλλίδη και της αναπληρώτριας καθηγήτριας Αναστασία Κουβάτση.
Σύγκριση του γενετικού δείγματος Ελλήνων από τη Σμύρνη και τη Φώκαια και των Γάλλων από την Προβηγκία και την Κορσική δείχνει πως ένας στους περίπου δέκα άνδρες στη νότια Γαλλία να προέρχεται από αποίκους της Ιωνίας της αρχαϊκής εποχής.
Η κυριότερη ένδειξη για αυτή τη γενετική σχέση είναι η απλοομάδα Ε -V13, η οποία παρουσιάζει τη μεγαλύτερη συχνότητά της στα νότια Βαλκάνια και έχει συνδεθεί στο παρελθόν και με τον αποικισμό της Σικελίας.
Η διείσδυση του Ελληνικού αποικισμού
Η σύγκριση αυτή στόχο είχε να διατυπώσει τη γενετική συμβολή και διείσδυση του Ελληνικού αποικισμού στο σημερινό δημογραφικό πρότυπο της νότιας Γαλλίας και της Κορσικής.
Ο στατιστικός έλεγχος των απλοομάδων ανάμεσα σε εννέα πληθυσμιακά δείγματα έδειξε ότι δεν υπάρχει σημαντική διάκριση ανάμεσα σε αυτά από τη Φώκαια και τη Σμύρνη, ενώ το δείγμα από τη Σμύρνη διέφερε σημαντικά από το δείγμα που προερχόταν από την Κεντρική Ανατολία και αυτό της Φώκαιας από τη Δυτική Ανατολία.
Η υπο-απλοομάδα Ε V-13 έχει θεωρηθεί ότι αποτελεί τη γενετική ‘υπογραφή’ των πρώιμων κατοίκων της εποχής του Χαλκού των Ελλήνων ή της αποίκησης της Νότιας Ιταλίας από τους Αρχαίους Έλληνες. Είναι συνεπώς ενδιαφέρον ότι ποσοστό ίσο με 19,4% των δειγμάτων από τη Φώκαια και 12,1% από την περιοχή της Σμύρνης είχε γενετική σύσταση με την υπο-απλοομάδα ΕV-13 που χαρακτηρίζει την ηπειρωτική Ελλάδα, ενώ το 3,9% των δειγμάτων από την Προβηγκία ήταν φορείς της απλοομάδας αυτής. Η στατιστική ανάλυση εκτίμησης του ποσοστού επιμειξίας έδειξε ότι ποσοστό 17% των χρωμοσωμάτων της Προβηγκίας μπορεί να αποδοθεί στη γενετική συμβολή αποίκων από τις Ελληνικές πόλεις της Φώκαιας και της Σμύρνης. Χρησιμοποιώντας μεγαλύτερο δείγμα από 368 άτομα που ζουν στην Προβηγκία και φέρουν γαλλικά επίθετα, η στατιστική ανάλυση έδειξε ότι στην ανατολική Προβηγκία η Ελληνική γενετική συμβολή είναι της τάξης του 12%, ενώ η αντίστοιχη τιμή για τη δυτική Προβηγκία είναι 19%”.
Η μελέτη των Ελλήνων γενετιστών δημοσιεύθηκε σε έγκυρο επιστημονικό περιοδικό Βιολογίας (Evolutionary Biology 2011) http://www.biomedcentral.com/1471-2148/11/69).

Πηγή: http://www.alfavita.gr/

ΤΑ ΠΕΣΚΕΣΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΓΟΡΟΠΩΛΗΣΙΕΣ ΤΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΩΝ

Οι αλλαξοπατριαρχίες υπήρξαν ένα φαινόμενο καθ’ όλη την διάρκεια της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Το φαινόμενο αυτό κορυφώθηκε κατά την Τουρκοκρατία. Οι μνηστήρες των θρόνων των πατριαρχών συναγωνίζονταν μεταξύ τους με προσφορές χιλιάδων φλουριών προς τους Τούρκους διοικητές για το ποιος θα πατριαρχεύει.
Οι αιώνες που θα ακολουθήσουν αποτελούν την πιο μαύρη εποχή των κληρικών και της Εκκλησίας, γι’ αυτό τον λόγο αποσιωπούνται από τα βιβλία την ιστορίας μας.
Οι αγοροπωλησίες των αξιωμάτων των κληρικών, ταπεινωτικές δημοπρασίες για τους θρόνους, δωροδοκίες, συνομωσίες και ελεεινή εκμετάλλευση του υπόδουλου χριστιανικού ποιμνίου, αποτελούν μερικά από τα τραγελαφικά γεγονότα της εποχής.
«Οι περί τον πατριάρχην αρχιερείς ουδέν άλλον εσυλλογίζοντο παρά το φατριάζειν περί το αλλαξοπατριαρχεύειν» γράφει ο Αθ. Κομνηνός Υψηλάντης στο έργο του («Τα μετά την άλωσιν», σελ. 85).
Μεταξύ 1623 και 1700 δηλαδή σε διάστημα 77 ετών έγιναν πενήντα αλλοξοπατριαρχίες!
Ο Άγγλος περιηγητής Τζορτζ Γουέλερ στο έργο του («A journey into Greece», Λονδίνο 1862, σελ. 192) αναφέρει: «Ο ορθόδοξος κλήρος είναι τόσο φιλόδοξος που οι μητροπολίτες αγοράζουν τον πατριαρχικό θρόνο πίσω από τις πλάτες των ανταγωνιστών τους απ’ τον Μεγάλο Βεζύρη. Κι εκείνος χαίρεται να τους βλέπει να αλληλοσπαράσσονται για το ποιος θα του προσφέρει τα περισσότερα πεσκέσια. Για την εξαγορά του αξιώματος καταβάλλουν τεράστια ποσά. Και για να τα εισπράξουν καταπιέζουν και καταληστεύουν τους φτωχούς χριστιανούς».
Οι αλληλοσυκοφαντίες των επίδοξων Πατριαρχών προς τους Τούρκους ήταν το κύριο όπλο για την ανάληψη του πατριαρχικού θρόνου.
Το 1700 το πεσκέσι για την εξαγορά του πατριαρχικού αξιώματος είχε φτάσει τα 60.000 τάληρα!
Όπως γράφει ο περιηγητής Πιτόν Ντε Τορνεφόρτ, «Είναι θλιβερό, να βλέπει κανείς τον αρχηγό της Εκκλησίας να διορίζεται απ’ τον σουλτάνο ή απ’ τον Μεγάλο Βεζύρη, απ’ τους δυνάστες δηλαδή του λαού και της χριστιανοσύνης. Αλλά το πιο θλιβερό είναι ότι οι Ρωμιοί δημιούργησαν αυτήν την κατάσταση. Αρχικώς οι Τούρκοι είχαν αξιώσει ένα ποσό συμβολικό κατά την ανάρρηση του νέου πατριάρχη για την επικύρωση της εκλογής. Οι ορθόδοξοι ιεράρχες έκαναν το αξίωμα του πατριάρχη δημοπρασία και η τιμή του θρόνου έφθασε σήμερα τα 60.000 τάληρα. Ο ένας πατριάρχης εκδιώκει με την δωροδοκία τον άλλον».
Η αμάθεια και η αγραμματοσύνη των μοναχών της εποχής αυτής μάστιζε και τους πατριάρχες και αποτελούσε το κύριο στοιχείο του κλήρου σύμφωνα με τα όσα αναφέρουν αναλυτικά οι περιηγητές. Οι αλλαξοπατριαρχίες επί χρηματικής εξαγοράς γίνονταν και μέχρι την περίοδο της Ελληνικής Επανάστασης: «Η σύνοδος αγοράζει τον πατριαρχικόν θρόνον απ’ τον οθωμανικόν αντιβασιλέα δια μία μεγάλη ποσότητα χρημάτων, έπειτα τον πωλεί ούτινος της δώση περισσότερον κέρδος και τον αγοραστήν τον ονομάζει πατριάρχην. Αυτός λοιπόν δια να ξαναλάβη τα όσα εδανείσθη δια την αγοράν του θρόνου, πωλεί τας επαρχίας ήτοι αριεπισκοπάς, ούτινος δώση περισσοτέραν ποσότητα και ούτως σχηματίσει τους αρχιεπισκόπους» («Ελληνική Νομαρχία» σελ.128).

http://www.pare-dose.net/