3I/ATLAS - Το πλήρες χρονικό της άφιξής του

Οι αστροφυσικοί το ονόμασαν 3I/ATLAS. Οι υπόλοιποι… απλώς το αποκαλούν “ο επισκέπτης”.

Αυτό είναι το πλήρες χρονικό της άφιξής του βασισμένο σε επίσημες αναφορές, επιστημονικές μετρήσεις και ανεξάρτητες πηγές. 

Εξήγησέ το Απλά!

--------------------------------------------------

Μίτσιο Κάκου: 9 Μυστηριώδη Αντικείμενα Ανακαλύφθηκαν να κινούνται με το 3I/ATLAS στο Ηλιακό Σύστημα!

Δείτε επίσης: (331) Ο James Webb μόλις βρήκε κάτι ΖΩΝΤΑΝΟ στο 3I/ATLAS – και πλησιάζει! - YouTube

28η Οκτωβρίου 1940

Πρώτον πολεμικόν ανακοινωθέν. Πρωί 28ης Οκτωβρίου 1940. Συγκλονιστική η δωρική λιτότητα του κειμένου.

"Αι ιταλικαί στρατιωτικαί δυνάμεις προσβάλλουσιν από της 05:30 ώρας της σήμερον τα ημέτερα τμήματα προκαλύψεως της Ελληνοαλβανικής Μεθορίου. Αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται του Πατρίου εδάφους."

Διάγγελμα Πρωθυπουργού. Συνήθως τα διαγγέλματα έχουν σκοπό να ενημερώσουν και να εμψυχώσουν το λαό. Ο λαός μας, την χαραυγή της 28ης Οκτωβρίου 1940, δεν χρειάζεται ενημέρωση. Ξέρει ότι η Ιστορία -η Παγκόσμια Ιστορία- τον καλεί να θυσιαστεί. Δεν χρειάζεται ενθάρρυνση. Τα στρατευμένα παιδιά του σπεύδουν, "με το χαμόγελο στα χείλη", να συναντήσουν τον εχθρό.

Ο Ι. Μεταξάς τόνιζε:

"Η στιγμή επέστη που θα αγωνισθώμεν διά την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος, την ακεραιότητα και την τιμήν της.
Μολονότι ετηρήσαμεν την πλέον αυστηράν ουδετερότητα και ίσην προς όλους, η Ιταλία μη αναγνωρίζουσα εις ημάς να ζήσωμεν ως ελεύθεροι Έλληνες, μου εζήτησε σήμερον την 3ην πρωινήν ώραν την παράδοσιν τμημάτων του Εθνικού εδάφους κατά την ιδίαν αυτής βούλησιν και ότι προς κατάληψιν αυτών η κίνησις των στρατευμάτων της θα ήρχιζε την 6ην πρωινήν. Απήντησα εις τον Ιταλόν Πρεσβευτήν ότι θεωρώ και το αίτημα αυτό καθ' εαυτό και τον τρόπον με τον οποίον γίνεται τούτο ως κήρυξιν πολέμου της Ιταλίας κατά της Ελλάδος.
Έλληνες!!!
Τώρα θα αποδείξωμεν εάν πράγματι είμεθα άξιοι των προγόνων μας και της ελευθερίας την οποίαν μας εξησφάλισαν οι προπάτορές μας. Όλον το Έθνος θα εγερθή σύσσωμον. Αγωνισθήτε διά την Πατρίδα, τας γυναίκας, τα παιδιά μας και τας ιεράς μας παραδόσεις. Νυν υπέρ πάντων ο αγών".

Ιωάννης Μεταξάς

-----------------------------------------

ΑΕΡΑ!

ΕΤΣΙ ΚΕΡΔΙΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΝΙΚΕΣ…

ΜΟΙΡΟΛΟΙ ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟ - 28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940 - ΤΙΜΗΣ ΕΝΕΚΕΝ

28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940: Ο ΜΙΚΡΟΤΕΡΟΣ ΔΕΚΑΝΕΑΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΙ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑΣ ΑΠΟ ΤΟ 1941!

ΕΛΕΝΗ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ – Η ΗΡΩΙΔΑ ΜΑΝΑ ΤΟΥ ’40 ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑ, ΠΟΥ ΑΝΑΒΙΩΣΕ ΤΟ «Ή ΤΑΝ ‘Η ΕΠΙ ΤΑΣ»

Περισσότερες αναρτήσεις αφιερωμένες στο Έπος του 1940

Σωκράτης: Δεν έχω καμιά διάθεση να τα παρατήσω προτού μάθω τι είναι τo όσιο

ΕΥΘΥΦΡΩΝ - ΣΩΚΡΑΤΗΣ

ΣΩ. Τί υποστηρίζεις ότι είναι τό όσιο καί ή όσιότητα; Δέν είναι ένα είδος γνώσης πώς νά θυσιάσεις καί πώς νά προσεύχεσαι;

ΕΥΘ. Βεβαίως.

ΣΩ. Αλλά ή θυσία δέν είναι μιά δωρεά στους θεούς; Καί ή προσευχή; Δέν είναι κι αυτή μιά παράκληση στους θεούς;

ΕΥΘ. Ακριβώς. Σωκράτη.

ΣΩ. Συνεπώς, κατά τά λεγόμενα σου, ή όσιότητα είναι τό νά ξέρεις πώς νά προσφέρεις δώρα στους θεούς.

ΕΥΘ. Κατάλαβες πολύ καλά, Σωκράτη, αυτό πού είπα.

ΣΩ. Μά εγώ, αγαπητέ, είμαι εραστής τής σοφίας σου καί προσέχω νά μήν πάει χαμένο τίποτα άπ' όσα λές. Γιά πές μου όμως, σέ τί συνίσταται αυτή ή υπηρεσία στους θεούς; Μήπως στό νά τους ζητάμε καί νά τους δίνουμε κάτι; Αυτό λές;

ΕΥΘ. Μάλιστα.

ΣΩ. Αλλά ό σωστός τρόπος νά ζητάμε άπό τους θεούς δέν είναι νά τους ζητάμε κάτι πού τό έχουμε ανάγκη;

ΕΥΘ. Βεβαίως.

ΣΩ. Κι από τήν άλλη πλευρά, σωστή προσφορά δέν είναι νά τους ανταποδίδουμε τίς δικές τους δωρεές προσφέροντας τους κάτι δικό μας πού τυχαίνει νά τό έχουν εκείνοι ανάγκη; Γιατί τί νόημα θά είχε νά δωρίζεις σέ κάποιον κάτι πού δέν τό χρειάζεται;

ΕΥΘ. Σωστά λές, Σωκράτη.

ΣΩ. Επομένως, Εύθύφρονα, ή όσιότητα είναι, θά λέγαμε, ένα είδος εμπορικής σχέσης μεταξύ ανθρώπων καί θεών.

ΕΥΘ. Εμπορικής, αν προτιμάς νά τό ονομάζεις έτσι.

ΣΩ. Εγώ δέν προτιμώ τίποτα, παρά μόνο τό αληθινό. Πές μου όμως, ποια ή ωφέλεια πού ενδεχομένως έχουν οί θεοί άπό τά δώρα πού δέχονται από εμάς; Γιατί, βέβαια, αυτά πού εκείνοι μας προσφέρουν είναι φανερά σε όλους: Απλούστατα, δέν υπάρχει αγαθό πού νά μή μας τό δίνουν εκείνοι. Η μήπως υπερέχουμε τόσο πολύ σ’ αυτή τήν εμπορική σχέση, ώστε εμείς νά παίρνουμε απ’ αυτούς όλα τά αγαθά, ένώ εκείνοι νά μήν παίρνουν από μας τίποτα;

ΕΥΘ. Μά Σωκράτη, στ ' αλήθεια νομίζεις ότι οί θεοί έχουν κανένα κέρδος άπό αυτά πού παίρνουν άπό μας;

ΣΩ. Αλλά τότε τί είναι τέλος πάντων τά δώρα πού προσφέρουμε στους θεούς;

ΕΥΘ. Μά τί άλλο νομίζεις πώς είναι παρά σεβασμός καί τιμή καί όπως έλεγα πριν λίγο, κάτι πού γίνεται δεκτό μέ ευχαρίστηση;

ΣΩ. Επομένως, Εύθύφρονα, τό όσιο είναι τό ευπρόσδεκτο καί όχι τό ωφέλιμο ή τό αγαπητό στους θεούς.

ΕΥΘ. Εγώ πάντως νομίζω ότι τους είναι αγαπητό καί μάλιστα περισσότερο άπό οτιδήποτε άλλο. 

ΣΩ. Νά λοιπόν τί είναι, καθώς φαίνεται, τό οσιο: Τό αγαπητό στους θεούς.

ΕΥΘ. Βεβαιότατα.

ΣΩ. Θά παραξενευτείς άραγε τώρα άν μέ αυτά πού υποστηρίζεις γίνει φανερό οτι τά λόγια σου δέν στέκονται σ' ένα σημείο άλλα περπατάνε: Καί θά τά βάλεις πάλι μ' εμένα, τόν Δαίδαλο, καί θά λές πώς έγώ τά κάνω νά περπατούν; Κι όμως, εσύ είσαι πολύ πιό τεχνίτης από τόν Δαίδαλο καί εξαιτίας σου στριφογυρίζουν. ‘Η μήπως δέν καταλαβαίνεις οτι ή κουβέντα μας έφερε μιά γυροβολιά κι ήρθε πάλι στό ίδιο σημείο; Γιατί θά θυμάσαι, πιστεύω, ότι πρωτύτερα μας φάνηκε πώς τό αγαπητό στους θεούς δέν ταυτίζεται μέ τό όσιο κι ότι τό ένα είναι διαφορετικό άπό τό άλλο. Δέν τό θυμάσαι;

ΕΥΘ. Ναί, τό θυμάμαι.

ΣΩ. Δέν καταλαβαίνεις όμως ότι τώρα υποστηρίζεις πώς όσιο είναι τό αγαπητό στους θεούς; ή μήπως δέν είναι έτσι;

ΕΥΘ. Βεβαίως.

ΣΩ. Συνεπώς ή όσα παραδεχτήκαμε πριν λίγο δέν ήταν σωστά ή —άν εκείνα τότε ήταν σωστά— δέν είναι σωστά όσα υποστηρίζουμε τώρα.

ΕΥΘ. Έτσι φαίνεται.

ΣΩ. Πρέπει επομένως νά ξανασκεφτούμε άπό τήν αρχή τί είναι τό οσιο γιατί έγώ δέν έχω καμιά διάθεση νά τά παρατήσω προτού τό μάθω. Κι εσύ όμως, σέ παρακαλώ, μή μέ περνάς γιά εντελώς ανάξιο αλλά βάλε τά δυνατά σου νά συγκεντρωθείς καί νά μου πεις πώς έχει τό πράγμα. Γιατί τήν κατέχεις τήν αλήθεια πιό καλά άπό κάθε άλλον καί γι' αυτό, όπως τόν Πρωτέα, έτσι κι εσένα δέν πρέπει νά σ' αφήσει κανείς νά φύγεις προτού μιλήσεις. Γιατί, άν δέν ήξερες στην εντέλεια τί είναι όσιο καί τί ανόσιο, δέν θά αποτολμούσες ποτέ γιά χάρη ενός δουλοπάροικου νά σύρεις στά δικαστήρια τόν πατέρα σου, γέρο άνθρωπο, άλλα καί τους θεούς θά φοβόσουν, μή τυχόν πάς νά κάνεις κάτι πού δέν είναι σωστό, καί τους ανθρώπους θά ντρεπόσουν. Τώρα όμως δέν έχω καμιά αμφιβολία ότι πιστεύεις πώς ξέρεις πολύ καλά τί είναι οσιο καί τί δέν είναι. Πές το λοιπόν, φίλε Εύθύφρονα, καί μή τό κρατάς κρυφό αυτό πού νομίζεις πώς είναι τό όσιο.

ΕΥΘ. Καμιάν άλλη φορά, Σωκράτη- τώρα είμαι βιαστικός. πρέπει νά πηγαίνω.

ΣΩ. Αχ, τί είναι αυτό πού κάνεις, φίλε μου. Φεύγεις καί μού σβύνεις τή μεγάλη ελπίδα ότι θά μάθαινα άπό σένα τί είναι όσιο καί τί δέν είναι, κι οτι θά ξέμπλεκα άπό τήν καταγγελία του Μέλητου, αφού θά τού έδειχνα ξεκάθαρα πώς χάρη στον Εύθύφρονα έχω γίνει σοφός στά θέματα τής θρησκείας κι ότι ή άγνοια δέν μέ παρασύρει πιά σέ αυτοσχεδιασμούς καί καινοτομίες —πάνω άπ' όλα όμως μου σβήνεις τήν ελπίδα οτι θά ζούσα τήν υπόλοιπη ζωή μου πιό σωστά.

ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΕΥΘΥΦΡΩΝ

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ-ΣΧΟΛΙΑ-ΕΙΣΑΓΩΓΗ: ΝΙΚΟΛΑΟΣ Μ. ΣΚΟΥΤΕΡΟΠΟΥΛΟΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ - ΚΑΡΔΑΜΙΤΣΑ 1982 

---------------------------------------------------

ΤΟ «ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΟΥ ΕΥΘΥΦΡΟΝΑ»

ΤΟ ΟΣΙΟ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ, Ο ΦΟΒΟΣ ΚΑΙ Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ

Ο διάλογος του Πλάτωνος “Ευθύφρων” μέσω του χαρακτήρα του Σωκράτη μας προσκαλεί σε ένα ακόμα ταξίδι δημιουργικής απορίας.  

ΤΟ ΟΣΙΟ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ, Ο ΦΟΒΟΣ ΚΑΙ Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ

ΕΥΘΥΦΡΩΝ - ΣΩΚΡΑΤΗΣ

ΣΩ. "Αραγε καί κάθε δίκαιο πράγμα είναι γενικά οσιο; ή μήπως τό όσιο είναι όλο γενικά δίκαιο, ένώ τό δίκαιο δέν είναι στην ολότητα του όσιο, αλλά ένα μέρος του είναι όσιο ένώ ένα άλλο μέρος του είναι κάτι άλλο;

ΕΥΘ. Δέν μπορώ, Σωκράτη, νά παρακολουθήσω τά λόγια σου.

ΣΩ. Κι όμως εσύ δέν είσαι λιγότερο πιό νέος άπό μένα άπ' οσο πιό σοφός- αλλά συμβαίνει αυτό πού είπα: Δέν καταδέχεσαι εξαιτίας του πλούτου τής σοφίας σου. Γιά συγκεντρώσου όμως, βρέ ευλογημένε- δέν είναι δά τόσο δύσκολο νά καταλάβεις τί λέω. Λέω ακριβώς τό αντίθετο άπ' αυτό πού έγραφε ό ποιητής στό ποίημα, οτι:

Τον Δία όμως τόν δημιουργό,

πού έπλασε ολ’ αυτά

δέν θέλει νά τόν κακολογήσει

γιατί οπού φόβος έκεί καί σεβασμός.

Εγώ λοιπόν δέν συμφωνώ μέ αυτόν τόν ποιητή. Καί νά σου πώ σέ τί;

ΕΥΘ. Ναί, νά μου πεις.

ΣΩ. Δέν μου φαίνεται σωστό πώς «όπου φόβος έκεί καί σεβασμός». Γιατί νομίζω ότι πολλοί άνθρωποι πού φοβούνται καί τίς αρρώστιες καί τή φτώχια καί άλλα πολλά παρόμοια, αισθάνονται βέβαια φόβο, χωρίς ωστόσο νά έχουν τόν παραμικρό σεβασμό γι’ αυτά τά οποία φοβούνται. Δέν τό νομίζεις κι έσύ;

ΕΥΘ. Ναί. βέβαια.

ΣΩ. 'Απεναντίας όμως. όπου υπάρχει σεβασμός, υπάρχει καί φόβος. Γιατί ποιος άνθρωπος, πού σέβεται κάτι κι έχει μέσα του τό αίσθημα τής ντροπής, δέν φοβάται καί δέν τρέμει μήπως θεωρηθεί κακός;

ΕΥΘ. Κανένας ασφαλώς .

ΣΩ. "Αρα δέν είναι σωστό νά λέγεται οτι «όπου φόβος έκεί καί ντροπή»- τό σωστό είναι ότι όπου υπάρχει ντροπή υπάρχει καί φόβος, όχι όμως καί τό αντίθετο, δηλαδή όπου υπάρχει φόβος έκεί υπάρχει πάντοτε καί ντροπή. Γιατί νομίζω οτι ό φόβος είναι κάτι ευρύτερο άπό τή ντροπή- ή ντροπή είναι μέρος τού φόβου ακριβώς όπως ό περιττός αριθμός είναι μέρος τού άριθμού, έτσι ώστε όπου έχουμε περιττό αριθμό νά έχουμε καί αριθμό, ένώ, απεναντίας , δέν συμβαίνει άπου έχουμε αριθμό νά έχουμε κατανάγκη καί περιττόν αριθμό. Μέ παρακολουθείς κάπως τώρα;

ΕΥΘ. Βεβαίως.

ΣΩ. Αυτό λοιπόν εννοούσα μέ τήν ερώτηση πού σου έκανα πρωτύτερα: Άραγε όπου υπάρχει δίκαιο υπάρχει έκεί καί οσιο; ή όπου υπάρχει όσιο υπάρχει καί δίκαιο, ένώ, απεναντίας. Όπου υπάρχει δίκαιο δέν συμβαίνει νά υπάρχει έκεί καί οσιο; Μήπως δηλαδή τό όσιο είναι μέρος τοϋ δικαίου; Θά τό δεχτούμε αυτό ή έχεις διαφορετική γνώμη;

ΕΥΘ. Όχι, θά τό δεχτούμε. Νομίζω ότι είναι σωστό.

ΣΩ. Πρόσεχε τότε τό επόμενο σημείο: Άφού τό όσιο είναι μέρος του δικαίου, πρέπει, καθώς φαίνεται, νά προσδιορίσουμε ποιο συγκεκριμένο μέρος του δικαίου είναι τό όσιο. Γιατί άν μέ ρωτούσες σχετικά μέ όσα λέγαμε τώρα δά, λ.χ. ποιο μέρος του άριθμού είναι τό άρτιο καί τί λογής είναι ό άρτιος αριθμός, θά σου απαντούσα ότι άρτιος είναι ό μή άνισος αριθμός που διαιρείται σέ δύο ίσα μέρη. Συμφωνείς;

ΕΥΘ. Μάλιστα.

ΣΩ. Προσπάθησε λοιπόν κι εσύ νά μου εξηγήσεις μέ τόν ίδιο τρόπο ποιο μέρος του δικαίου είναι τό όσιο, ώστε νά πώ στον Μέλητο νά πάψει νά μέ κυνηγάει άδικα καί νά σταματήσει τή δικαστική δίωξη εναντίον μου γιά ασέβεια μιά καί έγώ θά έχω πιά μάθει άπό σένα ποια πράγματα είναι όσια καί ευσεβή καί ποια δέν είναι.

ΠΛΑΤΩΝΟΣ – ΕΥΘΥΦΡΩΝ

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ-ΣΧΟΛΙΑ-ΕΙΣΑΓΩΓΗ: ΝΙΚΟΛΑΟΣ Μ. ΣΚΟΥΤΕΡΟΠΟΥΛΟΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ - ΚΑΡΔΑΜΙΤΣΑ 1982

-------------------------------------

ΤΟ «ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΟΥ ΕΥΘΥΦΡΟΝΑ»

Σωκράτης: Δεν έχω καμιά διάθεση να τα παρατήσω προτού μάθω τι είναι τo όσιο

Ο διάλογος του Πλάτωνος “Ευθύφρων” μέσω του χαρακτήρα του Σωκράτη μας προσκαλεί σε ένα ακόμα ταξίδι δημιουργικής απορίας.  

Ο διάλογος του Πλάτωνος “Ευθύφρων” μέσω του χαρακτήρα του Σωκράτη μας προσκαλεί σε ένα ακόμα ταξίδι δημιουργικής απορίας.

ΕΥΘΥΦΡΩΝ - ΣΩΚΡΑΤΗΣ

ΕΥΘ. Έγώ πάντως θά έλεγα ότι τό όσιο είναι αυτό πού τό άγαπούν όλοι οί θεοί, καί ότι τό αντίθετο του, αυτό πού όλοι οί θεοί τό μισούν, είναι ανόσιο.

ΣΩ. Λοιπόν. Εύθύφρονα, θά τό εξετάσουμε καί αυτό, νά δούμε άν είναι σωστό; ‘Η θά τό αφήσουμε καί θά τό δεχόμαστε χωρίς αντίρρηση άν κάποιος άπό μας ή κάποιος άλλος υποστηρίζει πώς έτσι έχει τό πράγμα; ‘Η μήπως πρέπει νά σκεφτούμε τί εννοεί αυτός πού τό λέει;

ΕΥΘ. Νομίζω ότι πρέπει νά σκεφτούμε. 'Ωστόσο έχω τή γνώμη ότι αυτό πού λέω τώρα είναι σωστό.

ΣΩ. Σέ λίγο. φίλε μου, θά τό ξέρουμε καλύτερα. Γιατί σκέψου τό έξης: Άραγε τό όσιο είναι αγαπητό στους θεούς επειδή είναι όσιο ή είναι όσιο επειδή τους είναι αγαπητό;

ΠΛΑΤΩΝΟΣ – ΕΥΘΥΦΡΩΝ

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ-ΣΧΟΛΙΑ-ΕΙΣΑΓΩΓΗ: ΝΙΚΟΛΑΟΣ Μ. ΣΚΟΥΤΕΡΟΠΟΥΛΟΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ - ΚΑΡΔΑΜΙΤΣΑ 1982 

------------------------

ΤΟ «ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΟΥ ΕΥΘΥΦΡΟΝΑ»

ΤΟ ΟΣΙΟ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ, Ο ΦΟΒΟΣ ΚΑΙ Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ

Σωκράτης: Δεν έχω καμιά διάθεση να τα παρατήσω προτού μάθω τι είναι τo όσιο

«Λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν»

[Η φράση «Λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν» σημαίνει ότι το να μιλά κανείς σύντομα, περιεκτικά και με ουσία, είναι φιλοσοφική στάση και τρόπος ζωής.]

Η κρίση (334c-338e). Κεφ. ΚΒ΄-ΚΕ΄ ΠΛΑΤΩΝΟΣ - ΠΡΩΤΑΓΟΡΑΣ

Ο Σωκράτης απειλεί να διακόψει το διάλογο και να φύγει, γιατί δεν μπορεί, όπως λέει ειρωνικά, να παρακολουθήσει το συνεχή λόγο του Πρωταγόρα. Είναι φανερή η σύγκρουση της σωκρατικής διαλεκτικής με τη σοφιστική μακρολογία. Επεμβαίνει ο Καλλίας και ύστερα ο Αλκιβιά­δης και ο Κριτίας για να σώσουν το διάλογο. Παίρνουν επίσης το λόγο οι σοφιστές Πρόδικος και Ιππίας. ekivolos.gr

==============================

- Πρωταγόρα, εγώ τυχαίνει να είμαι άνθρωπος που ξεχνάει εύκολα' κι αν κάποιος μου λέει πολλά, ξεχνώ για ποιο θέμα γίνεται η συζήτηση. Όπως, λοιπόν, αν συνέβαινε να είμαι λίγο κουφός, θα πίστευες ότι πρέπει, αν βέβαια επρόκειτο να συζητήσεις μαζί μου, να μου μιλάς πιο δυνατά από τους άλλους, έτσι και τώρα, επειδή έτυχε να συναντήσεις άνθρωπο που ξεχνάει εύκολα, λίγο, σε παρακαλώ, να συντομεύεις τις απαντήσεις σου και να τις κάνεις πιο μικρές, για να μπορώ να σε παρακολουθώ.

- Με ποιον τρόπο, λοιπόν, με παροτρύνεις να σου απαντώ σύντομα; Μήπως θέλεις, είπε, να σου απαντώ με λιγότερα απ' όσα πρέπει;

- Καθόλου, είπα εγώ.

- Αλλά με όσα πρέπει; είπε.

- Ναι, είπα εγώ.

- Με όσα, λοιπόν, εγώ θεωρώ ότι πρέπει να απαντώ, με τόσα να απαντώ ή με όσα εσύ θεωρείς απαραίτητα;

-Έχω ακούσει, πράγματι, είπα εγώ, ότι και ο ίδιος εσύ είσαι ικανός, αλλά και άλλον μπορείς να διδάξεις για τα ίδια πράγματα και να λες πολλά, αν θέλεις, έτσι που ο λόγος να μη σταματά ποτέ, και, πάλι, να λες τόσο λίγα, ώστε κανένας να μην πει λιγότερα από σένα. Αν, λοιπόν, πρόκειται να συζητήσεις μαζί μου, χρησιμοποίησε, σε παρακαλώ, το δεύτερο τρόπο, τη βραχυλογία.

- Σωκράτη, είπε, εγώ με πολλούς ανθρώπους, ως τώρα, συναγωνίστηκα σε συζητήσεις και, αν έκανα αυτό που με προτρέπεις να κάνω και συζητούσα έτσι, όπως με παρότρυνε ο συνομιλητής μου να συζητώ, δε θα αναδεικνυόμουν καλύτερος από κανέναν, κι ούτε το όνομα του Πρωταγόρα θα γινόταν γνωστό ανάμεσα στους Έλληνες.

Κι εγώ, επειδή κατάλαβα ότι ο ίδιος δεν ήταν ευχαριστημένος με τις προηγούμενες αποκρίσεις του και ότι δε θα 'θελε να συζητεί δίνοντας πρόθυμα απαντήσεις θεώρησα ότι δεν ήταν πια δουλειά μου να παραβρίσκομαι στη συγκέντρωση:

- Όμως, Πρωταγόρα, είπα, ούτε εγώ έχω σφοδρή επιθυμία να συνεχισθεί η συνομιλία μας με τρόπο που εσύ δεν εγκρίνεις. Όταν, παρόλα αυτά, θελήσεις εσύ να συζητήσεις με τρόπο που να μπορώ εγώ να παρακολουθώ, τότε θα συζητήσω μαζί σου. Αφού εσύ, όπως λένε για σένα, και το ισχυρίζεσαι ο ίδιος, είσαι σε θέση να κάνεις συζητήσεις και με πολλά και με λίγα λόγια' γιατί είσαι έμπειρος. Εγώ, όμως, γι' αυτά τα πολλά δεν είμαι ικανός, παρόλο που θα 'θελα κι εγώ να μπορούσα. Εσύ, πάντως, που μπορείς και τα δυο, έπρεπε να συναινέσεις, για να συνεχιστεί η συνομιλία μας. Τώρα, βέβαια, αφού δε θέλεις, και επειδή έχω κάποια δουλειά και δε θα μπορούσα να παραμείνω και να σ' ακούω ν' αναπτύσσεις μεγάλους λόγους, θα φύγω, γιατί πρέπει να πάω κάπου. Διαφορετικά, κι αυτά που θα 'λεγες ίσως να τ' άκουγα με ευχαρίστηση.

Την ώρα που τα έλεγα αυτά σηκώθηκα για να φύγω' εκεί που σηκωνόμουν, όμως, ο Καλλίας πιάνει με το δεξί του χέρι το χέρι μου και με το αριστερό του κράτησε τούτον εδώ τον τρίβωνα και λέει:

- Δε θα σ' αφήσουμε, Σωκράτη. Γιατί, αν φύγεις εσύ, οι συζητήσεις μας δε θα είναι οι ίδιες. Σε παρακαλώ, λοιπόν, να παραμείνεις μαζί μας . Γιατί εγώ κανέναν δε θ' άκουγα περισσότερο ευχάριστα απ' όσο ακούω εσένα και τον Πρωταγόρα να συζητάτε. Κάνε λοιπόν τη χάρη σ' όλους μας .

- Κι εγώ απάντησα, ενώ είχα ήδη σηκωθεί για να βγω: "Γιε του Ιππόνικου, εγώ πάντα θαυμάζω την αγάπη σου για τη σοφία. Το ίδιο και τώρα σε επαινώ και σ' αγαπώ, ώστε θα ήθελα να σου κάνω τη χάρη, αν μου ζητούσες πράγματα δυνατά. Τώρα, όμως, είναι σα να μου ζητούσες να ακολουθήσω τον Κρίσωνα τον Ιμεραίο, τον δρομέα, που βρίσκεται στην ακμή της δύναμης του, ή να συναγωνιστώ και να ακολουθήσω κάποιον σταδιοδρόμο ή ημεροδρόμο. Θα σου έλεγα ότι εγώ, πολύ περισσότερο από σένα, ζητώ από τον εαυτό μου να τους ακολουθεί αυτούς όταν τρέχουν, αλλά δεν μπορώ. Αν, όμως, ζητείς να δεις εμένα και τον Κρίσωνα να τρέχουμε μαζί, παρακάλεσε εκείνον να δείξει επιείκεια. Γιατί εγώ δεν μπορώ να τρέχω γρήγορα’ αυτός, όμως, μπορεί να πηγαίνει αργά. Αν, λοιπόν, επιθυμείς να ακούσεις εμένα και τον Πρωταγόρα, αυτόν να παρακαλέσεις, όπως μου απαντούσε στην αρχή με λίγα λόγια και σ' αυτά που τον ρωτούσα, έτσι να απαντά και τώρα. Διαφορετικά, πώς αλλιώς θα γίνει διάλογος; Εγώ, τουλάχιστον, νόμιζα πως άλλο πράγμα είναι άνθρωποι συγκεντρωμένοι να συζητούν μεταξύ τους και άλλο η δημηγορία.

- Βλέπεις όμως, Σωκράτη, είπε' υπάρχει η άποψη πως ο Πρωταγόρας έχει δίκιο, όταν αξιώνει να μπορεί να μιλά όπως θέλει, κι εσύ, πάλι, όπως εσύ θέλεις.

Μετά, πήρε το λόγο ο Αλκιβιάδης.

- Δε μιλάς σωστά, Καλλία, είπε. Ο Σωκράτης, εδώ, ομολογεί ότι δεν μπορεί να μακρηγορεί και παραχωρεί, γι' αυτό, την υπεροχή στον Πρωταγόρα. Όσο, τώρα, για την ικανότητα του να συζητεί και να γνωρίζει να απαντά και να δέχεται την απάντηση, θα απορούσα αν υποχωρούσε σε κάποιον άνθρωπο. Αν, λοιπόν, και ο Πρωταγόρας ομολογεί ότι στη διαλεκτική είναι κατώτερος από το Σωκράτη, αυτό είναι αρκετό για το Σωκράτη. Αν όμως το αμφισβητεί, ας συζητήσει μαζί του, ρωτώντας και δίνοντας απαντήσεις, χωρίς να εκφωνεί σε κάθε ερώτηση ένα μακροσκελή λόγο και να αποφεύγει τα επιχειρήματα και, δίχως να θέλει να εξηγήσει όσα λέει, να μακρηγορεί, μέχρι οι περισσότεροι ακροατές να ξεχάσουν για ποιο ζήτημα έγινε η ερώτηση. Ο Σωκράτης, βέβαια, σας εγγυώμαι εγώ, δε θα ξεχάσει’ αφήστε που παίζει και ισχυρίζεται πως είναι ξεχασιάρης. Εγώ, λοιπόν, πιστεύω πως ο Σωκράτης έχει περισσότερο δίκιο' και πρέπει καθένας να πει τη δική του γνώμη.

ΠΛΑΤΩΝΟΣ - ΠΡΩΤΑΓΟΡΑΣ

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ-ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΗΛΙΑΣ Σ. ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΣΕΙΡΑΣ ΔΗΜ. ΛΥΠΟΥΡΛΗΣ, θ. ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ, Κ. ΖΗΤΡΟΣ - ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΖΗΤΡΟΣ, 2009 

-------------------------------

Ο Πρωταγόρας είναι διάλογος του Πλάτωνα, και αναφέρεται στους ηθικούς κινδύνους που ελλοχεύουν για όσους νέους υποστούν την παιδαγωγική επίδραση των σοφιστών.

ΠΛΑΤΩΝ, ΠΡΩΤΑΓΟΡΑΣ / Ο μύθος για τη δημιουργία της ανθρώπινης κοινωνίας

ΠΛΑΤΩΝΟΣ - ΠΡΩΤΑΓΟΡΑΣ / ΤΟ ΔΙΔΑΚΤΟ ΤΗΣ ΑΡΕΤΗΣ

ΠΡΩΤΑΓΟΡΑΣ ΚΑΙ ΣΩΚΡΑΤΗΣ: ΔΙΔΑΣΚΕΤΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΡΕΤΗ; (#1)

ΠΛΑΤΩΝΟΣ - ΠΡΩΤΑΓΟΡΑΣ / ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ

Ερωτηθείς ο Πυθαγόρας από τον τύραννο των Φλιασίων Λέοντα, τι είναι φιλόσοφος...

Ο Σωσικράτης γράφει στις «Διαδοχές» του ότι ερωτηθείς (ο Πυθαγόρας) από τον τύραννο των Φλιασίων Λέοντα τι είναι φιλόσοφος, του απάντησε. Η ζωή μοιάζει με τις εορτές. Σε αυτές λοιπόν, άλλοι συμμετέχουν ως αθλητές στους αγώνες, άλλοι για να εμπορευτούν πράγματα, ενώ οι βέλτιστοι έρχονται ως θεατές. Έτσι και στη ζωή, οι μεν δουλοπρεπείς άλλοι κυνηγούν την δόξα και άλλοι τα κέρδη, οι δε φιλόσοφοι αναζητούν την αλήθεια.

Διογένης Λαέρτιος

Βίοι καὶ γνῶμαι τῶν ἐν φιλοσοφίᾳ εὐδοκιμησάντων Βιβλίον Η' , 8

[ed. H S Long, Oxford 1964]

https://www.mikrosapoplous.gr/dl/dl08.html

-----------------------------------

ΤΑ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΥΘΑΓΟΡΑ 

ΚΙ ΑΦΟΥ ΣΥΡΕΙ ΠΡΩΤΗ ΤΟ ΧΟΡΟ Η ΑΛΗΘΕΙΑ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΠΟΤΕ, Ν’ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΠΙΣΩ ΤΗΣ ΣΩΡΟΣ ΟΙ ΚΑΚΙΕΣ (Σωκράτης – Πλάτωνος Πολιτεία)

ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΙΚΙΣΜΕΝΟΣ Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΕΛΕΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Στο σημείο αυτό (489e-490c) της Πολιτείας, ο Σωκράτης συζητά με τον Αδείμαντο, έναν από τους αδελφούς του Πλάτωνα. 

Εδώ ο Αδείμαντος παρεμβαίνει για να θέσει μια αντίρρηση σχετικά με τους φιλοσόφους, δίνοντας στον Σωκράτη την ευκαιρία να προχωρήσει τη συζήτηση για τον ιδανικό κυβερνήτη στην ιδεώδη πολιτεία. 

ΠΛΑΤΩΝΟΣ Πολιτεία 489e - 490c

Ας γυρίσουμε λοιπόν εκεί που εκάναμε λόγο για τα φυσικά προτερήματα, κι ας ξαναθυμηθούμε να πούμε και ν᾽ ακούσομε πώς λέγαμε ότι πρέπει να είναι προικισμένος από τη φύση ο πραγματικά [490a] τέλειος άνθρωπος.

Μπροστά μπροστά απ᾽ όλα πήγαινε γι᾽ αυτόν, αν το θυμάσαι, η αλήθεια, που παντού και πάντα έπρεπε να την κυνηγά καταπόδι, γιατί αλλιώς θα ήταν ένας μωρόσοφος και ψευτοπερήφανος που δε θα είχε καμιά σχέση με την αληθινή φιλοσοφία.
Ναι, αυτό είναι που λέγαμε.
Σ᾽ αυτό όμως ίσα ίσα επάνω, δεν υπάρχει σήμερα η πιο μεγάλη και παράδοξη διαφορά με τη δική μας αντίληψη;
Χωρίς αμφιβολία.
Δε θα ήταν όμως με το μέτρο ικανοποιητική η δική μας απολογία, αν λέγαμε πως ο πραγματικός φίλος της σοφίας είναι πλασμένος από τη φύση να βάζει όλα τα δυνατά του για να φτάσει το καθαυτό ον και δε [490b] σταματά στα πράματα που τα παίρνει για πολλά η δοξασία, αλλά τραβά πάντα ίσα στο σκοπό του, χωρίς τίποτα να μπορεί να στομώσει το ζήλο του ούτε να μαράνει τον έρωτά του, πριν να ενωθεί με τη φύση τού κάθε καθαυτό όντος μ᾽ κείνο το μέρος της ψυχής του που, επειδή συγγενεύουν μαζί, τού ταιριάζει αυτή η ένωση κι αφού το πλησιάσει και σμίξει πραγματικά με το πραγματικό το ον, και γεννήσει νου και αλήθεια, τότε πια αποκτά την αληθινή γνώση, τότε πια αρχίζει αληθινά να ζει και να τρέφεται κι έτσι τελειώνουν γι᾽ αυτόν οι πόνοι της γέννας, όχι όμως πριν;
Δε θα μπορούσαμε πραγματικώς να τους απολογηθούμε καλύτερα.
Τί λοιπόν; θα μπορεί ποτέ ένας τέτοιος ν᾽ αγαπά το ψέμα ή ολωσδιόλου το εναντίον θα το μισεί;
[490c] Θα το μισεί.
Κι αφού έτσι σύρει πρώτη το χορό η αλήθεια, δεν μπορεί ποτέ, υποθέτω, να πούμε πως θ᾽ ακολουθούν πίσω της σωρός οι κακίες.
Πώς είναι δυνατό;
Μα απεναντίας, άκακο και δίκαιο ήθος, που θα τ᾽ ακολουθά και η σωφροσύνη.
Σωστά.

[521c] Θέλεις λοιπόν τώρα να εξετάσομε πώς θα δημιουργηθούν οι τέτοιοι και πώς θα τους ανεβάσει κανείς στο φως, όπως λέγουν για μερικούς που ανέβηκαν από τον Άδη στους θεούς;
Πώς να μη θέλω;
Εννοείς πως δεν πρόκειται τώρα εδώ για το γύρισμα του οστράκου που παίζουν τα παιδιά, αλλά για την περιαγωγή της ψυχής, για την επιστροφή της δηλαδή από μια νυχτερινή μέρα στην αληθινή του όντος, που θα την πούμε πια εμείς αληθινή φιλοσοφία.

Απόδοσις: Ι. Γρυπάρης

https://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/library/browse.html?text_id=111&page=77

https://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/library/browse.html?text_id=111&page=92

13 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΗΜΕΡΑ ΤΙΜΗΣ και ΜΝΗΜΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΗΡΩΑ ΠΑΥΛΟ ΜΕΛΑ - ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ, ΣΤΙΣ 13 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΤΟΥ 1904 Ο ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ ΓΡΑΦΕΙ ΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΧΡΥΣΗ ΣΕΛΙΔΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ!!!

«O θάνατος του είναι ζωή στους κουρασμένους από τη μετριότητα του κόσμου. Ο θάνατος του ανασταίνει τους κοιμισμένους, ταράζει τούς μαργωμένους, δυναμώνει τους αδύνατους, δροσίζει τους διψασμένους, ο θάνατος του Νέου, ο θάνατος του Ωραίου ο θάνατος του Αντρείου. Ψυχή, ψυχή ωραία, γλυκιά πενταπάρθενη που ερωτεύτηκες τον θάνατο δίδαξε μας, ω, μάθε μας να μη πονεί και να μην καίει το αντίκρισμα της αγωνίας σου, ψυχή ωραία πενταπάρθενη.

Ακούσετε Ελληνόπουλα! Τις αμαρτίες των γερόντων μας και τις δικές μας αμαρτίες, τις φορτώθηκε ο Παύλος Μελάς και παθαίνουνταν και υπόφερνε γι' αυτές, ενώ δεν ήταν άξιος για τέτοια τιμωρία (.). Σε σας στρέφομαι, παιδιά του Ελληνισμού, αγαπημένα Ελληνόπουλα, και σας εξορκίζω -αν έχετε να ξοδέψετε ενέργεια ας είναι και μέτρια, αν έχετε να κάψετε τίποτε περισσότερο από σπίθες απλές ενθουσιασμού- μη λησμονείτε ποτέ το θάνατο του Παλληκαριού, αλλά προ πάντων μη λησμονείτε τη ζωή του, τον ενθουσιασμό του δηλαδή και τη δύναμη και την τόλμη, μη λησμονείτε και την ιδέα που για κείνη δούλεψε και υπόφερε, ούτε την πανώρια χώρα όπου εσκοτώθη, γιατί και η ιδέα εκείνη και η χώρα θέλουν πολλούς ακόμα Ήρωες». 

Ίων Δραγούμης 

==================

ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΜΕΛΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΡΩΤΟΕΤΕΙΣ ΕΥΕΛΠΙΔΕΣ

Η ζωή είναι πόλεμος. Η γη σου είναι φρούριο και χρέος σου η νίκη. Μη μιλάς, να σκέπτεσαι, ν΄ αγαπάς, να μην πονάς. Ένας είναι ο σκοπός σου, ο πόλεμος. Πολέμα για τα ιδανικά σου, για τα Ελληνικά ιδανικά του ανθρωπισμού. Πολέμα για την Μεγάλη Ιδέα. Άνδρες που περπατούν στη ζωή ευθυτενείς και με γαλήνη, μαθημένοι να πονούν χωρίς να υποφέρουν, να νικούν χωρίς να θριαμβολογούν, να νικώνται χωρίς να μοιρολογούν. Αυτοί είναι οι πραγματικοί άνδρες, θεμέλια γενεών. Αυτοί οι Ευέλπιδες, οι αυριανοί ηγήτορες του Έθνους.

Νεαρέ Εύελπι μάθε και εξασκήσου να είσαι απλός, ολιγόλογος, συγκρατημένος, σεμνός. Λίγα λόγια πολλά έργα. Ανθρωπιά μεγάλη, πειθαρχία, πείσμα, αντοχή. Όποιος σε κοιτά, τα μάτια του σε γεμίζουν παλλικάρι. Περισσότερο να προσβάλλεσαι όταν σε κυριεύει ο πόνος. Μη θυμώνεις, χειρότερα είναι να χτυπήσεις έστω και εάν μόλις κρατιέσαι με έναν κόμπο στο λαιμό. Να φύγεις είναι δειλία. Μόνος σου αποφάσισες να γίνεις Αξιωματικός.

Απελπισία, ύστερα γελάς και από την μια μεριά στην άλλη γίνεσαι άνδρας, δηλαδή μαθαίνεις να κρατάς μέσα σου τον πόνο και την απορία, έτσι χωρίς να φαίνεται, αλλά να επιμένεις πάντα στον σκοπό σου, στα όνειρά σου.

Αν προχωρήσω, ακολουθείστε με…

Αν υποχωρήσω, σκοτώστε με…

Αν σκοτωθώ, εκδικηθείτε με…

Παύλος Μελάς (Μίκης Ζέζας), Ανθυπολοχαγός Πυροβολικού, Τάξις 1891

====================

Ο Παύλος Μελάς υπήρξε δραστήριο μέλος της Εθνικής Εταιρείας, μιας μυστικής οργάνωσης, που είχε ως σκοπό την αναζωπύρωση του εθνικού φρονήματος και την απελευθέρωση των υπόδουλων Ελλήνων με κάθε θυσία.
Με την έκρηξη του πολέμου μάχεται στα μέτωπα της Θεσσαλίας, ως διοικητής ουλαμού της 2ης Πεδινής Πυροβολαρχίας. Είναι αισιόδοξος για την έκβασή του, ώστε γράφει στους γονείς του: «...Αν ο θεός μας βοηθήση ολίγον, σύντομα θα λάβετε γράμμα μου από την Θεσσαλονίκην. ΄Ώστε θάρρος, αγαπητοί μου γονείς, θάρρος και πεποίθησιν· διότι και αν φέρη ο διάβολος, να νικηθώμεν, θα νικηθώμεν παλικαρίσια...».

Ο θάνατος του Παύλου Μελά έγινε γνωστός στην Αθήνα στις 18 Οκτωβρίου και συγκλόνισε την κοινή γνώμη, λόγω του ακέραιου και αγνού χαρακτήρα του ανδρός, αλλά και του γνωστού ονόματος της οικογένειάς του, που είχε μεγάλους δεσμούς με τη Μακεδονία και την κοινωνία των Αθηνών. 

Η θυσία του σηματοδότησε την ουσιαστική έναρξη του Μακεδονικού Αγώνα, που κορυφώθηκε με τους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-1913.

http://apostolospapaparisis.blogspot.com/ , https://www.sansimera.gr/

Μπορούν τα παράλληλα σύμπαντα να εξηγήσουν το φαινόμενο Déjà Vu;

Ο λόγος που βιώνεις déjà vu μήπως είναι ένα αντίγραφο του εαυτού σου που ζει σε ένα παράλληλο σύμπαν;

Έχετε βιώσει ποτέ μια εμπειρία déjàvu; Είναι το συναίσθημα ή η εντύπωση ότι έχετε ήδη γίνει μάρτυρες ή έχετε βιώσει ήδη μια τρέχουσα κατάσταση. Ο όρος déjà vu είναι γαλλικός και σημαίνει, κυριολεκτικά, «ήδη ιδωμένο». Είναι ένα μάλλον συνηθισμένο, αλλά ελάχιστα κατανοητό φαινόμενο. Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε βιώσει να βρισκόμαστε σε ένα νέο μέρος και να νιώθουμε σίγουροι ότι έχουμε ξαναπάει εκεί, αλλά δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε πώς είναι δυνατόν. 

Για πολύ καιρό, αυτή η απόκοσμη αίσθηση έχει αποδοθεί σε διάφορες αιτίες, από παραφυσικές διαταραχές έως νευρολογικές διαταραχές. Τα τελευταία χρόνια, καθώς περισσότεροι επιστήμονες άρχισαν να μελετούν αυτό το φαινόμενο, έχουν προκύψει ορισμένες θεωρίες για το déjà vu, που υποδηλώνουν ότι δεν είναι απλώς μια βλάβη στο σύστημα μνήμης του εγκεφάλου μας. Οι ψυχολόγοι έχουν υποστηρίξει ότι το déjà vu μπορεί να συμβεί όταν συγκεκριμένες πτυχές μιας τρέχουσας κατάστασης μοιάζουν με ορισμένες πτυχές καταστάσεων που έχουν συμβεί στο παρελθόν. 

Εάν υπάρχει μεγάλη επικάλυψη μεταξύ των στοιχείων των νέων και των παλιών καταστάσεων, έχουμε ένα έντονο αίσθημα οικειότητας. Εναλλακτικές εξηγήσεις συνδέουν το déjà vu με την προφητεία, τις αναμνήσεις από προηγούμενες ζωές, τη διόραση ή μια μυστικιστική πινακίδα που υποδεικνύει την εκπλήρωση μιας προκαθορισμένης συνθήκης στο ταξίδι της ζωής. Όποια και αν είναι η εξήγηση, το déjà vu είναι σίγουρα ένα φαινόμενο που είναι καθολικό για την ανθρώπινη κατάσταση και η θεμελιώδης αιτία του εξακολουθεί να αποτελεί μυστήριο.

Μια άλλη ενδιαφέρουσα πιθανότητα είναι ότι υπάρχει μια κρυφή σύνδεση μεταξύ του déjà vu και της ύπαρξης παράλληλων συμπάντων.
Όπως ήδη γνωρίζουν ορισμένοι, το πολυσύμπαν είναι μια θεωρία στην οποία το σύμπαν μας δεν είναι το μόνο, αλλά δηλώνει ότι πολλά σύμπαντα υπάρχουν παράλληλα μεταξύ τους. Αυτά τα ξεχωριστά σύμπαντα εντός της θεωρίας του πολυσύμπαντος ονομάζονται παράλληλα σύμπαντα . Σύμφωνα με τον Δρ. Kaku, η κβαντική φυσική δηλώνει ότι υπάρχει η πιθανότητα το déjà vu να προκαλείται από την ικανότητά μας να «εναλλασσόμαστε μεταξύ διαφορετικών συμπάντων». Ο Δρ. Michio Kaku εξηγεί μια θεωρία πίσω από το déjà vu και ρωτά:

«Είναι ποτέ δυνατό, σε οποιαδήποτε κλίμακα, να εναλλάσσουμε τα σύμπαντα μεταξύ τους;»

Ο Δρ. Κάκου αναφέρει, τον καθηγητή Στιβ Γουάινμπεργκ, ο διάσημος θεωρητικός φυσικός και κάτοχος του βραβείου Νόμπελ, υποστηρίζει την ιδέα ενός πολυσύμπαντος.

Ο Στιβ Γουάινμπεργκ λέει ότι υπάρχει ένας άπειρος αριθμός παράλληλων πραγματικοτήτων που συνυπάρχουν μαζί μας στον ίδιο χώρο.

«Εκατοντάδες διαφορετικά ραδιοκύματα εκπέμπονται γύρω σας από μακρινούς σταθμούς.»

Σε οποιαδήποτε δεδομένη στιγμή, το γραφείο ή το αυτοκίνητό σας ή το σαλόνι σας είναι γεμάτο με αυτά τα ραδιοκύματα. Ωστόσο, αν ενεργοποιήσετε ένα ραδιόφωνο, μπορείτε να ακούτε μόνο μία συχνότητα κάθε φορά. Αυτές οι άλλες συχνότητες δεν είναι σε φάση μεταξύ τους.
Κάθε σταθμός έχει διαφορετική συχνότητα, διαφορετική ενέργεια. Ως αποτέλεσμα, το ραδιόφωνό σας μπορεί να μεταδοθεί μόνο σε μία εκπομπή κάθε φορά. Ομοίως, στο σύμπαν μας είμαστε συντονισμένοι στη συχνότητα που αντιστοιχεί στη φυσική πραγματικότητα.
Αλλά υπάρχει ένας άπειρος αριθμός παράλληλων πραγματικοτήτων που συνυπάρχουν μαζί μας στο ίδιο δωμάτιο, αν και δεν μπορούμε να συντονιστούμε σε αυτές.

Ενώ το ραδιόφωνό σας είναι συντονισμένο να λαμβάνει μια συγκεκριμένη συχνότητα και επομένως έναν μόνο ραδιοφωνικό σταθμό, το σύμπαν μας αποτελείται από άτομα που ταλαντώνονται σε μια μοναδική συχνότητα στην οποία άλλα σύμπαντα δεν δονούνται.
Τα σύμπαντα συνήθως δεν είναι «σε φάση», δηλαδή δεν δονούνται στην ίδια συχνότητα, μεταξύ τους λόγω των διαιρέσεων που προκαλούνται από τον χρόνο, αλλά όταν είναι «σε φάση» είναι θεωρητικά δυνατό να «κινούνται μπρος-πίσω» μεταξύ των συμπάντων.
Έτσι, αν και είναι «αβέβαιο», θα μπορούσε να είναι πιθανό ότι όταν βιώνετε déjà vu, «δονείται σε αρμονία» με ένα παράλληλο σύμπαν, εξηγεί ο Δρ. Kaku.
Ίσως οι εμπειρίες déjà vu μας να είναι ένα παράθυρο σε ένα παράλληλο σύμπαν.

από την ιστοσελίδα MessageToEagle μέσω bibliotecapleyades.net

Ανάμεσα στις Γραμμές

Τίποτα δεν είναι αληθινό στην πραγματικότητα. Όλη η νοημοσύνη, η πίστη και η σοφία του κόσμου δεν θα αλλάξουν αυτή την αλήθεια.

Η ανθρώπινη φυλή έχει υπερηφανευτεί για το πόσες περιστάσεις και αποτελέσματα μπορεί να ελέγξει και να χειραγωγήσει για να μεταφέρει την συνθετική της δύναμη και να κρύψει τις βαθύτερες ανασφάλειές της.

Το μόνο που θα απομείνει από αυτό είναι το υδατόσημο της αυτοδικαίωσης, των ακόρεστων ορέξεων και των εγωκεντρικών κατακτήσεων.

Γενιές και γενιές ανθρώπων έχουν έρθει και έχουν παρέλθει, γεννημένοι με τη μεγαλύτερη υπόσχεση και θαμμένοι με τη μεγαλύτερη αποτυχία. Μια ήττα που οι περισσότεροι δεν θα επιλέξουν να αναγνωρίσουν.

Δεν είμαστε αληθινοί επειδή απλώς δεν ζούμε στο παρόν. Μας δίνεται η εξαιρετική ευκαιρία να ευδοκιμήσουμε εξελισσόμενοι, ξεπερνώντας και μοιράζοντας όλα όσα συναντάμε. Ωστόσο, μας παρασύρει συνεχώς η αδιάκοπη ατζέντα του εγώ μας.

Η ζωή μας δεν έχει πραγματικά να κάνει με το να βοηθάμε τους άλλους. Δεν έχει καν να κάνει με το να βοηθάμε τον εαυτό μας. Έχει να κάνει με το να ενεργοποιούμε ένα ασαφές δίκτυο κοινωνιοπαθών που πολύ λίγοι είναι πρόθυμοι να αναγνωρίσουν, να εμπλακούν ή να αντιταχθούν.

Η τραγωδία είναι ότι δεν γνωρίζουμε ούτε νοιαζόμαστε αρκετά για την ανισότητα και την αδικία ώστε να κάνουμε τη διαφορά.
Η προσομοιωμένη ζωή στην οποία συμμετέχουμε είναι το κάλυμμα ασφαλείας μας. Μας δίνει μια τεχνητή αίσθηση άνεσης, ασφάλειας, κύρους και σκοπού. Μας δίνει μια επιτρεπτή δικαιολογία και λόγο για να μην γίνουμε ποτέ αυτό που είμαστε προορισμένοι να είμαστε.

Στην καρδιά και την ψυχή μας γνωρίζουμε τις δυνατότητες και τις ικανότητές μας. Ωστόσο, βασιζόμαστε στις αδυναμίες και τις επιφυλάξεις μας για να εμποδίσουμε τον εαυτό μας να δημιουργήσει και να ζήσει το πεπρωμένο μας.

Η μετριότητα και η ανασφάλεια σφραγίζουν την τύχη του συνηθισμένου και άνευ νοήματος δικαιώματος ψήφου μας.

Όσο κι αν διαστρεβλώνουμε τις ατελείς και ανολοκλήρωτες ζωές μας με οικονομικά, εκπαιδευτικά ή θρησκευτικά μέσα, αυτές εξακολουθούν να είναι σε μια πλάνη.

Οι άνθρωποι επιδεικνύουν χαρακτηριστικά που τελικά τους διακατέχουν σε όλη τους τη ζωή.

Πολλοί ζουν με αυτές τις συνθήκες χωρίς ποτέ να γνωρίζουν ή να κατανοούν τη δυσλειτουργική φύση και την επιρροή τους. Λίγοι είναι αρκετά πρόθυμοι, ανοιχτοί ή αυθεντικοί για να τις εντοπίσουν και να τις διαχειριστούν. Ακόμα λιγότεροι είναι πρόθυμοι να τις μετατρέψουν σε ευκαιρίες για να υπηρετήσουν αντί να υποδουλωθούν.

Αυτό το περίτεχνο Matrix προσωπικής αδυναμίας και περιορισμού υποβόσκει παρουσία ανθρώπινης έπαρσης, άρνησης, αμφιβολίας, γνωστικής ασυμφωνίας, αυτοδικαίωσης και φόβου. Είναι όλες ιδιότητες που προέρχονται αποκλειστικά από τη σκοτεινή πλευρά του εγώ μας.

Βιώνουμε μια τρισδιάστατη ύπαρξη, ζώντας μια δισδιάστατη εμπειρία. Αυτό που αναγνωρίζουμε και υιοθετούμε ως πραγματικότητα και ο τρόπος με τον οποίο το αναγνωρίζουμε και το υιοθετούμε, ενισχύει περαιτέρω την επιρροή που έχει πάνω μας το εγώ μας. Είναι ένας τρόπος ζωής που μας έχει επιβληθεί από ένα σύστημα υπολογισμένης προόδου, κατασκευασμένων αποτελεσμάτων, χειραγωγημένης δυναμικής και μηχανικής συναίνεσης.

Είμαστε όλοι παγιδευμένοι σε έναν ιστό αράχνης εξαπάτησης. Η ίδια η φύση της πραγματικότητας στην οποία υπάρχουμε απλώς δεν ευνοεί την αλήθεια, τη σοφία, την κοινότητα και, πάνω απ' όλα, την αγάπη.

Τελικά, συνηθίζουμε, νιώθουμε άνετα και συμβιβαζόμαστε μέσα στις σκιές της ζωής μας.

Τρέμουμε στο σκοτάδι περιμένοντας μια ευκαιρία που δεν θα έρθει ποτέ. Όταν αυτή έρχεται, είναι απλώς μια οφθαλμαπάτη ευκαιρίας και επιτυχίας που μας αφήνει άδειους και ανεκπλήρωτους. Είμαστε αποσυνδεδεμένοι από τον εαυτό μας και την αλήθεια, το πάθος, την αγάπη και το πεπρωμένο μας .

Όταν μας παρουσιάζεται μια ευκαιρία, την αντιλαμβανόμαστε ως ένα φευγαλέο όνειρο ή μια έξοδο από την «παντοδύναμη» πραγματικότητα.

Η εξάρτησή μας από τις κοινές και οικείες δομές της θνητής ζωής εμποδίζει κάθε αληθινή εξέλιξη και έκφραση που μπορεί ποτέ να βιώσουμε.

Η όραση είναι η πιο χειραγωγημένη αίσθηση στην κοινή μας πραγματικότητα.

Εξαρτόμαστε βαθιά από αυτό που βλέπουμε. Επιλέγουμε να πιστεύουμε πιο αβίαστα και απόλυτα σε αυτό που είναι ορατό παρά σε αυτό που αισθανόμαστε ή διαισθανόμαστε. Μας εξαπατά με την απάθεια, την κριτική, την άρνηση, τον εγωισμό και την αντίθεση μας.

Όλα όσα λαχταράμε να πετύχουμε στη ζωή μας παραδίδονται όταν δεν επιλέγουμε να δημιουργήσουμε ή να βιώσουμε τη ζωή μας στο έπακρο. Η μεγαλύτερη αδυναμία που η ανθρώπινη φυλή πιστεύει ότι είναι η μεγαλύτερη δύναμή της είναι η αμοιβαία αποδοχή ότι η ζωή μετριέται με βάση αυτά που λαμβάνουμε, όχι αυτά που δίνουμε.

Υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να βιώσουμε πραγματικά τις αθέατες διαστάσεις του σύμπαντος. Απαιτεί μια συνέργεια μεταξύ των ενστίκτων μας και της νοημοσύνης μας. Αυτό ανοίγει την πύλη της φωτισμένης συναισθηματικής μας συνείδησης.

Η ισορροπία μεταξύ του σώματος, του νου και της καρδιάς μας δημιουργεί την τρισδιάστατη ισορροπία που είναι απαραίτητη για να δημιουργηθεί η κατάλληλη εστίαση, ενέργεια και έκφραση για να συνδεθούμε με τη διαίσθησή μας. Η διαίσθησή μας είναι ο «κεραυνός» που μας συνδέει με την ψυχή μας.

Μόνο όταν έχουμε επιτύχει αυτόν τον τετραδιάστατο, ηλεκτρομαγνητικό δεσμό μέσα μας, είμαστε σε θέση να ζήσουμε σε ένωση με το σύμπαν.

Η αντίληψή μας για τη ζωή και ο τρόπος που τη βιώνουμε δεν είναι δική μας. Είμαστε θύματα ενός τεχνητά επιβαλλόμενου και καθοδηγούμενου επηρεασμού από τα μέσα ενημέρωσης.

Τις περισσότερες φορές, η άποψή μας υιοθετείται αντί να κερδίζεται.

Η πλειοψηφία της ανθρωπότητας μιμείται τον ρόλο της.

Η ελευθερία δεν θα βρεθεί ποτέ στο να γίνει κανείς πιόνι στη σκακιέρα της κοινωνίας. Διεκδικείται στην αφοσίωσή μας να ζούμε, να αγαπάμε και να υπάρχουμε αληθινά. Πρέπει να σπάσουμε το πρόγραμμά μας και να ξεπεράσουμε την ψευδαίσθηση στην οποία έχουμε όλοι βρεθεί.

Η αλήθεια της ανθρώπινης φυλής δεν υπάρχει και δεν θα βρεθεί ποτέ στην τυπωμένη γραμμή.

Μόνο όταν διαβάζουμε ανάμεσα στις γραμμές της πραγματικότητας θα βρούμε την αλήθεια μας. Μόνο τότε θα μπορέσουμε να γράψουμε τις δικές μας ζωές. Μόνο τότε θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε την αλήθεια που είμαστε προορισμένοι να γίνουμε.

από τον Iam Saums
μέσω bibliotecapleyades.net

---------------------------------------------

Η ΠΛΑΝΗ ΤΩΝ ΑΙΣΘΗΣΕΩΝ

ΠΕΡΠΑΤΗΣΤΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΜΟΝΟΠΟΤΙ

Η ΑΓΑΠΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ - Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΔΕΝ ΕΣΤΕΡΓΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΔΟΥΛΟΣ ΟΥΤΕ ΤΩΝ ΘΕΩΝ

«Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι "άλλοι άνθρωποι". Οι σκέψεις τους είναι απόψεις άλλων ανθρώπων, η ζωή τους είναι μίμηση άλλων ζωών» Όσκαρ Ουάιλντ.

Ύμνος στην Περσεφόνη

Χρυσάνθη Οικονομάκη - Ύμνος στην Περσεφόνη

Chrysanthi Ekonomaki

Περιδέραιο με χρυσά περίαπτα ρόδια, από τον Τάφο III (τάφος των Γυναικών), στις Μυκήνες Ταφικός κύκλος Α, -16ος αιώνας, Αθήνα, Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. 

Το «Χάσμα» στο Πλουτώνιο της Ελευσίνας, απ’ όπου πιστεύεται ότι ανεβοκατέβαινε στον Άδη η Περσεφόνη. Διακρίνεται ένα σπασμένο ρόδι, αφημένο εκεί, προφανώς από σημερινούς «μύστες», που τιμούν ακόμη την «Κόρη» και τα «Μυστήρια». 

ΤΟ ΡΟΔΙ - Ο ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΚΑΡΠΟΥ ΤΗΣ ΡΟΔΙΑΣ

 Το Πλουτώνιο Σπήλαιο στον Αρχαιολογικό Χώρο της Ελευσίνας  

Μίτσιο Κάκου: 9 Μυστηριώδη Αντικείμενα Ανακαλύφθηκαν να κινούνται με το 3I/ATLAS στο Ηλιακό Σύστημα!

Αρχικά, οι αστρονόμοι νόμιζαν ότι το 3I/ATLAS ήταν απλώς ένας ακόμη διαστρικός κομήτης. Αλλά τον Σεπτέμβριο, όλα άλλαξαν. Ερασιτέχνες αστρονόμοι και στη συνέχεια τα τηλεσκόπια James Webb, Hubble, Keck και Very Large Telescope επιβεβαίωσαν όλοι την ίδια σοκαριστική εικόνα: εννέα μικρότερα φωτεινά αντικείμενα ταξίδευαν σε τέλειο σχηματισμό με το ATLAS – το καθένα ακτινοβολούσε περισσότερη ενέργεια από οτιδήποτε στη Γη. Η φασματοσκοπία αποκάλυψε νικέλιο, κοβάλτιο και κράματα άγνωστα στους φυσικούς κομήτες, με ενεργειακή απόδοση σχεδόν 20 γιγαβάτ το καθένα. 

Μερικοί επιστήμονες προσπάθησαν να το εξηγήσουν ως θραύσματα. Αλλά ο Avi Loeb από το Χάρβαρντ το ονόμασε όπως φαινόταν – ένα μητρικό σκάφος που απελευθερώνει ανιχνευτές. Και τώρα, για να γίνει πιο παράξενο, ένας άλλος διαστρικός επισκέπτης – το SWAN R2 – φτάνει από την αντίθετη κατεύθυνση, εκατό φορές μεγαλύτερος και με ουρά μεγαλύτερη από τη Σελήνη. Και οι δύο θα περάσουν κοντά στον Ήλιο τον Οκτώβριο του 2025. 

Θα συγκρουστούν; Θα συναντηθούν; Ή είναι εδώ για κάτι στο Ηλιακό μας Σύστημα; 

Για πρώτη φορά στην ιστορία, η ανθρωπότητα μπορεί να κοιτάζει έναν στόλο μηχανών από άλλο αστρικό σύστημα. 

Είναι το ATLAS απλώς ένας κομήτης – ή το μητρικό σκάφος που η ανθρωπότητα δεν ήταν ποτέ έτοιμη να συναντήσει; 

Χρονικά του Σύμπαντος