Κυριακή 21 Απριλίου 2013

ΟΙ ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΥΘΑΓΟΡΑ

Μία από τις πλέον σημαντικές και αινιγματικές προσωπικότητες όλων των εποχών, που εμφανίστηκαν επάνω στον πλανήτη Γη, είναι αδιαμφισβήτητα ο μεγάλος δάσκαλος ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ.
 Ο Πυθαγόρας από τη Σάμο, όχι μόνο θεωρεί ως δεδομένο τον περίφημο ΝΟΜΟ ΤΩΝ ΕΠΑΝΕΝΣΑΡΚΩΣΕΩΝ, στην εφαρμογή του οποίου στηρίζεται ολόκληρο το μετέπειτα εκπαιδευτικό και θρησκευτικό σύστημα της Αρχαίας Ελλάδος, αλλά ισχυρίζεται επιπλέον ότι είναι σε θέση να ΘΥΜΑΤΑΙ και να ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ επακριβώς τις ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΖΩΕΣ ΤΟΥ!
Αυτήν την άκρως σημαντική πληροφορία μας την μεταφέρει ο Διογένης Λαέρτιος στο βιβλίο του «Βίοι Φιλοσόφων» στο ειδικό κεφάλαιο που έχει γράψει για την ζωή και το έργο του Πυθαγόρα.
 Το θέμα αυτό είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον και αξίζει να ανατρέξουμε στο Ιερό Αρχαίο κείμενο, για να διαπιστώσουμε επακριβώς τα όσα ισχυριζόταν ο Πυθαγόρας:
-----------------------------
 …Αυτό το γεγονός (των μετενσαρκώσεων του Πυθαγόρα) το αναφέρει ο Ηρακλείδης από τον Πόντο:
Ο Πυθαγόρας έλεγε για τον εαυτό του ότι κάποτε υπήρξε ως Αιθαλίδης και γιος του θεού Ερμή. Και ο Ερμής του είπε να ζητήσει ότι θέλει εκτός από αθανασία. Ζήτησε λοιπόν και ζωντανός και πεθαμένος να διατηρεί την μνήμη των εμπειριών του (μνήμην έχειν των συμβαινόντων). Και έτσι έλαβε το χάρισμα ζωντανός να θυμάται το κάθε τι, πεθαμένος δε να διατηρεί την ίδια μνήμη.
Αργότερα κατά των Τρωικό Πόλεμο έζησε ως Τρώας  που λεγόταν Εύφορβος που τον σκότωσε Μενέλαος (Ιλιάδα Ρ 59). Ο Εύφορος πάλι έλεγε πως υπήρξε κάποτε Αιθαλίδης και ότι από τον Ερμή πήρε αυτό το δώρο. 
Επίσης διηγόταν της περιπλανήσεις της ψυχής του και ανέφερε τα φυτά και τα ζώα που μπήκε καθώς και όσα η ψυχή υπόφερε στον Άδη και υποφέρουν οι άλλες ψυχές. 
Σαν πέθανε ο Εύφορβος, η ψυχή του πήγε στον Ερμότιμο, ο οποίος θέλοντας κι αυτός να αποδείξει την αλήθεια του πράγματος πήγε στο ιερό του Απόλλωνος στις Βραγχίδες και επέδειξε την ασπίδα που είχε αφιερώσει ο Μενέλαος. Αφού εισήλθε λοιπόν στο Ιερό του Απόλλωνα που βρίσκεται εκεί, θα πρέπει να είναι σε θέση να αναγνωρίσει την ασπίδα του Μενέλαου (Στη μάχη για τη σωρό του Πατρόκλου, ο Μενέλαος φόνευσε τον Εύφορβο που ήταν από τους σημαντικότερους Τρώες πολεμιστές και συνέλεξε τον οπλισμό του. Τον οπλισμό αυτό του Ευφόρβου ο Μενέλαος στη συνέχεια αφιέρωσε στον Ναό του Απόλλωνα στις Βραγχίδες). Η ασπίδα αυτή ήταν τώρα σάπια και μόνο η από ελεφαντόδοντο επένδυσις της είχε απομείνει.
Καθώς πέθανε ο Ερμότιμος, ο Πυθαγόρας έγινε ο Πύρρος ο ψαράς από την Δήλο και πάλι θυμόταν τα πάντα. Πως δηλαδή υπήρξε πρωτύτερα ως Αιθαλίδης, ύστερα ως Εύφορβος, κατόπιν ως Ερμότιμος και μετά ως Πύρρος. Σαν πέθανε κι ο Πύρρος έγινε τέλος Πυθαγόρας (Δηλαδή στο πρόσωπό του η ψυχή του είχε υποστεί την πέμπτη μετενσάρκωση) και θυμόταν όλα όσα προηγουμένως αναφέραμε. 

ΔΙΟΓΕΝΟΥΣ ΛΑΕΡΤΙΟΥ “ΒΙΟΙ ΦΙΛΟΣΌΦΩΝ” ΒΙΒΛΙΟΝ Η’ ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ 4-5

6 σχόλια:

Σείριος είπε...

ΤΟ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ
_____________________

Τοῦτόν φησιν Ἡρακλείδης ὁ Ποντικὸς (Wehrli vii, fg. 89) περὶ αὑτοῦ τάδε λέγειν,
ὡς εἴη ποτὲ γεγονὼς Αἰθαλίδης καὶ Ἑρμοῦ υἱὸς νομισθείη·
τὸν δὲ Ἑρμῆν εἰπεῖν αὐτῷ ἑλέσθαι ὅ τι ἂν βούληται πλὴν ἀθανασίας.
αἰτήσασθαι οὖν ζῶντα καὶ τελευτῶντα μνήμην ἔχειν τῶν συμβαινόντων.
Θεού) ἐν μὲν οὖν τῇ ζωῇ πάντων διαμνημονεῦσαι,
ἐπεὶ δὲ ἀποθάνοι τηρῆσαι τὴν αὐτὴν μνήμην.
χρόνῳ δ' ὕστερον εἰς Εὔφορβον ἐλθεῖν καὶ ὑπὸ Μενέλεω τρωθῆναι.
ὁ δ' Εὔφορβος ἔλεγεν ὡς Αἰθαλίδης ποτὲ γεγόνοι
καὶ ὅτι παρ'Ἑρμοῦ τὸ δῶρον λάβοι καὶ τὴν τῆς ψυχῆς περιπόλησιν,
ὡς περιεπολήθη καὶ εἰς ὅσα φυτὰ καὶ ζῷα παρεγένετο
καὶ ὅσα ἡ ψυχὴ ἐν τῷ Ἅιδῃ ἔπαθε καὶ αἱ λοιπαὶ τίνα ὑπομένουσιν.
(Αναφέρεται δηλαδή στις ειδικές διαδικασίες που υπόκεινται οι Ψυχές όταν πεθάνουν, με αποτέλεσμα να χάνουν τις Μνήμες των προηγουμένων ζωών τους).
ἐπειδὴ δὲ Εὔφορβος ἀποθάνοι, μεταβῆναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ εἰς Ἑρμότιμον,
ὃς καὶ αὐτὸς πίστιν θέλων δοῦναι ἐπανῆλθεν εἰς Βραγχίδας
καὶ εἰσελθὼν εἰς τὸ τοῦ Ἀπόλλωνος ἱερὸν ἐπέδειξεν ἣν Μενέλαος ἀνέθηκεν ἀσπίδα,
(ἔφη γὰρ αὐτόν, ὅτ' ἀπέπλει ἐκ Τροίας, ἀναθεῖναι τῷ Ἀπόλλωνι τὴν ἀσπίδα,)
διασεσηπυῖαν ἤδη, μόνον δὲ διαμένειν τὸ ἐλεφάντινον πρόσωπον.
ἐπειδὴ δ' Ἑρμότιμος ἀπέθανε, γενέσθαι Πύρρον τὸν Δήλιον ἁλιέα·
καὶ πάντα πάλιν μνημονεύειν, πῶς πρόσθεν Αἰθαλίδης, εἶτ' Εὔφορβος, εἶτα Ἑρμότιμος, εἶτα Πύρρος γένοιτο.
ἐπειδὴ δὲ Πύρρος ἀπέθανε,γενέσθαι Πυθαγόραν καὶ πάντων τῶν εἰρημένων μεμνῆσθαι.
Ἔνιοι μὲν οὖν Πυθαγόραν μηδὲ ἓν καταλιπεῖν σύγγραμμά φασιν διαπεσόντες.
Ἡράκλειτος γοῦν ὁ φυσικὸς μονονουχὶ κέκραγε καί φησι·
"Πυθαγόρης Μνησάρχου ἱστορίην ἤσκησεν ἀνθρώπων μάλιστα πάντων
καὶ ἐκλεξάμενος ταύτας τὰς συγγραφὰς ἐποιήσατο ἑαυτοῦ σοφίην, πολυμαθείην, κακοτεχνίην."

Ανώνυμος είπε...

Σείριε σχόλια σπάνια γράφω αλλά δεν υπάρχει μέρα να μην διάβασω τα άρθρα σου.Σε ευχαριστώ για μαθήματα που μου προσφέρεις να σε έχει ο Θεός καλά
Γιωργής

Σείριος είπε...

Να είσαι καλά αδερφέ μου. Ας πιάνουν τόπο οι αναρτήσεις μου και ας μην έχω σχόλια. Σε ευχαριστώ κι εγώ. Ευχαριστώ και όλους τους φίλους και φίλες για αυτήν την αμφίδρομη σχέση που έχουμε, με τις ίδιες αγωνίες (πιστεύω) και τους ίδιους οραματισμούς.

Σείριος είπε...

Παιδιά, σχόλια με «γκρίκλις», ΔΕΝ δημοσιεύονται.

Ανώνυμος είπε...

Εύγε φίλτατε Σειριε,
Ευχαριστώ .
Αλέξανδρος
Από Κολωνία.

Σείριος είπε...

Γεια σου Αλέξανδρε. Να έχεις υγεία!!!

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Αρχειοθήκη ιστολογίου