ΟΙ ΠΑΠΥΡΟΙ ΤΟΥ ΕΡΚΟΛΑΝΟ ΚΙ Ο ΔΗΜΗΤΡΑΚΗΣ ΤΟ ΠΡΟΒΑΤΟ

Στις 19 Οκτωβρίου του 1752, οι ανασκαφές του Σουηδού αρχιτέκτονα και μηχανικού Καρλ Βέμπερ, αποκάλυψαν την αρχαία πόλη του Ερκολάνο (Herculaneum=Ηράκλειο) που είχε θαφτεί από ένα στρώμα λάβας πάχους 20 μέτρων του Βεζούβιου. Οι έρευνες θα φέρουν στην επιφάνεια, μεταξύ άλλων, πάνω από 1.000 απανθρακωμένους πάπυρους, οι οποίοι βρίσκονταν στην ονομαζόμενη πλέον «Βίλα των Παπύρων», που ανήκε στον Πίσωνα, πεθερό του Ιούλιου Καίσαρα. Μερικοί από τους πάπυρους (περίπου 50) καταστράφηκαν γιατί οι εργάτες αρχικά νόμισαν ότι ήταν καμμένα ξύλα. Τα άγνωστα κείμενα των υπόλοιπων παπύρων, που έγινε κατορθωτό να αναγνωστούν με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας της ΝΑΣΑ, μόλις τα τελευταία χρόνια, ανήκουν κατά κύριον λόγον στην επικούρεια φιλοσοφία (μερικά κείμενα είναι του ίδιου του Επίκουρου, ενώ κάποια άλλα του Φιλόδημου). Η «Βίλα των Παπύρων», φαίνεται ότι λειτουργούσε ως πνευματικό κέντρο φιλοξενώντας έργα Ελλήνων και Λατίνων φιλοσόφων, και βάση αυτού δημιουργήθηκε η πλούσια ιδιωτική βιβλιοθήκη που αποτελούσαν οι πάπυροι.
Οι πάπυροι, που φυλάσσονται σήμερα στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Νάπολης, φαίνεται να έχουν κινήσει το ενδιαφέρον για την μελέτη τους, όλων πλην των Ελλήνων που έδειξαν σχεδόν ανύπαρκτο ενδιαφέρον. Μια απ’ τις εξηγήσεις που δίνεται, πέραν της κατάστασης βυθιότητας της ελληνικής πολιτείας, είναι πως η επικούρεια φιλοσοφία προκαλεί εμετούς και εξανθήματα στην Εκκλησία, καθώς είναι γνωστές οι θέσεις του Επίκουρου για τις υπερφυσικές ιδιότητες που αποδίδονται στους θεούς (βλέπε και «επικούρειο παράδοξο») και την μετά θάνατον ζωή, αλλά και τις απόψεις του για την πραγματική ζωή και τις απολαύσεις, οι οποίες για τον Ιουδαιοχριστιανισμό θεωρούνται μέγα αμάρτημα. Ο σκηνοθέτης Θόδωρος Μαραγκός με την ταινία του «Black μπεεε», καυτηριάζει αυτήν την απάθεια και προσπαθεί να εξηγήσει την ελληνική στάση μέσα από τον Δημητράκη, που προσπαθεί να καταλάβει ποιοι τον μεταμόρφωσαν από άνθρωπο σε πρόβατο και του στέρησαν την γνώση. Η ταινία-οδοιπορικό του Θόδωρου Μαραγκού, κέρδισε το Δεύτερο Κρατικό Βραβείο Τεκμηρίωσης στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 2005. Η προβολή της όμως στους κινηματογράφους υποβαθμίστηκε και στην ουσία υπονομεύτηκε, καθώς ήταν αρκετά «ενοχλητική»… Για όσους δεν «ενοχλούνται», δεν έχουν παρά να την παρακολουθήσουν εδώ… Θρησκεία-Εκκλησία | Πάρε-Δώσε