Για περίπου πενήντα χρόνια ήταν αυτή που ύψωνε καθημερινά την Ελληνική σημαία στην αυλή του σπιτιού της στο χωριό Μαράσια, μερικές εκατοντάδες μέτρα από τα ελληνοτουρκικά σύνορα.
Για την προσφορά της στην πατρίδα είχε τιμηθεί από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Ελληνικό Στρατό, την Ακαδημία Αθηνών και όλη την τοπική κοινωνία.
Η Βασιλική Λαμπίδου - Φωτάκη γεννήθηκε το 1904 στο Μεγάλο Ζαλούφι της Ανατολικής Θράκης. Από παιδί γνώρισε την ορφάνια και την πίκρα της προσφυγιάς, καθώς οι προστάτες - συγγενείς της μετακινήθηκαν κυνηγημένοι από τους Τούρκους στην Αδριανούπολη. Με την ανταλλαγή των πληθυσμών εγκαταστάθηκε προσωρινά στο Ελληνοχώρι Διδυμοτείχου και έπειτα στο Σάκκο Ορεστιάδας. Το 1962 εγκαταστάθηκε οριστικά στα Μαράσια.
Συμμεριζόμενη από κοντά τα προβλήματα των νεαρών στρατιωτών, καθώς ζούσαν μακριά από τις οικογένειες τους, πήρε την μεγάλη απόφαση να τους συμπαρασταθεί, με αγάπη, τρυφερότητα, αφοσίωση και φιλοστοργία, σαν να ήταν η πραγματική τους μάνα..
Για δεκαετίες ολόκληρες μαγείρευε το φαγητό των φρουρών των συνόρων μας, έπλενε τα ρούχα τους, άκουγε τον παλμό της καρδιάς τους, μα και τις ανησυχίες τους, και καθημερινά ύψωνε παρά τα χρόνια της, την ελληνική σημαία για να κυματίσει περήφανα - όπως η ίδια έλεγε - στον ελληνικό ουρανό.
Συμβόλιζε τη Μάνα.
Μαρτυρία Έλληνα φαντάρου (Απρ. 2011): «Είμαι βαθύτατα συγκινημένος γιατί την γνώρισα προσωπικά τη γιαγιά των Μαρασίων. Υπηρέτησα 6 μήνες στον Έβρο και το έφερε η μοίρα να με βάλει ο λοχαγός μου μάγειρα του φυλακίου δίπλα στο σπιτάκι της γιαγιάς. Αυτή η γυναίκα επί 50 χρόνια βοηθούσε τους Έλληνες στρατιώτες (τους μαγείρευε, τους έπλενε τα ρούχα κτλ.) και η δική μας η γενιά στρατιωτών της έδωσε και της δίνει το αντίδωρον (λίγο φαΐ). Να τα χιλιάσεις γιαγιά και ψηλά την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ!!!»
Τα λόγια δεν αρκούν να περιγράψουν το μέγεθος των συναισθημάτων…
Μακάρι κάποιοι να είχαν την ψυχή της Ελληνίδας γιαγιάς μας… http://paspartoy.blogspot.com/
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου