ΟΙ ΚΑΚΟΙ ΔΕΝ ΘΥΣΙΑΖΟΥΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΦΙΕΡΩΝΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΜΗΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ, ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΑΓΟΡΑΣΟΥΝ ΤΗΝ ΤΙΜΩΡΙΑ

Χ. Όταν είδε (ο Απολλώνιος ο Τυανεύς) κάποτε πολύ αίμα στον βωμό και πάνω του σφάγια, Αιγυπτιακά βόδια και μεγάλα γουρούνια, που κάποιοι τα έγδερναν και κάποιοι τα τεμάχιζαν, καθώς και δύο χρυσά αγγεία στολισμένα με θαυμάσια Ινδικά πετράδια, πλησίασε τον ιερέα και του είπε: «Κάποιος ευχαριστεί τον θεό με μεγαλοπρέπεια». Ο ιερέας του είπε: «Θα παραξενευτείς περισσότερο, αν μάθεις ότι αυτός που κάνει τέτοια θυσία δεν ζήτησε τίποτε ακόμη από τον θεό ούτε έμεινε εδώ τόσο καιρό όσο άλλοι ούτε γιατρεύτηκε ποτέ από τον θεό ούτε έχει αποκτήσει ό,τι ήρθε να ζητήσει, γιατί, όπως φαίνεται, μόλις χθες έφτασε και κάνει αυτές τις πλούσιες θυσίες. Λέει πως θα κάνει πολύ μεγαλύτερες θυσίες και μεγαλύτερες προσφορές, αν τον δεχτεί ο Ασκληπιός.

Είναι πάρα πολύ πλούσιος. Η περιουσία του στην Κιλικία ξεπερνάει όλων των άλλων μαζί. Παρακαλάει τον θεό να του ξαναδώσει το ένα μάτι του που έχει χάσει».

Ο Απολλώνιος έστρεψε τα μάτια του στη γη, όπως συνήθιζε όταν είχε γεράσει, και ρώτησε: «Πώς τον λένε;»

Όταν άκουσε την απάντηση, είπε: «Νομίζω, ιερέα, πως δεν πρέπει να δεχτείτε τον άνθρωπο τούτο στο ιερό, γιατί έχει έρθει μιασμένος και για ό,τι έπαθε αιτία είναι η ανηθικότητά του. Το να θυσιάζει με πολυτέλεια προτού ευεργετηθεί από τον θεό, δεν ταιριάζει σε κάποιον που κάνει θυσία, αλλά σε αυτόν που θέλει να απαλλαγεί από τα ανόσια και απεχθή έργα του».

Τούτα είπε ο Απολλώνιος και ο Ασκληπιός παρουσιάστηκε τη νύχτα στον ιερέα και του είπε: «Ο τάδε να φύγει μαζί με τα πράγματα του, γιατί δεν είναι άξιος να έχει ούτε το άλλο μάτι του». Ο ιερέας έκανε έρευνα γι' αυτό τον άνθρωπο και έμαθε πως η γυναίκα του Κίλικα εκείνου είχε κόρη από τον πρώτο γάμο της, την οποία αυτός ερωτεύτηκε και είχε μαζί της σχέσεις ακόλαστες και μάλιστα φανερά. Η μητέρα τους έπιασε στο κρεβάτι και ορμώντας πάνω τους, έβγαλε με τις πόρπες της το ένα μάτι του συζύγου ενώ της κόρης και τα δύο.

XI. Φιλοσοφική άποψη του Απολλώνιου ήταν η αποφυγή υπερβολών στις θυσίες και τα αφιερώματα. Επειδή κάποτε, μετά την εκδίωξη του Κίλικα, συγκεντρώνονταν περισσότεροι στο ιερό, ρώτησε τον ιερέα: «Άραγε είναι οι θεοί δίκαιοι;» «Δικαιότατοι», του είπε. «Συνετοί;» «Υπάρχει κανείς πιο συνετός από τους θεούς;» «Γνωρίζουν όσα συμβαίνουν στους ανθρώπους ή δεν έχουν ιδέα;» «Σ' αυτό κυρίως πλεονεκτούν οι θεοί», απάντησε ο ιερέας, «σε σύγκριση με τους ανθρώπους, ότι δηλαδή οι άνθρωποι εξαιτίας αδυναμίας δεν γνωρίζουν ούτε όσα τους αφορούν, ενώ οι θεοί γνωρίζουν και των ανθρώπων και τα δικά τους». «Όλα αυτά, ιερέα», είπε ο Απολλώνιος, «είναι άριστα και αληθέστατα. Επειδή λοιπόν ξέρουν τα πάντα, νομίζω πως όποιος έρχεται στους θεούς και ξέρει πως είναι ενάρετος πρέπει να κάνει την εξής ευχή: Θεοί, δώστε μου ό,τι πρέπει να πάρω. Διότι στους καλούς, ιερέα, οφείλονται καλά, στους κακούς τα αντίθετα, και οι θεοί, που ευεργετούν εκείνον που θα βρουν υγιή και απρόσβλητο από την κακία, τον στέλνουν πίσω αφού τον στεφανώσουν, όχι με χρυσά στεφάνια, αλλά με όλα τα καλά. Αντίθετα, όποιον στιγματισμένο και διεφθαρμένο δουν τον εγκαταλείπουν στην τιμωρία και του δείχνουν οργή τόσο πιο μεγάλη, όσο μεγάλο ήταν και το θράσος του να έρθει στο ιερό χωρίς να είναι καθαρός».

Συνάμα, στρέφοντας τα μάτια του προς τον Ασκληπιό, είπε: «Φιλοσοφείς, Ασκληπιέ, την άρρητη φιλοσοφία που σου ταιριάζει, αν δεν επιτρέπεις στους κακούς να έρχονται εδώ, ακόμη κι αν σου φέρνουν όλα τα πλούτη από τις Ινδίες και τις Σάρδεις. Αυτοί δεν θυσιάζουν και δεν αφιερώνουν για να τιμήσουν τους θεούς, αλλά για να εξαγοράσουν την τιμωρία, κάτι που δεν επιτρέπετε εσείς που είστε δικαιότατοι».

ΦΙΛΟΣΤΡΑΤΟΣ – ΑΠΑΝΤΑ – ΤΑ ΕΣ ΤΟΝ ΤΥΑΝΕΑ ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΝ