Ο ΑΥΛΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΤΑΙ ΜΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΣΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

-«Οι τέλειοι, αγαθοί, αθάνατοι, δίκαιοι, πάνσοφοι, αιώνιοι θεοί είναι επίσης και απρόσωποι, συνεκτικοί, άυλοι και διυλικοί». «Κάθε θεός δεν διαχωρίζεται από την Πρώτη Αιτία ούτε από τους άλλους θεούς όπως και οι νοήσεις δεν διαχωρίζονται από τον Νου».
Σαλλούστιος.

-«Και τα αγάλματα σύμβολα της παρουσίας των Θεών και επειδή βεβαίως εμείς έχουμε σώμα, γι’αυτό η λατρεία προς τους Θεούς πρέπει να είναι σωματική, παρ’όλο που αυτοί είναι ασώματοι», «Και εκείνος, λοιπόν, ο οποίος αγαπά τους Θεούς, αντικρύζει με ευχαρίστηση τις εικόνες και τα αγάλματά τους οι οποίοι αν και αόρατοι τον βλέπουν»
Μέγας Ιουλιανός (Επιστολαί,89β, 293 και 295κ.εξ.).

-«Σωκράτης δε πάντα μέν ηγείτο Θεούς ειδέναι, τα τε λεγόμενα και πραττόμενα και τά σιγή βουλευόμενα, πανταχού δε παρείναι..»
Ο Σωκράτης πάντα μεν πίστευε ότι οι Θεοί γνωρίζουν, και τα λεγόμενα και τα πραττόμενα και τα κρυφίως σχεδιαζόμενα, και ότι είναι πανταχού παρόντες.
Ξενοφών (Απομνημονεύματα).

- Ο άυλος χαρακτήρας των θεών περιγράφεται με πάρα πολλούς τρόπους στα Αρχαία Ελληνικά κείμενα. Για παράδειγμα, ο Ευριπίδης (Ελένη,560) λέει: « Ω θεοί. Θεός γάρ καί το γιγνώσκειν φίλους ». Ω θεοί, η αναγνώριση των αγαπημένων είναι θεός. (Ο θεός ταυτίζεται με μία κατάσταση, με κάτι άυλο).

Επίσης, ο Ευριπίδης στην: (Ανδρομάχη, 1226-1227) λέει: «Ιώ ιώ. Τί κεκίνηται, τίνος αισθάνομαι θείου;» (μιλάει ο χορός) Ω! ω! Τι κινείται; Ποιανού αισθάνομαι θεού παρουσία; (Η παρουσία κάποιου θεού γίνεται αντιληπτή ως κίνηση, ως ροή ενέργειας).

- Ο Δίων Χρυσόστομος, περιγράφει γιατί ενώ οι θεοί είναι αόρατοι, εμείς τους απεικονίζουμε ανθρωπόμορφους: «Γιατί το νού και τη φρόνηση αυτή καθεαυτή ούτε κάποιος γλύπτης, ούτε κάποιος ζωγράφος δύναται να την αποδώσει εικαστικά. Επειδή αόρατα είναι αυτά και ουδείς γνωρίζει τι περί αυτών. Έτσι, καταφεύγουμε στο ανθρώπινο σώμα καθώς το θεωρούμε ως ένα αγγείο φρόνησης και λόγου και το προσάπτουμε στο θείον, ελλείψει και απουσία φανερού και εικαστικού παραδείγματος για τα ανεικονικά και αφανή. Για αυτό και χρησιμοποιούμε τη δύναμη του συμβόλου».

Της Αλεξάνδρας Γιαννοπούλου (απόσπασμα) http://www.logiosermis.net/2014/02/blog-post_2055.html

______________________________________

«Τριτογένεια η Αθηνά φρόνησις νομίζεται. Γίγνεται δε εκ του φρονείν τρία ταύτα: βουλεύεσθαι καλώς (ευ λογίζεσθαι), λέγειν αναμαρτήτως (ευ λέγειν) και πράττειν α δει».
ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ

Δηλαδή "ΤΡΙΤΟΓΕΝΕΙΑ ΛΕΓΕΤΑΙ Η ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΕΝΣΑΡΚΩΣΗ ΤΗΣ ΦΡΟΝΗΣΗΣ. Η ΔΕ ΦΡΟΝΗΣΗ ΕΚΦΡΑΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΡΕΙΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ: ΝΑ ΣΚΕΠΤΟΜΑΣΤΕ ΣΩΣΤΑ, ΝΑ ΔΙΑΤΥΠΩΝΟΥΜΕ ΤΗ ΣΚΕΨΗ ΜΑΣ ΑΨΟΓΑ, ΝΑ ΠΡΑΤΤΟΥΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΚΡΙΝΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΣΩΣΤΑ, ΑΡΑ ΕΥΕΡΓΕΤΙΚΑ".