XXXIX.
Αξίζει ν' αναφερθεί κι αυτό: Κάποιος θυσίαζε στη Γη για να βρει θησαυρό. Δεν
δίστασε να παρακαλέσει και τον Απολλώνιο γι' αυτό που επιθυμούσε. Ο Απολλώνιος,
αντιλαμβανόμενος τι επιθυμούσε, είπε:
-«Βλέπω
πως είσαι φοβερά επιχειρηματικό μυαλό».
-«Άτυχος
όμως, γιατί δεν έχω παρά μόνο λίγα, που δεν φτάνουν ούτε να θρέψω την
οικογένεια μου».
-«Φαίνεται πως έχεις να θρέψεις πολλούς και
τεμπέληδες δούλους, γιατί δεν μοιάζεις ανόητος».
Τότε
εκείνος δάκρυσε ελαφρά και είπε: -«Έχω τέσσερις κόρες και χρειάζομαι τέσσερις
προίκες. Βέβαια, έχω τώρα είκοσι χιλιάδες δραχμές, όμως, αν τους τις μοιράσω,
θα λένε πως πήραν λίγα κι εγώ θα καταστραφώ, γιατί δεν θα μου απομείνει
τίποτε».
Ο
Απολλώνιος συγκινήθηκε από την περίπτωση του και είπε: -«Θα σε φροντίσω κι εγώ
και η Γη, αφού λένε πως θυσιάζεις για χάρη της».
Μόλις
είπε αυτά τα λόγια, προχώρησε προς τα προάστια σαν να επρόκειτο να αγοράσει
φρούτα. Αντίκρισε μια έκταση γεμάτη ελαιόδεντρα και έμεινε ικανοποιημένος από
τα δέντρα, έτσι όπως ήταν μεγάλα. Στο μέρος εκείνο υπήρχε κι ένας μικρός κήπος
με πολλά άνθη όπου έβλεπε κανείς λουλούδια και σμήνη μελισσών. Μπήκε μέσα στον
κήπο, σαν να είχε να κάνει κάτι πολύ σημαντικό, και, αφού προσευχήθηκε στην
Πανδώρα, επέστρεψε στην πόλη.
Πήγε
στον ιδιοκτήτη του αγρού που είχε πλουτίσει με τον πιο παράνομο τρόπο, δίνοντας
πληροφορίες για τις περιουσίες των Φοινίκων, και τον ρώτησε:
«Πόσο
αγόρασες το τάδε χωράφι και πόσο έχεις κοπιάσει γι' αυτό;»
Εκείνος
του απάντησε πως το είχε αγοράσει την προηγούμενη χρονιά στην τιμή των δεκαπέντε
χιλιάδων και πως καθόλου δεν είχε κοπιάσει.
Ο
Απολλώνιος τον έπεισε να του το πουλήσει για είκοσι χιλιάδες κι έτσι να
αποκομίσει το ανέλπιστο κέρδος των πέντε χιλιάδων.
Ο
άνθρωπος που ήθελε να αποκτήσει τον θησαυρό δεν είχε καταλάβει ακόμη τι νόημα
είχε αυτό το δώρο ούτε και πίστευε πως αξίζει τα λεφτά του, αλλά ότι έχει πολύ
μικρότερη αξία από τις, είκοσι χιλιάδες που είχε ήδη στο χέρι και που τις έδωσε
για να πάρει αγρό, ο οποίος θα ήταν εκτεθειμένος σε παγετούς και χαλάζια και
όλα τα άλλα που καταστρέφουν τη σοδειά.
Όταν
όμως βρήκε αμέσως αμφορέα με τρεις χιλιάδες δαρεικούς μέσα στον μικρό κήπο,
εκεί όπου πετούσαν οι μέλισσες, και τα ελαιόδεντρα απέδωσαν πλούσια παραγωγή,
κάτι που δεν έγινε τότε σε άλλα χωράφια, άρχισε να υμνεί τον Απολλώνιο και εμφανίστηκαν
πολλοί μνηστήρες που ήθελαν να παντρευτούν τις κόρες του.
ΦΙΛΟΣΤΡΑΤΟΣ
-ΤΑ ΕΣ ΤΟΝ ΤΥΑΝΕΑ ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΝ ΒΙΒΛΙΟ Ζ'
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου