Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ

«Ο μέγας Χρυσόστομος… και στην Φοινίκη μοναχούς απέστειλε για να απαλλάξει τους κατεχομένους από την πλάνη της ειδωλολατρίας… τους οποίους με νόμους όπλισε βασιλικούς ώστε τους ναούς των ειδώλων να καταστρέψουν».  Photius Lexicogr. Bibl 96.80a.35

Για τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο, τον... «προστάτη» αυτόν της παιδείας και των γραμμάτων (!) ο Ελληνικός Πολιτισμός δεν ήταν παρά  μια μωρία και η φιλοσοφία ήταν μια ανοησία και η αιτία όλων των κακών!

Για τα Ελληνικά ονόματα (ονοματοδοσία) μας προτρέπει: «Κανείς δεν πρέπει στα παιδιά του, των (Ελλήνων) προγόνων να καλεί τα ονόματα, του πατέρα, της μητέρας, του παππού και του προπάππου, αλλά αυτά των δικαίων (της Π. Διαθήκης), των μαρτύρων, των επισκόπων, των αποστόλων. Προς αυτούς ας είναι και τούτος ο ζήλος σας… Και μη μου τα έθη (έθιμα) τα ελληνικά… Γι’ αυτό σας παρακαλώ των δικαίων (αυτών της Π. Διαθήκης) τα ονόματα να δίνεται στα παιδιά σας» (Περί κενοδοξίας και πως δει τους γονείς ανατρέφειν τα τέκνα (690) 641. 65).

Κι έτσι αφού απαγορεύτηκαν ελληνικότατα και θεία ονόματα, όπως Ορφέας,  Απόλλων, Ιάσων, Ορέστης, Φοίβος, Εύφημος, Αρίσταρχος, Αριστοφάνης, Περικλής, Όμηρος, Σοφοκλής, Σωκράτης, Αριστοτέλης, Ζήνων, Δανάη, Αφροδίτη, Άρτεμις, Αντιγόνη, Φαίδρα, Άλκηστης και τόσα άλλα που τιμούν το ελληνικό έθνος… γέμισαν οι κατάλογοι των ληξιαρχείων από τα υποδεικνυόμενα εβραιοχριστιανικά ονόματα, όπως… Αδάμ (και Αδαμόπουλος ή Αδαμίδης), Αβραάμ (και  Αβραμόπουλος ή Αβραμίδης), Αβράμιος, Βαρλαάμ, Δανιήλ (και Δανιηλίδης), Γαβριήλ (και Γαβριηλίδης), Ιορδάνης (και Ιορδανίδης), Συμεών (και Συμεωνίδης), Αβεσαλώμ, Ανανίας (και Ανανιάδης), Ησαΐας, Ναούμ (και Ναούμης), Ιωήλ (ή…Λίλης), Ιωακείμ, Ιωσήφ,  Μαλαχίας, Βενιαμίν, Σεραφείμ, Σαμουήλ, Ευφραίμ, Ελισαίος, Ονούφριος, Θεόδουλος, Δοσίθεος, Χριστόδουλος (και Χριστοδουλάς, Χριστοδούλου, Χριστοδουλίδης, Χριστοδουλόπουλος, Χριστοδουλάκης, αλλά και Χριστο-δούλη ή Χριστοδουλίτσα), Χριστιανός (και Καλοχριστιανάκης), Σωτήρης, Χρυσοβα-λάντης, Παχώμιος, Πατάπιος, Παρθένιος, Τριέραρχος, Ελισάβετ, Ιερουσαλήμ, Γεσθημανή, Βηθανία, Ταβιθά, Μυροφόρα, Θεοκτίστη, Θεούλα, Θεοπούλα, Θεονύμφη, Θεολογία, Κασσιανή, Πουλχερία, Νουχερία, Βαρβάρα, Ευσεβεία, Υπαπαντή, Σταυρωτή, Τριάδα, Αποστολία, Ορθοδοξία, Χριστοφορία, Χριστοπιστία, Χριστονύμφη, κ. ά.

Έτσι από τα πέντε περίπου χιλιάδες ελληνικά ονόματα ελάχιστα σήμερα διασώθηκαν. Κι αν σπάνια εμφανιζόταν και ένα αρχαιοελληνικό όνομα, αυτό οφειλόταν στον πατριωτισμό και στη συνείδηση ελληνικότητας κάποιων απλών και τίμιων παπάδων, που μερικές φορές έγραφαν στα… παλιά τους τα παπούτσια τις αυστηρές εντολές των δεσποτάδων.

Για το φαινόμενο αυτό της συστηματικής μέχρι σήμερα προσπάθειας της εκκλησίας για την εξαφάνιση των ελληνικών ονομάτων από τη χριστιανική Ελλάδα η άποψη του κοινωνιολόγου και θεολόγου καθηγητή Γιώργου Μουστάκη είναι ότι: «Πρόκειται για ανθελληνική ενέργεια που ούτε οι Τούρκοι δεν είχαν διανοηθεί»! (πρβλ. άρθρο του Βασ. Ραφαηλίδη εφημ. ΕΘΝΟΣ 26-9-1987).

Αρκεί  να σκεφθεί κανείς ότι οι πλανήτες και οι αστέρες  του ηλιακού μας συστήματος, αλλά και του ευρύτερου γνωστού ή ανακαλυπτόμενου Σύμπαντος, έφεραν, ελάμβαναν ή και λαμβάνουν ακόμα ονόματα από την Αρχαία Ελληνική Μυθολογία και ιστορία, σε ένδειξη τιμής και ευγνωμοσύνης από την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα, μπροστά στη οικουμενική ακτινοβολία του Ελληνικού Πνεύματος, την ποιητικότητα και τη σημειολογία της Ελληνικής Μυθολογίας και την «υπερούσια» αξία του Ελληνικού Πολιτισμού, την οποία δυστυχώς οι θρησκευτικοί άρχοντες δεν μπόρεσαν και δεν θέλησαν να συλλάβουν… εγκλωβισμένοι στην… “κιβωτό του Νώε” (αφού πυρπόλησαν την “κιβωτό της γνώσης”), υμνολογούντες «το γένος των εβραίων» και οραματιζόμενοι τους «κόλπους του Αβραάμ» στην… «επουράνια βασιλεία», αγνοώντας σκόπιμα και επιδεικτικά τον Δευκαλίωνα, τον μυθολογικό γενάρχη του Ελληνικού γένους, γιο του Προμηθέα, που μετά από τον  κατακλυσμό, μαζί με την γυναίκα του την Πύρρα, ανάστησαν το γένος των Ελλήνων!

«Ο θεός των θρησκειών σώζεται από τον άνθρωπο με την πίστη.
Ο άνθρωπος σώζεται από τον θεό των θρησκειών με τη σοφία»
Ιάσων Ευαγγέλου.

Του Μιχάλη Χαραλαμπάκη (απόσπασμα)

https://www.greatlie.com/

--------------------------------------

Η ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΝΑ ΔΙΝΟΥΝ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΑ ΟΝΟΜΑΤΑ. Το ακόλουθο «πατριωτικό» κείμενο, ανήκει στον πατριάρχη Γρηγόριο Ε’ και αποτελεί τμήμα πατριαρχικής εγκυκλίου, η οποία εξεδόθη εν έτη 1819.