ΙΕΡΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ – Η ΛΑΜΨΗ ΤΟΥ ΑΟΡΑΤΟΥ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΟΡΑΤΟ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ

Περσεφόνη, Τριπτόλεμος και Δήμητρα 

Μυστήρια ονομάζονταν στην αρχαιότητα οι ιερατικές εκείνες σχολές που λειτουργούσαν σε κλειστούς χώρους (τα ιερά), οι ιερείς των οποίων διατίνοντο ότι κατείχαν μυστικές υπερβατικές γνώσεις που προέρχονταν από υπέρτερες του ανθρώπου συνειδήσεις, οι οποίες δεν ήταν δυνατόν να αποκαλυφθούν σε αμύητους. Οι περισσότεροι -αν όχι όλοι - οι αρχαίοι Φιλόσοφοι ήταν μυημένοι σε αυτά.

Η Αρχαία Ελλάδα υπήρξε το κέντρο μυστηριακής λατρείας που άνθισε από την Πελασγική εποχή και προσέλκυσε αλλά και γαλούχησε ανθρώπους από όλα τα μέρη του τότε πολιτισμένου κόσμου. Τα Μυστήρια δια των συμβόλων τους προηγήθηκαν των ιερογλυφικών. Ήταν η αιτία για τη δημιουργία τους, επειδή απαιτούνταν μόνιμες καταγραφές των αλληγορικών μύθων για να διατηρήσουν και να διαιωνίσουν την γνώση. Η αρχέγονη μυστηριακή φιλοσοφία χρησίμευσε ως θεμέλιος λίθος για τη σύγχρονη φιλοσοφία. Μόνο που ο απόγονος, ενώ διαιώνισε τα χαρακτηριστικά του εξωτερικού σώματος, έχασε στη πορεία την ψυχή και το πνεύμα του.

Στα Αρχαία Μυστήρια δεν δίνονταν εγκυκλοπαιδικές γνώσεις, όπως αυτές που αποκτά σήμερα ο φοιτητής στα Πανεπιστήμια, αλλά βιωματικές, τις οποίες για να τις κάνει κτήμα του ο υποψήφιος έπρεπε να περάσει τις συμβολικές δοκιμασίες της Μύησης. Επρόκειτο για συνθετικές γνώσεις που επέτρεπαν μέσω μιας τελετουργικής μεθόδου, μέσα από ένα σύνολο βασικών αρχών, συμβόλων και εμβλημάτων, να μπορεί να συνδυάσει τις γνώσεις πολλών επιστημών ταυτόχρονα.

Γι’ αυτό στα έργα πολλών μυημένων σοφών της αρχαιότητας βρίσκουμε τη σύνθεση πολλών κλάδων γνώσης, όπως π.χ. στον Όμηρο, στα έπη του οποίου βρίσκουμε μέσω συμβολισμού και εσωτερικής έρευνας, στοιχεία για την εξέλιξη του ανθρώπου, απόκρυφη γεωγραφία, γνώση των αόρατων κόσμων, αστρονομικές και αστρολογικές γνώσεις, ηθικές και φιλοσοφικές αξίες, εσωτερικά μαθηματικά, λεξαριθμητικά και γλωσσολογικά στοιχεία, ψυχολογία και αναρίθμητους άλλους κλάδους γνώσης, που μας κάνουν ν’ αναρωτιόμαστε πραγματικά πώς είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να μπορεί να συνδυάζει ένα τόσο πολυδιάστατο πλέγμα γνώσης και μάλιστα να το δίνει στον πολύ κόσμο με μία ποιητική γλώσσα, κατανοητή και ευχάριστη από όλους.

Όσα γνωρίζουμε για τα Μυστήρια είναι αυτά που διαδόθηκαν, ανά τους αιώνες, στους αμύητους, με τις μυθιστορηματικές διηγήσεις της μυθολογίας, η οποία αποτελεί την εξωτερική και λαϊκή όψη των μυητικών τελετών. Τα Μυστήρια είναι τόσο παλαιά όσο και οι απαρχές της ιστορίας της Αρχαίας Ελλάδος. O Όμηρος τα υπαινίσσεται στο έργο του (Ιλ. Β 696 και ΣΤ 130· Oδ. ε 125), αλλά και ο Ησίοδος φαίνεται πως τα γνωρίζει καλά (Θεογονία 969-974).

Τα Μυστήρια είχαν πάντοτε ως σκοπό να αποκαλύψουν την τέλεια διδασκαλεία υπό τριπλή αντίληψη, δηλαδή των αισθήσεων, της ψυχής και του πνεύματος. Δηλαδή σκοπό να λάμψει το αόρατο πίσω από το ορατό και η αλήθεια πίσω από το σύμβολο. Με τα Μυστήρια ο άνθρωπος εισέρχεται στη σφαίρα των Θεών. Εκείνη η πανάρχαια  εποχή, που ο άνθρωπος ζούσε σε συμφωνία με τη φύση, γυρίζει πάλι πίσω και ο μύθος γίνεται παρών και πραγματικός. Ο μύθος πλέον είναι προϊόν ανάμνησης της μακραίωνης εξέλιξης, μία αναπαράσταση του παγκόσμιου αρχέτυπου.

Τα Αρχετυπικά σύμβολα και οι εικόνες των οποίων η καθορισμένη διάταξη επενεργούσε καθοριστικά στο ασυνείδητο, έλκοντας την αποθηκευμένη γνώση που υπάρχει στον άνθρωπο. Ο μύθος σε αντίθεση με το παρά-μυθι, κρύβει μέσα του μια συγκαλυμμένη ιστορική αλήθεια.

Μιχάλης Μπατής

Απόσπασμα – ολόκληρο το άρθρο: http://intownpost.com/