Ο Φιλόσοφος ασχολείται με τάξεις θεών. Μόνο για την παράθεση παραδειγμάτων αναφέρεται σε συγκεκριμένες θεότητες.
Ο
Φιλόσοφος χρησιμοποιεί φιλοσοφικές
έννοιες για να περιγράψει την φιλοσοφική
του σκέψη. Έτσι
βλέπουμε τον Πλάτωνα στους
διαλόγους του να χρησιμοποιεί έννοιες
που είναι καθαρά φιλοσοφικές και
επιστημονικές (π.χ πέρας, άπειρον, μικτόν)
και μόνο για χάριν παραδείγματος
αναφέρεται σε Έλληνες
θεούς. Χαρακτηριστικά παραδείγματα
είναι οι διάλογοι Φίληβος, Παρμενίδης
και Τίμαιος.
"Μήπως δεν λέμε πολλά για τον δημιουργό και για τους υπολοίπους θεούς και για το ίδιο το ένα; Ίσως μιλάμε για αυτά (περί αυτών), αλλά δεν λέμε τι είναι καθένα από αυτά (αυτό δε έκαστον), και μπορούμε να μιλάμε επιστημονικά, όχι όμως νοερά. Γιατί αυτό το τελευταίο είναι η εύρεση, όπως είπαμε προηγουμένως. Αν όμως, η εύρεση είναι έργο της ψυχής που σωπαίνει, πως θα μπορέσει ο λόγος που ρέει από το στόμα να φέρει στο φως τι είναι αυτό που βρέθηκε;"
Πρόκλος - Σχόλια στον Τίμαιο B’ 303
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου