Ο ΦΡΙΞΟΣ ΚΑΙ Η ΕΛΛΗ

Ένας «ιπτάμενος κριός» εμφανίστηκε στον ουρανό, πέρασε σαν αστραπή πάνω από τα κεφάλια του πλήθους των πολιτών που είχε συγκεντρωθεί για να παρακολουθήσει την τελετή που απάλλασσε την πόλη από τον φοβερό λοιμό, και προσγειώθηκε απαλά πάνω στο βωμό.
Αστραπιαία τα δύο παιδιά, με ένα γρήγορο άλμα, πήδηξαν στην ράχη του "ουρανοκατέβατου" σωτήρα τους.
Ο «κριός» αμέσως ανυψώθηκε και γρήγορα χάθηκε μέσα στα σύννεφα αφήνοντας άναυδους τους παρισταμένους. Το μόνο που πρόλαβαν να δουν ήταν το "χρυσόμαλλο" «τρίχωμά» του καθώς "χρύσιζε" έντονα, αντανακλώντας τις ακτίνες του Ήλιου που περνούσαν μέσα από τα αραιά σύννεφα.
Τι είχε συμβεί;
Οι σπαρακτικές ικεσίες της Νεφέλης είχαν συγκινήσει, τελικά, την θεά Ήρα που αποφάσισε να δράσει μόνη της, δίχως την συγκατάθεση των άλλων Ολυμπίων.
Έτσι, επενέβη την ύστατη στιγμή και έσωσε τα δύο παιδιά, στέλνοντας (σε συνεννόηση με τον Ερμή) ένα «ιπτάμενο Χρυσόμαλλο Κριό».
Ο «Χρυσόμαλλος Κριός» αφού άφησε τον Ορχομενό πέταξε πάνω από την Βόρεια Εύβοια και μετά χάθηκε στον ουρανό του Αιγαίου Πελάγους.
Έτσι, καθώς, ο «Χρυσόμαλλος Κριός»  έφτασε πάνω από τον Ελλήσποντο η Έλλη έσκυψε να δει το Στενό, ζαλίστηκε και έπεσε στην θάλασσα.
Αλλά η Νεφέλη  είχε παρακαλέσει τον θεό της θάλασσας, Ποσειδώνα, να μεριμνά για την ασφαλή μεταφορά των παιδιών της. Έτσι ο Ποσειδών μόλις είδε την Έλλη να πέφτει στο νερό, αμέσως την άρπαξε πριν πνιγεί, την μετέτρεψε σε θαλάσσια νύμφη και την έστειλε στα "Υποθαλάσσια Ανάκτορά" του για να ζήσει αιώνια μαζί με την μητέρα της Νεφέλη.
Στο μεταξύ ο «Χρυσόμαλλος Κριός», φέροντας στην ράχη του πλέον μόνον τον Φρίξο, πέρασε τα Στενά (δηλ. τον Ελλήσποντο, την Προποντίδα και τον Βόσπορο) και βγήκε στον Εύξεινο Πόντο (ή αλλιώς, Μαύρη Θάλασσα). Από εκεί συνέχισε κατά μήκος της Μικρασιατικής Παραλίας και έφθασε στην Αία (δηλ. στην Κολχίδα).
Εκεί, προσγειώθηκε στο ανάκτορο του σημαντικότερου βασιλέα της εποχής, του περιβόητου Αιήτη. Ο Αιήτης ειδοποιημένος από τον Δία  υποδέχθηκε με τιμές τον Ορχομένιο πρίγκιπα. Του πρόσφερε μάλιστα ως σύζυγο την κόρη του Χαλκιόπη.
Ευχαριστημένος ο Φρίξος από την φιλοξενία, «θυσίασε» τον «Χρυσόμαλλο Κριό» και πρόσφερε το δέρμα του (το περίφημο «Χρυσόμαλλο Δέρας») στον Αιήτη. Αυτός το ανήρτησε σε ένα ναό, ως δώρο του Δία και επομένως σύμβολο της μεγάλης του δύναμης και επιβολής. Τοποθετώντας για φύλακα «έναν δράκο που δεν κοιμόταν ποτέ».
Όλα έδειχναν να έχουν τακτοποιηθεί σύμφωνα με τις επιθυμίες του Δία.
Η Νεφέλη, στα «υποθαλάσσια Ανάκτορα του Ποσειδώνα», παρακολουθώντας τα δρώμενα, χαμογέλασε με ευχαρίστηση και αγκαλιάζοντας την κόρη της Έλλη, ξεκίνησε για την συνηθισμένη υποθαλάσσια βόλτα της στον όμορφο βυθό της Μεσογείου.

Ολόκληρος ο Μύθος ΕΔΩ

«……ΟΥΤΕ ΛΕΓΕΙ, ΟΥΤΕ ΚΡΥΠΤΕΙ, ΑΛΛΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ…..».
«ΤΑ ΔΕ ΣΗΜΑΙΝΟΝΤΑ ΔΙΑΦΕΡΟΥΝ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΟΥΣ, ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ, ΤΗΝ ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΥΗΤΙΚΗ ΔΙΑΒΑΘΜΙΣΗ…...»