536 e: (Σωκράτης) « ο ελεύθερος δεν πρέπει να
μαθαίνει τίποτα δια της βίας σαν δούλος. Γιατί οι σωματικοί κόποι, κι αν
επιβληθούν δια της βίας δεν χειροτερεύουν την υγεία του σώματος, ενώ στην ψυχή
κανένα μάθημα δεν ριζώνει με την βία. Μην ανατρέφεις λοιπόν τα παιδιά με την
βία στα μαθήματα, αλλά παίζοντας, για να μπορείς να ξεχωρίσεις την φυσική κλήση
του καθενός»
544 d: (Σωκράτης) « Ξέρεις ότι υπάρχουν πολλά
είδη ανθρώπινων χαρακτήρων, όσα και των πολιτευμάτων, ή νομίζεις ότι τάχα από
κάποια βελανιδιά ή πέτρα γεννιούνται τα πολιτεύματα και όχι από τα ήθη των
πολιτών;»
550 c: (Αδείμαντος) «και ποιο καθεστώς θεωρείς
ολιγαρχία;»
(Σωκράτης) «Το πολίτευμα που βασίζεται στην οικονομική κατάσταση, όπου οι πλούσιοι κυβερνούν, και στον φτωχό δεν δίνεται το δικαίωμα να άρχει»
(Σωκράτης) «Το πολίτευμα που βασίζεται στην οικονομική κατάσταση, όπου οι πλούσιοι κυβερνούν, και στον φτωχό δεν δίνεται το δικαίωμα να άρχει»
562 c: (Σωκράτης) «άραγε λοιπόν, η απληστία της
ελευθερίας‐άκρατο οίνο ελευθερίας‐, και η
παραμέληση των άλλων αγαθών (πνευματικών) δεν αλλοιώνει το πολίτευμα, και δεν
προετοιμάζει την αναγκαστική έλευση της τυραννίδας;»
562 e: (Σωκράτης) «Η απεριόριστη ελευθερία στο
τέλος γίνεται ασυδοσία, δηλ ο πατέρας εξομοιώνεται με το παιδί και τα φοβάται,
το παιδί εξομοιώνεται με τον πατέρα και δεν ντρέπεται ή σέβεται τους γονείς στο
όνομα της δήθεν ελευθερίας, όταν ο Μέτοικος εξισώνεται με τον ντόπιο όπως και ο
ξένος, και ο δάσκαλος καλοπιάνει τους μαθητές και εκείνοι δεν του δίνουν
σημασία, και οι πρεσβύτεροι για να μην θεωρηθούν δυσάρεστοι κατεβαίνουν στο
επίπεδο των μαθητών... κάτι ανάλογο με τα άλογα και τα γαϊδούρια, τα οποία
συνηθίζουν να περπατούν στους δρόμους πέφτοντας επάνω στους διαβάτες, αν αυτοί
δεν παραμερίσουν»
564 a: (Σωκράτης) «γιατί η αχαλίνωτη ελευθερία
δεν κάνει τίποτε άλλο, από το να μεταβάλει σε υπερβολική δουλεία και τους
πολίτες και τα κράτη»
.jpg)
.jpg)
.jpg)
2 σχόλια:
409 d: (Σωκράτης) «Ο πονηρός είναι καχύποπτος. Αυτός που διέπραξε πολλές μηχαρορραφίες και αδικίες, όταν κουβεντιάζει με όμοιούς του, δίνει την εντύπωση του σοφού και του έμπειρου, αλλά προκαλεί αυτήν την εντύπωση ορμώμενος από τα προσωπικά του παραδείγματα, ΟΤΑΝ ΟΜΩΣ ΒΡΕΘΕΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑΡΕΤΟΥΣ, ΔΕΙΧΝΕΙ ΑΔΕΞΙΟΣ ΔΙΟΤΙ ΔΥΣΠΙΣΤΕΙ ΣΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ, ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΝΤΙΧΤΟΙΧΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ»
Η ΠΟΝΗΡΙΑ ΑΔΥΝΑΤΗ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΡΕΤΗ, ΕΝΩ Η ΑΡΕΤΗ ΔΥΝ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΝΗΡΙΑ»
413 d: (Σωκράτης) «έτσι και τους νέους, να τους οδηγούμε σε τρομακτικές σκηνές και εικόνες, και μετά να τους επαναφέρουμε στις ηδονές, για να δούμε και να δοκιμάσουμε την ψυχή τους, καλύτερα από το χρυσάφι στην φωτιά, αν αντέχουν τους πειρασμούς και παρουσιάζονται ευπρεπείς σε κάθε περίσταση , όντας καλοί φύλακες του εαυτού τους και της παιδείας που πήραν, ώστε σε κάθε περίπτωση να υπακούουν στον ρυθμό και την αρμονία και να ωφελήσουν τον εαυτό τους και κατ επέκταση την πόλη τους. Κι όποιος αποδεχθεί καθαρός μέσα από τις δοκιμασίες, να τον κάνουμε άρχοντα και φύλακα της πόλης»
(αναφορά στα Ελευσίνια)
414 b: (Σωκράτης) «ο τέλειος φύλακας αντιμετωπίζει τους εξωτερικούς εχθρούς και τους εσωτερικούς φίλους με τρόπο, που οι μεν δεν τολμούν και οι δε δεν μπορούν να αδικήσουν»
415 e: (Σωκράτης) «τι πιο φοβερό και μεμπτό θα ήταν για τους βοσκούς, να τρέφουν τέτοια σκυλιά για την φύλαξη του κοπαδιού, που λόγω ακολασίας, να επιχειρούν να φάνε τα πρόβατα, και από σκυλιά φύλακες να εξομοιώνονται με τους λύκους»
435 e: ( Σωκράτης) «θα ήταν αστείο να νομίζει κανείς ότι ο θυμοειδής χαρακτήρας μερικών πόλεων δεν προέρχεται από τους πολίτες των πόλεων. Η φιλομάθεια χαρακτηρίζει το δικό μας έθνος, η φιλοχρηματία τους φοίνικες και τους Αιγυπτίους.»
444 c: ( Σωκράτης) « τα μεν υγιεινά δίνουν υγεία, ενώ τα νοσηρά δίνουν αρρώστιες, επομένως και οι δίκαιες πράξεις παράγουν δικαιοσύνη, ενώ οι άδικες αδικία.»
«άρα η αρετή, είναι υγεία και ομορφιά και ευεξία της ψυχής, ενώ αντίθετα η κακία είναι αρρώστια και ασχήμια και αδυναμία της ψυχής»
533 e: (Σωκράτης) « θα ήταν αρκετό να λέμε επιστήμη το πρώτο κομμάτι, διάνοια το δεύτερο, πίστη το τρίτο και εικασία το τέταρτο. Τα δυο πρώτα (επιστήμη, διάνοια) τα λέμε «νόηση», τα δύο δεύτερα (πίστη, εικασία) «δοξασία». Η νόηση αφορά την ουσία ενώ η δοξασία την γένεση»
Όλα μας τα είπαν οι πρόγονοί μας. Για τα πάντα έχουν λύσεις και απαντήσεις.
Πριν 2500 χρόνια μας συμβούλεψαν τι είναι ορθό να πράττουμε και τι να αποφεύγουμε, για το δικό μας καλό. Κι εμείς σαν εκείνα τα ανάγωγα κακομαθημένα και αντιδραστικά παιδιά, κάνουμε συνεχώς τα αντίθετα.
Και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε…
Αλλά την ιδία στιγμή καυχιόμαστε για τους προγόνους μας, χωρίς να τους γνωρίζουμε, χωρίς να τους έχουμε μελετήσει….
Καυχιόμαστε για την κληρονομιά που μας άφησαν… Αυτήν που δεν εφαρμόζουμε…
Άραγε τι θα λένε για μας μετά από 2500 χρόνια….
Δημοσίευση σχολίου