ΟΛΑ ΟΣΑ ΞΕΡΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ

Παρατηρώ γύρω μου τον κόσμο και βρίσκω ότι έχει ένα σημαντικό πρόβλημα. Είναι λίγο βαρετός. Όλοι οι άνθρωποι κάνουν συνεχώς τα ίδια, γι αυτό τελικά όλοι βαριούνται. Είναι βέβαια και θέμα παιδείας. Όλοι ξέρουν τα ίδια, πάνω κάτω, πράγματα, βλέπουν τις ίδιες εκπομπές στην τηλεόραση, μιλούν συνέχεια για το παρελθόν τους. Σχεδόν κανείς δεν ασχολείται με τίποτα ενδιαφέρον. Κανείς δεν αναρωτιέται για τα πιο βασικά πράγματα που ενώ τα ρωτούσε όταν ήταν παιδί και κανείς δεν του απαντούσε, αποφάσισε πια να μην ξαναρωτήσει και επομένως να μην μάθει. Μα τα πιο σπουδαία πράγματα, τα μαθαίνεις όταν είσαι παιδί, αλλά μετά πρέπει να τα ξεχάσεις, αν θέλεις να μεγαλώσεις. Το ψιθύρισμα του γρύλλου και το μονότονο τραγούδι της βροχής έρχονται σε σένα από το σκοτάδι, σαν μακρινό κρυφομίλημα των παιδικών σου ονείρων.

Ξέρω όμως, πιο είναι το πρόβλημα. Εγώ. Και οι φίλοι μου, που είναι σαν και μένα παράξενοι, και θέλουμε να αλλάξει ο κόσμος  και να γίνει σαν και εμάς. Να μπορεί να ακούει το κλάμα του ξύλου στο τζάκι, το  παράπονο του λουλουδιού όταν ο ήλιος του κλέβει την τελευταία του δροσοσταλίδα, τη μουσική της αιωνιότητας στο θόρυβο των στιγμών που διαβαίνουν. Μα καλά, πώς δεν τα ακούτε; Έχω παρατηρήσει ότι έχετε πολύ οξυμένη ακοή, μόλις πέσει ένα νόμισμα στο πάτωμα, γυρίζετε αμέσως το κεφάλι σας να δείτε μήπως είναι δικό σας. Αλλά ξέχασα, έχετε εξασκήσει τις αισθήσεις σας, τη λογική σας, τη φαντασία σας, σε ότι σας δίδαξαν. Στο χρήμα.

Μα χρήμα είναι ότι είναι χρήσιμο ("χρήματα είναι αν χρήσιμα είη" Πλατ. Ερυξ.17) και σας διαβεβαιώνω ότι υπάρχουν πολύ πιο χρήσιμα πράγματα από το χρήμα.
Σκεφτείτε λίγο τι σας έχουν μάθει.
Ότι το χρήμα (το χρήσιμο δηλαδή) είναι το νόμισμα. Μα το νόμισμα ετυμολογείται από το νέμω (=μοιράζω) και παρόλα αυτά δεν σας το μοιράζουν. Από το νέμω παράγεται το νομίζω, άρα τα νομίσματα νομίζετε ότι τα έχετε. Άλλοι τα έχουν. Εσείς κρατάτε κάτι τσαλακωμένα βρομόχαρτα που νομίζετε ότι είναι νομίσματα.
Και είστε τόσοι πολλοί που το πιστεύετε ώστε το κάνατε πραγματικότητα.

Γι αυτό σας λέω ότι το πρόβλημα είμαι εγώ και οι φίλοι μου, που δεν νομίζουμε το ίδιο πράγμα. Εμείς για νόμισμα έχουμε τον άνεμο (α στερητικό + νέμω), ο οποίος δεν μοιράζεται, ανήκει σε όλους. Ανοίγουμε το στόμα μας, αναπνέουμε (ανα+ πνοή=πνεύμα) το πνεύμα που ανήκει σε όλους μας και γινόμαστε πλούσιοι. Παίρνουμε με την αναπνοή μας , το πνεύμα που εξέπνευσαν οι παππούδες μας, και εκπνέουμε αφήνοντας το πνεύμα πάλι ελεύθερο να ταξιδέψει στις επόμενες γενιές, να το γευτούν και να ζήσουν τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας.

Εμείς ζητάμε την ουσία.

Εσείς γυρίζετε γύρω από αυτήν, περί αυτής, και ψάχνετε την περι-ουσία. 

Και νομίζετε ότι αν αποκτήσετε περιουσία θα αποκτήσετε και εξουσία. ΛΑΘΟΣ. Η εξ-ουσία προέρχεται εκ της ουσίας, αλλά εσείς γυρίζετε γύρω γύρω και δεν φτάνετε ποτέ σε αυτήν. Και όταν λέμε εξουσία, δεν εννοούμε εξουσία πάνω σε άλλους, αλλά στον εαυτό μας. Κι αυτό λάθος σας το έχουν μάθει. Η ουσία προέρχεται από το ρήμα ειμί (είμαι, με  μετοχή θηλυκού= ούσα) και αφορά εμένα όχι τους άλλους.

Και ενώ μαζεύετε αυτά που νομίζετε ως νομίσματα, πλούσιοι δεν γίνεστε. Γιατί πλούσιος είναι αυτός που έχει πλέονα ουσία και όχι νομίσματα. Είστε πτωχοί (εκ του πτώσσω=δειλιώ, φοβάμαι, ζαρώνω), δηλαδή φοβητσιάρηδες. Δεν τολμήσατε ποτέ να αμφισβητήσετε τα νομίσματα των άλλων και να ψάξετε για τα δικά σας. Σας κάλυψαν την αλήθεια, και αυτός που καλύπτει λέγεται κλέπτης.
Καταλαβαίνετε τώρα, ότι αυτά που ξέρετε είναι όλα λάθος.

Ξεκινήστε από την αρχή, αφήστε την ψυχή σας ελεύθερη να ταξιδέψει να βρει τα χρήματα. Βγείτε το βράδυ, την ώρα που όλοι κοιμούνται στο μπαλκόνι σας και ακούστε τον άνεμο. Επικεντρώστε εκεί την προσοχή σας. Θα τον ακούσετε να μιλάει στη μυστική γλώσσα των πουλιών. Και όταν σας ρωτήσει ποιά είναι αυτή η αόρατη φλόγα του σκοταδιού που το τρεμόπαιγμα της είναι τ΄άστρα, εσείς μην ντραπείτε να δακρύσετε. Γιατί τ΄άστρα τρεμοπαίζουν καθώς το μάτι ανοιγοκλείνει λίγο πριν δακρύσει .

Πηγή: http://anthimoss.blogspot.gr/2010/11/blog-post_18.html