Η ΜΝΗΜΕΙΩΔΗΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΩΝ ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΠΡΟΣ ΣΤΟΥΣ ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΟΥΣ - Η ΦΙΛΟΠΑΤΡΙΑ ΚΑΙ Η ΕΘΝΙΚΗ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ ΣΕ ΜΙΑΝ ΑΔΙΑΣΠΑΣΤΗ ΕΝΟΤΗΤΑ

Είναι Χειμώνας του -480, μετά την ναυμαχία της Σαλαμίνας, λίγο πρίν την μάχη των Πλαταιών και ο Μαρδόνιος, στρατηγός των Περσών, επιχειρεί δια του χρυσού να εξαγοράσει τους Έλληνες. Η Αθήνα έχει μετατραπεί σε  σωρό καμένων ερειπίων και η Αττική γή έχει γίνει  στάχτη: ώς και τα δένδρα κομμένα και καμένα από τις ορδές των βαρβάρων.

Οι Λακεδαιμόνιοι, φοβούμενοι μήπως οι Αθηναίοι μηδίσουν, στέλνουν πρεσβεία στην Αθήνα.  Ιδού η μνημειώδης απάντηση των Αθηναίων:

Το μέν δείσαι Λακεδαιμονίους...  ούτε χρυσός γης εστι ουδαμόθι τοσούτος  ούτε χώρη κάλλεει και αρετή μέγα υπερφέρουσα  τα ημείς δεξάμενοι  εθέλοιμεν άν μηδίσαντες καταδουλώσαι την Ελλάδα. ...  αύτις δε το Ελληνικόν  εόν όμαιμον τε και ομόγλωσσον,  και Θεών ιδρύματα κοινά και θυσίαι  ήθεά τε ομότροπα,  των προδότας γενέσθαι Αθηναίους ουκ αν ευ έχοι. ...έστ’άν και εις περιή Αθηναίων μηδαμά ομολογήσοντας ημέας Ξέρξη.

(Το ότι οι Λακεδαιμόνιοι φοβήθηκαν μήπως έλθομε σε συμφωνία με τον βάρβαρο είναι απολύτως ανθρώπινο. Όμως είναι αναμφιβόλως επαίσχυντο, που φαίνεστε να φοβάστε σχετικά  με το φρόνημα των Αθηναίων ενώ αυτό το γνωρίζετε άριστα, ότι δηλαδή πουθενά στη γη δεν υπάρχει τόσο χρυσάφι  ούτε χώρα, που να υπερέχει εξαιρετικά ώς προς την ομορφιά και την αρετή, τα οποία δεχόμενοι θα θέλαμε  να ταχθούμε με το μέρος των Μήδων και να υποδουλώσουμε εντελώς την Ελλάδα. Διότι είναι πολλά και σημαντικά  αυτά που μας εμποδίζουν να πράξωμε τούτα, ακόμη κι άν το επιθυμούσαμε, και πρώτα και μέγιστα είναι τα αγάλματα και τα οικήματα των θεών, που είναι πυρπολημένα και θαμμένα στο χώμα, για τα οποία είναι ανάγκη να επιβάλωμε τη μεγίστη τιμωρία παρά να συμμαχήσωμε μ’ αυτόν που διέπραξε αυτά, και επιπλέον η ελληνικότητα, που είναι το όμαιμο, το ομόγλωσσο, τα κοινά ιδρύματα τα αφιερωμένα στους θεούς και οι θυσίες, καθώς και τα ομοειδή ήθη, που δεν θα ήτο ποτέ ανδρείο να τα προδώσουν οι Αθηναίοι. Να γνωρίζετε λοιπόν καλά, άν έτυχε στο παρελθόν να μήν το γνωρίζετε, ότι, έως ότου σώζεται έστω και ένας Αθηναίος, με κανένα τρόπο δεν πρόκειται να συνομολογήσωμε με τον Ξέρξη..).

Πρόκειται αναμφιβόλως για  ένα κείμενο-ποταμό,  από το οποίο συναναβλύζουν η Φιλοπατρία και η Εθνική Αυτογνωσία, συγκατουσιωμένες σε μίαν αδιάσπαστη ενότητα. Είναι ο συλλογικός αυτοπροσδιορισμός του Ελληνικού Έθνους,  στον Κολοφώνα της Δόξας και του Αγώνα του. Και είναι, βεβαίως, ο μόνος αποδεκτός από κάθε  Έλληνα ορισμός του Ελληνικού Έθνους.

http://agrino.org/eidos/hellenes-herodotos.htm