ΣΟΛΩΝ

Ο Σόλων, ένας από τους επτά σοφούς της αρχαιότητας, πρότυπο ενάρετου πολιτικού και μέγιστου Έλληνα, γεννήθηκε γύρω στο -640 και πέθανε γύρω στο -558. Συνδυάζει χαρίσματα μεγάλου πολιτικού και ποιητή, όσο και αν είναι πιο γνωστός ως πολιτικός. Στην ποίησή του βρίσκουμε τον άνθρωπο με τις αρχές και τις ιδέες του και στην πολιτική την πραγμάτωσή τους. Με την πολιτική δραστηριότητά του και με την ζωή του δίνει παράδειγμα δίκαιου, έντιμου και συνετού πολιτικού άνδρα. Ο ποιητής Σόλων είναι ο πολιτικός οραματιστής μιας δίκαιης κοινωνίας. Διδακτικός ποιητής, με απλότητα και λιτότητα σκέψης διαυγής και ειλικρινής, με γλώσσα σφριγηλή και καυστική, κατέχει περίοπτη θέση στον Αρχαϊκό Λυρισμό. Ένα από τα λυρικά του ποιήματα είναι η ΥΠΟΘΗΚΗ ΠΡΟΣ ΑΘΗΝΑΙΟΥΣ. Διαβάζοντας το θα δείτε πόσο επίκαιρο είναι:
«Η πόλη μας ποτέ δεν θα χαθεί σύμφωνα με τη θέληση και τη διάθεση του Δία και των μακαρίων αθανάτων θεών. Γιατί μια τόσο μεγαλόψυχη προστάτιδα, κόρη πατέρα ισχυρού, η Παλλάδα Αθηνά, έχει τα χέρια της απλωμένα πάω από την πόλη.
Αλλά μόνοι τους οι πολίτες θέλουν να καταστρέφουν τη μεγάλη πόλη με τις απερισκεψίες τους, παρασυρμένοι από φιλοχρηματία, και ο άδικος νους των αρχόντων του λαού. Είναι επόμενο γι’ αυτούς εξαιτίας της μεγάλης αλαζονείας να πάθουν πολλά κακά. Γιατί δεν ξέρουν να συγκρατούν την πλεονεξία και να απολαμβάνουν τα στρωμένα ευφρόσυνα συμπόσια με κοσμιότητα... πλουτίζουν παρασυρμένοι σε άδικες πράξεις και, χωρίς να λογαριάζουν ούτε τα ιερά κτήματα ούτε και τα περιουσιακά στοιχεία του δημοσίου, κλέβουν με αρπακτικές διαθέσεις άλλος από δω και άλλος από κει και δεν σέβονται τους ιερούς θεσμούς της Δίκης, η οποία, μολονότι σιωπά, γνωρίζει αυτά, που γίνονται και θα γίνονται και τα παρελθόντα, και με τον χρόνο συνήθως έρχεται οπωσδήποτε, για να επιβάλλει τιμωρία.
Αυτό φθάνει κιόλας ως αναπόφευκτη συμφορά για όλη την πόλη, και καταλήγει συνήθως αυτή πολύ γρήγορα σε ατιμωτική δουλεία, που προκαλεί εμφύλια σύγκρουση και αφυπνίζει τον κοιμώμενο πόλεμο, ο οποίος συνήθως οδηγεί στον θάνατο πολλούς στο άνθος της ηλικίας τους. Γιατί εξαιτίας των εχθρών πολύ γρήγορα η πολυαγαπημένη πόλη κατατρύχεται από πολιτικές ενώσεις, αγαπητές στους αδικοπραγούντες. Αυτές οι συμφορές περιφέρονται στην πόλη.
Κι από τους φτωχούς πολλοί φεύγουν σε ξένη χώρα, πουλημένοι και δεμένοι με εξευτελιστικά δεσμά, και υπομένουν με καταναγκασμό τις μισητές συνέπειες της δουλείας. Έτσι μια δημόσια συμφορά μεταβαίνει στο σπίτι του κάθε πολίτη ξεχωριστά. Και οι αύλειες θύρες δεν μπορούν πια να τη συγκρατήσουν, αλλά αυτή συνήθως πηδά πάνω από τον περίβολο και βρίσκει οπωσδήποτε κάποιον, ακόμα κι αν, προσπαθώντας αυτός να αποφύγει το κακό, καταφεύγει στο βάθος των δωματίων. 
Αυτά με προτρέπει η ψυχή μου να διδάξω στους Αθηναίους, ότι η κακή διοίκηση προκαλεί πάρα πολλές συμφορές στην πόλη. Ενώ η χρηστή διοίκηση όλα τα αναδεικνύει ταιριαστά και αρμονικά, και συγχρόνως δένει με χειροπέδες τους αδικοπραγούντες. Τις τραχύτητες της εξομαλύνει, παύει την πλεονεξία, ταπεινώνει την αλαζονεία, ξηραίνει τα άνθη της άτης, μόλις αυτά εμφανισθούν, επανορθώνει στρεψοδικίες και καταπραΰνει πράξεις αλαζονείας, παύει την εμφύλια έριδα. Παύει την οργή από την ολέθρια έριδα και είναι κάτω απ’ αυτήν τα πάντα στους ανθρώπους αρμονικά και συνετά». 
http://kafeneio-gr.blogspot.com/