ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ - ΟΙ ΓΙΓΑΝΤΕΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

O Αριστοτέλης στα βιβλία του περί πυθαγόρειας φιλοσοφίας παραδίδει ότι οι Άνθρωποι έκαναν μια τέτοια είδους διαίρεση για τα πολύ απόκρυφα: Το ένα είδος του λογικού Όντος είναι ο Θεός, το δεύτερο ο Άνθρωπος και το τρίτο κάτι σαν των Πυθαγόρα. Και απολύτως δικαιολογημένα τον θεωρούσαν τέτοιου είδους, γιατί μέσω αυτού απέκτησαν οι Άνθρωποι μια Ιδέα για τους Θεούς, τους Ήρωες, τους Δαίμονες και τον κόσμο, για τις Ουράνιες Σφαίρες και τις διάφορες κινήσεις των Άστρων, για τις σκιάσεις, τις εκλείψεις και ανωμαλίες, για τις απομακρύνσεις από το κέντρο και τους αλλεπάλληλους κύκλους και για τα πάντα μέσα στο Σύμπαν, τον ουρανό και την γη και τα ενδιάμεσα σώματα, ορατά και αόρατα και η Ιδέα που απέκτησαν ήταν ορθή και ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα, χωρίς να έρχεται καθόλου σε σύγκρουση με κάποιο απ' όσα γίνονταν αντιληπτά η συλλαμβάνονταν με των Νου και επιπλέον τα μαθηματικά, οι θεωρητικές γνώσεις και όλα αυτά που αποτελούν αντικείμενα τις επιστήμης, όσα βέβαια ανοίγουν αληθινά τα ματιά της Ψυχής και καθαρίζουν των Νου από την τύφλωση που εξαιτίας των υπολοίπων ασχολιών, για να μπορέσει να διακρίνει τις πραγματικές Αρχές και Αίτιες των πάντων, εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα από τον Πυθαγόρα. Ακόμα το καλύτερο πολίτευμα, η ομόνοια, η Αρχή «κοινά τα Αγαθά των Φίλων», η Λατρεία των Θέων, ο σεβασμός στους Νεκρούς, η νομοθεσία, η Παιδεία, η τήρηση σιγής, η αποχή από τα ζωντανά πλάσματα, η εγκράτεια, η Σωφροσύνη, η ευφυΐα, η θειότητα, και τα άλλα Αγαθά, για να πούμε με μια λέξη, όλα αυτά, τα αγαπητά και περισπούδαστα στους φιλομαθείς, παρουσιαστήκαν εξαιτίας του. Εύλογα λοιπόν, για όλα αυτά όπως έλεγα, θαύμαζαν τόσο πολύ των Πυθαγόρα. (ΙΑΜΒΛΙΧΟΣ Περί του πυθαγορείου βίου) Daidalos19