ΤΟ ΑΜΕΙΛΙΚΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΔΕΝ ΣΟΥ ΧΑΪΔΕΥΕΙ ΤΑ ΑΥΤΙΑ

ΓΙΑΤΙ ΔΗΛΩΝΩ ΕΛΛΗΝΑΣ (και όχι οτιδήποτε άλλο).
Τί το καλό βρήκα στον Ελληνισμό;Ότι έφτιαχνε ωραίους ναούς; Ότι έφτιαχνε ωραία αγάλματα; Ότι έφτιαξε ωραίες ιστορίες για τις περιπέτειες του Οδυσσέα και άλλων ηρώων; Ότι είχε ωραίες πολεμικές στολές;
Καλά όλα αυτά  αλλά ΜΟΝΟ αυτά; ΟΧΙ! Υπάρχει κάτι άλλο πολύ σημαντικότερο:

ΤΟ ΑΜΕΙΛΙΚΤΟ ΠΝΕΥΜΑ των Αρχαίων Ελλήνων.
Και εννοώ ΑΜΕΙΛΙΚΤΑ ΑΛΗΘΙΝΟ. Δεν σου χαϊδεύει τα αυτιά.
Δεν προσπαθεί να σου ωραιοποιήσει τα πράγματα.
Σου πετά κατάμουτρα την αλήθεια και όποιος αντέξει, άντεξε! 
Υπάρχει γύρω μας ένα σεβαστό ποσοστό ανθρώπων που ούτε  συναισθάνεται... την ασημαντότητά του ούτε  θέλει να του μιλήσεις ειλικρινά γι' αυτήν. Αποστρεφόμενος αυτό το "πλήθος" φυσικό ήταν να βρω στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΚΕΨΗ το καταφύγιο που ζητούσα.
Ιδού δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ  ΣΚΕΨΗΣ:  
Ιπποκράτης για την εκπαίδευση: Πρώτον μεν ούν πάντων δεί φύσιος . Φύσιος γαρ αντιπρησσούσης, κενά πάντα. (Πρώτα απ' όλα λοιπόν πρέπει να διαθέτει φυσική κλίση για να γίνει κάποιος γιατρός. Γιατί, αν η φύση δεν βοηθάει, κάθε προσπάθεια είναι μάταιη) Απο τον ΝΟΜΟ του Ιπποκράτη. 
Εδώ έχουμε το πιο έξοχο παράδειγμα της ανελέητα κοφτερής ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ. Στο λέει στα ίσια "Αν ο εγκέφαλός σου είναι αργόστροφος μη κουράζεσαι άδικα".
Γιατί βάζεις τους γονείς σου να κουράζονται να σε σπουδάσουν στην  Βουλγαρία (και να σε κάνουν "επιστήμονα") αφού το βλέπεις ότι η μηχανή σου "δεν  τραβάει"! Με δύο προτάσεις έβαλε τα θεμέλια για οποιοδήποτε εκπαιδευτικό σύστημα σε οποιοδήποτε ηλιακό σύστημα, σε οποιονδήποτε γαλαξία, σε οποιοδήποτε γαλαξιακό σμήνος.
Τα καλοπληρωμένα γεροντάκια στα Παιδαγωγικά Ινστιτούτα ακόμη ψάχνουν να τα βρουν! Αντιπαραβάλλετε όλα τα διεθvιστικά που μας σερβίρουν: 
"Είμαστε όλοι ίσοι!" " Όλοι αξίζουν κάτι!", "Όλοι οι μαθητές μπορούν να μάθουν!"
Φυσικά και όλοι αξίζουν ΚΑΤΙ. Απλώς άλλος αξίζει το βάρος του σε χρυσάφι και άλλος αξίζει το βάρος του σε άχυρο!
ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ: ΟΣΟ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΦΕΡΕΤΑΙ ΜΕ ΣΚΛΗΡΟΤΗΤΑ ΣΤΑ  ΖΩΑ ΔΕΝ  ΘΑ ΓΝΩΡΙΣΕΙ ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ. Εδώ ο Πυθαγόρας μας σερβίρει με φινετσάτη ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΒΑΝΑΥΣΟΤΗΤΑ την αλήθεια χωρίς να χρησιμοποιεί καμία αιχμηρή λέξη! Αν το μεταφράσουμε σε σύγχρονα Ελληνικά τι μας λέει: Έλα εδώ ρε άνθρωπε! Φωνάζεις ότι οι μεγαλοκαπιταλιστές σου φέρονται άσχημα. Ότι σε εκμεταλλεύονται. Ότι σε πετούν στην ανεργία ότι ώρα θέλουν. Ότι σε βάζουν να κάνεις ανθυγιεινές δουλειές. Ότι σε ταΐζουν σκουπίδια.
Εσύ βλέπεις πώς μεταχειρίζεσαι τα ζώα;
Τα γδέρνεις ζωντανά, τα φυλακίζεις σε στενά κλουβιά, τα ευνουχίζεις χωρίς αναισθησία, τα αποκόπτεις από τα παιδιά τους, τα σκοτώνεις με βάρβαρους τρόπους. Και όλα αυτά για λίγο κρέας περισσότερο!
Σε τί διαφέρεις από τον στυγνότερο των καπιταλιστών;
Σοβαρά, θεωρείς εφικτή μια κοινωνία όπου ο καπιταλιστής θα σέβεται εσένα, ενώ εσύ θα κακομεταχειρίζεσαι τα ζώα για να απολαμβάνεις την μπριζολίτσα σου; Πού πάς ρε Καραμήτρο; (που λέει και το ανέκδοτο). Μοιάζει σαν να στέλνει ένα μήνυμα (ο Πυθαγόρας) στους οπαδούς του ΚΚΕ: Φροντίστε να αλλάξετε πρώτα τον εαυτό σας και μετά αλλάξτε τον κόσμο! Απαρνηθείτε πρώτα το MARLBORO και μετά πολεμήστε τις ΗΠΑ! Θα απαντήσει κάποιος" Δεν τα κάνω εγώ. Οι καπιταλιστές τα κάνουν όλα  αυτά !". Σωστά. Εσύ όμως τα ανέχεσαι! Αγοράζεις τις γούνες. Αγοράζεις τις μπριζόλες. ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΤΟ ΣΘΕΝΟΣ ΝΑ ΤΑ ΣΤΕΡΗΘΕΙΣ!
Κι αν δεν έχεις το σθένος να στερηθείς την μπριζόλα, πού θα βρεις το σθένος να αγωνισθείς για σημαντικότερα  πράγματα (που θα απαιτήσουν ανώτερες θυσίες);
Εκτός από αμείλικτο, το Ελληνικό πνεύμα ήταν φιλικό με την ΥΠΕΡΒΟΛΗ ΣΤΑ ΑΡΙΣΤΑ. Παράδειγμα: Ο πρώτος Έλληνας ιστορικός ήταν ο  Ηρόδοτος. Άριστος σαν συγγραφέας ευχάριστων αναγνωσμάτων αλλά μέτριος σαν ιστορικός. Ο δεύτερος ιστορικός (ο Θουκυδίδης) ήταν ο ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ ιστορικός όλων των εποχών! Μόνο με 40 χρόνια διαφορά από τον πρώτο!
Παντού στην ιστορία βλέπουμε να υπάρχει μια αργή εξέλιξη και  τελειοποίηση. Από την πρώτη αγιογραφία σε χριστιανικό ναό μέχρι  τον κορυφαίο αγιογράφο (τον Μανουήλ Πανσέληνο) υπάρχει μια εξέλιξη χιλίων ετών. Από τα πρώτα κεραμικά της Κίνας (-7000) μέχρι τα βάζα των Μίνγκ  μεσολαβούν 8000 χρόνια εξέλιξης.
Και στην Ελλάδα βλέπουμε την αργή εξέλιξη. Από τον πρώτο πέτρινο  ναό μέχρι τον Παρθενώνα μεσολάβησαν περισσότερα από 40 χρόνια. Απο τον πρώτο κούρο μέχρι τον Ερμή του Πραξιτέλους μεσολάβησαν    περισσότερα από 40 χρόνια (όχι όμως χιλιάδες).
Στα καθαρά πνευματικά έργα όμως (μαθηματικά, αστρονομία, φιλοσοφία , ιατρική, ιστοριογραφία) βλέπουμε μια εντυπωσιακά   γοργή  εξέλιξη.
Το Ελληνικό πνεύμα εδώ "βάζει γκόλ από τα αποδυτήρια" όπως  λέει  και η ευστοχότατη λαϊκή έκφραση.
Θα πει κάποιος ότι αν ο Θουκυδίδης δεν ζούσε στην πλούσια Αθήνα   του Χρυσού Αιώνα, δεν θα έγραφε ποτέ την Ιστορία του.
Σωστά. Αλλά πλούσιοι υπήρξαν πολλοί σε όλους τους αιώνες και σε  όλες τις ηπείρους. Κανείς τους δεν έγινε Θουκυδίδης!
Το Ελληνικό πνεύμα φαίνεται σαν να ήταν ένα λουλούδι που βλάστησε  μόνο στην φυλή που κατοίκησε αυτή την χερσόνησο. Πηγή: ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ