Η ΑΡΧΑΙΑ ΨΥΧΗ ΖΕΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΑΘΕΛΗΤΑ ΚΡΥΜΜΕΝΗ

Αυτές τις μέρες για κάποιον λόγο βρέθηκα στην Άνω Πόλη, της Θεσσαλονίκης. Είναι μαγικό το μέρος. Έχει την ίδια ενέργεια που κάποιοι άνθρωποι νιώθουν και σε Ιερούς Αρχαιολογικούς χώρους. Ας μην επεκταθώ όμως γιατί το θέμα αυτής της ανάρτησης δεν είναι αυτό…  Ούτε είναι αυτός ο λόγος που με οδήγησε εκεί αυτήν την φορά.
Περνώ λοιπόν την Πορτάρα, μπαίνω στο εσωτερικό των τειχών, και όπως βαδίζω δίπλα στο τείχος βυθισμένος στις σκέψεις μου, βλέπω τρία υπολείμματα από κιονόκρανα, απ’ ότι φαίνετε Ιωνικού ρυθμού, να είναι χτισμένα στο κάτω μέρος του τείχους, χτισμένα, θαμμένα, φυλακισμένα, με όλο το βάρος των σκοτεινών αιώνων  πάνω τους.
Δεν είναι μόνο αυτά…  αλλά τα συγκεκριμένα δεν τα είχα προσέξει τόσα χρόνια.
Αυτομάτως μου ήρθε στο μυαλό το ποίημα του Παλαμά: «Του ρασοφόρου συνέτριψε ο πέλεκυς και η αξίνα, τα μεγαλόχαρα είδωλα στα βάθη των ναών. Των συντριμμένων η ψυχή, δεν χάθηκε μ’ εκείνα. Φωτοπλανήτης έγινε στα χάη των ουρανών. Όσο που νέα ζωντάνεψε αγαλματένια κρίνα, στου διαλεχτού τον λογισμό, στους κήπους των σοφών.»
Προσπαθούσα να φανταστώ το μέγεθος της αδιαφορίας  του μίσους  και της αγνοίας των ανθρώπων εκείνης της εποχής… που ρήμαξαν,  γκρέμισαν, ισοπέδωσαν και κατέκαψαν τον Ανθρώπινο πολιτισμό. Και σήμερα κάποιοι ισχυρίζονται ότι έσωσαν εκείνον τον πολιτισμό, νομίζοντας ότι απευθύνονται ακόμη σε αγνώμονες…
Και διδάσκουν στα ελληνόπουλα πως ο τάδε Αρχαίος ναός καταστράφηκε από σεισμό και ο τάδε από πυρκαγιά, μόνο ξεχνούν να μας πουν,  ο «σεισμός» τι ρούχα φορούσε και την πυρκαγιά ποιοι την προκάλεσαν…

Θα πει ίσως κάποιος, σιγά και τι είδες; Κάτι παλιές πέτρες σε έναν παλιό τοίχο. Τι να γίνει; O καθένας πονάει για διαφορετικά πράγματα. Άλλος για ανώνυμες εταιρίες μεγαλοεπιχειρηματιών που ονομάζονται ΠΑΕ, άλλος ενδιαφέρεται για το «πάμε στοίχημα» άλλος θεοποιεί και χρυσοπληρώνει για να ακούσει κάποιον που τραγουδάει και άλλος πονάει για την θαμμένη μας ψυχή, για την αδιαφορία και την άγνοια…
Και μη φανταστείτε ότι όλα αυτά είναι άσχετα με την τρέχουσα επικαιρότητα και την απελπιστική κατάσταση που βρίσκεται η πατρίδα μας. Αυτά που περνάμε δεν είναι το πρόβλημα, αλλά το αποτέλεσμα και οι επιπτώσεις του προβλήματος, που είναι η πνευματική παρακμή, ο λήθαργος, η άγνοια, ο φιλοτομαρισμός και η αδιαφορία χρόνων ολόκληρων. Ξεχάσαμε από που προερχόμαστε, ποιοι είμαστε και γιατί είμαστε...
Και επειδή αυτό το ιστολόγιο όπως ξέρετε δεν ασχολείται με την τρέχουσα επικαιρότητα, θα σας παραπέμψω σε κάτι άλλο που μου ήρθε στο μυαλό, την στιγμή που είδα εκείνα τα σπαράγματα από κιονόκρανα μέσα στο τείχος. Αυτομάτως σκέφτηκα τον Αρχαίο Ιππόδρομο της Θεσσαλονίκης. Εκεί που ο μέγας σφαγέας θεοδόσιος δολοφόνησε χιλιάδες Εθνικούς Θεσσαλονικείς. Τον ιππόδρομο λίγο αργότερα τον διέλυσαν και κοιτάξτε που βρίσκονται σήμερα κάποια από τα μάρμαρα των κερκίδων του. ΕΔΩ
Διαβάστε επίσης πως η εγκληματική πράξη του θεοδοσίου αποτυπώθηκε στον χώρο: Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΙΠΠΟΔΡΟΜΙΟΥ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ