1821 ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΑΙ Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΧΑΘΗΚΕ

        Του  Γιάννη  Θεοδωρόπουλου.

     Με το «δράξασθε παιδείας» ο Αδαμάντιος Κοραής καθόριζε τον τρόπο προετοιμασίας των Ελλήνων για την πολυπόθητη Επανάσταση. Είχε τη γνώμη ότι ακόμη δεν είχε έλθει ο κατάλληλος χρόνος.  Με την έναρξη όμως του αγώνα για την απελευθέρωση, αυτός ο κορυφαίος διαφωτιστής και παιδαγωγός του Γένους, διαπνεόμενος από την αίγλη  του αρχαίου  Ελληνικού πολιτισμού, που διεκόπη  το  146 π.  χ.  με την υποδούλωση της Ελλάδας στους  Ρωμαίους και στη συνέχεια στο χριστιανισμό, και προσπαθώντας να συνδέσει το κομμένο πολιτισμικό νήμα, και να δώσει συνέχεια του τότε με το  1821,  συνέστησε, στους πολιτικούς και στρατιωτικούς ηγέτες του Έθνους  όπως  η ανασύσταση του  Ελληνικού κράτους  να  γίνει με βάση τη Δημοκρατία, όπως τη θεσμοθέτησαν οι προγονοί μας, και  απαλλαγμένο από τον θανάσιμο εναγκαλισμό του με τους Τουρκίζοντας  Χριστιανούς. Όμως δεν εισακούστηκε, όπως θα έπρεπε.

    Μόνο  οι λίγοι διανοούμενοι, που διέθετε το Ελληνικό έθνος, μπόρεσαν να κατανοήσουν, τι σημασία είχε για τους Έλληνες η αναγέννηση του Αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού και σκέψης, που  πάνω σ’ αυτές τις αξίες  έπρεπε να δομηθεί το νεοσύστατο Ελληνικό κράτος. Αλλά αυτοί δεν ήταν αρκετοί να καταφέρουν να αλλάξουν την νοοτροπία αιώνων πολιτισμικής παρακμής, ένδειας ιδεών, επιστημονικής άγνοιας, αμάθειας,  θρησκευτικών αντιλήψεων και δεισιδαιμονιών που είχε επιβάλει το θρησκευτικό κατεστημένο.

   Η τότε Βαυαρική Κυβέρνηση,  ήταν διατεθειμένη να εργασθεί προς την κατεύθυνση αυτή, όμως οι του πανίσχυρου  ιερατείου  διαβλέποντας  τυχών παραγκωνισμό τους,  άρχισαν να προετοιμάζουν την αντεπίθεση τους. Για να γίνει αντιληπτό το πόσο πανίσχυρο ήταν το ιερατείο, αρκεί να σας αναφέρω ότι στην απελευθερωθείσα Ελλάδα    ( Πελοπόννησος, Στερεά, και μερικά  νησιά του Αιγαίου ) λειτουργούσαν  524 ????  Μοναστήρια. ( Νάταν Σχολεία …)

    Η  Βαυαρική Κυβέρνηση με εισήγηση του κληρικού  Θεόκλητου  Φαρμακίδη  διατήρησε  τα 146 και τα υπόλοιπα τα έκλεισε. Αυτό εξόργισε το ιερατείο που εκμεταλλευόμενο την δυσαρέσκεια των Αγωνιστών και του λαού, κατά της Αντιβασιλείας,  βρήκε αφορμή να εκδηλώσει την αντεπίθεση του, εξωθώντας τους  σε εξεγέρσεις.

     Δεν δίστασαν οι ρασοφόροι να εμπλέξουν στα μεσαιωνικά τους σχέδια, ( ότι τάχα κινδύνευε η ορθοδοξία από τους Καθολικούς Βαυαρούς, ενώ οι ορθόδοξοι Ρώσοι ήταν εγγυητές της ), τους Εθνικούς Ήρωες  Κολοκοτρώνη, και  Πλαπούτα,  που χάρη στην  αποφασιστικότητα  των δικαστών  Τερτσέτη και Πολυζωίδη,  διέφυγαν τον θάνατο. Δεν διέφυγαν όμως τον θάνατο  οι  6  Κολοκοτρωναίοι,  στο λινό κοντά  στη Μονή Αιμυαλούς έξω από τη Δημητσάνα  και  Ο  Κατσαντώνης με τον αδελφό του Γεώργιο  Χασιώτη στο κρησφύγετο  τους  στην Ήπειρο  μετά από προδοσία των ρασοφόρων.

    Το μεγάλο όραμα του Αδαμάντιου Κοραή και των άλλων διανοούμενων της εποχής αυτής να δουν την Νέα Ελλάδα να ξανά δίνει τα φώτα του πολιτισμού στην ανθρωπότητα όπως η Αρχαία Ελλάδα, αναγεννημένη από τις στάχτες της, χάθηκε για πάντα. Διότι για να πραγματοποιηθεί το όραμα αυτό έπρεπε να απαλλαγή το νεοσύστατο κράτος από ότι οδήγησε τον Ελληνισμό στην καταστροφή.  Έπρεπε οι Έλληνες να διαθέτουν σφαιρική μόρφωση υψηλού επιπέδου, καθάριο λογισμό, θάρρος, και αποφασιστικότητα, τα οποία δυστυχώς τους είχε στερήσει  ο Βυζαντινός σκοταδισμός, ώστε να είναι δυνατόν να αποτινάξουν τα δεσμά της Θεοκρατίας, και της θρησκευτικής δεισιδαιμονίας, αλλά ούτε και σήμερα είναι σε θέση να απαλλαγή ο Ελληνισμός από αυτά τα δεσμά. Όμως έχει αρχίσει να διαφαίνεται μια κάποια αλλαγή, έχει μειωθεί αυτή η άκρατος θρησκοληψία, και την θέση της παίρνει η ανοχή – έτσι τα βρήκαμε –και πιστεύω μετά από δύο με τρείς γενεές θα έχουν δρομολογηθεί μεγάλες αλλαγές.                                                                                                                       

Γιάννης  Θεοδωρόπουλος