ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟ

Η Εκκλησία είχε τη δυνατότητα να επιχειρήσει μια γενική επιθετική πολιτική για την εξουδετέρωση των κέντρων του Διαφωτισµού και τον έλεγχο των πνευµατικών δραστηριοτήτων, που αναπτύσσουν οι φορείς των νέων ιδεών. Έτσι µε απόφαση του Πατριάρχη άρχισαν να λογοκρίνονται όλα τα βιβλία και έντυπα που κυκλοφορούσαν.

“Ο Ιλαρίων, υπεύθυνος του πατριαρχικού τυπογραφείου, περιερχόταν τα βιβλιοπωλεία της Κωνσταντινουπόλεως, για να ιδεί μήπως ήρθε κάποιο βιβλίο και όσα δεν συμφωνούσαν µε το πνεύμα του πατριαρχείου, τα δήμευε εκ μέρους του Πατριάρχη, τα εξηγούσε όπως ήθελε και κατέληγαν στη φωτιά. Τίποτε στην Κωνσταντινούπολη δεν μπορούσε να τυπωθεί, ούτε να πουληθεί, αν δεν είχε εξετασθεί από τον Ιλαρίωνα. Υπήρχε έτσι μια διαδικασία για μια νομότυπη κάλυψη του Ιλαρίωνα, ο οποίος ενεργούσε με ασυδοσία, σύμφωνα µε τις εξουσίες που του έδωσε ο Πατριάρχης” (Φίλιππος Ηλιού “Τύφλωσον Κύριε τον Λαόν σου”).

Ο Κωνσταντίνος Κούµας γράφει: “Περιέρχεται τα βιβλιοπωλεία της Κωνσταντινουπόλεως, για να ιδεί, μήπως ήρθε κανένα βιβλίο. Όσα δεν συµφωνούν µε το πνεύµα της αγυρτείας, τα δηµεύει εκ µέρους του Πατριάρχη και τα καίει”.

“Κατά το έτος 1820 επί πατριαρχίας Γρηγορίου Ε' ο Ιλαρίων έδωσε τη γνώµη να τιµωρηθούν µε θάνατο πέντε έξι σπουδσστές και απείλησε να φέρει τον Κοραή σιδηροδέσµιο µπροστά στον σουλτάνο” (απόσπασµα από ανεκδοτη επιστολή του διαφωτιστη Νικολάου Σ. Πίκκολο).

Η Εκκλησία της Σµύρνης διέλυσε το φιλολογικό γυµνάσιο του Κοραή χαρακτηρίζοντας τους µαθητές του “βδελυρά σπέρµατα”.

Σε επιστολή του προς τον στενό φίλο του στην Κωνσταντινούπολη Στέφανο Κανέλλα ο Ν. Πίκκολος γράφει: “Ο άγιος ηγούμενος Ιλαρίων δαιμονίστηκε [έγινε έξαλλος] και έβρισε όλους όσους σπουδάζουν στο Παρίσι. Εµένα µε φοβέρισε ότι θα µε παραδώσει στον σουλτάνο... Η λέξη ελευθερία εξόργισε πολύ τον κύριο Ιλαρίωνα... Από που έχει την εξουσία να αναγκάζει τους άλλους να συμφωνούν µε τη γνώμη του;... Ούτε ο Ιλαρίων ούτε κανένας άλλος θα κρίνει το ποίημά μου, αφού δεν δημοσιεύτηκε. Έφριξα από αγανάκτηση για την τόσο μεγάλη κακία και θρασύτητα ενωμένες σε έναν άνθρωπο. Ποιός είναι αυτός; Πατριάρχης; Δραγουμάνος; Βερζύης; Όχι, είναι μοιχός της Εκκλησίας χρεοκοπημένος παπάς µε κάθε είδους ανοσιουργήματα μολυσμένος που κατά τύχη γλύτωσε τα κάτεργα. Τέτοιος άνθρωπος να φοβερίζει ότι θα φέρει σιδηροδέσμιο τον Κοραή και θα σφάξει τους λογίους; Θεέ µου που καταντήσαμε;
Αν μπορούσα Θα πρότεινα:
Να καθαιρεθεί ο Ιλαρίων ως ιερόσυλος.
Να κηρυχθεί άτιμος, γιατί έβρισε και συκοφάντησε τον Κοραή, άνδρα σεβάσμιο για τη σοφία και την αρετή του.
Να μην λέγεται Έλληνας γιατί είναι ανάξιος του ονόματος αυτού.
Κανένας Έλληνας να μην επικοινωνεί μαζί του και να τον αποστρέφεται σαν εχθρό και προδότη της πατρίδας του.
Και θα τον έστελνα στα κάτεργα”
[Αρχείο Θεόκλητου Φαρµακίδη (φάκ. 36) Εθνική Βιβλιοθήκη, τµήµα χειρογράφων].

Με αφορμή την πατριαρχική παράνοια, σατιρίζουν οι διανοούμενοι τον Ιλαρίωνα λέγοντας ότι θα γίνει ύμνος το “τύφλωσον Κύριε τον λαόν σου”, τον οποίο θα επιβάλλει στην επαρχία του όταν ιερατεύσει. Η αντίληψη που επικρατεί στον κόσμο του Διαφωτισμού είναι ότι η δύναμη της Εκκλησίας στηρίζεται στην αμάθεια, την «τυφλότηται του λαού». Όπως γράφει η Ελληνική Νομαρχία, «...το ιερατείο, κατάλαβε ότι αναγκαίο ήταν πρότερο να τυφλώσει το λαό µε την αμάθεια, για να στερεώσει καλύτερα τον σκοπό του».

“Οι επιστήμες και οι τέχνες φωτίζουν το νου του λαού, τον ελευθερώνουν από τις δεισιδαιμονίες και ακολούθως από τον ζυγό εκείνων σε όσους οι δεισιδαιμονίες έγιναν αργυρίου και χρυσίου μετάλλεια ανεξάντλητα-”, γράφει ο Κοραής, το 1820, σε ένα ανώνυμο έργο του, που συντάχθηκε και τυπώθηκε μέσα στη φωτιά της ιδεολογικής διαμάχης που είναι γνωστό σαν “Ελληνική Νομαρχία”.

Η Εκκλησία από το 1819- 1821 αντέδρασε κατά των διανοουμένων που ζούσαν σε περιοχές εκτός Πατριαρχείου και στην Ευρώπη όπου δεν είχε δυνατότητα άμεσης διοικητικής παρέμβασης. Ο Κοραής και οι οπαδοί του, εναντίον των οποίων στρεφόταν η Εκκλησία, αντέδρασαν πολλαπλασιάζοντας τα αντικληρικά κείμενα και ο τόνος διαρκώς ανεβαίνει: “Η σημερινή κατάσταση του ιερού ημών κλήρου είναι αθλιοτάτη… κατ' εξοχήν οι περισσότεροι αρχιερείς της Κωνσταντινουπόλεως ζουν σαν αληθινοί δεσπότες, σαν άγριοι λύκοι και όχι σαν αληθινοί ποιμένες”, δημοσιεύει το περιοδικό Μέλισσα» των διαφωτιστών στο Παρίσι.

Το 1821 είναι κοινή πεποίθηση ότι οι κοσμικές αρμοδιότητες του ιερατείου έπρεπε να του αφαιρεθούν, και να περιοριστεί µόνο στα θέματα της Εκκλησίας και των ευλογιών της. Το Πατριαρχείο αντέδρασε µε βαναυσότητα, στην οποία υπήρξε βιαιότατη και η απάντηση του Κοραή. Το περιοδικό «Μέλισσα» δεν διστάζει, όταν άρχισε η επανάσταση του 1821, να προκηρύξει διαγωνισμό, µε θέμα: “Ποια και πόσα είναι τα κακά, που προξένησαν και ακόμη πρόξενούν στο δυστυχισμένο Γένος µας οι περισσότεροι αρχιερείς, από την εποχή του πατριάρχη Φωτίου [820-893 μέχρι σήμερα; Ποιοί είναι οι καλλίτεροι τρόποι, µε τους οποίους είναι δυνατόν να καταργηθεί ο πανωλέθριος και φρικτός δεσποτισμός των αναξίων διαδόχων του φιλάνθρωπου Ιησού και σωτήρα;”

Το περιοδικό Μέλισσα» αναδημοσίευσε ολόκληρη την “απανταχούσα”του Πατριάρχη και την στηλίτευσε με δριμύτητα, σχεδόν φράση προς φράση, για την «τρομακτική απεραντολογία» και «την ηλιθία και δουλικωτάτη υποταγή» που χαρακτηρίζουν το συγγραφέα του φυλλαδίου της «απανταχούσας», που ήταν ο Πατριάρχης. Το επιχείρημα της πολεμικής του κλήρου κατά των διαφωτιστών ήταν ότι καλλιεργούσαν στην νεολαία της προεπαναστατικής περιόδου την “αδιαφορία στις καθιερωμένες νηστείες”.

Ο Κωνσταντίνος Κούμας [1777-1836), σχολιάζοντας το κυνήγι των διαφωτιστών από την Εκκλησία, γράφει: «Και µόνο η διδασκαλία των μαθηματικών θεωρείται ως πηγή αθείας, της οποίας πρώτο αποτέλεσμα ήταν η κατάργηση της νηστείας”.

Η εγκύκλιος που εξέδωσε ο Πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄ και η Ιερά Σύνοδος το 1819 καταδικάζει τις επιστήµες, που αποσπούσαν τους υπόδουλους Έλληνες από τις θρησκευτικές τους υποχρεώσεις, όπως η νηστεία! Ήταν τόσο µεγάλο αµάρτηµα που η εγκύκλιος αποκαλεί τους διαφωτιστες «διεφθαρμένα ελεεινά ανθρωπάρια, οι οποίοι φυτρώνουν όπως τα ζιζάνια µέσα στο καθαρό σιτάρι”.

Ο Άγγλος Αντισυνταγµατάρχης William Martin Leake (1777- 1860), που περιηγήθηκε στις ελληνικές περιοχές µεταξύ του 1804 και 1810 σαν πράκτορας της Μεγάλης Βρετανίας, γράφει για τις εκκλησιαστικές νηστείες: “Οι Έλληνες κρατούν σκληρή νηστεία, σαράντα ολόκληρες µέρες και είναι εξαντληµένοι και ανίκανοι για κάθε σοβαρή προσπάθεια. Ωστόσο, κάτω απ' αυτή την πικρή κρούστα, προβάλλει έντονα ο εθνικός χαρακτήρας ενός αρχαίου λαού”.

Με τόσες σωτήριες νηστείες, οι Έλληνες ήταν εξαντλημένοι και ανίκανοι για κάθε σοβαρή προσπάθειαι, πόσο µάλλον για εξέγερση. Γι' αυτό οι διαφωτιστές, που µε τις διδαχές τους προετοίμαζαν τη νέα γενιά για τον μεγάλο εθνικό ξεσηκωμό, φρόντιζαν στην παύση ή έστω στον περιορισμό των νηστειών, μήπως και οι υπόδουλοι καταφέρουν και σταθούν πρώτα στα πόδια τους, πριν καταφέρουν να σηκώσουν τα άρματα κατά των τυράννων τους. Και η Εκκλησία που γνώριζε πολύ καλά γιατί είχε επιβάλλει όλες αυτές τις νηστείες, είχε κάθε λόγο να ανησυχεί, να απειλεί και να βρίζει.

Έτσι δέσποζαν των Ελλήνων οι ιεράρχες. Τα σημάδια του μισελληνισμού τους τα βλέπουμε σήμερα στα μουσεία. Αγάλματα διαμελισμένα, αποκεφαλισμένα, ακρωτηριασμένα, σπασμένα µε σφυριά.
Τα όσια και τα ιερά των προγόνων μας υβρίζονται σαν είδωλα και παραμένουν σιωπηλοί μάρτυρες του ιερού εγκλήματος της Εκκλησίας η οποία έσβησε έναν πολύ όμορφο κόσμο και τον βύθισε σε αιματοβαμμένη λήθη μαζί µε τα εκατομμύρια των βασανισμένων και δολοφονημένων Ελλήνων.
Έτσι έσβησαν τον μεγαλύτερο πολιτισμό του κόσμου, που είχε εκπολιτίσει όλους τους λαούς της γης. Έτσι αφάνισαν τον φωτοδότη Ελληνισμό, για να επικρατήσει το σκοτάδι.

Σε µια τελευταία σφυγμομέτρηση (γκάλοπ) «δεικτών» εμπιστοσύνης στους Θεσμούς των Ελλήνων, η Εκκλησία έρχεται 22η μεταξύ 24 Θεσμών, από την πρώτη Θέση που είχε πριν από δέκα χρόνια. Δηλαδή μέσα σε μια 10ετία, από πρώτη προτίμηση αξιοπιστίας, έχασε το 85% της εμπιστοσύνης των πολιτών και κατέρρευσε κυριολεκτικά ως ο πιο αναξιόπιστος θεσμός (“Καθημερινή” 28 Δεκεμβρίου 2008).

Από το βιβλίο, “ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ”, σελ. 263 – 268, εκδ. Δίον, 2010, του στρατηγού και συγγραφέως κ. Γεράσιμου Καλογεράκη. 

---------------------------------

ΣΚΥΘΟΠΟΛΙΣ- Η ΚΡΥΜΜΕΝΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ