ΕΝΝΕΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ: ΦΩΣ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΦΩΣ

Δεν θα μιλήσουμε σύμφωνα με τα γνωστά. Ότι είναι η σταθερά που τρέχει με 300 χιλιάδες χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο, σύμφωνα με τον Αϊνστάιν κλπ, αυτά τα ξέρετε, είναι γνωστά.

Το φως εσωτεριστικά έχει μια ιδιαίτερη ποιότητα. Έχει ιδιότητες. Έχει αρετές, έχει αρχές. Και υπάρχουμε κάτω από αρχές.
Το φως ουσιαστικά μας δημιουργεί την νόηση. Μέσω της νόησης φωτιζόμαστε.
Είναι φωτισμένος, αυτός που η νοοδομή του, είναι ωραία!
Για να το καταλάβουμε, οι Αρχαίοι Έλληνες, επειδή ήταν μεγάλοι, πάρα πολύ μεγάλοι, έκαναν προσωποσύμβολα.
Είναι η “Ωραία Ελένη”. Αυτό είναι, η Ωραία νόηση, η φωτισμένη. Η Ωραία Ελένη. Ελε νοός, = Φως του Νου.

Το φως της διάνοιας, μας δείχνει τον δρόμο, την κατεύθυνση και κάτω από το φως αυτής ακριβώς της διάνοιας, της ώριμης, της “Ελένης”, της ωραίας, πρέπει να αλλάξουμε κατεύθυνση.
Γι αυτό η “Ελένη” αφήνει τον “Μενέλαο”. Δεν είναι ανάγκη να μιλάμε για τον αεί λαό όπως μιλάνε πάρα πολλοί, αριστερίζοντες. Γιατί ο αεί λαός δεν υπάρχει. Έχει μεταλλαχθεί. Αλλοίμονο αν μείνει έτσι. Είναι μια θαυμάσια προθήκη, τον προκρίνει η Ελένη, πρέπει να τον αγαπάμε, γιατί προσφέρει πάρα πολλά, έχει την συμπάθεια μας όλη, μπορεί να στηριζόμαστε σ’ αυτόν για να υπάρξουμε. Βιολογικά για να υπάρξουμε, όχι ψυχικά και πνευματικά, αλλά δεν είναι δυνατόν να τον πάρουμε σαν οδηγό. Το πολύ πολύ να πάρεις την πείρα του.
Γι αυτό η Ελένη αναγκάζεται να αφήσει τον ΜενέΛΑΟ, για να πάει με τον Πάριδα, (στο όρος Ίδη) στο όρος των Ιδεών.

Το φως του νου όμως πρέπει να συμπληρωθεί. Δεν φτάνει η νόηση. Δεν φτάνει η Ωραία Ελένη. Πρέπει να συμπληρωθεί απ την νοήμονα αγάπη. Γι αυτό και της υποδεικνύει η ίδια η Αφροδίτη το Πάρι. Ο Πάρις, ο εκπρόσωπος της Ίδης, έχει άμεση σχέση με το παρόν.
Το παρόν. Εξελικτικό επίπεδο σε μια πρώτη προσέγγιση, τον παρόντα, τον πανταχού παρόντα ηλιακό μας Άγγελο. Και πρέπει να γίνει μια ανάδυση.

Γιατί Αφροδίτη θα πει, η τάση, μέσα στην ίδια την ανθρωπότητα, όταν γεννάται η ψυχή της, να ανέλθει. Τα ανθρώπινα μέλη, πρέπει δηλαδή να ανέλθουν, να ωριμάσουν οι Ελένες και να αντικαταστήσουν στο όρος της Ίδης την ίδια την πνευματική ιεραρχία. Τα μέλη της ίδιας της Αφροδίτης. Γι αυτό η Αφροδίτη τελικά συνιστά την Ωραία Ελένη.

Αντιλαμβάνεται λοιπόν κανείς ότι πρόκειται περί μιας μεγάλης επισημάνσεως. Η ίδια η Αφροδίτη, το επισημαίνουμε εξακολουθητικά, είναι η καλλίστη άνοδος εκείνων των ανθρωπίνων όντων, που βαίνουν προς αντικατάσταση, της ίδιας της πνευματικής ιεραρχίας. Από την Αφροδίτη έρχεται η ίδια η πνευματική μας ιεραρχία. Τα πνευματικά πυρά, τα Προμηθεικά, από εκεί έχουν έρθει. Και συνεπώς η Αφροδίτη εκπροσωπεί εκείνα τα μεγέθη, που σύμφωνα με την Δίκη τη Ευνομία και την Ειρήνη, τις ώρες δηλαδή, ανέρχονται σταδιακά και μυητικά και αντικαθιστούν την ίδια την πνευματική ιεραρχία, η οποία πρέπει κι αυτή να ανέλθει σε ανώτερα επίπεδα.