Ο ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ - ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ

 Ο ύμνος της Αθηνάς - Κωστής Παλαμάς (Απόσπασμα)

Ευγενικοί και δίκαιοι θεοί, χαρές του κόσμου,

φέρτε βοήθεια στους πιστούς, σώστε τη μαύρη πλάση.

Κι αν πάει ο μέγας Όλυμπος, κι αν τον πατήσει ο Άδης,

η ροδοδάχτυλη αυγή δε θα γλυκοχαράζει,

η μέρα δε θα χύνεται, χρυσάφι αναλιωμένο, 105

τα δειλινά λυπητερά δε θα χαμογελούνε,

η νύχτα το πολύαστρο στεφάνι της θα χάσει,

δε θα ’χουμε την άνοιξη με τα χελιδονάκια,

ούτε τα καλοκαίρια μας με τα ξανθά τα στάχυα.

Θα φύγει το φθινόπωρο το καρποστολισμένο, 110

δε θα μας σμίγουν στη φωτιά τα χιόνια του χειμώνα,

θα σκάσει έξαφνα η ζωή σαν κύμα στο ακρογιάλι,

κι ο άνθρωπος μες στο άσωστο και πύρινο σκοτάδι

σαν άστρο διαβατάρικο θα κυλιστεί, θα σβήσει,

και νιάτα και γεράματα και βάσανα κι αγάπες 115

μ’ ένα βαθύ αναστεναγμό όλα μαζί θα πάνε…

Αλλ’ όπου ο Παντοδύναμος το θρόνο του έχει στήσει

του κάκου τρίζουνε σεισμοί και χύνονται φοβέρες.

Τα διαμαντένια, ουρανικά κι απάτητα παλάτια

δεν τα πατούν κι οι Γίγαντες κι ας φτάνουν ώς τ’ αστέρια. 120

Κι από τ’ αστέρια είν’ η κορφή του Ολύμπου πιο ψηλότερη.

Ευγενικοί και δίκαιοι θεοί, χαρές του κόσμου,

βοηθήστ’ εσείς τον Όλυμπο, σώστε τη μαύρη πλάση!

Κωστής Παλαμάς: Ο ύμνος της Αθηνάς