Μπουκιές Γνώσης Συμπόσια Αγνοίας #1

Η ανθρωπότητα προσεγγίζει την άφταστη αλήθεια μέσα από μια σειρά λαθών. -Aldous Huxley Wordsworth in the Tropics

Μια κατάσταση απολύτως συνειδητής άγνοιας είναι το προοίμιο για κάθε πραγματική πρόοδο της γνώσης. - James Clerk Maxwell

Ο πολιτισμός αποτελείται, σε μεγάλο βαθμό, από κοινά σύνολα υποθέσεων και προσδοκιών για την πραγματικότητα.

Είναι ένα είδος φακού μέσω του οποίου κοιτάμε τον κόσμο, που εμφυτεύεται μέσα μας στη βρεφική και παιδική ηλικία και που αναπροσαρμόζεται συνεχώς σε όλη τη ζωή. Σύμφωνα με την καμπυλότητα και την παραμόρφωση του φακού μας, ορισμένα πράγματα φαίνονται ουσιαστικά που στην πραγματικότητα είναι μόνο φαντάσματα, ενώ άλλα πράγματα που είναι πράγματι αρκετά στερεά και αληθινά είναι, για εμάς, αόρατα.
Θεωρούμε αυτονόητο αυτόν τον πολιτιστικό αστιγματισμό στη θρησκεία και την πολιτική. Στην πολιτική, τα γεγονότα είναι ευρέως κατανοητό ότι είναι απλώς συμπτωματικά με κοσμοθεωρίες που κατασκευάζονται από ιδεολογική και οικονομική αναγκαιότητα.

Ο στόχος των ιδρυτών της δυτικής επιστήμης ήταν να δημιουργήσουν ένα σύστημα έρευνας βασισμένο σε στοιχεία, ένα σύστημα στο οποίο οι θεωρίες θα δοκιμάζονται συνεχώς, θα απορρίπτονται και θα αντικαθίστανται σύμφωνα με τις απρόσωπες επιταγές των γεγονότων και της λογικής.

Η επιστήμη έπρεπε να σταθεί πάνω από τον πολιτισμό. Αυτό ήταν, και είναι, ένα αξιέπαινο ιδανικό.

Η επιστήμη δεν στέκεται πάνω από τον πολιτισμό. Κολυμπάει μέσα του.

Στην επιστήμη, όπως και στη θρησκεία και την πολιτική, υπάρχουν: βάσεις ισχύος για προστασία, σταδιοδρομίες για διατήρηση, μάζες για προσηλυτισμό, αυτοκρατορίες να οικοδομήσουν.

Και έτσι η ιστορία της επιστήμης είναι γεμάτη από παραδείγματα δογμάτων που κατασκευάστηκαν και υπερασπίστηκαν, στοιχεία που αποσιωπήθηκαν ή διαστρεβλώθηκαν και εναλλακτικές θεωρίες αγνοήθηκαν.

Ίσως να ήταν χρήσιμο να κάνουμε μια σύντομη αναγνώριση των ορίων της συλλογικής μας άγνοιας.

Ο στόχος μου εδώ δεν είναι να υποτιμήσω τα επιτεύγματα εκείνων που έχουν επεκτείνει την επικράτεια του γνωστού, αλλά απλώς να επιστήσω την προσοχή και να τιμήσω τον μεγάλο ωκεανό του αγνώστου στον οποίο επιπλέει η συλλογική μας γνώση.

του Richard Heinberg από τον ιστότοπο  NewDawnMagazine μέσω bibliotecapleyades

Η Συνέχεια στο ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ