Μπουκιές Γνώσης Συμπόσια Αγνοίας #3

Συνέχεια από το ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ

Συμπεράσματα
Οι αναγνώστες που είναι ήδη εξοικειωμένοι με τη μελέτη των επιστημονικών ανωμαλιών θα γνωρίζουν ότι δεν έχουμε ξύσει σχεδόν ούτε την επιφάνεια.

Σχεδόν σε κάθε τομέα, οι ευρέως αποδεκτές απόψεις μαστίζονται από εσωτερικές αντιφάσεις και σε πολλές περιπτώσεις αυτά τα προβλήματα δεν είναι σχεδόν περιφερειακά, αλλά αφορούν θεμελιώδη θέματα.

Επιπλέον, τείνουν να συνδυάζουν το ένα το άλλο: ένας επιστήμονας σε έναν κλάδο (όπως η αστρονομία), προκειμένου να ξεκαθαρίσει ένα πρόβλημα, συχνά βασίζεται σε «γεγονότα» από έναν άλλο κλάδο (όπως η φυσική), πιστεύοντας ότι τα συμπεράσματα στα οποία καταλήγει έτσι υποστηρίζονται σταθερά - ενώ στην πραγματικότητα μπορεί να στηρίζονται στα πιο αδύναμα θεμέλια. Αυτή η διαδικασία περνάει από πειθαρχία σε πειθαρχία, ο ειδικός βασίζεται στον ειδικό.

Όταν κάποιος αρχίζει να βλέπει το ίδιο μοτίβο ανωμαλίας, δόγματος και άρνησης στο ένα πεδίο μετά το άλλο, η συνολική εικόνα που παίρνει είναι μια επιστημονική κοσμοθεωρία που είναι ουσιαστικά ένα σπίτι από τραπουλόχαρτα.

Έχουμε δημιουργήσει ένα σύστημα γνώσης που αποτελείται από εκατομμύρια παρατηρούμενα γεγονότα τακτοποιημένα με τέτοιο τρόπο ώστε να δίνουν μια ουσιαστικά λανθασμένη άποψη για τη φύση της πραγματικότητας.

Το θέμα μου δεν είναι ότι η επιστήμη δεν έχει κάνει πολύτιμες συνεισφορές - έχει! - αλλά ότι πρέπει πάντα να βλέπουμε αυτές τις συνεισφορές στο πλαίσιο να εκτιμούμε τους περιορισμούς τους και τους συμβιβασμούς που έχουμε κάνει για χάρη τους.

Ο θρυλικός Λάο Τσε φέρεται να έγραψε, «Το να ξέρεις πόσο λίγα ξέρεις είναι να έχεις γνήσια γνώση» (Σείριος: Παραλλαγή της επίγνωσης της αγνοίας του Σωκράτη.).

Κατά ειρωνικό τρόπο, εμείς στον βιομηχανοποιημένο κόσμο - που υπερηφανευόμαστε που ζούμε σε μια "κοινωνία της πληροφορίας" - απέχουμε ίσως πιο πολύ από το να έχουμε γνήσια γνώση από ό,τι οι άνθρωποι στους περισσότερους "πρωτόγονους" πολιτισμούς σε όλη την ιστορία.
Ο μόνος λογικός τρόπος δράσης σε αυτή την περίπτωση θα ήταν να τηρήσουμε μια στάση σκεπτικισμού σε σχέση με όλες τις επιστημονικές εξηγήσεις, να παραδεχτούμε την άγνοιά μας και να υιοθετήσουμε μια στάση μεγάλης προσοχής σε σχέση με ενέργειες που ενδέχεται να λάβουμε, σε σχέση με τη φύση και την κοινωνία στις επιστημονικές θεωρίες.

Ο τεχνολογικός μας μετασχηματισμός της Φύσης και η καταστροφή των παραδοσιακών πολιτισμών τους τελευταίους πέντε αιώνες στηρίχτηκαν σε τρεις πυλώνες: οικονομική απληστία, θρησκευτικός ζηλωτισμός, επιστημονική ύβρις. Θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι το καθένα είναι μια στρεβλή εκδήλωση (ή υποκατάστατο) μιας υγιούς ανθρώπινης ορμής.

Το καθήκον μας στη δημιουργία μιας νέας κουλτούρας που επιβεβαιώνει τη ζωή πρέπει να είναι να αφαιρέσουμε προσεκτικά και τα τρία αυτά στηρίγματα και να τα αντικαταστήσουμε με μια ενιαία υγιή ρίζα που φτάνει βαθιά στην καρδιά του εδάφους και της ψυχής.

του Richard Heinberg από τον ιστότοπο NewDawnMagazine μέσω bibliotecapleyades

Επιστροφή στο ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ