Πολλοί υποστηρίζουν ότι ο Απόστολος Παύλος κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα οδηγήθηκε και μίλησε στον Άρειο Πάγο για τον "άγνωστο θεό" των Ελλήνων τον οποίο, υποτίθεται, λάτρευαν ήδη οι Έλληνες εν αγνοία τους. Υποστηρίζουν μάλιστα ότι εκεί διαδόθηκαν τα πρώτα ψήγματα χριστιανισμού και μάλιστα κάποιοι από τους Αρεοπαγίτες ακολούθησαν τον Παύλο μετά το κήρυγμά του.
Κατ' αρχάς να πούμε ότι ο Άρειος Πάγος ήταν Το αρχαιότερο δικαστήριο στον κόσμο, ιερό μέρος για τους Αθηναίους και εκεί εκδικάζονταν τα πιο ανόσια και απεχθή εγκλήματα (φόνοι εκ προμελέτης, και πατρο/μητρο/παιδοκτονίες) τα οποία άπτονταν θρησκευτικών ζητημάτων. Οι άλλες, πιο ελαφριές παραβάσεις εκδικάζονταν στην Ηλιαία και στα άλλα Αθηναϊκά δικαστήρια.
Κάθε δολοφόνος θεωρούτανε μιαρό πρόσωπο σύμφωνα με τις ελληνικές πεποιθήσεις και έτσι οι συνεδριάσεις του Αρείου Πάγου γινότανε μόνο τη νύχτα (και μάλιστα κατά τις ασέληνες νύχτες) διότι η όψη του φονιά δεν έπρεπε να μολύνει τους δικαστές και το ακροατήριο [Μ.Β. Σακελλαρίου, "Η Αθηναϊκή δημοκρατία", Πανεπιστημιακές εκδόσεις Κρήτης, Ηράκλειο 2000, σελίδα 317]. Καταλαβαίνουμε λοιπόν πως οι εκδικάσεις που γινόταν στον Άρειο Πάγο είχαν θρησκευτική χροιά.
Επομένως γεννούνται αμφιβολίες, αν ο Παύλος ανέπτυξε τις θρησκευτικές του ιδέες στον Άρειο Πάγο διότι δεν προσφερόταν για θεολογικές συζητήσεις. Απλούστατα διότι ήταν (και είναι) ανώτατο δικαστήριο (το οποίο δίκαζε τις υποθέσεις που αναφέρθησαν πιο πάνω) και όχι αίθουσα διαλέξεων. Κήρυγμα θρησκευτικών ιδεών θα μπορούσε να γίνει στην αγορά της Αθήνας. Σε δικαστήριο, δεν βλέπουμε τον λόγο. Αν υποθέσουμε ότι ο συγγραφέας των Πράξεων αναφέρεται στον Άρειο Πάγο ως δικαστικό σώμα, πάλι πρέπει να μπούμε σε σκέψεις. Γιατί θα έπρεπε να μιλήσει μπροστά σε δικαστές και όχι στο ακροατήριο της αγοράς; Τα δικαστήρια είναι για να δικάζουν και όχι για να ακούν τις πεποιθήσεις του καθενός. Γνωρίζοντας πλέον τι ακριβώς ήταν και αντιπροσώπευε ο Άρειος Πάγος, θα μπορούσαν να συμβούν τα εξής: α) O Παύλος ποτέ δεν προσήχθη στον Άρειο Πάγο. β) Οδηγήθηκε και δικάστηκε για ασέβεια. Όπως ΟΥΚ ΕΙΘΙΣΤΑΙ ΤΟΙΣ ΕΛΛΗΣΙ ΠΡΟΣΚΥΝΕΕΙΝ, έτσι ΟΥΚ ΕΙΘΙΣΤΑΙ το δογματιζειν. Ο κάθε ένας είναι ελεύθερος να καταλήξει στα δικά του συμπεράσματα κατόπιν έρευνας και κρητικής σκέψης. Όσο για το παραμύθι περί "αγνώστου θεού" που υποτίθεται ότι περίμεναν οι Έλληνες, η αλήθεια στην αμέσως παλαιώτερη ανάρτηση.
4 σχόλια:
Ιστορικα καθε πολη και οι αρχες της εμφανιζονται σε υβριδικη μορφη, αναπτυσονται και φτανουν στην ακμη τους και σιγα σιγα μεταβαινουν στην ληθη, ειδικα αν κατακτηθουν απο ξενο λαο. Η αθηνα του εκατο Μ.Χ.δεν ηταν η πολη του χρυσου αιωνα.
Ευχαριστω
Μπορεί η Αθήνα της εποχής του Παύλου να μην ήταν η πόλη του χρυσού αιώνα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι Αθηναίοι και γενικά οι Έλληνες κατάργησαν τους θεσμούς και έχασαν την κριτική τους σκέψη.
Ο ίδιος ο Παύλος λέει στο Α Κορ. 1,22 οτι οι “...Ιουδαίοι σημείον αιτούσι και Έλληνες σοφίαν ζητούσιν.”
Δηλαδή: Οι Ιουδαίοι θέλουν υπερφυσικό σημείον για να πιστέψουν, ενώ οι Έλληνες ζητούν φιλοσοφικούς συλλογισμούς και ακλονήτους αποδείξεις.
Προσοχή!!! αιτούσι λέει για τους Ιουδαίους, αλλά για τους Έλληνες χρησιμοποιεί το ζητούσιν.
Οι Ιουδαίοι δηλαδή θέλουν (θαύμα), αλλά οι Έλληνες ζητούν (=αναζητούν) απόδειξη.
Μέχρι που ήρθαν οι διώξεις και οι κώδικες του Ιουστινιανού και του Θεοδοσίου και δεν έμεινε τίποτα όρθιο, ούτε και δυνατότητα αναζητήσεων...
Κι εγώ σ’ ευχαριστώ για την επίσκεψη και το σχόλιο.
Λειτουργούσε την εποχή της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ο Άρειος Πάγος ως δικαστήριο; Επέτρεπαν δηλαδή οι Ρωμαίοι κατακτητές να λειτουργεί ελεύθερα ελληνικό δικαστήριο με Έλληνες δικαστές και διεξαγωγή δικών στα ελληνικά; Και ποιο δίκαιο εφαρμοζόταν, το ελληνικό ή το ρωμαϊκό; Και την ποινή που επιβαλλόταν (π.χ. φυλάκιση) ποιος την εκτελούσε; Οι Ρωμαίοι στρατιώτες έπαιρναν εντολές από ελληνική αρχή και όχι από τον τοπικό Ρωμαίο διοικητή; Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο είναι πραγματικά εντυπωσιακό. Παρακαλώ διαφωτίστε μας.
Όπως λέει το άρθρο, στον Άρειο Πάγο εκδικάζονταν τα πιο ανόσια και απεχθή εγκλήματα (φόνοι εκ προμελέτης, και πατρο/μητρο/παιδοκτονίες) τα οποία άπτονταν θρησκευτικών ζητημάτων.
Οι άλλες, πιο ελαφριές παραβάσεις εκδικάζονταν στην Ηλιαία και στα άλλα Αθηναϊκά δικαστήρια.
Οι Ρωμαίοι ενίσχυσαν εσκεμμένα τον Άρειο Πάγο, με αποτέλεσμα να αχρηστευθεί η Εκκλησία του Δήμου.
Η δικαστική εξουσία του Αρείου Πάγου πλέον περιέλαβε και την κιβδηλεία, νοθεία, κακή χρήση μέτρων και σταθμών, αδικήματα ηθών, εισαγωγή καινών δαιμονίων κ.λπ.
Γι αυτό η διδασκαλία του Αποστόλου Παύλου είχε χαρακτηριστεί από πολλούς, επικίνδυνη για ολόκληρη την πόλη.
(Εγκυκλοπαίδεια «Δομή»)
Δημοσίευση σχολίου