ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΟΜΟΡΦΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ, Ω ΑΡΧΑΙΑ ΨΥΧΗ !

ΕΜΕΙΣ ΜΙΛΑΜΕ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΨΥΧΗ 

Για το πολιτιστικό μήνυμα που επέρασε στην δική μας ανθρωπότητα, από πάρα πολύ προγενέστερους πολιτισμούς και ευαγγελίζετο τον Πνευματικό κι Ανίκητο Ήλιο, το καθάριο Απολλώνιο Φώς που δεν γνωρίζει θλιβερούς δυϊσμούς και "επιστημονικές" επεξηγήσεις.

Για τις μεγάλες Συμπαντικές Αλήθειες, που τόσο πολύ είχε προσεγγίσει η διαπεραστική σκέψη των Ελλήνων προσωκρατικών. Για εκείνα που εδίδαξε ο μεγάλος Ακραγαντίνος Φιλόσοφος και Κοσμικός Μάγος Εμπεδοκλής, για εκείνα που εκπροσωπούσαν κάποια "μυθικά" πρόσωπα -όπως θέλουν σήμερα να μας λένε αυτοί που κατευθύνουν τα μυαλά μας- ωσάν τον ένθεο Υπερβόρειο Άβαρη, τον πεφωτισμένο Ορφέα, τον Τιτάνα  Προμηθέα και τον Μύστη-Μαχητή Ηρακλή.

Όποιος κατάλαβε τι εννούμε, κατάλαβε.

Δεν έχουμε από την πλευρά μας τίποτα περισσότερο να δώσουμε, γιατί "Τίποτα Δεν Πουλάμε".
Δεν έχουμε ωραία λόγια-κομπολόγια για να γαργαλήσουμε αποτελεσματικά τις φοβίες τού μαζικού ατόμου και για να του υποσχεθούμε "σωτηρίες" επίγειες, επουράνιες, εσωτερικές και δεν συμμαζεύεται.

Η Αρχαία Ψυχή είναι εδώ, όπως άλλωστε πάντοτε ήταν, κι απομένει στον καθένα μας προσωπικά ν' ανοίξει τα μάτια και να την αντικρύσει, ν' ανοίξει τα φράγματά του και να ενωθεί μαζί της.
Ένας απλός διαλογισμός σ' έναν οποιονδήποτε χώρο που φιλοξενεί αρχαίους ναούς, μπορεί να το αποδείξει καλύτερα από εκατομμύρια συντεταγμένες λέξεις κι εκατομμύρια σελίδες τυπωμένου χαρτιού.
Είναι τα γκρεμισμένα από χέρια βαρβάρων, μάρμαρα, η αιώνια κατοικία της και ο παντοτινός Ναός της.
Είναι όλες οι κορυφές των ελληνικών βουνών, που για πολλές χιλιάδες χρόνια εφιλοξενούσαν τους Ιερούς βωμούς των Ελλήνων, είναι τα δεκάδες Σπήλαια -Ιερά Άντρα, είναι τα δεκάδες ιερά ρυάκια που αυλακώνουν την επιφάνεια της ανθρωπογεννήτρας Μάνας Γης.

Αιώνιοι Ναοί που κανείς δεν θα μπορέσει ποτέ του να βεβηλώσει. Διότι καμμία δύναμη δεν μπορεί να τα βάλει, χωρίς να συντριβεί παραδειγματικά, με την Απέραντη και Απαραβίαστη Φύση, με τους απαράβατους Συμπαντικούς Νόμους.

ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΟΜΟΡΦΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ, Ω ΑΡΧΑΙΑ ΨΥΧΗ !
Στο εδώ και το Τώρα και τους Αιώνες που έρχονται...

Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Διιπετές, τεύχος 1, Φθινόπωρο του «1991» (απόσπασμα)