ΟΙ ΜΠΑΡΟΥΤΟΚΑΠΝΙΣΜΕΝΟΙ ΕΛΔΥΚΑΡΙΟΙ ΠΟΥ ΕΣΤΗΣΑΝ ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ ΤΟ 74, ΟΤΑΝ ΓΥΡΙΣΑΝ ΤΟΥΣ ΥΠΟΔΕΧΘΗΚΑΝ ΟΙ…ΤΕΛΩΝΕΙΑΚΟΙ...

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΙΜΗΣΑΝ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟ 1974
ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΝΗΜΗ ΚΑΙ ΝΑ ΤΙΜΗΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΜΑΣ

Ο Επίτιμος Α/ΓΕΣ Στρατηγός Κωνσταντίνος Ζιαζιάς με κείμενό του στην προσωπική του σελίδα γράφει για την ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΕΛΔΥΚ και αναρωτιέται όχι μόνο πόσοι από μας την θυμόμαστε και την τιμούμε, αλλά και πόσοι -νεότεροι- γνωρίζουν γι΄ αυτήν…

Οι Αμερικανοί έχουν να καυχώνται για το ΑΛΑΜΟ, δηλαδή για ένα μοναστήρι όπου μαζεύτηκαν μέσα άποικοι, τυχοδιώκτες, χρυσοθήρες, παράνομοι, τσιφλικάδες και αντιστάθηκαν στον μεξικανικό στρατό του Santa Anna…
Στην Ελληνική Ιστορία όμως έχουμε εκατοντάδες «Άλαμο» ξεκινώντας, τις Θερμοπύλες, την πύλη του Αγίου Ρωμανού, το χάνι της Γραβιάς, το Ύψωμα 731, τα οχυρά Ρούπελ και Ιστίμπεη, το Ύψωμα Χάρρυ και φτάνοντας μέχρι πιο πρόσφατα στη ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟΥ ΤΗΣ ΕΛΔΥΚ.

Θεωρώ απίστευτο εκατοντάδες εκατομμύρια Αμερικανοί να γνωρίζουν το Άλαμο και 11 εκατομμύρια Έλληνες να μην γνωρίζουμε την επική μάχη της ΕΛΔΥΚ εκεί όπου ένας Έλληνας στρατιώτης αντιμετώπισε 22 Τούρκους και τους κράτησε για τρεις ημέρες και λύγισε μόνο όταν πλέον τα τουρκικά άρματα πέρασαν από πάνω του.

Από τις 14 και έως τις 16 Αυγούστου 1974, 318 άνδρες της ΕΛΔΥΚ ξεχασμένοι από όλους, πολεμώντας όπως μόνο Έλληνες πολεμούν, διέσωσαν τη τιμή των ελληνικών όπλων. Το αίμα των ΗΡΩΩΝ που έπεσαν πολεμώντας στις τελευταίες Θερμοπύλες του Ελληνισμού αποτελεί την κολυμπήθρα του Σιλωάμ για τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις.

Τιμούμε σήμερα όλους όσους δεν κιότεψαν μπροστά στις ορδές των βαρβάρων, παραμένοντας πιστοί στον όρκο τους: “Ού καταισχυνώ όπλα τά ιερά, ούδ’ εγκαταλείψω τόν παραστάτην, ότω άν στοιχήσω. Αμυνώ δέ καί υπέρ ιερών καί οσίων, καί μόνος καί μετά πολλών. Τήν πατρίδα δέ ούκ ελάσσω παραδώσω” Τιμούμε ιδιαίτερα, όσους έπεσαν πολεμώντας με το όπλο στο χέρι, περιφρονώντας, τον φόβο και τον θάνατο.

Θα πρέπει όλοι μας να μάθουμε, κυρίως όμως οι νέοι μας ότι το καλοκαίρι του '74 στην Κύπρο, στήθηκαν νέες ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ, που η επίσημη πολιτεία, επί χρόνια, για τους δικούς της μικρόψυχους και ιδεοληπτικούς λόγους αποσιωπούσε.

Το τραγικό είναι ότι οι μπαρουτοκαπνισμένοι Ελδυκάριοι, όσοι επέζησαν και επέστρεψαν ατμοπλοϊκώς στην Ελλάδα, στο λιμάνι των Κεχριών της Κορίνθου, την 1η Δεκεμβρίου 1974, βρέθηκαν μπροστά στους Τελωνειακούς που έπεσαν πάνω τους σαν τα αρπαχτικά για να τους ψάξουν αν είχαν αφορολόγητα τσιγάρα ή κανένα μπουκάλι ουίσκι.

ΣΕ ΠΟΙΟΥΣ;
ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΦΥΛΑΞΑΝ ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ ΚΑΙ ΚΟΙΤΑΞΑΝ ΤΟΝ ΧΑΡΟ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ.
ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΣΩΣΑΝ ΤΗΝ ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΣΗΜΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ, ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΙΣΤΩΝ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΔΕΝ ΗΤΑΝ Η ΕΝΔΕΔΕΙΓΜΕΝΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ ΤΟΥΣ.

ΚΑΙ ΕΔΩ ΠΡΕΠΕΙ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΝΑ ΑΠΟΛΟΓΗΘΟΥΜΕ, ΩΣ ΕΠΙΣΗΜΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ, ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΑΦΗΣΑΝ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΣΤΑ ΙΕΡΑ ΧΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ, ΝΑ ΖΗΤΗΣΟΥΜΕ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΖΩΝΤΕΣ ΣΗΜΕΡΑ, ΕΠΩΝΥΜΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝΩΝΥΜΟΥΣ ΜΑΧΗΤΕΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ.

Κλίνουμε, σε όλους τους ΜΑΧΗΤΕΣ, ΕΠΩΝΥΜΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝΩΝΥΜΟΥΣ, ευλαβικά το γόνυ και καταθέτουμε τον σεβασμό που αρμόζει στην θυσία και την προσφορά τους προς την πατρίδα.
«ΘΝΗΤΟΙ ΤΟΙΣ ΑΘΑΝΑΤΟΙΣ ΓΟΝΥ ΚΛΙΝΑΤΕ……»

https://hellas-now.com

Το βίντεο είναι του 1998. Είναι οι μαρτυρίες των Ελλήνων που πολέμησαν τους τούρκους. Πρόκειται για τους στρατιώτες της ΕΛΔΥΚ που το 1974 απέκρουσαν την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Ξεχασμένοι.
Ο Αργύρης Ντινόπουλος σε μια σειρά εκπομπών που έκανε για την τηλεόραση του Αντέννα με γενικό τίτλο "Στον δρόμο" κατέγραψε τις ζωές και τις μαρτυρίες των στρατιωτών της ΕΛΔΥΚ 1974. Η σκηνοθεσία είναι του Μιχάλη Γαλανάκη. Βοηθός σκηνοθέτης ο Γιάννης Μαρούδας.